Δεν έχει τέλος η τραγωδία με τους πρόσφυγες. Οι τουρκικές αρχές ανακοίνωσαν ότι εντόπισαν τα πτώματα 27 προσφύγων, τουλάχιστον τριών παιδιών ανάμεσά τους, σε δύο τουρκικές παραλίες, έπειτα από τη βύθιση του σκάφους που τους μετέφερε στη Λέσβο.

Δεκαεπτά από τα πτώματα βρέθηκαν σε παραλία του Αϊβαλί, ενώ δέκα ακόμη βρέθηκαν στην περιοχή του Ντίκιλι, δήλωσε αξιωματικός της χωροφυλακής στο Reuters.

«Ακούσαμε ένα σκάφος να βυθίζεται και να χτυπάει στα βράχια. Υποθέτω πως αυτοί οι άνθρωποι πνίγηκαν στην προσπάθειά τους να κολυμπήσουν από τα βράχια. Ήρθαμε εδώ για να βοηθήσουμε ως πολίτες», δήλωσε αυτόπτης μάρτυρας που ζήτησε να μην κατονομαστεί.

Η ακτοφυλακή και η χωροφυλακή διέσωσαν 12 ανθρώπους από τη θάλασσα και τα βράχια στην ακτογραμμή του Αϊβαλί. Αξιωματούχος της ακτοφυλακής δήλωσε ότι τρία σκάφη και ένα ελικόπτερο συνεχίζουν τις έρευνες για την ανεύρεση τυχόν επιζώντων.

enikos.gr

Το Φ/Γ Δύστος ήταν ελληνικό εμπορικό φορτηγό τύπου Bulk Carrier, νηολογημένο στο νηολόγιο Πειραιώς με αριθμό Ν.Π. 8204.Είχε μήκος 100 μέτρων και ολική χωρητικότητα 4.045 κόρων (2.205 κόρων καθαρής χωρητικότητας) και μεταφορική ικανότητα 5.600 τόνων.

Το πλοίο είχε ναυπηγηθεί το 1970 με το όνομα Mina Entrego και στην συνέχεια χρονοναυλώθηκε από την ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ για να μεταφέρει χύμα τσιμέντο.

Σύντομο ιστορικό

Στις 26 Δεκεμβρίου του 1996, επομένη των Χριστουγέννων και περί ώρα 14.00, το Φ/Γ ΔΥΣΤΟΣ, με Πλοίαρχο τον Ιωάννη Τσιτσιρίκη και με πλήρωμα 21 Έλληνες ναυτικούς, απέπλευσε από τις εγκαταστάσεις ΑΓΕΤ-Ηρακλής Βόλου, έμφορτο, με 5.300 περίπου τόνους τσιμέντο, με προορισμό τις εγκαταστάσεις λιμένος Δραπετσώνας στον Πειραιά. Λόγω όμως των δυσμενών καιρικών συνθηκών που επικρατούσαν, γύρω στις 18.00, προσέγγισε σε νότιο όρμο της Σκιαθου. Παραμένοντας εκεί δύο ημέρες – μέχρι τη τραγική 29 Δεκεμβρίου – και συνεχιζομένων των ΒΑ. θυελλωδών ανέμων και κατάστασης θαλάσσης τρικυμιώδης ο Πλοίαρχος αποφάσισε πιθανώς και πιεζόμενος και από το πλήρωμα, προκειμένου Πρωτοχρονιά να κάνουν στα σπίτια τους, να αποπλεύσει και να συνεχίσει το ταξίδι για Πειραιά. Στις 20.00 ώρα περίπου ήταν η τελευταία επικοινωνία που είχε το Φ/Γ ΔΥΣΤΟΣ με το εμπορικό Μ/S (μότορσιπ) ΛΕΝΑ. Το πρωΐ της επομένης και περί ώρα 05.15 το πλοίο ΔΥΣΤΟΣ εντοπίσθηκε ανεστραμμένο να επιπλέει από το αλιευτικό Α/Κ Σαρωνικός, 3,5 ναυτικά μίλια ανατολικά από την Κύμη όπου και διέσωσε τον δόκιμο πλοίαρχο Χρήστο Αναγνώστου.

