1. Είμαι τρελλός που πονάω τόσο πολύ;
Ο έντονος πόνος και ο θρήνος για την απώλεια ενός ζώου είναι ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟΣ.
Μην αφήσετε κανέναν να σας πει ότι είστε ανόητοι, τρελλοί ή πολύ συναισθηματικοί. Αγνοήστε τους.
Όλα τα χρόνια που περνάτε με το ζώο σας, ακόμα και αν είναι λίγα, γίνονται ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής σας. Ήταν πηγή ασφάλειας και συντροφικότητας, αγάπης χωρίς όρους και αποδοχής, χαράς και ευτυχίας. Μην εκπλήσεστε αν νιώθετε καταρρακωμένοι από την απώλεια μιας τέτοιας σχέσης.
Οι άνθρωποι που δεν καταλαβαίνουν τον δεσμό μεταξύ ιδιοκτήτη και ζώου δεν θα καταλάβουν τον πόνο σας.
Αυτό που μετράει πάνω απ όλα είναι το πώς νιώθετε εσείς. ΜΗΝ ΑΦΗΝΕΤΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΝΑ ΚΑΘΟΡΙΣΟΥΝ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΣΑΣ.
Μπορεί να πονάτε, αλλά είναι αυτά, είναι αληθινά. Θυμηθείτε:Δεν είστε μόνοι. Χιλιάδες ιδιοκτήτες ζώων έχουν περάσει τα ίδια...

Οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί και θρηνούν με διαφορετικούς τρόπους. Πέρα από τη λύπη και την αίσθηση της απώλειας, μπορεί να νιώσετε επίσης:
-ΕΝΟΧΗ, αν νιώθετε ότι είστε υπεύθυνος για το θάνατο του ζώου και σας προκύψει το σύνδρομο ''Αν ήμουν πιο προσεκτικός''. Δεν έχει όμως νόημα και επιβαρύνετε τον ευαυτό σας με ένα φορτίο ενοχής για το ατύχημα ή την αρρώστεια που κόστισε τη ζωή του ζώου σας που απλά κάνει πιο δύσκολο για εσάς να το περάσετε.
-ΑΡΝΗΣΗ. Δεν είναι εύκολο να αποδεχτεί κανείς ότι το ζώο του δεν υπάρχει πια. Είναι πολύ σκληρό να φανταστείς και να αρχίσεις να το ζεις, ότι το ζώο δεν σε χαιρετά πια όταν μπαίνεις στο σπίτι ή δεν έρχεται να φάει για βράδυ. Μερικοί ιδιοκτήτες ζώων φτάνουν στο σημείο να θεωρούν ότι το ζώο είναι ακόμα ζωντανό,κάποιος το έχει ή είναι κάπου μόνο του και υποφέρει. Άλλοι δεν παίρνουν νέο ζωάκι γιατί φοβούνται ότι το παλιό τους θα στεναχωρηθεί, ότι το προδίδουν.
-ΘΥΜΟΣ για την ασθένεια, το αυτοκίνητο, τον ''κακό'' κτηνίατρο ή ό,τι άλλο σκότωσε το ζωάκι σας. Μερικές φορές ίσως να ναι και δικαιολογημένος και να έχετε δίκιο, όμως δεν σας οδηγεί πουθενά. Απλά σας αποσπά από αυτό που είναι πιο σημαντικό: να θρηνήσετε και να κλάψετε για το ζώο σας.
-ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ. Είναι μια φυσιολογική συνέπεια μετά από μια απώλεια αλλά μπορεί να σας αφήσει ανίκανους να αντιμετωπίσετε τα συναισθήματα σας. Σε υπερβολικό βαθμό, μπορεί να μην έχετε πια ενέργεια, να κοιμάστε όλη μέρα και να βυθιστείτε στη θλίψη.

Το πιο σημαντικό βήμα είναι να είστε ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΣ για ό,τι αισθάνεστε. ΜΗΝ ΑΡΝΕΙΣΤΕ τον πόνο σας, το θυμό σας ή ο,τιδήποτε άλλο νιώθετε. Μόνο αν εξετάσετε και αποδεχτείτε τα συναισθήματά σας μπορείτε να δουλέψετε μέσα από αυτά.

