«Η Εργατική Πρωτομαγιά είναι έννοια ταυτισμένη με τους αγώνες και τα δικαιώματα των εργαζομένων. Ο εορτασμός της, όμως, αποκτά ακόμα περισσότερο νόημα, όταν κοιτάμε τη θέση των εργαζομένων στο σήμερα και στο αύριο» επισημαίνει σε δήλωσή του ο υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, Κωστής Χατζηδάκης, με αφορμή τον εορτασμό της Εργατικής Πρωτομαγιάς.

 

Ειδικότερα, ο κ. Χατζηδάκης αναφέρει τα εξής:

«Η συμφιλίωση της οικογενειακής με την επαγγελματική ζωή, νέες σχετικά δραστηριότητες, όπως οι συνεργατικές πλατφόρμες (delivery, courier, κλπ), αλλά και η τηλεργασία, που μπήκε δυναμικά στην εργασιακή ζωή, είναι προκλήσεις που πρέπει να αντιμετωπιστούν με δικαιοσύνη. Το ίδιο ισχύει και για το μεγαλύτερο πρόβλημα των εργαζομένων στην Ελλάδα, που δεν είναι άλλο από την αδήλωτη και την υποδηλωμένη εργασία.

 

Η πολιτική, πέρα από συνθήματα και μεγάλα λόγια, πρέπει να δει πώς θα αντιμετωπίσει τα πραγματικά προβλήματα των πραγματικών εργαζομένων. Το οκτάωρο, το πενθήμερο, οι 40 ώρες εργασίας την εβδομάδα, είναι δικαιώματα κατοχυρωμένα εδώ και χρόνια σ' όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Δεν είναι, όμως, εξασφαλισμένη σε πολλές περιπτώσεις η τήρησή τους!

Γι' αυτό, έχει μεγάλη σημασία η επέκταση και αναβάθμιση των ελέγχων για την τήρηση της νομοθεσίας, καθώς και η εισαγωγή της ψηφιακής κάρτας εργασίας. Ένα αίτημα εδώ και χρόνια της ΓΣΕΕ, που προωθεί αυτή η κυβέρνηση! Για να κατοχυρώνονται στην πράξη το ωράριο και οι αμοιβές του κάθε εργαζομένου! Αυτές οι ρυθμίσεις ελέγχου του ωραρίου και των αμοιβών είναι και μια εγγύηση για την ενίσχυση και διεύρυνση άλλων ρυθμίσεων οι οποίες συμφιλιώνουν την εργασία με τις ανάγκες της οικογένειας και δίνουν πιο πολλές επιλογές στον εργαζόμενο: Η άδεια πατρότητας για 14 ημέρες, η πληρωμένη από τον ΟΑΕΔ γονική άδεια και για τους δύο γονείς, το δικαίωμα του εργαζόμενου σε τετραήμερη εργασία ή σε παραπάνω άδειες, εφόσον το θέλει ο ίδιος για οικογενειακούς ή προσωπικούς λόγους, με διευθέτηση του χρόνου εργασίας. Ανοίγουμε το παράθυρο για τετραήμερο, έχοντας εγγυημένο το πενθήμερο. Και με έγνοια για την οικογένεια του εργαζομένου.

Τεράστια σημασία έχει επίσης η ρύθμιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων που κάνουν τηλεργασία. Και γι' αυτό θα προχωρήσουμε σε σύγχρονες ρυθμίσεις, με βάση όσα έχουν υιοθετηθεί στη Γαλλία και την Ιταλία για το δικαίωμα αποσύνδεσης στην τηλεργασία, δηλαδή το δικαίωμα κάθε εργαζομένου να γίνεται σεβαστό και στην τηλεργασία το ωράριό του από τον εργοδότη του!

