Στις 6 Αυγούστου στη Θεσσαλονίκη και στις 20 στην Αθήνα θα βρεθούν στελέχη της εταιρείας Crew Link προκειμένου να πραγματοποιήσουν συνεντεύξεις σε Ελληνες και Ελληνίδες που επιθυμούν να εργαστούν ως φροντιστές και αεροσυνοδοί αντίστοιχα στα αεροσκάφη της εταιρείας χαμηλού κόστους Ryanair.
 
Υπενθυμίζεται πως η εταιρεία ανάμεσα σε αυτά που ζητάει απο τους υποψηφίους είναι η καλή γνώση προφορικού και γραπτού λόγου της αγγλικής γλώσσας, το ύψος τους να ξεπερνάει το 1,57 εκ., να καλη όραση και να μπορούν να κολυμπούν για τουλάχιστον 20 μέτρα χωρίς βοήθεια.
 
Παράλληλα η εταιρεία έχει πολύ αυστηρά κριτήρια και στην εμφάνιση των υποψηφίων κατά τη διάρκεια της συνέντευξης. Συγκεκριμένα οι γυναίκες πρέπει να φορούν φούστα ως το γόνατο, διαφανές καλσόν και κοντομάνικο πουκάμισο ή μπλούζα. Οι άνδρες θα πρέπει να φορούν επίσημο παντελόνι και πουκάμισο με κοντά μανίκια. Και στους δύο απαγορεύονται τα τζιν και τα τατουάζ σε εμφανή σημεία.
 
iefimerida.gr

Θα παρουσιαστεί τον Σεπτέμβριο στο Μουσείο της Αρχαίας Αγοράς Θεσσαλονίκης.
 
Η καθημερινή ζωή των νέων στη Μακεδονία από τα αρχαϊκά μέχρι τα ρωμαϊκά χρόνια θα αποτελέσει θέμα περιοδικής έκθεσης με τίτλο «Νέος και με υγείαν αρίστην... Όψεις της ζωής των νέων στην αρχαία Μακεδονία», που θα παρουσιαστεί στο Μουσείο της Αρχαίας Αγοράς Θεσσαλονίκης.
 
Η έκθεση οργανώνεται με την ευκαιρία της ανακήρυξης της Θεσσαλονίκης ως Ευρωπαϊκής Πρωτεύουσας Νεολαίας για το 2014 και θα παρουσιαστεί από τις 6 Σεπτεμβρίου ως τις 6 Νοεμβρίου.
 
Η καθημερινότητα των νέων θα αναβιώσει στα μάτια των επισκεπτών μέσα από οκτώ θεματικές ενότητες. Η πρώτη, εισαγωγική ενότητα, θα περιγράφει το πολιτιστικό περιβάλλον της ελληνιστικής και ρωμαϊκής Μακεδονίας. Στη συνέχεια θα αναπτύσσονται θέματα σχετικά με το «Αρχαίο κάλλος και νεότητα», την «Εκπαίδευση και αθλητική αγωγή», καθώς και τη διαδρομή από την εφηβεία στην ωριμότητα και τους νέους ρόλους που καλούνται να αναλάβουν οι νέοι ως ενήλικες.
 
Επίσης, θα δίνονται πληροφορίες για τον ελεύθερο χρόνο και τη διασκέδαση των νέων, την ενδυμασία και τον καλλωπισμό τους, τους αθλητικούς αγώνες και τη θέση του έρωτα στη ζωή τους.
 
Στην έκθεση θα παρουσιαστούν συνολικά 140 έργα από τα Αρχαιολογικά Μουσεία Θεσσαλονίκης, Κιλκίς και Πολυγύρου και από τις αποθήκες της ΙΣΤ' Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων.
 
Μεταξύ άλλων θα εκτεθούν μαρμάρινο άγαλμα του Διονύσου του α' μισού του 2ου αιώνα μΧ από τη Θεσσαλονίκη, μαρμάρινη κεφαλή του Μελεάγρου από τα αρχαία Καλίνδοια, που αποτελεί ρωμαϊκό αντίγραφο κλασικού έργου και χρονολογείται στα τέλη του 1ου- αρχές του 2ου αιώνα μΧ, πήλινο μελανοδοχείο από τη Νέα Ποτίδαια του 2ου αιώνα πΧ και οστέινη γραφίδα των ρωμαϊκών χρόνων από τη Θεσσαλονίκη.
 
Την ομόφωνη έγκρισή του για τη διοργάνωση της έκθεσης έδωσε χτες το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο.
 
Πηγή: Αθηναϊκό Πρακτορείο

Φτωχές οι εκδηλώσεις στη Δωδεκάνησο..
 
Η Αυγουστιάτικη πανσέληνος είναι ομολογουμένως ένα θέαμα μοναδικό και πάρα πολλοί Ελληνες και τουρίστες συρρέουν σε μέρη μαγευτικά, μνημεία, αρχαιολογικούς χώρους και πάρκα για να την απολαύσουν.
 
Φέτος η μεγάλη πανσέληνος του καλοκαιριού είναι την Κυριακή στις 10 Αυγούστου και το υπουργείο Πολιτισμού έχει ήδη οργανώσει αμέτρητες εκδηλώσεις στα περισσότερα από τα μνημεία της χώρας.
 
Από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη έως σημεία λίγο πιο απόμακρα αλλά πάντα με ένα μυστικισμό οι επισκέπτες θα έχουν τη δυνατότητα να χαρούν το επιβλητικό φεγγάρι και να παρακολουθήσουν συναυλίες, απαγγελίες ποιημάτων, θεατρικά και διάφορα άλλα είδη εκδηλώσεων.
 
Στη Δωδεκάνησο θα γίνουν μόνο 3 εκδηλώσεις και συγκεκριμένα!
 
1) Συναυλία της μαθητικής ορχήστρας  ”Ξένη Έμνερ” στο αρχαιολογικό Μουσείο Ρόδου
 
2) Μουσική εκδήλωση στο Αρχοντικό Νικολαϊδη στην Πάτμο
 
3) Μουσική εκδήλωση στον αρχαιολογικό χώρο της Παλαιοχριστιανικής Βασιλικής του Χριστού της Ιερουσαλήμ στην Κάλυμνο

Σημαντικές επισημάνσεις και θέσεις συμπεριέλαβε ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος των ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ Τέρενς Κουίκ, στην πρωτολογία του στο νομοσχέδιο για το χωροταξικό Αθήνας - Θεσσαλονίκης, που διαχειρίζεται και το θέμα του γηπέδου της ΑΕΚ.
 
