Μετά τις έξι το απόγευμα θα ανακοινωθούν τα πρώτα αποτελέσματα - Οι πιθανές συμμαχίες - Αναμέτρηση θρίλερ δείχνουν οι δημοσκοπήσεις καθώς παραμένει αναποφάσιστο περίπου το 40% των ψηφοφόρων
Περίπου 60,4 εκατομμύρια Γερμανοί πολίτες προσέρχονται σήμερα στις κάλπες για να εκλέξουν το 20ο Bundestag, την Κάτω Βουλή της Γερμανίας, έπειτα από 16 ολόκληρα χρόνια πλήρους κυριαρχίας της Άνγκελα Μέρκελ. Περισσότεροι από 31 εκατ. ψηφοφόροι είναι γυναίκες και περίπου 29 εκατ. άνδρες.

87 πολιτικά κόμματα ζήτησαν την άδεια των αρχών για να λάβουν μέρος σε αυτές εκλογές εκ των οποίων τα 53 έλαβαν την άδεια. Εξ αυτών μόλις 7 αναμένεται να λάβουν το ποσοστό του 5% που απαιτείται για την εκλογή βουλευτών στο Bundestag, με την Αριστερά (Die Linke), ίσως το πιο απαξιωμένο κόμμα στη Γερμανία μετά την ακροδεξιά της Afd (Εναλλακτική για τη Γερμανία) να παλεύει με νύχια και δόντια για να μπορέσει να στείλει αντιπροσώπους στη γερμανική Κάτω Βουλή.

Μετά τις 6 το απόγευμα θα ανακοινωθούν τα προσωρινά αποτελέσματα των εκλογών. Θα υπολογιστούν με βάση τα δεδομένα των προσωρινών exit polls. Η καταμέτρηση των ψήφων θα συνεχιστεί μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες της Δευτέρας.

Ο Άρμιν Λάσετ, ο υποψήφιος της Χριστιανικής Ένωσης (CDU - CSU) είναι ο μοναδικός εκ των ανθυποψηφίων που αισθάνεσαι χαρούμενος. Ένας μακρύς και εξαντλητικός δρόμος θα ολοκληρωθεί σε ελάχιστες ώρες. Στις αρχές του έτους επικράτησε στην σκληρή διαμάχη για την διαδοχή της Ανγκελα Μέρκελ ανάμεσα στον πρώην επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας Φρίντριχ Μερτς και τον υπεύθυνο εξωτερικής πολιτικής του κόμματος Νόρμπερτ Ρέντγκεν. Ενδεχομένως τον καλύτερο υποψήφιο που θα μπορούσε να ψηφίσει η κομματική βάση του CDU. Ωστόσο ο κ. Ρέντγκεν παρέμεινε στο παρασκήνιο και ο κ. Λάσετ δεν κατάφερε να δεχτεί ποτέ του το “χειροκρότημα” του προσκηνίου. Για τον σκληρό πυρήνα των χριστιανοδημοκρατών δεν είχε καμία σημασία. Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο ισχυρός άνθρωπος των Χριστιανοδημοκρατών επέβαλε ουσιαστικά τον κ. Λάσετ. Σφάλμα; Επιλογή; Ή βυζαντισμός; Ουδείς μπορεί να απαντήσει με βεβαιότητα , ωστόσο η πανταχού παρούσα σκιά του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε εξακολουθησει να στοιχειώνει τους Χριστιανοδημοκράτες.

Τα σενάρια της επόμενης ημέρας

Μεγάλος Συνασπισμός” ‘η “Μαύρο - Κόκκινο”

Πρόκειται για τον κυβερνητικό συνασπισμό ανάμεσα στην Χριστιανοδημοκρατική Ένωση και το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (SPD). Ο μεγάλος συνασπισμός συνήθως σημαίνει την τυπική συμμαχία των δύο μεγαλύτερων, κεντρώων κομμάτων της Γερμανίας - τα δύο κόμματα που οι περισσότεροι Γερμανοί θεωρούν ως τις πλέον ασφαλείς επιλογές για μια ισχυρή ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Σε αυτήν ακριβώς της συμμαχια, κεντροδεξιών και κεντροαριστερων, οφείλει τρεις από τις τέσσερις θητείες της στην Καγκελαρία η Άνγκελα Μέρκελ. Σχεδόν όλα τα γερμανικά κρατίδια έχουν “βιώσει” σε τοπικό επίπεδο έναν τέτοιον συνασπισμό. Ωστόσο, σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις φαίνεται ότι για πρώτη φορά΄εδώ και πολλά χρόνια ο μεγάλος συνασπισμος σε ομοσπονδιακό επίπεδο είναι μάλλον αδύνατος καθώς τα δύο μεγαλύτερα κόμματα δεν καταφέρνουν να ξεπεράσουν το 50%. Ο μεγάλος συνασπισμός ήταν, τουλάχιστον στα χρόνια της βασιλείας της Άνγκελα Μέρκελ, ένα μεγάλο βαρίδι για τους Σοσιαλδημοκράτες καθώς ως ο μικρός εταίρος αυτού του συνασπισμού δεν μπορούσε να βρει το κατάλληλο αφήγημα στην επόμενη προεκλογική περίοδο.