Οι εργαζόμενοι σε επιχειρήσεις delivery ή courier πρέπει να δουν, επίσης, τα δικαιώματά τους να κατοχυρώνονται, ιδιαίτερα σε σχέση με την υγεία και την ασφάλεια στην εργασία. Το ίδιο ισχύει για κάθε εργαζόμενο ή εργαζόμενη όσον αφορά σε φαινόμενα βίας ή σεξουαλικής παρενόχλησης στην εργασία.

Η κυβέρνηση πιστεύει ότι οι εργασιακές σχέσεις πρέπει να ρυθμιστούν και στην Ελλάδα με βάση αυτά που ισχύουν στις προηγμένες χώρες της Ευρώπης. Δεν υπάρχει, άλλωστε, καμιά περιοχή στον πλανήτη με μεγαλύτερη διασφάλιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Πιστεύουμε σταθερά ότι, για να βρίσκουν καλά πληρωμένες δουλειές οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι, θα πρέπει να υπάρχουν όλες οι αναγκαίες συνθήκες, για να προσελκύονται επενδύσεις και να αναπτύσσεται υγιής επιχειρηματική δραστηριότητα. Πιστεύουμε, όμως, παράλληλα ότι δεν μπορεί να υπάρξει οικονομική ανάπτυξη χωρίς κοινωνική συνοχή!

Γι' αυτό, είναι προτεραιότητά μας μαζί με την ενθάρρυνση των επενδύσεων στην Ελλάδα να δημιουργήσουμε ένα πλαίσιο ουσιαστικής προστασίας και διεύρυνσης των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Νέα δικαιώματα, περισσότερες επιλογές για τον εργαζόμενο, αποτελεσματικοί έλεγχοι για το σεβασμό των δικαιωμάτων του. Νέες και καλές δουλειές, ελεύθεροι και ασφαλείς εργαζόμενοι, παραγωγική και δημιουργική Ελλάδα! Αυτό είναι το όραμά μας για την προστασία της εργασίας στην πατρίδα μας».

131 χρόνια μετά την εξέγερση των εργατών στο Σικάγο, οι αγώνες της εργατικής τάξης για εργασιακά δικαιώματα και κοινωνική δικαιοσύνη παραμένουν πάντα επίκαιροι. Σήμερα, που η κυριαρχία των αγορών και οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές επιτίθενται με σφοδρότητα στα εργασιακά δικαιώματα ακυρώνοντας στην πράξη κατακτήσεις ενός ολόκληρου αιώνα, η Εργατική Πρωτομαγιά αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία.

Σε μια εποχή που οι εξελίξεις της σύγχρονης τεχνολογίας παρέχουν τη δυνατότητα για καλύτερους όρους και συνθήκες εργασίας για όλους, οι κυρίαρχες ελίτ προσπαθούν να διαλύσουν εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα με στόχο τη βίαιη αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου προς όφελός τους, διευρύνοντας τις κοινωνικές ανισότητες.
Στη χώρα μας η επίθεση των παγκόσμιων, ευρωπαϊκών και εγχώριων ελίτ με την αρωγή του πολιτικού προσωπικού τους - από τα δύο κόμματα που κυβέρνησαν τη χώρα τις τελευταίες δεκαετίες - απέκτησε ιδιαίτερη ένταση και αποτέλεσε πεδίο πειραματισμού για τη διάλυση εργατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Η κυβέρνηση έδωσε μια τεράστια μάχη σε ευρωπαϊκό επίπεδο για την επαναφορά εργασιακών δικαιωμάτων για την ύπαρξη και τη διεύρυνση του ευρωπαϊκού κοινωνικού κεκτημένου στην Ελλάδα. Μάχη που, στην περίπτωση των συλλογικών διαπραγματεύσεων έχει θετική έκβαση, μάχη που συνεχίζεται.
Όμως, οι μάχες δεν κερδίζονται μόνο από τις κυβερνήσεις ειδικά στους σημερινούς συσχετισμούς δύναμης. Όπως μας υπενθυμίζει η Εργατική Πρωτομαγιά, οι μάχες κερδίζονται από τους λαϊκούς αγώνες, από τους αγώνες των εργαζομένων.
Οι εργαζόμενοι με την μαζική συμμετοχή τους στα συνδικάτα παίρνουν τον αγώνα στα χέρια τους, αφήνουν στην άκρη απαξιωμένες συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες και παλεύουν με μαχητικότητα και αλληλεγγύη, έχοντας οδηγό τους μεγάλους εργατικούς και κοινωνικούς αγώνες για εργασιακά δικαιώματα, κοινωνική δικαιοσύνη και δημοκρατία.
Στηρίζουμε τις εκδηλώσεις στο Εργατικό Κέντρο Ρόδου και συμμετέχουμε σε αυτές μαζικά και δυναμικά.
ΟΛΕΣ και ΟΛΟΙ στο Εργατικό Κέντρο Ρόδου τη Δευτέρα 1η Μάη στις 10:30.
- Τιμούμε τη μνήμη των αγωνιστών
– Διεκδικούμε δυναμικά τη δική μας εργασιακή άνοιξη