Στην ατζέντα της ομιλίας του υπήρχαν και τα χωροταξικά, όπως και μία πρώτη προσέγγιση στο γήπεδο της ΑΕΚ, αλλά και θέματα πολιτικής επικαιρότητας, με κυριότερα τις εξελίξεις στην ΕΛΣΤΑΤ, το κυπριακό, το φάκελο της Κύπρου και τον αγωγό ΤΑΠ.



Τα πλήρη απομαγνητοφωνημένα επίσημα πρακτικά, έχουν ως εξής:
 
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Μαρία Κόλλια-Τσαρουχά): Ο κ. Τέρενς Κουίκ, Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος των Ανεξάρτητων Ελλήνων, έχει το λόγο.  
 
Να δούμε τι θα μας πει άλλος ένας Ολυμπιακός.
 
ΤΕΡΕΝΣ - ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΟΥΙΚ: Ναι, είναι γεγονός.
 
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Μαρία Κόλλια-Τσαρουχά): Δεν το κρύβετε, γι’ αυτό το είπα. Αν το κρύβατε, δεν θα το έλεγα.
 
ΤΕΡΕΝΣ - ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΟΥΙΚ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
 
ΓΙΑ ΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΤΗΣ ΑΕΚ Α'
 
Είναι γεγονός, είμαι Ολυμπιακός. Όμως, λόγω εντοπιότητας, γιατί είμαι  Θεσσαλονικιός, έχω μετοχές στην ομάδα της ιδιαίτερης πατρίδας μου, στον ΠΑΟΚ, στον «δικέφαλο του Βορρά».
 
Αυτή την ώρα γίνεται τόση συζήτηση εδώ για τον «δικέφαλο του Νότου», για την ΑΕΚ - την ΑΕΚάρα θα πω εγώ - την οποία οφείλουμε να τιμούμε.
 
Δυστυχώς, κάποιοι άφρονες επί των ημερών του ΠΑΣΟΚ - το χρεώνεστε αυτό εσείς του ΠΑΣΟΚ - γκρέμισαν το γήπεδο πριν κατοχυρώσουν την άδεια της ανοικοδόμησης. Και αυτό πληρώνουμε σήμερα, δηλαδή και τη δική τους την αφροσύνη που γκρέμισαν το γήπεδο, αλλά, δυστυχώς, και τη δική σας ανακολουθία που δεν τους δώσατε επιτόπου την άδεια την οποία τους είχατε υποσχεθεί.
 
ΕΛΣΤΑΤ - ΓΕΩΡΓΙΟΥ
 
Για το γήπεδο θα μιλήσω λίγο μετά, γιατί θέλω να ξεκινήσω με ορισμένες πλέον διαπιστώσεις, οι οποίες έχουν να κάνουν με την τρέχουσα επικαιρότητα. Διότι ξέρετε κάτι; Κανένα ηλεκτρονικό μέσο ενημέρωσης σήμερα, απ’ ό,τι πληροφορήθηκα τουλάχιστον –φαντάζομαι οι εφημερίδες αύριο θα αναφερθούν - δεν είπε το παραμικρό για την πολύ σημαντική απόφαση την οποία έβγαλε η Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας γι’ αυτόν τον υπόδικο που λέγεται Ανδρέας Γεωργίου, της ΕΛΣΤΑΤ. Η Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας ζητά από την Κυβέρνηση την παραίτησή του.
 
Επιτέλους, η πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας ξύπνησε, γιατί είναι πάρα πολύς καιρός που θέτουμε οι ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ το θέμα «ΕΛΣΤΑΤ» και όλοι σιωπούν στη Συγκυβέρνηση. Όταν λέω όλοι, όλοι!
 
Και δεν είναι πολύς ο καιρός που ο Πρόεδρός μας, ο Πάνος Καμμένος, προκαλούσε τον διορισμένο Υπουργό Οικονομικών, τον Γιάννη Στουρνάρα, να πάρει θέση για το θέμα του υπόδικου. Και προτίμησε να πάρει θέση υπέρ του υποδίκου Ανδρέα Γεωργίου.
 
Τώρα πια δεν υπάρχουν επιχειρήματα. Δεν υπάρχει πια άλλη σιωπή από τη Συγκυβέρνηση. Ο Ανδρέας Γεωργίου θα έπρεπε ήδη να έχει απολυθεί μετά από αυτή την απόφαση της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας, να έχει πάει σπίτι του!
 
ΦΑΚΕΛΟΣ ΚΥΠΡΟΥ
 
Σήμερα, επίσης, έγινε και μία σημαντική, κατά την άποψή μας, συνάντηση του Προέδρου μας - ήμουν κι εγώ παρών - με τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, τον κ. Νίκο Αναστασιάδη, που επισκέπτεται την Ελλάδα.
 
Περιττό να πω, βέβαια, ότι και η επίσκεψη του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν απασχόλησε τα κανάλια. Ίσως τα μεσημεριανά δελτία, άντε λίγο το απόγευμα. Πάντως, το βράδυ νομίζω ότι μόνο ο ΑΝΤ1 ασχολήθηκε με την υπόθεση.
 
Επιμείναμε, λέγοντας στον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, ότι θα πρέπει να ανοίξει ο φάκελος Κύπρου. Δεν μπορεί να πληροφορούμαστε από το STATE DEPARTMENT, από τα αρχείο του FOREIGN OFFICE και να μην ξέρουμε από τη Βουλή των Ελλήνων τι έχει γίνει πραγματικά στην κυπριακή αυτή τραγωδία - προδοσία, ό,τι θέλετε πείτε το και μάλιστα όταν την προπερασμένη Κυριακή - τη Βουλή στην Λευκωσία, στην Κυπριακή Δημοκρατίας, την εκπροσώπησε η Αντιπρόεδρος μας η κυρία Κόλλια - στα κατεχόμενα ήταν ο Πρόεδρος της Τουρκίας με παρελάσεις και με τους αστυνομικούς των κατεχομένων να κάνουν επίδειξη τύπου «τσίρκου». Το τσίρκο SOLEIL ωχριά μπροστά τους.
 