Μαύρος - Κίτρινος συνασπισμός

Η Χριστιανική Ένωση και το Ελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα (FDP). Ο σχεδόν “φυσικός” δεξιός και κεντροδεξιός συνασπισμός της Γερμανίας ο οποίος κυβερνησε στο μεγαλύτερο μέρος της μεταπολεμικής γερμανικής πολιτικής ιστορίας. Η τελευταία φορά που βρέθηκε στη κυβέρνηση το CDU/CSU και το FDP ήταν από το 2009 εως το 2013 με Καγκελάριο την Άνγκελα Μέρκελ. Ωστόσο πριν από την απερχόμενη σιδηρά κυρία της ΕΕ, ο πολιτικός της πατέρας, ο Χέλμουτ Κολ ηγήθηκε πέντε συνασιμλων με το Ελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα (FDP) από το 1982 έως το 1998. Ο υποψήφιος της Χριστιανικής Ένωσης, ο κ. Άρμιν Λάσετ, ο πολιτικός που ουσιαστικά επέβαλε η Άνγκελα Μέρκελ στη βάση του κόμματος, ηγείται μιας κυβέρνησης συνασπισμού με το FDP στο πολυπληθέστερο κρατίδιο της Γερμανίας, στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία, από το 2017. Ωστόσο σε ομοσπονδιακό επίπεδο τα δύο αυτά κόμματα δεν καταφερνουν να συγκεντρώσουν ούτε στο ελάχιστο τις ψήφους για να λάβουν το πράσινο φως από το Bundestag

Κόκκινος-Πράσινος Συνασπισμός:

Με άλλα λόγια: Σοσιαλδημοκράτες και Πράσινοι. Η κεντροαριστερά της Γερμανίας είδε τα καλύτερά της χρόνια με τον Καγκελάριο Γκέρχαρντ Σρέντερ από το 1998 έως το 2005 και τον υπουργό Εξωτερικών των Πρασίνων Γιόσκα Φίσερ. Ωστόσο οι μετέπειτα αποφάσεις και των δύο, είτε πρόκειται για μια θεση διευθυνοντος συμβουλου σε ρωσικές ενεργειακές εταιρείες, είτε για την αποφαση των Πρασίνων να υιοθετήσουν την μεταρρυθμιστική “Ατζέντα 2010”, οδήγησαν και τα δύο κόμματα στο παρασκήνιο. Η κλιματική αλλαγή, ένα από τα βασικότερα ζητήματα που απασχολούν τους Γερμανούς ψηφοφόρους σε αυτές τις ομοσπονδιακές εκλογές, σε συνδυασμό με την αποχώρηση της Άνγκελα Μέρκελ μετά από 16 χρόνια στην ηγεσία της χώρας, έχουν δώσει τεράστια δύναμη στα δυο αυτά κόμματα. Όχι όμως τόση ώστε, σύμφωνα πάντα με τις δημοσκοπήσεις, να σχηματίσουν τον “Κόκκινο - Πράσινο Συνασπισμό”.

«Τζαμάικα» (Μαύρο-Κίτρινο-Πράσινο):

Χριστιανοδημοκράτες (CDU), Φιλελεύθεροι (FDP) και Πράσινοι. Τα χρώματα της σημαίας της Τζαμάικα. Ο συγκεκριμένος συνασμός δεν έχει κυβερνήσει ποτέ σε ομοσπονδιακό επίπεδο παρά μόνο σε κρατίδια της Γερμανίας, όπως στο Ζάαρλαντ. Στις δραματικές διαβουλεύσεις που ακολούθησαν τις ομοσπονδιακές εκλογές του 2017 έμοιαζε για αυτός ο συνασπισμός να γίνεται για πρώτη φορά πραγματικότητα. Ωστόσο οι Φιλελεύθεροι του FDP αποφάσισαν κυριολεκτικά στο παρά πέντε, να εκαταλρίξουν τις διαπραγματεύσεις. Ο εν λόγω συνδυασμός φαίνεται να συγκεντρώνει προς το παρόν τις απαραίτητες ψήφους για να σχηματίσει μια κυβέρνηση στην μετά - Μέρκελ εποχή. Ωστόσο με την τεράστια άνοδο των Πρασίνων οι διαπραγματεύσεις θα ξεκινήσουν από τελείως διαφορετικό επίπεδο από αυτό του 2017.