ΕΧΕΤΕ ΔΙΚΙΟ να πονάτε και να θρηνείτε! Κάποιος που αγαπούσατε πέθανε και νιώθετε μόνοι. ΕΧΕΤΕ ΔΙΚΙΟ να νιώθετε οργή ή ενοχή. Αναγνωρίστε τα αισθήματά σας και ρωτήστε τον ευαυτό σας αν όντως οι συνθήκες τα επιβεβαιώνουν.

Το να αποφύγετε να θρηνήσετε δεν θα κάνει τον πόνο να φύγει. ΕΚΦΡΑΣΤΕΙΤΕ. ΚΛΑΨΤΕ, ΦΩΝΑΞΤΕ, ΟΥΡΛΙΑΞΤΕ, ΜΙΛΗΣΤΕ ΓΙ ΑΥΤΟ. Κάντε ό,τι σας βοηθά περισσότερο. Μην προσπαθήσετε να αποφύγετε τον πόνο προσπαθώντας να μην σκέφτεστε το ζώο σας. Αντιθέτως, θυμηθείτε όλες τις καλές στιγμές, τις βόλτες, τις χαζομάρες και τα παιχνίδια του. Αυτό θα σας βοηθήσει να καταλάβετε ότι η απώλεια του ζώου σας σημαίνει κάτι σημαντικό για εσάς.

Μερικές φορές βοηθάει το να εκφράζετε τα αισθήματα σας γράφωντας, ποιήματα, ιστορίες ή γράμματα στο ζώο σας. Μπορείτε να αλλάξετε το πρόγραμμά σας και τις ώρες που περνούσατε με το ζώο σας να φτιάξετε ένα αναμνηστικό με φωτογραφίες του ή να μιλήσετε σε άλλους για την απώλειά του.

Αν η οικογένεια και οι φίλοι σας αγαπούν τα ζώα, θα καταλάβουν τι περνάτε. Μην κρύβετε τα αισθήματά σας για να φανείτε ήρεμοι ή δυνατοί. Πρέπει να δουλέψετε με τα αισθήματά σας, με ένα άλλο άτομο. Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος να τα βάλετε σε μια σειρά και να βρείτε τρόπους να τα χειριστείτε. Βρείτε κάποιον στον οποίο θα μπορείτε να μιλήσετε για το πόσα σήμαινε το ζώο σας για εσάς και πόσο σας λείπει. Κλάψτε και νιώστε άνετα.

Αν δεν έχετε οικογένεια ή φίλους που αγαπούν τα ζώα ή νιώθετε ότι χρειάζεστε περισσότερη βοήθεια,μπορείτε να μιλήσετε με το κτηνίατρο σας, με ένα σωματείο αδέσποτων που μπορεί να σας προτείνει κάποιον που μιλήσει μαζί σας ή ακόμα και με φιλόζωους σε διαδικτυακές κοινότητες που έχουν περάσει τον πόνο αυτό. Θυμηθείτε, ο πόνος σας είναι αυθεντικός και αξίζει υποστήριξη.

Ο κτηνίατρος είναι πάντα ο καλύτερος κριτής για να αποφασίσει σε τι φυσική κατάσταση βρίσκεται το ζώο. Όμως, είστε ο καλύτερος κριτής για την ποιότητα της καθημερινής ζωής του ζώου σας. Αν το ζώο έχει όρεξη, αναζητά τη συντροφιά σας, ανταποκρίνεται στα χάδια σας, συμμετέχει στη ζωή σας, δεν είναι η ώρα ακόμα. Αν όμως το ζώο πονά συνεχώς, πρέπει να κάνει επίπονες θεραπείες που δεν θα έχουν 100% αποτέλεσμα, αν δεν ανταποκρίνεται, αν δεν έχει όρεξη πια για τίποτα, ίσως θα πρέπει να επιλέξετε να το βοηθήσετε να μην βασανίζεται άλλο.