ΑΓΩΓΟΣ ΤΑΠ - ΑΖΕΡΜΠΑΙΤΖΑΝ - ΚΑΒΑΛΑ
 
Όμως, ήταν παρόντες, κύριε Υπουργέ, - εκεί το πάω σιγά-σιγά - Βουλευτές από το Αζερμπαϊτζάν. Και ξέρετε τι σκέφτομαι, κύριε Υπουργέ; Ότι εμείς μπήκαμε στη διαδικασία του TAP χωρίς οικονομικό όφελος, αλλά με τη δικαιολογία ότι θα έχουμε γεωστρατηγικά οφέλη, πολιτικά  οφέλη.
 
Και λέω: Οι Αζέροι, που τους συνυπέγραψε η Ελληνική Κυβέρνηση τη διέλευση του TAP, έτσι μας τιμούν; Με το να στέλνουν τους Βουλευτές τους – τους κυβερνητικούς Βουλευτές τους υπόψιν! - στα κατεχόμενα, αναγνωρίζοντας το κατεχόμενο καθεστώς;
 
Και εμείς ακόμα διπλωματικά σιωπούμε; Καμία παράσταση διαμαρτυρίας στον Αζέρο Πρέσβη, όπως βεβαίως και στον Πακιστανό, γιατί πήγανε και Πακιστανοί. Εγώ δεν θα σας πω τώρα ότι οι Πακιστανοί είναι μερικές εκατοντάδες χιλιάδες στην Ελλάδα. Δεκάδες χιλιάδες είναι ενδεχομένως. Αυτό μπορεί να μην λέει κάτι σε κάποιους, αλλά σε εμάς λέει.
 
Όμως, μιας και μιλάμε για τον TAP - γιατί, ξέρετε, υπάρχει και μια περιοχή που λέγεται Ανατολική Μακεδονία - Θράκη, όπου είμαι εκλεγμένος Περιφερειακός, κύριε Υπουργέ - είχα καταθέσει μία ερώτηση για τη διέλευσή του από τα Τενάγη των Φιλίππων.
 
Έλαβα μία απάντησή σας πριν από δύο μήνες ακριβώς - όχι προσωπικά από εσάς κ. Υπουργέ, αλλά από τη Γενική Γραμματεία Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής - και προσπαθώ να διερευνήσω τι γίνεται, διότι γίνονται και κάποιες μυστικοσυσκέψεις επάνω στην Καβάλα, στις οποίες εμείς δεν καλούμεθα. Αυτό μπορεί να αφορά μόνο τους φιλοκυβερνητικούς Δημάρχους. Ο Περιφερειάρχης δεν ήταν. Ήταν, όμως, η Δήμαρχος Καβάλας. Απορώ γιατί δεν κληθήκαμε και εμείς να πάρουμε μέρος σε αυτήν την περίφημη κλειστή σύσκεψη στο Ξενοδοχείο ΛΟΥΣΥ.
 
Η απάντηση, λοιπόν, που μου ήρθε στις 23 Μαΐου από τη Γραμματεία λέει ότι η TRANSATLANTIC PIPELINE, δηλαδή η TAP, δεν έχει υποβάλει έως σήμερα αίτημα για τη χορήγηση από το Υπουργείο απόφασης εγκατάστασης και διαδρομής του εν λόγω αγωγού.
 
Πραγματικά, λοιπόν, αναρωτιέμαι το εξής: Για ποιο πράγμα συζητούνε επάνω στην Καβάλα; Ποιος είναι ο σχεδιασμός;
 
Επίσης, για την εκτροπή που ζητάει το Τεχνικό Επιμελητήριο - και ορθώς τη ζητάει - κόστους 6 εκατομμύρια: Το κουβέντιασα στο Μπακού που ήμουνα, με Αζέρους συναδέλφους και μου είπαν: «Α, μην μας θέτετε θέμα υπέρβασης του προϋπολογισμού».
 
Μετά τα τόσα δισεκατομμύρια του συνολικού έργου, τα 6 εκατομμύρια για να σωθούν τα Τενάγη Φιλίππων, προφανώς γι’ αυτούς είναι βουνό. Συν το ότι - τουλάχιστον έτσι όπως μου είπε ο Πρόεδρος Αλίεφ - προφανώς υπάρχουν κάποια προβλήματα τα οποία τα συζητήσανε με την Ελληνική Κυβέρνηση σε επίπεδο - όπως μου είπε - Πρωθυπουργού και Υπουργού Εξωτερικών.
 
Όμως, δεν έχουμε καμία ενημέρωση περί των προβλημάτων. Και μπορεί να μην έχει ενημέρωση η Βουλή, αλλά εμάς ως Περιφέρεια πραγματικά μας ενδιαφέρει να μάθουμε πραγματικά τι γίνεται με το θέμα του TAP, εάν δηλαδή αυτό το οποίο αναγράφεται στο έγγραφο της 23 Μαΐου ισχύει ή όχι.
 
ΡΥΘΜΙΣΤΙΚΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
 
Πραγματικά, έχω μία απορία για ποιο λόγο αποσύρθηκε το Ρυθμιστικό της Θεσσαλονίκης. Όχι ότι μας καίει. Απλώς ρωτάω γιατί αποσύρθηκε, με δεδομένο μάλιστα – αν δεν κάνω λάθος- ότι ομόφωνα είχε περάσει από τον αντίστοιχο Οργανισμό της Θεσσαλονίκης αυτό.
 
Προσπαθώ να καταλάβω τι μπορεί να κρύβεται πίσω από αυτήν την ιστορία, διότι μέσα σε αυτήν την Αίθουσα όταν συζητούσαμε το νομοσχέδιο για εκλογές και εκλογικές διαδικασίες - αναφέρομαι στις Περιφερειακές και Δημοτικές - υπήρξε ένας πανικός στην πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ, όπου ήρθε ακόμη και ο Πρόεδρός σας, ο κ. Βενιζέλος. Και τελικά την επόμενη μέρα ανακαλύψαμε ότι ο πανικός του μπλοκαρίσματος της συζήτησης εκείνης της νύχτας,  αφορούσε την περίπτωση του Δημάρχου Μπουτάρη και το αν και κατά πόσο θα είχε το δικαίωμα να κατέβει ή όχι ως υποψήφιος Δήμαρχος, επειδή ήταν και στην Επιτροπή Φεστιβάλ Κινηματογράφου Πρόεδρος, αν δεν κάνω λάθος.
 