Μαύρο, κόκκινο, κίτρινο - Ο συνασπισμός της Γερμανίας

Τα χρώματα της γερμανικής σημαίας. Όπου μαύρο, οι Χριστιανοδημοκράτες (CDU και CSU). Όπου κόκκινοι οι Σοσιαλδημοκράτες (SPD) και στο τέλος οι Φιλελεύθεροι του FDP. Τα τρία αυτά κόμματα συγκεντρώνουν άνετα την απαραίτητη πλειοψηφία για να λάβουν ψήφο εμπιστοσύνης από τη γερμανική κάτω Βουλή. Ωστόσο ο “συνασπισμός της Γερμανίας” ονομάζεται έτσι διότι έχει τα χρώματα της γερμανικης σημαιας σε αυτήν ακριβώς τη σειρά. Σε περίπτωση που το SPD ξεπεράσει τους Χριστιανοδημοκράτες στις εκλογές, τότε ναι μεν εξακολουθούν να υφίστανται τα τρία χρώματα της γερμανικης σημαιας, αλλά το κόκκινο θα προηγείται.

Rot-rot-grüne {Συνασπισμός Κόκκινο - κόκκινο - Πράσινο)

Σοσιαλδημοκράτες, Πράσινοι και Αριστερά. Ο εφιάλτης που προωθούν οι Χριστιανοδημοκράτες όταν οι δημοσκοπήσεις δεν τους ευνοούν. Αυτός ο συνδυασμός θα μπορούσε μόνο υποθετικά να κυβερνήσει της Γερμανία. Καθώς η Αριστερά δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα καταφέρει να συγκεντρώσει το 5% που απαιτείται για να προσπαθησει στην γερμανική κάτω βουλή, ενώ οι Πράσινοι προσπαθούν με κάθε τρόπο να θυμίσουν στις εκλογικό κοινό της Γερμανίας, το οποίο όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις αντιπαθεί την Αριστερά, ότι δεν έχει καμία σχέση με αυτό κόμμα. Σε κάθε περίπτωση οι ακραίες, σύμφωνα με τα υπόλοιπα κόμματα, θέσεις της Αριστεράς, καθιστούν εξ αρχης δύσκολες τις όποιες διαπραγματευσεις.

Ο φωτεινός σηματοδότης

Σοσιαλδημοκράτες. Πράσινοι και Φιλελεύθεροι.Ήτοι, κόκκινο, πράσινο, πορτοκαλί. Ένας φωτεινός σηματοδότης που μπορεί να διαχειρίζεται την κυκλοφορία πεζών, ποδηλάτων και οχημάτων αλλά σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι θα κάνει το ίδιο και στη γερμανική πολιτική σκηνή. Ωστόσο το 2021 είναι διαφορετικό. Οι Φιλελεύθεροι του FDP έχουν δηλώσει ότι είμαι διατεθειμένοι να συμμαχήσουν ακόμα και με τον “διάβολο} αρκεί να επιστρέψουν στην εξουσία.

https://www.protothema.gr/world/article/1164833/germanikes-ekloges/

Η επιμονή των Γερμανών για περιορισμούς εισόδου στην Ευρωπαϊκή Ένωση ακόμα και για πλήρως εμβολιασμένους, φέρνει τα πάνω- κάτω στην τουριστική βιομηχανία των τουριστικών χωρών της Μεσογείου, όπως η Ελλάδα
Καλοκαιράκι. Η περίοδος που ακόμα και η Ευρωπαϊκή Ένωση αφήνει στην άκρη τις πολιτικές και άλλες έριδες. Τί; Όχι; Η πανδημία, η μετάλλαξη Δέλτα και η απειλή ενός σφοδρού τέταρτου κύματος δεν κάνει διακρίσεις στις εποχές. Έτσι, ακόμα και εν μέσω θέρους, ένας “πόλεμος” μαίνεται στο εσωτερικό της Γηραιάς Ηπείρου. Η Νότια και η Βόρεια Ευρώπη βρίσκονται για ακόμα μια φορά σε αντίπαλα στρατόπεδα και ο λόγος δεν είναι άλλος από τον τουρισμό…

Μέχρι πρότινος, το ερώτημα που πλανιόταν ήταν το εξής: Η Νότια Ευρώπη χρειάζεται τους τουρίστες, αλλά είναι έτοιμοι οι τουρίστες να επιστρέψουν στη Νότια Ευρώπη για τις παραδοσιακές καλοκαιρινές διακοπές τους; Παρά τις δυσκολίες και την αναμονή, χώρες όπως η Ελλάδα, η Ισπανία, η Πορτογαλία, αλλά και η Ιταλία δεν έχουν άλλη επιλογή από το να διασώσουν έστω και στοιχειωδώς την φετινή περίοδο. Η τουριστική τους βιομηχανία επλήγη βαθιά το 2020 και δεν θα αντέξει ένα δεύτερο χαμένο καλοκαίρι.

Αυτά σε ό,τι αφορά την αδήριτη οικονομική σκοπιμότητα. Από την άλλη πλευρά, όμως, καιροφυλακτεί η μετάλλαξη Δελτα, η οποία άλλαξε το κλίμα. Ενώ όλα έδειχναν ότι στη φετινή περίοδο θα είχαμε μία δυναμική ανάκαμψη του τουριστικού ρεύματος, ο κίνδυνος αναζωπύρωσης της πανδημίας λειτουργεί σαν τροχοπέδη.