Στο ναυάγιο αυτό έχασαν την ζωή τους 20 επιβαίνοντες που βρέθηκαν στη συνέχεια πνιγμένοι μέσα στο πλοίο ο Πλοίαρχος, ο Υποπλοίαρχος, ο Ανθυποπλοίαρχος, ο Ραδιοτηλεγραφητής, οι Α΄, Β΄ και Γ΄ Μηχανικοί, 9 ναύτες, 1 Λιπαντής, ο Μάγειρας, ο βοηθός θαλαμηπόλου, η σύζυγος του Α΄Μηχανικού και η κόρη του Α΄ Μηχανικού, η σύζυγος του Β΄ Μηχανικού ενώ αργότερα βρέθηκαν από το Ρ/Κ Μανωλάκης που είχε σπεύσει στη περιοχή ένας ναύτης, ένας λιπαντής και ο έτερος Γ΄ Μηχανικός.

Αίτια του ναυαγίου

Από την έρευνα των πραγματογνωμόνων ως αιτία του ναυαγίου θεωρήθηκε αναμφίβολα η μετατόπιση φορτίου λόγω των μετασκευών που υπήρξαν στο «Δύστος», στην προβληματική φόρτωση του πλοίου από το λιμάνι του Βόλου αλλά και σε ορισμένα «κενά» της νομοθεσίας από τα οποία επωφελούνται οι πλοιοκτήτριες εταιρείες αποδίδεται το τραγικό ναυάγιο στις 29 Δεκεμβρίου 1996. Αυτό είναι, σύμφωνα με πληροφορίες του «Βήματος», το βασικό συμπέρασμα των Λιμενικών Αρχών και της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Χαλκίδας, οι οποίες έχουν την αρωγή τεσσάρων ειδικών πραγματογνωμόνων στην έρευνα που διεξάγουν για τις αιτίες που προκάλεσαν το πολύνεκρο περιστατικό στα ανοιχτά της Κύμης. Ταυτόχρονα, στην έρευνα των τεχνικών δεδομένων και των όσων συνέβησαν πριν από την ανατροπή του «Δύστος», φαίνεται ­ σύμφωνα με τα μέχρι στιγμής ισχύοντα ­ ότι δεν θα επιρρίπτεται ουδεμία ευθύνη στον δόκιμο ανθυποπλοίαρχο Χρήστο Αναγνώστου, του οποίου οι κινήσεις απεγκλωβισμού του και αποφυγής του μοιραίου προκάλεσαν σειρά ερωτημάτων και απασχόλησαν επί μακρόν τους αρμοδίους. Το πόρισμα πρόκειται να ολοκληρωθεί εντός των ημερών, αφού συνεκτιμηθούν και κάποιες συμπληρωματικές καταθέσεις.

Η προανάκριση του Λιμενικού ­ μετά από σχετική εντολή του προϊσταμένου Εισαγγελίας Πρωτοδικών Χαλκίδας κ. Ι. Αγγελή ­, που διεξήθει εκτός των άλλων σε διαρκή συνεργασία με τους πραγματογνώμονες κκ. Η. Στεφανάκο, Αχ. Κακκαραντζα, Κ. Βούτο και Δ. Πετρόγγονα, αλλά και οι περαιτέρω έρευνες συμπέραναν ότι η ύπαρξη ελεύθερων επιφανειών ­ λόγω ακριβώς αυτών των μετασκευών ­ στον χώρο φόρτωσης του πλοίου και η ύπαρξη ενός μετακινούμενου προεξέχοντος «όγκου» τσιμέντου, δημιούργημα πιθανόν της κακής, πρόχειρης φόρτωσης του πλοίου και της επακόλουθης ανισοκατανομής του φορτίου, στάθηκαν ­ σύμφωνα με τις μέχρι στιγμής έρευνες ­ οι κυριότερες αιτίες του ναυαγίου.