Και πραγματικά αναρωτιέμαι τι μπορεί να κρύβεται. Όμως, όταν αποσύρεται ένα νομοσχέδιο, καλό θα είναι να λένε οι συνάδελφοι για ποιο λόγο το αποσύρουν, ώστε, αν μη τι άλλο, να ξέρουν και οι πολίτες της Θεσσαλονίκης. Αφήστε εμάς τους Βουλευτές. Προφανώς, σύμφωνα με τη δική τους λογική, είμαστε ο τελευταίος τροχός της αμάξης. Και εδώ που τα λέμε, είμαστε. Έχω πει επανειλημμένα ότι πολλές φορές – για να μην πω τις περισσότερες - στη Βουλή με τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου κλπ, οι Βουλευτές λειτουργούμε ως καλλωπιστικά φυτά ή ως γλάστρες.
 
ΧΩΡΟΤΑΞΙΚΟ ΑΘΗΝΑΣ - ΤΡΑΜ - ΦΑΚΕΛΟΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ
 
Όμως ξέρετε, διάβασα με πολλή προσοχή το νομοσχέδιο. Μου θυμίζει, κύριε Υπουργέ, έναν κουβά μέσα στον οποίο έχουν πέσει διάφορα χρώματα και καλείστε εσείς τώρα μ’ αυτό το νομοσχέδιο να ξεχωρίσετε τα χρώματα μέσα από τον κουβά. Διότι, έτσι όπως έχει χτιστεί διαχρονικά η Αθήνα, δεν μπορώ να αντιληφθώ ποιες είναι οι τόσο μεγάλες παρεμβάσεις που μπορούν να βρεθούν για τη σωτηρία αυτής της πόλης, όταν μάλιστα  είναι σαφές – διαβάζοντας και την αιτιολογική έκθεση - ότι η χωροταξική οργάνωση δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα.
 
Και εξηγώ αμέσως τι εννοώ.
 
Πρώτον, η  τσιμεντοποίηση είναι γεγονός. Δεύτερον, επειδή μέσα στο νομοσχέδιο γίνονται αναφορές στα θέματα της κρίσης και της υποβάθμισης περιοχών και λόγω της λαθρομετανάστευσης, ήθελα να σας ρωτήσω το εξής: Αν δεν λυθούν αυτά τα ζητήματα, τι θα πάμε να λύσουμε; Το αν θα βάλουμε τον ένα δρόμο με τον έναν τρόπο ή το άλλο τσιμέντο αλλιώς;
 
Το μέτρο των καταστημάτων τις Κυριακές απέτυχε. Εγώ τουλάχιστον τη δεκαετία του ’90 που υπήρχαν χρήματα - έστω και σε έναν τεχνητό παράδεισο - έλεγα πραγματικά μέσα από το Ραδιόφωνο τότε του Ant1, γιατί να μην ανοίγουν τα καταστήματα και την Κυριακή.
 
Τώρα, όμως, οι οικογένειες δεν έχουν να ταΐσουν τα παιδιά τους και θα έχουν λεφτά για να πάνε να ψωνίσουν την Κυριακή; Και ήδη πλέον οι έμποροι διαμαρτύρονται και σε επίπεδο συλλογικό.
 
Από εκεί και πέρα, όμως, αν δεν λύσουμε την υποβάθμιση της κάθε γειτονιάς στην Αθήνα, η οποία έχει να κάνει και με το θέμα της λαθρομετανάστευσης, αν δεν λύσουμε το πρόβλημα σε όλα τα εμπορικά κομμάτια της Αττικής, το οποίο έχει να κάνει με την κρίση, τότε δεν αντιλαμβάνομαι πώς αυτό το πολύ μεγάλο νομοσχέδιο μπορεί να λύσει τα προβλήματα επί της ουσίας.
 
Εγώ λέω ότι θέλετε πράγματι να λύσετε τα προβλήματα που υπάρχουν. Από το ’85 μέχρι σήμερα έχουν περάσει τριάντα χρόνια. Βεβαίως καλό είναι να υπάρξουν βελτιώσεις. Όμως, βλέπετε υπήρξε και η δική σας η κυβέρνηση, η Κυβέρνηση Σημίτη που έκανε και τον εκπληκτικό σχεδιασμό – και πρόκειται για κάτι μοναδικό που σας διαβεβαιώ ότι δεν έχει γίνει πουθενά στον κόσμο - και έφτιαξε τραμ από το κέντρο προς τα έξω και όχι τραμ μέσα στην πόλη, ώστε να διευκολυνθεί μια κατάσταση. Και αυτό το λέω σαν παράδειγμα.
 
Από την άλλη την πλευρά, μιλάμε για το πώς σχεδιάστηκε η Ολυμπιακή Αθήνα, όταν ακόμα δεν έχει ανοίξει ο φάκελος των ολυμπιακών έργων. Ακόμα δεν ξέρουμε πού έχουν πάει και σε ποιον θα αποδοθούν οι ευθύνες γι’ αυτό το πάρτι εκατομμυρίων και δισεκατομμυρίων χρημάτων που έγινε, σε σχέση με τα Ολυμπιακά Έργα.
 
Τελειώνοντας, θα ήθελα να συμπληρώσω ότι μέσα στη χωροταξική σας διάταξη δεν υπάρχει κάτι που να αφορά την καθημερινότητα των ανθρώπων, όπως είναι η υγεία τους.
 
Για παράδειγμα, έχουμε δύο Νοσοκομεία Παίδων σε μία περιοχή (Γουδή) και αυτό το χωροταξικό που θα έπρεπε να βάλει μπροστά και το θέμα της υγείας, δεν έχει προβλέψει ότι θα έπρεπε να φτιαχτεί και ένα Νοσοκομείο Παίδων και από την άλλη πλευρά, ώστε να μην τρέχουν αλλόφρονες οι γονείς προς τη μία κατεύθυνση και μάλιστα μέσα σε μια Αθήνα η οποία εκείνη την ώρα μπορεί να έχει και μια διαδηλωσούλα και να μη μπορεί να περάσει αυτοκίνητο!
 