Ενώ οι άνθρωποι σ’ όλη την Ευρώπη κι όχι μόνο, μετά από διαδοχικά καταθλιπτικά lockdown , ανυπομονούσαν να απελευθερωθούν στις καλοκαιρινές διακοπές τους, η μετάλλαξη Δέλτα λειτουργεί σαν ένα απειλητικό νέφος που έχει κόψει σε πολλούς την όρεξη. Κάπως έτσι έχουμε καταλήξει σε μία ισορροπία τρόμου.
Οι χώρες του Βορρά με πρώτη τη Γερμανία επέδειξαν ιδιαίτερη αυστηρότητα σε ένα ζήτημα, για το οποίο τον λογαριασμό πληρώνουν άλλοι. Στο όνομα της υγειονομικής ασφάλειας επιβάλλουν μέτρα στην είσοδο τουριστών στην ΕΕ, τα οποία στην πραγματικότητα λειτουργούν αποτρεπτικά και οπωσδήποτε πλήττουν τις νοτιοευρωπαϊκές οικονομίες.

Η πρώτη και καθοριστική μάχη δόθηκε στη Σύνοδο Κορυφής. Η καγκελάριος Μέρκελ απαίτησε συντονισμένη αντίδραση της ΕΕ για την είσοδο σε χώρες-μέλη τουριστών από τρίτες χώρες με υψηλά επίπεδα κρουσμάτων της μετάλλαξης Δέλτα, που εντοπίστηκε για πρώτη φορά στην Ινδία. Υπό τη γερμανική πίεση, η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Ελλάδα και η Μάλτα αναγκάστηκαν να θέσουν περιορισμούς για τους Βρετανούς τουρίστες, αλλά και για τους Ρώσους.

Όλες οι χώρες-μέλη του ευρωπαϊκού Νότου είχαν άρει τους περιορισμούς από την αρχή της σεζόν για όσους είχαν εμβολιαστεί με όποιο εμβόλιο, σε μια προσπάθεια να διασώσουν την τουριστική τους βιομηχανία, διατηρώντας ταυτόχρονα και ένα επίπεδο υγειονομικής ασφάλειας. Αλλά ο γαλλογερμανικός άξονας, επικαλούμενος τη μετάλλαξη Δέλτα, έβαλε φρένο στις προσδοκίες.

Αμερικανικά δημοσιεύματα αναφέρονται στις ευρωπαϊκές αυτές κόντρες με φόντο τον τουρισμό
. Κάνουν λόγο για διφορούμενα μηνύματα των ευρωπαϊκών χωρών στους τουρίστες που βλέπουν τα πάντα να αλλάζουν κάθε ημέρα που περνάει. Σε ένα ήδη ανασφαλές περιβάλλον, οι απανωτές αλλαγές λειτουργούν ανασταλτικά.

Οι τουρίστες ήλπιζαν να απολαύσουν κάπου είδους ελευθερία μετά από σχεδόν δυο χρόνια περιορισμών. Τα πράγματα, όμως, δεν είναι τόσο απλά. Οι επισκέπτες έχουν να αντιμετωπίσουν ένα συνοθύλευμα κανονισμών εισόδου στην ΕΕ. Οι διαφορετικές ζώνες που ισχύουν στη Γαλλια, τα αρνητικά τεστ, τα πιστοποιητικά εμβολιασμού που δεν ισχύουν παντού, είναι μόνο κάποια από αυτά.

Όπως συνήθως συμβαίνει, και σ’ αυτή την ενδοευρωπαϊκή κόντρα, ο Βορράς εξασφάλισε τη μερίδα του λέοντος σε βάρος του Νότου. Το μόνο αντίδωρο της Άνγκελα Μέρκελ είναι ότι μετά την επίσκεψή της στο Λονδίνο, φαίνεται ότι θα ανοίξει ο δρόμος για τους Βρετανούς τουρίστες. Όσο για τους Ρώσους, που ενδιαφέρουν ιδιαίτερα την Ελλάδα, αυτοί, ακόμα κι αν είναι εμβολιασμένοι με το Σπούτνικ, θα πρέπει να υποστούν διπλό τέστ.https://www.protothema.gr/world/article/1139752/touristikos-polemos-stin-europi-to-mnimonio-merkel-pou-duskoleuei-tis-diakopes/

«Μόνο με διάλογο και στη βάση του διεθνούς Δικαίου μπορούν να επιλυθούν οι διαφορές»

«Μόνο με τον διάλογο και στη βάση του διεθνούς Δικαίου» μπορούν να επιλυθούν τα διαφιλονικούμενα θέματα στην ανατολική Μεσόγειο, τόνισε η Καγκελάριος 'Αγγελα Μέρκελ κατά την διάρκεια τηλεδιάσκεψης που είχε νωρίτερα απόψε με τον Πρόεδρο της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν, ενώ χαιρέτισε την εξαγγελία για έναρξη, σύντομα, ανεπίσημων συνομιλιών για το Κυπριακό, υπό την διαμεσολάβηση των Ηνωμένων Εθνών.