Οπως φαίνεται να καταλήγουν οι ερευνητές, τα τεχνικά προβλήματα σε συνδυασμό με την πλημμελή, βιαστική φόρτωση του πλοίου εμπόδισαν το «Δύστος» να αποκτήσει εν μέσω θαλασσοταραχής «επαρκή ροπή επαναφοράς». Το «Δύστος» άρχισε προοδευτικά να προχωρεί με κλίση ­ προς τη μία κατεύθυνση ­ από 30 ως 90 μοίρες και ακολούθως ανετράπη. Μεσολάβησε, όπως διαπιστώνεται, το «μπλακ άουτ», όχι λόγω της εισροής των υδάτων, όπως είχε αναφερθεί αρχικά, αλλά λόγω της έλλειψης λαδιών και της διάλυσης των αντλιών στη μηχανή και στην ηλεκτρογεννήτρια του πλοίου, που προήλθε από τη μεγάλη κλίση που είχε αποκτήσει πλέον το «Δύστος». Ολα συνέβησαν εντός μερικών δευτερολέπτων…

Οι καταδύσεις

Το ναυάγιο του Δύστος βρίσκεται σε απόσταση 4 ναυτικών μιλίων από το λιμάνι της Κύμης, ξαπλωμένο με την δεξιά του πλευρά πάνω σε αμμώδη-λασπώδη βυθό με μέγιστο βάθος 38 μέτρων.

Είναι σχεδόν καλυμμένο στο σύνολο του από σχοινιά και δίχτυα κάνοντας την επίσκεψη σε αυτό αρκετά δύσκολη. Εντυπωσιακή είναι και η συγκέντρωση φυτικών οργανισμών που σε συνδυασμό με τα ισχυρά ρεύματα της περιοχής έχουν αναπτυχθεί σε βαθμό δυσανάλογο σε σχέση με τον χρόνο που βρίσκεται το ναυάγιο στον βυθό.

Το ναυάγιο είναι προσβάσιμο σε σχεδόν το σύνολο των χώρων του και προσφέρει την δυνατότητα για μερικές εντυπωσιακές διεισδύσεις. Ο χώρος της γέφυρας είναι προσβάσιμος χρειάζεται όμως πολύ μεγάλη προσοχή καθώς «κρέμονται» από παντού αντικείμενα αρκετά από τα οποία είναι βαριά και αιχμηρά. Προσβάσιμος είναι και ο χώρος του μηχανοστασίου στο σύνολο του αλλά και εκεί χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή καθώς έχει αρκετές διακλαδώσεις που μπορούν να δυσκολέψουν πολύ την επιστροφή.

Στην θέση της βρίσκεται και η πεντάφτερη προπέλα του πλοίου, εντυπωσιακή για το μήκος του ναυαγίου

tovima.gr

Είναι ένα δράμα σε εξέλιξη. Θα κρατήσει μήνες ή χρόνια; Πραγματικά δεν ξέρω.

Υπάρχουν στιγμές που νιώθω ότι έτσι θα πάει η υπόλοιπη ζωή μου. Η θάλασσα έχει γίνει νεκροταφείο. Το κείμενο που ακολουθεί είναι βασισμένο σε μαρτυρίες διασωστών από το ανατολικό Αιγαίο

«Τις κραυγές μες τη νύχτα δεν θα τις ξεχάσω ποτέ. Οι νεκροί δεν υποφέρουν πια, τα άψυχα σώματα που επιπλέουν στο νερό είναι γαλήνια. Επικρατεί μια ηρεμία που προκαλεί θλίψη αλλά δεν τρομάζει. Αυτό που δεν αντέχεται είναι οι κραυγές».

«Δεν είχα ποτέ καταλάβει πώς οι άνθρωποι μπορούν να βγάζουν τέτοιες ζωώδεις κραυγές. Είναι τόσο επώδυνο. Ξυπνάω στη μέση της νύχτας αγχωμένος περιμένοντας ν’ ακούσω να με καλούν σε βοήθεια. Μπερδεύω το φύσημα του ανέμου με τις μισοπνιγμένες ανάσες των παιδιών και των νεαρών κοριτσιών. Δεν περίμενα ότι θα υπήρχαν τόσες γυναίκες, τόσα παιδιά, νήπια στην ηλικία του γιου μου».

«Τους αγκαλιάζεις, τους τραβάς έξω από το νερό νομίζοντας ότι ζουν ακόμα, σε ξεγελούν οι σπασμοί του σώματος. Λίγο αργότερα βλέπεις πως δεν μπορείς να κάνεις τίποτα πια, κρατάς στα χέρια σου ένα άψυχο σώμα. Ένα ακόμα».