Τέλος, δεν βλέπω τίποτα μέσα στο νομοσχέδιο για τα γυάλινα κτήρια. Πριν από μερικά χρόνια, το Πολυτεχνείο είχε κάνει μια μελέτη για τα γυάλινα κτήρια και είχε βρεθεί ότι αποδίδουν δύο, τρεις, μέχρι και τέσσερις βαθμούς θερμοκρασίας στον περιβάλλοντα χώρο από την ακτινοβολία. Δεν γίνεται, λοιπόν, καμία πρόβλεψη και καμία αναφορά, σχετικά με το πώς θα μαζευτεί αυτό το πράγμα.
 
ΓΗΠΕΔΟ ΑΕΚ Β'
 
Και καταλήγω λέγοντας ότι για το γήπεδο της ΑΕΚ θα κάνω μια ειδικότερη τοποθέτηση αύριο.
 
Όμως, η ΑΕΚ δικαιούται να έχει γήπεδο. Η ΑΕΚ δικαιούται να έχει γήπεδο, αλλά δεν δικαιούται η Κυβέρνηση να έχει χωρίσει τη Φιλαδέλφεια περίπου στη μέση. Διότι σε ένα τηλεφώνημα που έκανα πριν, κάποιοι σοβαροί παράγοντες της περιοχής μου είπαν ότι θα γίνει χαμός.
 
Ο χαμός θα είναι και από τη μια πλευρά και από την άλλη. Και εκείνοι που θέλουν το γήπεδο και εκείνοι που θέλουν μεν το γήπεδο, αλλά δεν το θέλουν με τις προϋποθέσεις που έχετε βάλει. Γιατί εάν εγώ έχω ένα οικόπεδο και θέλω να κτίσω ένα σπίτι, εσείς δεν θα μου δώσετε απλόχερα και μερικά τετραγωνικά από το απέναντι πάρκο, για να κτίσω και κάτι ακόμα που θα με ενδιαφέρει.
 
Πολύ πρόχειρα σας λέω – και απευθύνομαι στο ΣΥΡΙΖΑ - ότι εντάξει, παρόλο που έχετε «βάζελο» Πρόεδρο, τα καταφέρατε να ακυρώσετε το γήπεδο του Παναθηναϊκού, αφήνοντας μια περιοχή η οποία πραγματικά τώρα είναι, αν όχι για τα μπάζα, ανεκμετάλλευτη. Είναι κρίμα, γιατί αυτή η περιοχή θα μπορούσε να έχει πάρει τα επάνω της, να είναι αυτή τη στιγμή μια δραστήρια και ωραία περιοχή του Βοτανικού και με το γήπεδο του ΠΑΟ και με τις όποιες άλλες εμπορικές εκμεταλλεύσεις, που θα είχαν μοιραία γίνει γύρω από το γήπεδο και όχι αναγκαστικά από μια εταιρεία, η οποία έκλεισε τελικά ή φαλίρισε.
 
Δεν ξέρω αν αυτό δεν σας πονάει. Εμένα πάντως με πονάει, όταν βλέπω επιχείρηση να κλείνει, γιατί είμαι εγώ παιδί του ιδιωτικού τομέα.
 
Μία περιοχή καταστρέφεται, αλλά για το τζαμί δεν έχετε καμία αντίρρηση να γίνει εκεί. Αλίμονο! Εκεί, λέτε, θα γίνει το τζαμί.
 
Άκουσα μάλιστα με ιδιαίτερη ικανοποίηση τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο να λέει «Τώρα είμαι πολύ σκεπτικός για το αν θα πρέπει να γίνει τελικά το τζαμί». Πώς να μην είναι, όταν βλέπει ισλαμοφασίστες τι κάνουν στην απέναντι πλευρά, από Συρία μέχρι Ιράκ; Σφάζουν στο γόνατο τους χριστιανούς. Παλουκώνουν τα κομμένα κεφάλια Σύρων στρατιωτών.
 
Αύριο, κύριε Υπουργέ – γιατί δεν θέλω να πάρω άλλο χρόνο - θα τοποθετηθώ πάνω στο γήπεδο της ΑΕΚ. Απλώς και μόνο σκέπτομαι και το λέω πολύ πρόχειρα: Γιατί δεν μας αρέσει η άμεση δημοκρατία. Άμεση δημοκρατία είναι να εκλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας ο λαός και να μην μπαίνουμε σε αυτή την ιστορία των παρασκηνίων εδώ μέσα στη Βουλή.
 
Δημοψήφισμα! Η ΑΕΚ πρέπει να αποκτήσει γήπεδο. Όπως και ο Παναθηναϊκός δικαιούται να έχει γήπεδο. Γήπεδο μοντέρνο, γήπεδο καλό, όπως έχει ο Ολυμπιακός.
 
Κυρία Πρόεδρε, ευχαριστώ για την ανοχή σας. Για την ΑΕΚ, όπως είπαμε, θα τα πούμε αύριο.
 
Κύριε Υπουργέ, σας παρακαλώ, θέλω στο γραφείο σας λίγο χρόνο για το θέμα του ΤΑΠ, γιατί ομολογώ ότι έχω χάσει τον μπούσουλα με τα έγγραφα τα οποία έχω πάρει, απαντώντας σε ερώτηση που σας έκανα.
 
Ευχαριστώ πολύ».

Στο πλαίσιο των  πολιτιστικών εκδηλώσεων των Θερινών Ιπποκρατείων, η χορωδία του Συλλόγου Φίλων Μουσικής «ΑΡΙΩΝ», πραγματοποίησε «Αφιέρωμα στο Βασίλη Τσιτσάνη», στον προαύλιο χώρο των Αγίων Αναργύρων, στην Καρδάμαινα.
 
Αφιέρωμα στον Βασίλη Τσιτσάνη 30 χρόνια μετά…
μία από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες του Ελληνικού πολιτισμού με τραγούδια που λάτρεψε το κοινό και κρατούν ακόμα ζωντανή τη μνήμη της δημιουργίας του, αλλά και στους νεότερους που γνώρισαν και αγάπησαν το έργο του.