Σύμφωνα με ανακοίνωση του κυβερνητικού εκπροσώπου Στέφεν Ζάιμπερτ, κατά την διάρκεια της τηλεδιάσκεψης συζητήθηκαν ακόμη περιφερειακά ζητήματα, καθώς και η εξέλιξη της πανδημίας του κορονοϊού.

«Η Καγκελάριος τόνισε ότι τα διαφιλονικούμενα θέματα στην ανατολική Μεσόγειο μπορούν να επιλυθούν μόνο με τον διάλογο και στη βάση του διεθνούς Δικαίου. Σε ό,τι αφορά το Κυπριακό, η Καγκελάριος χαιρέτισε την εξαγγελία για έναρξη, σύντομα, ανεπίσημων συνομιλιών υπό την διαμεσολάβηση των Ηνωμένων Εθνών», αναφέρει στην ανακοίνωσή του ο κ. Ζάιμπερτ και καταλήγει επισημαίνοντας ότι η κυρία Μέρκελ και ο κ. Ερντογάν «συμφώνησαν ότι ο εν εξελίξει σχηματισμός κυβέρνησης στην Λιβύη υπό τον Αμπντουλχαμίντ Ντμπεϊμπά χρειάζεται την πλήρη στήριξη τόσο εντός όσο και εκτός της Λιβύης».

Why does gender inequality in Europe still exist?

Χθες η κυρία Μέρκελ είχε τηλεδιάσκεψη με τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκο Αναστασιάδη, κατά την οποία εξέφρασε επίσης την «πλήρη στήριξή» της στις προσπάθειες των Ηνωμένων Εθνών για την επίλυση του Κυπριακού, στις συνομιλίες στο τέλος Απριλίου. «Εκεί θα πρέπει να διερευνηθεί μια κοινή βάση για διαπραγματεύσεις προς επίλυση του Κυπριακού. Για να επιτευχθεί αυτό, είναι απαραίτητο ανοιχτό πνεύμα, διάθεση συμβιβασμού και από τις δύο πλευρές, προκειμένου να επιτευχθεί πρόοδος», υπογράμμισε η Καγκελάριος.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Χρονιά σημαντικών αλλαγών θα είναι το 2021 για την Ευρώπη. Η «ατμομηχανή» της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η Γερμανία, μπαίνει σε νέα περίοδο, η Γαλλία ετοιμάζεται για πολιτικές ανακατατάξεις, ενώ συνολικά η Ευρωπαϊκή Ενωση θα πρέπει να ιαθεί από «παιδικές» ασθένειες και εσωτερικές έριδες που τόσο την ταλαιπώρησαν μέσα στο 2020 και να απαντήσει σε γεωπολιτικές προκλήσεις (π.χ. Ανατολική Μεσόγειος).

Για την παγκόσμια οικονομία, μονόδρομος είναι η άνοδος, ύστερα από ένα έτος μεγάλης ύφεσης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε ανισότητες και πολιτικούς ή άλλους ανταγωνισμούς παγκοσμίως.

Γερμανία

Υστερα από 16 χρόνια της Ανγκελα Μέρκελ στην καγκελαρία, η Γερμανία θα μείνει χωρίς τη «μητερούλα» της (Mutti). Τον Σεπτέμβριο η Χριστιανοδημοκρατική Ενωση (CDU) θα έχει υποψήφιο καγκελάριο έναν εκ των Φρίντριχ Μερτς (εθνικιστής, νεοφιλελεύθερος), Αρμιν Λάσετ (μετριοπαθής, πρωθυπουργός της Ρηνανίας-Βεστφαλίας και συνεχιστής της σχολής Μέρκελ) και Νόρμπερτ Ρέντγκεν («κεντρώος», επικεφαλής της Επιτροπής Εξωτερικών της Μπούντεσταγκ).

Την απόφαση θα λάβουν στις 15-16 Ιανουαρίου οι 1.001 σύνεδροι της CDU, με την επίγνωση ότι όποιος και αν επικρατήσει, δύσκολα θα αντιμετωπίσει με την ίδια επιδεξιότητα το βουνό προβλημάτων που θα βρει μπροστά του: σε επίπεδο Ευρώπης, διεθνών σχέσεων, αλλά και στο εσωτερικό της Γερμανίας.

Στη μιάμιση δεκαετία που προηγήθηκε, η Μέρκελ αντιμετώπισε με αποφασιστικότητα -αν και όχι πάντα με επιτυχία- μια σειρά μεγάλων κρίσεων, όπως ο κλυδωνισμός της ευρωζώνης, το μεταναστευτικό, η πανδημία της Covid-19, το Brexit και οι απειλές του Τραμπ, δικαιώνοντας ως έναν βαθμό τον τίτλο της «ηγέτιδος του ελεύθερου κόσμου», που της απένειμε ο Μπαράκ Ομπάμα.