«Δεν έχεις χρόνο να σκεφθείς, να στενοχωρηθείς, να κλάψεις. Έκλαψα μόνο την πρώτη φορά όταν κράτησα στα χέρια μου ένα κοριτσάκι που έκλαιγε σπαραχτικά γιατί είχε μόλις δει να ανασύρουν τη μάνα του, μια νέα, όμορφη γυναίκα, νεκρή. Το έσφιξα στην αγκαλιά μου κι έκλαψα μαζί του. Είναι όλα τόσο παράλογα, τόσο λάθος».

«Παλιότερα δεν τους συμπαθούσα τους μετανάστες. Τους έβλεπα εδώ στο νησί χωρισμένους σε μικρές και μεγάλες ομάδες καθισμένους γύρω από σόμπες να γελούν, να ακούν ραδιόφωνο, να παίζουν ζάρια – κι ένιωθα θυμό. Νέοι άντρες, δυνατοί κι αντί να μείνουν στην πατρίδα τους να δουλέψουν, να βρουν μια λύση στα βάσανά τους, μαζεύονταν όλοι εδώ, δημιουργώντας τόσα προβλήματα. Τώρα ο τρόπος που σκέφτομαι έχει αλλάξει. Τους βλέπω με άλλο μάτι. Αυτοί είναι πρόσφυγες βέβαια, κυνηγημένοι άνθρωποι. Καταλαβαίνω ότι για να φτάσει ένας πατέρας και μια μάνα να περάσουν τα παιδιά τους από τέτοιες δοκιμασίες, δεν έχουν άλλη επιλογή. Σκέψου, λέω στον εαυτό μου, τι κόλαση ζούσαν οι άνθρωποι στις πατρίδες τους για να αποφασίσουν να παίξουν τη ζωή τους κορώνα-γράμματα».

«Μπερδεύω το φύσημα του ανέμου με τις μισοπνιγμένες ανάσες των παιδιών και των νεαρών κοριτσιών. Δεν περίμενα ότι θα υπήρχαν τόσες γυναίκες, τόσα παιδιά, νήπια στην ηλικία του γιου μου»

«Τους λαθρέμπορους αν μπορούσα θα τους σκότωνα. Βαρύ αυτό που λέω, αλλά πες μου εσύ ποια τιμωρία βρίσκεις κατάλληλη γι’ αυτά τα τέρατα. Το ν’ αφήνεις κάποιον να πεθάνει για τα λεφτά, είναι ότι χειρότερο μπορώ να σκεφθώ, χειρότερο από το να τον σκοτώνεις γιατί έχεις διαφορές πολιτικές ή θρησκευτικές. Σημαίνει ότι δεν έχεις ψυχή ανθρώπου, είσαι κτήνος».

«Κάθε μέρα έχουμε πνιγμένους, κάθε μέρα. Τα ψυγεία στο νοσοκομείο είναι γεμάτα σώματα. Έχουν τελειώσει οι σάκοι που βάζουμε τα πτώματα, καταλαβαίνεις; Δυο δυο τους στοιβάζουν τώρα. Κάποιοι δεν νοιάζονται, επειδή οι νεκροί είναι μουσουλμάνοι. Εμένα με νοιάζει. Τους κλείνω τα μάτια, καθαρίζω τους αφρούς που βγαίνουν από το στόμα τους. Κι εύχομαι πραγματικά να βρουν γαλήνη, να τους πάρει δίπλα του ο Αλλάχ στον παράδεισο που ονειρεύονται».

«Είναι ένα δράμα σε εξέλιξη. Θα κρατήσει μήνες ή χρόνια; Πραγματικά δεν ξέρω. Υπάρχουν στιγμές που νιώθω ότι έτσι θα πάει η υπόλοιπη ζωή μου. Η θάλασσα έχει γίνει νεκροταφείο. Περνάς με το καραβάκι απ΄ τη Λέρο στη Σάμο και βλέπεις να επιπλέουν αντικείμενα, βαλίτσες, ρούχα. Οι ακτές έχουν γεμίσει παπούτσια κάθε μεγέθους. Δράμα σου λέω, ζούμε ένα δράμα».

«Κάποιοι κρατιούνται μακριά. Κάποιοι ενδιαφέρονται μόνο για τον τουρισμό, ψιθυρίζουν: τι θα γίνει το Πάσχα και το καλοκαίρι; Θα έρθουν τα γιοτ από την Τουρκία και την Ιταλία; Οι πρόσφυγες μάς διώχνουν τους τουρίστες».