Θα πρέπει να αξιολογήσετε την ζωή του ζώου σας αντικειμενικά, ειλικρινά, χωρίς εγωϊσμό, μαζί με τον κτηνίατρο. Δεν θα πρέπει να κρατάτε το ζώο σας στη ζωή ενώ πονά μόνο και μόνο για να μην νιώσετε εσείς πόνο ή θλίψη. Φυσικά είναι μια πολύ δύσκολη απόφαση αλλά είναι αλήθεια η ΤΕΛΙΚΗ ΠΡΑΞΗ ΑΓΑΠΗΣ που μπορείτε να κάνετε για το ζώο σας.

Πολλοί θεωρούν ότι αυτή είναι η υπέρτατη χειρονομία αγάπης, που χαρίζει ασφάλεια στο ζώο. Άλλοι ανακουφίζονται οι ίδιοι όταν είναι εκεί και βλέπουν το ζώο τους να κοιμάται πια ειρηνικά, χωρίς πόνο. Για άλλους είναι δύσκολο να ξέρουν ότι πέθανε χωρίς να έχουν δει το σώμα και έτσι νομίζουν ότι είναι για πάντα ζωντανό. Παράλληλα όμως μπορεί να είναι μια τραυματική εμπειρία. Ρωτήστε τον ευαυτό σας, ειλικρινά, αν θα είστε ικανοί να το περάσετε. Αν κλαίτε και είστε ταραγμένοι, θα αγχώσετε το ζώο σας.

Μερικοί κτηνίατροι κάνουν ευθανασία στο σπίτι σας..Σκεφτείτε τι θα είναι λιγότερο τραυματικό, τόσο για εσάς όσο και για το ζώο σας, συζητείστε με το κτηνίατρο και αποφασίστε.

Όταν πεθάνει ένα ζώο, πρέπει να διαλέξετε τι θα κάνετε με το σώμα του. Μερικές φορές, ίσως είναι πιο εύκολο να αφήσετε το ζώο στη κλινική ή στο κτηνίατρο, αν έχουν αποτεφρωτήρα.

Οι περισσότεροι προτιμούν να θάψουν το ζώο στο κήπο τους ή σε κάποιο κοντινό βουνό, εφόσον δεν ενοχλούν περίοικους αφού η ταφή μπορεί να θεωρηθεί παράνομη και με κίνδυνο μόλυνσης πηγών κλπ κλπ.Διαλέξτε ένα απόμερο σημείο, χωρίς εύκολη πρόσβαση για περίεργους.

Όσο κι αν ακούγεται περίεργο, μπορεί να θέλετε να κάνετε μια μικρή τελετή, σαν κηδεία, να πείτε ένα τελευταίο αντίο, ένα ποίημα ή να αφήσετε λουλούδια. Κάντε ό,τι νιώθετε και μην αισθάνεστε ντροπή.

Υπάρχει επίσης η επιλογή του νεκροταφείου ζώων, το οποίο έχει κόστος αλλά σας προσφέρει έναν ασφαλή χώρο.

Αν είστε γονιός, είστε ο μόνος κατάλληλος να κρίνει τι πληροφορίες θα δώσετε στα παιδιά σας για το θάνατο και την απώλεια του ζώου. Μην τα υποτιμήσετε όμως. Μπορεί να δείτε ότι αν είστε ειλικρινήες με τα παιδιά σας, θα μπορέσουν να καταλάβουν το θάνατο, τις φοβίες τους γι αυτόν και το τι σημαίνει.

Η ειλικρίνεια είναι σημαντική. Αν πείτε ότι το ζώο σας ''κοιμήθηκε'', πρέπει να τους δώσετε να καταλάβουν την διαφορά από τον κανονικό, καθημερινό ύπνο. Μην πείτε ποτέ ότι το ζώο έφυγε ή χάθηκε, γιατί τα παιδιά μπορεί να νιώθουν ενοχές ότι του έκαναν κάτι που δεν έπρεπε και θα περιμένουν με αγωνία να γυρίσει κάποτε. Αυτό επίσης θα δυσκολέψει τα παιδιά να δεχτούν ένα νέο ζώο, αν πάρετε. Κάντε σαφές ότι το ζωάκι αυτό δεν θα ξαναγυρίσει αλλά είναι ευτυχισμένο εκεί που είναι και δεν πονά.