Παραμένει μέγα ζητούμενο αν ο διάδοχός της -ιδίως αν είναι ο Μερτς, που προβάλλει ως φαβορί- θα καταφέρει να συνεχίσει την ισορροπία τρόμου με τις εθνο-λαϊκιστικές κυβερνήσεις Ουγγαρίας-Πολωνίας, προκειμένου να λειτουργήσει απρόσκοπτα το Ταμείο Ανασυγκρότησης, αν θα βρει σημείο επαφής με τον Μακρόν και αν θα συνεχίσει την αμφίβολη μεσολάβηση στα Ελληνοτουρκικά, χωρίς να εξοργίσει περισσότερο την Αθήνα, με τη «στρατηγικά» φιλοτουρκική στάση του Βερολίνου.

Η παρουσία της Μέρκελ -έστω και σε αποδρομή- εγγυάται ότι τουλάχιστον έως το φθινόπωρο του 2021 δεν θα δούμε δραματικές αλλαγές στα παραπάνω ζητήματα, πόσω μάλλον από τη στιγμή που αποκαταστάθηκε η «κανονικότητα» στον Λευκό Οίκο. Οσο όμως πλησιάζει η στιγμή της αποχώρησής της είναι αναπόφευκτο ότι θα ξεδιπλώνονται στις Βρυξέλλες και στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες διαφορετικά οράματα για το μέλλον της Ε.Ε., που σύντομα δεν θα υπάρχει μια ψύχραιμη «μανούλα» να τα διαχειριστεί πυροσβεστικά…

Αν θέλουμε να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, η Γερμανία βρίσκεται μπροστά σε ένα τέλος εποχής και στο ξεκίνημα μιας νέας, τα χαρακτηριστικά της οποίας ίσως να μην αποκρυσταλλωθούν ούτε μέσα στο 2021. Με βάση τα σημερινά δεδομένα, το πολιτικό σκηνικό στη Γερμανία αναμένεται να γίνει πιο ρευστό, καθώς η Ακροδεξιά δείχνει να παγιώνει την παρουσία της στην Μπούντεσταγκ και οι Πράσινοι να ισχυροποιούνται έναντι των Σοσιαλδημοκρατών, ανακατεύοντας την τράπουλα των κυβερνητικών σχημάτων.

Γαλλία

Το 2021 είναι η χρονιά στην οποία ο Εμανουέλ Μακρόν καλείται να αποφασίσει τι θέλει για τον εαυτό του και τη Γαλλία. Οι περιφερειακές του Μαρτίου θα είναι ένα σημαντικό crash test εν όψει των προεδρικών εκλογών του 2022, αλλά η εθνική συνοχή και η διεθνής πορεία της δεύτερης ευρωπαϊκής δύναμης -και μακράν πρώτης στρατιωτικά- δεν θα κριθούν μόνο στις κάλπες. Κυρίως, θα κριθούν στα πεζοδρόμια των κινητοποιήσεων, στα προάστια της ανεργίας και των κοινωνικά αποκλεισμένων, στην ερημωμένη γαλλική ύπαιθρο και στα νοσοκομεία που δέχονται κρούσματα του κορονοϊού.

Κι ακόμη θα κριθεί σε διπλωματικά fora και σε στρατιωτικά μέτωπα, όπως η Ανατολική Μεσόγειος, η Δυτική Αφρική, ο Λίβανος, η Λιβύη και άλλες θερμές εστίες, όπου διακυβεύονται ζωτικά γεωστρατηγικά συμφέροντα της Γαλλίας, με την Τουρκία να αποτελεί έναν από τους βασικούς αντιπάλους της.

Οπως σωστά σημειώνει η ιστοσελίδα Politico, μέσα στο 2021 ο Γάλλος πρόεδρος μπορεί να επιλέξει αν θα παραμείνει ο κορυφαίος think-tanker της έβδομης οικονομίας στον κόσμο κάνοντας διαλέξεις για το πώς η Ευρώπη θα αποκτήσει αυτόνομο ρόλο έναντι του ΝΑΤΟ – συνεχίζοντας έτσι τον καβγά με τους διαδόχους της Μέρκελ, που θέλουν τη Γερμανία προσδεδεμένη γεωστρατιωτικά στο αμερικανικό άρμα. Ή μπορεί εναλλακτικά να εστιάσει στον έλεγχο της πανδημίας, στον κατευνασμό της ρητορικής κατά του Ισλάμ από μερικούς υπουργούς, φαινόμενο που η αντιπολίτευση καταγγέλλει ως αντιπερισπασμό σε άλλα προβλήματα.

Ο Μακρόν θα πρέπει, επίσης, να διαλέξει εντός του 2021 αν θα ρίξει το βάρος στο σκέλος της καταστολής, την επιβολή απαγορεύσεων στον Τύπο, ή αν θα ακολουθήσει μια πιο φιλολαϊκή και φιλελεύθερη πολιτική στο πεδίο των ατομικών δικαιωμάτων, ικανοποιώντας οικονομικά αιτήματα ευρύτατων κοινωνικών στρωμάτων (άνεργοι των προαστίων, αγρότες κ.λπ.), που δέχονται τη χαριστική βολή εξαιτίας της οικονομικής κρίσης.