«Κάποιοι άλλοι βοηθούν όσο μπορούν. Μαγειρεύουν για τα συσσίτια, συγκεντρώνουν φάρμακα και ρούχα. Κανείς δεν μένει ανεπηρέαστος, δεν γίνεται. Υπάρχουν κι όλοι αυτοί οι ξένοι, οι αποστολές που βοηθάνε: Βρετανοί, Αμερικάνοι, Δανοί, Φιλανδοί. Έχουν σώσει χιλιάδες ψυχές οι ξένοι από βέβαιο θάνατο, κάποιοι δουλεύουν ακούραστα πρωί και βράδυ».

«Αν δεν είχα τη γυναίκα μου, θα είχα τρελαθεί. Περπατάμε και κουβεντιάζουμε για αυτά που ζω, σαν ψυχοθεραπεία. Είναι το στήριγμά μου. Τις προάλλες έπινα καφέ στο λιμάνι κι ήρθε ένας Σύριος με δυο παιδάκια και με αγκάλιαζαν, με ευχαριστούσαν. Ήταν από τους τυχερούς, από αυτούς που σώθηκαν – με θυμήθηκαν από το βράδυ που τους μετέφερα στο νοσοκομείο. Συγκινήθηκα. Σκέφτηκα τότε πως αξίζει τον κόπο. Σκέφτηκα πως όλα αντέχονται αν ξέρεις πως βοηθάς πραγματικά, πως η παρουσία σου έχει σημασία. Όλα αντέχονται – ακόμα κι οι κραυγές μέσα στη νύχτα».

Εύα Στάμου protagon.gr

Ο απολογισμός των θυμάτων του ναυαγίου ενός φέρι στην κεντρική Ινδονησία επιδεινώθηκε, αυξανόμενος σε 63 νεκρούς,

ενώ πολλοί ακόμη άνθρωποι εξακολουθούν να αγνοούνται, ανακοίνωσε σήμερα ο διευθυντής της υπηρεσίας που διεξάγει επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης στη νησιωτική ασιατική χώρα.

Το πορθμείο ναυάγησε την 19η Δεκεμβρίου εξαιτίας της κακοκαιρίας στα ανοικτά της νήσου Σουλαουέσι.

Μέχρι στιγμής, οι ομάδες έρευνας και διάσωσης έχουν ανασύρει τις σορούς 63 ανθρώπων, ενώ οι επιζώντες ανέρχονται σε 40, εξήγησε ο διευθυντής της εθνικής υπηρεσίας έρευνας και διάσωσης Μπαμπάνγκ Σελίστιο.

«Εάν οι πληροφορίες τις οποίες έχουμε στη διάθεσή μας είναι σωστές, αναζητούμε ακόμη 15 ανθρώπους», είπε στο Γαλλικό Πρακτορείο.

Σύμφωνα με την εταιρεία που εκμεταλλευόταν το πλοίο, το φέρι μετέφερε 116 ανθρώπους όταν ναυάγησε, όμως ο Σελίστιο εξήγησε ότι δύο πρόσωπα που εργάζονταν στον εφοδιασμό του πορθμείου δεν αναγράφονταν στη λίστα των επιβατών.

Δέκα πλοία, ανάμεσά τους δύο σκάφη του Πολεμικού Ναυτικού, συμμετέχουν στις συνεχιζόμενες έρευνες, ενώ πολλές οικογένειες περιμένουν ακόμη με αγωνία νέα για την τύχη των οικείων τους στο λιμάνι της Σίουα, της πόλης που αποτελούσε τον προορισμό του φέρι.

Οι επιζώντες της τραγωδίας είπαν ότι γιγαντιαία κύματα χτύπησαν το πλοίο, οι μηχανές του υπέστησαν βλάβη και δόθηκε εντολή στους επιβαίνοντες να εγκαταλείψουν το σκάφος.

Τα πορθμεία είναι το βασικό μέσο μεταφοράς στο ινδονησιακό αρχιπέλαγος των 17.000 και πλέον νησιών, όμως οι κανόνες ασφαλείας τηρούνται πλημμελώς, πολλές φορές τα φέρι μεταφέρουν υπεράριθμους επιβάτες και τα θανατηφόρα δυστυχήματα είναι συχνά.

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