O Βασίλης Τσιτσάνης που όλοι αγαπήσαμε....
Ο "Βλάχος", ή "Τσίλιας", όπως τον αποκαλούσαν οι ρεμπέτες φίλοι του, γεννήθηκε στα Τρίκαλα στις 18 Ιανουαρίου του 1915.
Ηπειρωτικής καταγωγής ωστόσο, μιας και οι γονείς του κατάγονταν και οι δύο από την Ήπειρο.
 
Γιος τσαρουχά, ήρθε σε επαφή με τα μουσικά όργανα από πολύ μικρή ηλικία αφού ο πατέρας του είχε ένα μαντολίνο με το οποίο έπαιζε σχεδόν αποκλειστικά κλέφτικα τραγούδια της πατρίδας του. Η παραδοσιακή μουσική ήταν πάντα ριζωμένη στην καρδιά του Τσιτσάνη.
 
Η οικογένεια του Κώστα Τσιτσάνη, έχασε μία δεκάδα παιδιών και κατέληξε με τα ζώντα τρία αγόρια και το ένα κορίτσι τους, να συμπληρώνουν την οικογένεια και τα αδέρφια του Βασίλη.
 
Από τα δεκατέσσερα παιδιά της οικογένειας, επέζησαν οι Νίκος, Χρήστος, Βασίλης και Τερψιχόρη.
 
Ένα παιδί τους, που έφυγε μεγάλο από τη ζωή, στην ηλικία των δεκαπέντε ετών, το 1916, ήταν η αιτία ώστε, το νεογέννητο και μόλις ενός έτους παιδί τους, να λάβει στη μνήμη του το όνομά του, Βασίλης.
 
Το ίδιο είχε συμβεί και με τον αδερφό του Χρήστο.
Ο Χρήστος Τσιτσάνης, ο αδελφός του Βασίλη, που έπαιζε και αυτός μπουζούκι, ήταν επί σειρά ετών ιδιοκτήτης και αυτο-απασχολούμενος στο οικογενειακό τους καφενείο στα Τρίκαλα, που έφερε την επωνυμία, Τσιτσάνης.
 
Το μαγαζί είχε αρχικά ονομαστεί Μουριά, το άνοιξαν δε, μετά το θάνατο του πατέρα τους Κώστα. Βρισκότανε κοντά στο πατρικό τους σπίτι, επί της οδού Λαρίσης.
 
Αργότερα, από το δικό του γάμο με τη Ζωή Σαμαρά, ο Βασίλης Τσιτσάνης θα αποκτήσει δύο παιδιά, τη Βικτωρία και τον Κώστα.
 
Το μαντολίνο που έγινε μπουζούκι
Η απώλεια του πατέρα του, στα 11 του χρόνια, ήταν καταλυτική για την πορεία της ζωής του Τσιτσάνη. Το μαντολίνο του αγαπημένου του πατέρα και μέντορα, είχε μετατραπεί σε μπουζούκι από έναν ντόπιο οργανοποιό. Δεν ήθελε και πολύ να μαγευτεί από τον ήχο του.
 
Από τα γυμνασιακά του χρόνια, έπαιζε βιολί. Παρόλα αυτά, προτίμησε τον "περιθωριακό" για την εποχή, ήχο του μπουζουκιού. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα πρώτα του τραγούδια τα έγραψε σε ηλικία 15 ετών. Λίγα χρόνια μετά, άφησε την ιδιαίτερη πατρίδα του για να μεταβεί στην Αθήνα και να σπουδάσει νομικά. Ήταν τέλη του 1936.
 
Η ζωή στην Αθήνα
Για να συμπληρώσει τα έσοδά του δούλευε παράλληλα σε ταβέρνες. Το μαγαζί Τα Μπιζέλια, στον Κολωνό ήταν το πρώτο του "σπίτι".
 
Εκεί γνώρισε και τον τραγουδιστή Δημήτρη Περδικόπουλο ο οποίος τον πήγε στην Columbia. Ηχογραφεί για πρώτη φορά το 1937, αλλά το κύριο μέρος των προπολεμικών δίσκων του πραγματοποιείται τα επόμενα χρόνια.
 
Η "Αρχόντισσα" είναι το πιο γνωστό τραγούδι που ηχογραφεί τότε αλλά μαζί μ' αυτό βρίσκουν θέση στη δισκογραφία τραγούδια όπως τα "Να γιατί γυρνώ", "Γι 'αυτά τα μαύρα μάτια σου" και πολλά άλλα που ερμηνεύουν ο Στράτος Παγιουμτζής, ο Στελλάκης Περπινιάδης, ο Κερομύτης αλλά και ο Μάρκος Βαμβακάρης.
 
Η θητεία με τον Χαρίλαο Φλωράκη
Όπως αναφέρει ο στιχουργός και συγγραφέας, Φαίδων Αλκαίου στη βιογραφία του Τσιτσάνη: Το 1938 κατατάσσεται στις τάξεις του Στρατού. Ραδιοτηλεγραφητής. Ο Χαρίλαος Φλωράκης θυμάται πως υπηρετούσαν μαζί.
 
Κάθε βράδυ σχεδόν ο Τσιτσάνης την "κοπάναγε", είτε μόνος του αυτός, είτε με τη συνοδεία φίλου του συναδέλφου, -μάλλον το Γιώργο Τσανάκα εννοεί, - πηδώντας το σύρμα κι έφευγε για να πάει να δουλέψει έξω σε κάποιο μαγαζί ή για να διασκεδάσει ή για να κατέβει στην Αθήνα, με τις σαρανταοχτάωρες που έπαιρνε για να ηχογραφεί στις εταιρείες.
 
Μέχρι τα ξημερώματα. Κάποιες φορές όμως, παραβίαζε κανονικά τις εξόδους και τις άδειες, με αποτέλεσμα να γίνεται αντιληπτός και να τιμωρείται με πειθαρχείο. Τον τσάκωσε λοιπόν ο επιλοχίας κατά την επιστροφή του, τον ρώτησε τι θέλει στα σύρματα της περίφραξης κι ο Τσιτσάνης του απάντησε: τηλεγραφητής δεν είμαι; Λόγω ειδικότητας. Να δω τα σύρματα και να τα επιθεωρήσω αν δουλεύουν σωστά κι αν είναι στη θέση τους.
 