Η απόπειρα προσέγγισης με τη Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν έμεινε στη μέση, η κοινή γλώσσα με τον επόμενο καγκελάριο της Γερμανίας αναζητείται. Και, φυσικά, παραμένει ανοιχτό στοίχημα αν μετά την αποχώρηση της Μέρκελ ο Μακρόν θα αναδειχθεί, ελέω επετηρίδας, στον νέο «ισχυρό άνδρα» της Ευρώπης. Το μόνο που μπορεί να προβλέψει κανείς με σχετική βεβαιότητα είναι η επικράτησή του έναντι της Μαρίν Λεπέν το 2022 – εκτός και αν φέτος μεσολαβήσουν «σημεία και τέρατα».

Εσωτερικά μέτωπα και διεθνείς προκλήσεις

Οι εσωτερικές διαφορές μεταξύ των κρατών-μελών, οι εθνικισμοί που αναδείχθηκαν λόγω της πανδημίας και η «χλιαρή» αλληλεγγύη στην αρχή της πανδημίας πλήγωσαν την ενότητα της Ε.Ε., που δοκιμάστηκε και λόγω του Brexit. Η βοήθεια των 750 δισ. ευρώ ήταν μια ανακούφιση, όμως οι αντιδράσεις και οι σκεπτικισμοί -με πρώτη την Ολλανδία- έδειξαν πως η Ε.Ε. δεν έχει ξεπεράσει τις «παιδικές» ασθένειες.

Η στάση της Ουγγαρίας και της Πολωνίας (που άσκησαν βέτο στον προϋπολογισμό της Ε.Ε., διαφωνώντας με την πρόθεση των Βρυξελλών να συνδέσουν την εκταμίευση πόρων με την τήρηση του κράτους δικαίου) έπληξε την ενότητα της Ε.Ε., παρά τον συμβιβασμό με τη γερμανική προεδρία. Η Ενωση θα βαδίσει όμως με αυτά τα βαρίδια και στην επόμενη χρονιά, οι κυβερνήσεις της Ουγγαρίας και της Πολωνίας δεν πρόκειται να αλλάξουν τακτική ως προς τον σεβασμό των αρχών του κράτους δικαίου. Η Ενωση θα έχει το υψηλό καθήκον, παράλληλα, να εξασφαλίσει τις απαραίτητες δόσεις εμβολίων κατά του κορονοϊού για όλες τις ευρωπαϊκές χώρες.

Αυτή θα είναι η κορυφαία προτεραιότητα της Πορτογαλίας, όταν αναλάβει επισήμως την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ενωσης, σε λίγες ημέρες. Η Πορτογαλία θα έχει, επίσης, το καθήκον να ρυθμίσει τις λεπτομέρειες της εφαρμογής της εμπορικής συμφωνίας με το Ηνωμένο Βασίλειο, που απέτρεψε το ναυάγιο στις διαπραγματεύσεις των δύο πλευρών.

Από τον Ιανουάριο ξεκινά μια νέα περίοδος στις σχέσεις Ε.Ε.-Βρετανίας και τίποτε δεν θα είναι πλέον όπως πριν. Τo 2021 θα είναι, πιθανότατα, η χρονιά των προβλημάτων όσον αφορά στις μετακινήσεις πολιτών από την Ε.Ε. στη Βρετανία (και αντιστρόφως) στη λειτουργία των επιχειρήσεων κ.λπ.

Πέραν των εσωτερικών ζητημάτων, η Ε.Ε. έχει να αντιμετωπίσει και τις διεθνείς προκλήσεις από τη Μεσόγειο έως τη Ρωσία. Η Ε.Ε. θα είναι ο προνομιακός σύμμαχος των ΗΠΑ αναβαθμίζοντας τη σχέση της με την υπερδύναμη. Η στάση της Τουρκίας στη Μέση Ανατολή, στην Ανατολική Μεσόγειο, ιδιαιτέρως, και το νέο ειδύλλιο της Αγκυρας με τη Ρωσία προκαλούν νέα μεγάλα προβλήματα στις Βρυξέλλες. Το κυριότερο είναι η διαφορά «συμφερόντων» των κρατών-μελών με τις δύο δυνάμεις, που καθορίζουν το επίπεδο σχέσεων με την κυβέρνηση Ερντογάν και με το Κρεμλίνο (έτσι διαμορφώνονται πολύ διαφορετικές σχέσεις ανάμεσα στην Τουρκία και τη Γερμανία, στην Ισπανία και άλλες χώρες που έχουν ειδικά, εμπορικά και στρατιωτικά συμφέροντα με την Αγκυρα).