Μην νομίζετε ότι ένα παιδί είναι πολύ μικρό ή πολύ μεγάλο για να μάθει την αλήθεια. Μην κριτικάρετε το παιδί σας αν κλάψει, μην του πείτε να είναι ''δυνατό'' και να μην στεναχωριέται. Να είστε ειλικρινής και με την δική σας θλίψη, μην την κρύψετε. Γιατί τότε και τα παιδιά θα κρύψουν την θλίψη τους κι αυτό δεν είναι καλό. Συζητείστε το θέμα, όλη η οικογένεια μαζί και δώστε στον καθένα την ευκαιρία να δουλέψει με τον πόνο του, στο ρυθμό που εκείνος μπορεί.

Τα ζώα αντιλαμβάνονται κάθε αλλαγή στο σπίτι και σίγουρα θα παρατηρήσουν την απώλεια της παρέας τους. Πολλές φορές τα ζώα είναι δεμένα το ένα με το άλλο και αν ήταν ζευγάρι, ίσως αυτό που μένει πίσω να θρηνήσει. Ακόμα και γάτες όμως μπορεί να είναι στεναχωρημένες για την απώλεια του σκύλου του σπιτιού ή το αντίθετο.

Αυτό που πρέπει να κάνετε είναι να δώσετε όλη την παραπάνω αγάπη και φροντίδα που δίνατε στο ζώο που έφυγε, στα ζώα που έχετε ζωντανά, μαζί σας και να τα βοηθήσετε. Αν πάρετε νέο ζώο, μπορεί τα άλλα ζώα σας να μη το δεχτούν εύκολα αλλά με το καιρό θα δεθούν μαζί του.ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ... Η αγάπη των ζώων που μένουν μαζί σας μπορεί να είναι ίσως η μόνη ΘΕΡΑΠΕΙΑ της ψυχής σας για το πόνο που νιώθετε.

Γενικά, η απάντηση είναι ΟΧΙ. Κάθε άνθρωπος χρειάζεται το χρόνο του, να θρηνήσει, να πονέσει και να νιώσει ό,τι θέλει, πριν να είναι έτοιμος να χτίσει μια νέα σχέση με ένα νέο ζώο. Αν τα αισθήματα σας είναι ακόμα έντονα, ίσως να νιώθετε ότι ένα νέο ζώο θα προσπαθήσει να αντικαταστήσει τον πολυαγαπημένο σας φίλο και να το αρνείστε. Ειδικά τα παιδιά, θα νιώθουν ότι προδίδουν τον παλιό τους φίλο αν αγαπήσουν ένα νέο ζώο.

Αν πάρετε ένα νέο ζώο, αποφύγετε να πάρετε ένα ''ίδιο'' ή που να μοιάζει με το ζώο που πέθανε, γιατί αυτό θα κάνει τη σύγκριση αναπόφευκτη. Μην περιμένετε το νέο ζώο να είναι ίδιο με αυτό που πέθανε. Αφήστε το να αναπτύξει τη δική του προσωπικότητα. Μην δώσετε στο νέο ζώο το ίδιο όνομα με το παλιό...
ΑΠΟΦΥΓΕΤΕ ΝΑ ΣΥΓΚΡΙΝΕΤΕ το νέο ζώο με το παλιό. Είναι σκληρό να θυμάστε τον αγαπημένο σας τετράποδο φίλο, τις σκανταλιές του και τις χαριτωμενιές του.

Θα πρέπει να πάρετε ένα νέο ζώο μόνο αν νιώθετε έτοιμοι να προχωρήσετε, να δημιουργήσετε μια νέα σχέση και όχι αν ακόμα θρηνείτε για την απώλεια σας. Όταν είστε έτοιμοι, διαλέξτε ένα ζώο και αφιερώστε του όλη σας την αγάπη και τη φροντίδα.

Πηγή: adespoto.gr