Από το ρεμπέτικο, στο λαϊκό και η μάχη με τη λογοκρισία
Με αυτά τα τραγούδια ο Τσιτσάνης εισήγαγε ένα νέο είδος λαϊκού τραγουδιού το οποίο αποτείνεται στο πλατύτερο κοινό, σε αντίθεση με το ρεμπέτικο τραγούδι που ενδιαφέρει ένα περιορισμένο κύκλο ακροατών. Μ' αυτά απαντά στην λογοκρισία της Μεταξικής δικτατορίας η οποία απαγορεύει τόσο τα προϋπάρχοντα τραγούδια του ρεμπέτικου περιθωρίου όσο και τις εμφανείς ανατολίτικες μελωδίες.
 
Τα χρόνια της κατοχής τα περνά στη Θεσσαλονίκη, όπου δουλεύει σε διάφορα μαγαζιά. Αυτά τα χρόνια γράφει πολλά από τα τραγούδια που ηχογραφεί μετά τον πόλεμο όταν άνοιξαν ξανά τα εργοστάσια δίσκων. "Αχάριστη", "Μπαξέ τσιφλίκι", "Τα πέριξ", "Νύχτες μαγικές", "Ζητιάνος της αγάπης", "Ντερμπεντέρισσα" και βέβαια τη "Συννεφιασμένη Κυριακή". Το 1946 εγκαθίσταται ξανά στην Αθήνα και αρχίζει πάλι να ηχογραφεί. Η δεκαετία 1945 - 1955 είναι ίσως η κορυφαία της καριέρας του καθώς γνωρίζει την πλατιά καταξίωση στη δισκογραφία και η πιο μεστή δημιουργικά γι' αυτόν.
 
Φέρνει στο προσκήνιο νέες φωνές που υπηρετούν τα τραγούδια του και δένονται μαζί του:
 
Τη Μαρίκα Νίνου, τη Σωτηρία Μπέλλου, τον Πρόδρομο Τσαουσάκη. "Είμαστε αλάνια", "Πήρα τη στράτα κι έρχομαι", "Χωρίσαμε ένα δειλινό", "Τρελός τσιγγάνος", "Πέφτουν της βροχής οι στάλες", "Όμορφη Θεσσαλονίκη", "Αντιλαλούνε τα βουνά", "Κάνε λιγάκι υπομονή", "Φάμπρικες", "Πέφτεις σε λάθη", "Καβουράκια", "Κάθε βράδυ λυπημένη", "Ξημερώνει και βραδιάζει", "Έλα όπως είσαι", είναι μερικά μόνο από τα τραγούδια του γι' αυτή την περίοδο. Κι ίσως θα' πρεπε να σημειώσουμε τόσο το μελωδικό πλούτο, όσο και τη δεξιοτεχνία στην απόδοση πολλών απ' αυτά τα τραγούδια.
 
Χαρακτηριστικές οι εισαγωγές τους - που κάποτε είναι...τρεις : ταξίμι, προεισαγωγή, εισαγωγή - δείγματα ιδιαίτερης σπουδής και απίστευτης ευχέρειας στη μελωδική έκφραση.
 
Καθώς, μετά τα μέσα της δεκαετίας του '50, το σκηνικό στο λαϊκό τραγούδι πλατιάς αποδοχής αλλάζει και κυριαρχούν κάποιες αραβικές ή και ινδικές επιρροές, ο Τσιτσάνης προσπαθεί να εγκλιματιστεί χωρίς να εγκαταλείψει το προσωπικό του ύφος. Το ίδιο κάνει και σε επόμενες εποχές που η περιρρέουσα ατμόσφαιρα αλλάζει ξανά.
 
Το φλερτ με τον ήχο της ανατολής
Χωρίς ποτέ να αποδεχτεί κάποια απ' τις εποχιακές "μόδες", παρουσιάζει πάντα κάποια τραγούδια που μπορούν να προστεθούν στα κλασικά του, αν και ανήκουν σε νεότερα χρόνια κι έχουν επιρροές απ' τον κυρίαρχο ήχο αυτών. Τραγούδια του ερμηνεύουν ο Καζαντζίδης, ο Μπιθικώτσης,ο Γαβαλάς, ο Αγγελόπουλος, η Γκρέυ, η Πόλυ Πάνου, η Χαρούλα Λαμπράκη, ο Σταμάτης Κόκοτας κι από κάποιο σημείο και κάτω, κατ' εξοχήν ο ίδιος.
 
Απ' αυτά ν' αναφέρουμε ενδεικτικά : "Ίσως αύριο (1958), "Τα λιμάνια" (1962), "Τα ξένα χέρια"(1962), "Μείνε αγάπη μου κοντά μου"(1962), "Κορίτσι μου όλα για σένα"(1967), "Απόψε στις ακρογιαλιές"(1968), "Κάποιο αλάνι"(1968), "Της Γερακίνας γιός"(1975),"Δηλητήριο στη φλέβα"(1979).
 
Το 1980 με πρωτοβουλία της UNESCO ηχογραφείται ένας διπλός δίσκος με τίτλο "Χάραμα" - έτσι λεγόταν το μαγαζί στο οποίο ο Τσιτσάνης εμφανιζόταν τα τελευταία 14 χρόνια της καριέρας του και της ζωής του. Σ' αυτό το δίσκο παίζει μια σειρά από κλασικά του τραγούδια αλλά και πολλά αυτοσχεδιαστικά κομμάτια στο μπουζούκι.
 
Ο δίσκος αυτός με την έκδοσή του στην Γαλλία (1985) παίρνει το βραβείο της Μουσικής Ακαδημίας Charles Gross.
Όμως στο μεταξύ ο κορυφαίος δημιουργός έχει φύγει για πάντα.
 
Το 1984, ακριβώς την ημέρα των γενεθλίων του (18 Ιανουαρίου), πεθαίνει στο νοσοκομείο Brompton του Λονδίνου ύστερα από επιπλοκές μιας εγχείρησης στους πνεύμονες. Μέχρι και 24 μέρες πρίν εμφανιζόταν κανονικά σε κέντρο και δούλευε καινούργια τραγούδια.
 