Ο κακός γείτονας που θα γίνει… χειρότερος

Το 2020 άφησε κακή υποθήκη στις ελληνοτουρκικές και τις ευρωτουρκικές σχέσεις, εξ ου και η Αθήνα παραμένει με το δάχτυλο στη σκανδάλη… Οχι μόνο στρατιωτικά, αλλά και διπλωματικά, για να αντιμετωπίσει τις επικοινωνιακές επιθέσεις της Aγκυρας περί επίλυσης των διμερών διαφορών και του Κυπριακού, ενόσω η «γερμανική Ε.Ε.» κλείνει το μάτι στον Ερντογάν και οι ΗΠΑ αναζητούν σημείο ισορροπίας ακόμη και μετά την επιβολή κυρώσεων για τους S-400. Ενα σημείο ισορροπίας, για να μην αυταπατώμαστε που θα κρατά την Τουρκία στην επιρροή της Δύσης, με τι αντάλλαγμα και εις βάρος ποιου;

Ούτε ο Ντόναλντ Τραμπ ούτε ο Βλαντιμίρ Πούτιν ούτε η Aνγκελα Μέρκελ ούτε η Ε.Ε. ως θεσμική οντότητα υπέδειξαν τρόπο ανάσχεσης του τουρκικού επεκτατισμού στη Συρία, στη Λιβύη, στο Αιγαίο και τις ΑΟΖ Ελλάδας-Κύπρου, παρά ο μόνος που το έπραξε ήταν ο Εμανουέλ Μακρόν. Ο πονηρός Ανατολίτης προσπάθησε να προσεγγίσει και αυτόν, διορίζοντας πρέσβη της Τουρκίας στο Παρίσι έναν παλαιό συμφοιτητή του Γάλλου προέδρου. Ομως, τέτοιου είδους παιχνίδια έχουν όρια. Το 2021 θα δείξει αν ο Ερντογάν γνωρίζει ποια είναι τα όριά του ή αν θα προσπαθήσει για πολλοστή φορά να τα υπερβεί προκλητικά, όπως έκανε στην Αμμόχωστο, εκμεταλλευόμενος τις πλάτες του γ.γ. του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ, και την κραυγαλέα αδυναμία της Ε.Ε. να υιοθετήσει μια κοινή γραμμή απέναντι στην Τουρκία.

Υπό τον όρο ότι τα σοβαρά συναλλαγματικά και κεφαλαιακά προβλήματα της τουρκικής οικονομίας δεν θα τον αναγκάσουν να προσφύγει στο ΔΝΤ – κάτι που, άλλωστε, θα ισοδυναμούσε με πολιτική αυτοκτονία-, το 2021 ο Ερντογάν θα συνεχίσει να εφαρμόζει την αντιδημοκρατική ατζέντα του σε εσωτερικά και εξωτερικά μέτωπα. Το κυνήγι των Κούρδων, των γκιουλενιστών και κάθε δημοκρατικής αντιπολιτευόμενης φωνής θα γίνει αφόρητο, χέρι χέρι με τη ραγδαία ισλαμοποίηση της κοινωνίας. Ο Ερντογάν έχει το πεδίο ελεύθερο σε αυτά, καθώς δεν αναμένονται εκλογές πριν από το 2023.

Η καλλιέργεια εξωτερικών εχθρών και η συνέχιση των συμβολικών (Αγία Σοφία) και εδαφικών κατακτήσεων (Δυτική Λιβύη, Βόρεια Συρία, Ναγκόρνο Καραμπάχ, Αμμόχωστος) αποτελούν όρο εκ των ων ουκ άνευ του τουρκικού καθεστώτος για να στρέψει αλλού την προσοχή της κοινής γνώμης από τα καθημερινά προβλήματα της φτωχοποίησης, της ανεργίας (πάνω από το 50% των Τούρκων νέων θέλουν να μεταναστεύσουν), της φίμωσης του Τύπου και της ιδεολογικοπολιτικής καταπίεσης στη χώρα.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου 

Οι προκλητικές ενέργειες της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο θα βρίσκονται στην ατζέντα της Συνόδου Κορυφής της 10ης Δεκεμβρίου, όπως δήλωσε η Ανγκελα Μέρκελ.

«Τα πράγματα δεν έχουν εξελιχθεί όπως θα θέλαμε», είπε η Γερμανίδα καγκελάριος σε δημοσιογράφους ύστερα από τηλεδιάσκεψη με τους ηγέτες της ΕΕ, όπως μεταδίδει το Reuters.

Η Ευρωπαϊκή Ενωση έχει δώσει χρόνο στην Τουρκία μέχρι τις αρχές Δεκεμβρίου, προκειμένου να σταματήσει τις ενέργειες στην Ανατολική Μεσόγειο.

«Σχεδιάζουμε μια Σύνοδο τον Δεκέμβριο, στην οποία έχουμε προγραμματίσει να αξιολογήσουμε την κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο», είχε πει ο Σαρλ Μισέλ στα μέσα Οκτωβρίου.
Πηγή: iefimerida.gr - https://www.iefimerida.gr/kosmos/merkel-zitima-tis-toyrkias-stin-epomeni-synodo