Το άγνωστο αντιστασιακό τραγούδι του Τσιτσάνη
Ο Νέαρχος Γεωργιάδης παρουσίασε τον Ιανουάριο του 2008, ένα άγνωστο αντιστασιακό τραγούδι του Βασίλη Τσιτσάνη.
 
Λίγα Ιστορικά: Το 1943, αφού η Ιταλία συνθηκολόγησε, η Μεραρχία Πινερόλι παραδίδεται στους αντάρτες, ολόκληρη και με τα όπλα της. Πολλοί απ' αυτούς τους Ιταλούς που παραδόθηκαν, προσχώρησαν και εντάχθηκαν στις γραμμές της Εθνικής Αντίστασης της Ελλάδας, πολεμώντας στη συνέχεια κατά των Γερμανών. Οι αντάρτες των Τρικάλων και της πέριξ περιοχής μαζεύονται σε ένδειξη εορτασμού, στην Πύλη Τρικάλων, μαζί με πολύ κόσμο από τους κατοίκους. Ο Καπετάν Κόζιακας, ήταν επικεφαλής τμήματος φουστανελοφόρων, που είχε την ονομασία Ευζωνικό.
 
Το ψευδώνυμό του το είχε πάρει από το όρος Κόζιακας, που δεν είναι άλλο από το Αρχαίο Ελληνικό Όρος Κερκέτιον. Εκτείνεται στο Ανατολικό Άκρο της Κεντρικής Πίνδου, ανήκει δε στο Νομό Τρικάλων.
 
Ο Βασίλης με την ορχήστρα του, φεύγει επί τούτου από τη Θεσσαλονίκη και πηγαίνει στα Τρίκαλα, -ύστερα φυσικά από επίμονη πρόσκληση και πίεση του ΕΑΜ,- στην Πύλη, για την υποδοχή και για να συμμετάσχει και αυτός, σ' αυτήν την εκδήλωση, όπου εκεί, παίζουν και τραγουδούν, αυτός και οι άνθρωποί του, δημοτικά, παραδοσιακά διάφορα, ρεμπέτικα και λαϊκά τραγούδια.
 
Η ιστορία της "συννεφιασμένης Κυριακής"
Το 1948 είναι μια σκληρή χρονιά για την Ελλάδα. Ο Εμφύλιος κορυφώνεται ενώ η χώρα δεν έχει προλάβει να μετρήσει τα τραύματά της από την ιταλογερμανική κατοχή.
 
Στις 24 Φεβρουαρίου φτάνει στην Αθήνα ο στρατηγός Βαν Φλιτ, διοικητής της Αμερικανικής Στρατιωτικής Συμβουλευτικής και Προγραμματικής Ομάδας που ηγείται των προσπαθειών για την οριστική συντριβή του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.
 
Σε αυτό το φόντο - αλλά με τις νωπές μνήμες της Κατοχής - ο Βασίλης Τσιτσάνης ηχογραφεί την περίφημη "Συννεφιασμένη Κυριακή".
 
Τα λόγια του ίδιου του τρικαλινού συνθέτη σε δύο πολύ μεταγενέστερες συνεντεύξεις του φωτίζουν τον πυρήνα της έμπνευσης ενός λαϊκού τραγουδιού που έμελλε να χαρακτηριστεί δεύτερος εθνικός ύμνος και εγγράφηκε στο συλλογικό DNA με τις εκατοντάδες επανεκτελέσεις του.
 
"Θυμάμαι αποβραδίς είχε γίνει μπλόκο από τους Γερμανούς σ' ένα κουτούκι και κανείς μας δεν ήξερε ποιος θα φύγει ζωντανός από μέσα. Μ' έβαλαν και έπαιζα μέχρι το πρωί. Το χάραμα μας άφησαν να φύγουμε. Εξω το χιόνι ήταν στρωμένο και όπως πήγαινα για το σπίτι είδα τόπους τόπους πηχτό κόκκινο αίμα. Μέσα στο λίγο φως είδα το παλικάρι που ήταν σκοτωμένο. Γύρισα σπίτι μου και έγραψα το τραγούδι. Ο πρώτος του τίτλος ήταν "Ματωμένη Κυριακή" αφηγείται ο δημιουργός το 1972 στον Γιώργο Λιάνη και στο περιοδικό "Επίκαιρα".
 
Έναν χρόνο αργότερα, στον Γιώργο Πηλιχό και στα "ΝΕΑ" χαρτογραφεί ακόμη περισσότερο το πλαίσιο:
"To ζοφερό κλίμα της Κατοχής που μου είχε εμπνεύσει τους στίχους του τραγουδιού μού ενέπνευσε και τη μουσική του... Ήθελα να φωνάξω για τη μαύρη απελπισία που μας έδερνε όλους εκείνη την εποχή της Κατοχής, όλο για την απελπισία να μιλάνε οι νότες".
 
Για την ιστορία: η πρώτη εκτέλεση του τραγουδιού είναι από τον Πρόδρομο Τσαουσάκη και τη Σωτηρία Μπέλλου.
 
Ο Τσιτσάνης για τον Τσιτσάνη:
"Αισθανόμουν ταπεινός, πιο μικρός από τους άλλους ανθρώπους, γιατί ο μουσικός τότε είχε την κακή φήμη, ήτανε κείνο που λέμε, πήγαινε στα πανηγύρια κι ο καθένας κολλούσε τις δεκάρες, παίξε ρε, καταλαβαίνεται τώρα, μην πω και τα υπόλοιπα.
 
Γι' αυτά κ' είχα μια φοβία, μια φοβία είχα, σε μια τέτοια κατάσταση βρισκόμουνα. Έπειτα θα πείτε πως έγινα μουσικός; Έγινα, έγινα με μια κρυφή ελπίδα, ότι εάν δε γίνω μεγάλος, το είχα βαθιά μες στην ψυχή μου αυτό, εάν δε γίνω μεγάλος, θα εγκαταλείψω γρήγορα. Δεν ήθελα τη μέση  κατάσταση. Δεν την ήθελα. Εάν δεν ήμουνα αυτός που ήμουνα, κάτι άλλο θα ήμουνα, εκτός από μουσικός".

dhras.gr