Συναδέλφισσες Συνάδελφοι, νέες και νέοι, μετανάστες και πρόσφυγες,

Εργαζόμενοι στο εμπόριο, τις υπηρεσίες, την καθαριότητα των εργολαβικών συνεργειών, των δημοσίων σχολείων

Η πανελλαδική γραμματεία εμπορίου- υπηρεσιών απευθύνει κάλεσμα μάχης και αγώνα, καλεί όλα τα σωματεία κλαδικά και επιχειρησιακά να δώσουν όλες τους τις δυνάμεις για την επιτυχία της απεργίας στις 8 Μαΐου και τις 48ωρης απεργίας ενάντια στο νόμο λαιμητόμο για το ασφαλιστικό, το φορολογικό, τα εργασιακά και όλο το «προληπτικό» αντιλαϊκό- αντεργατικό πακέτο που έχει ετοιμάσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ σε συνεργασία με τους «Θεσμούς» και αφορά συνολικά την ζωή την δική μας και των οικογενειών μας.
Δίνουμε αποφασιστική απάντηση στην προσπάθεια της κυβέρνησης, των πολυεθνικών και των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων να καταργήσουν μια ακόμα κατάκτηση των εργαζομένων την ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΡΓΙΑ.

Φέτος κλείνουν 130 χρόνια από την αιματοβαμμένη εξέγερση των εργατών στο Σικάγο το 1886. Τότε, οι εργάτες του Σικάγο συγκρούστηκαν σφοδρά με την εργοδοσία και το κράτος της, διεκδικώντας το 8ωρο.
Σε μια εποχή που η δουλειά «μέτραγε» 12 και 16 ώρες το 24ωρο, οι εργάτες διεκδίκησαν μείωση του εργάσιμου χρόνου και αύξηση των απολαβών τους. 8 ώρες δουλειά, 8 ώρες ξεκούραση και 8 ώρες ελεύθερο χρόνο για μόρφωση, πολιτισμό, κοινωνική συμμετοχή ήταν το σύνθημα του αγώνα τους. Τότε, τα αφεντικά και το πολιτικό τους προσωπικό βάφτισαν τους εργάτες «τρελούς» και αποκαλούσαν τον αγώνα τους «η τρέλα του 8ωρου».

Γι’ αυτή την «τρέλα» οι εργάτες πάλεψαν σκληρά, έδωσαν ακόμα και τη ζωή τους, γράφοντας με το αίμα τους μια από τις πιο λαμπρές σελίδες στην ιστορία της ταξικής πάλης. Οι σκληροί ταξικοί αγώνες και οι θυσίες των εργατών συνεχίστηκαν και τα επόμενα χρόνια μέχρι να κατακτηθεί και να νομοθετηθεί το 8ωρο.

Σήμερα, 130 χρόνια μετά κάποιοι που η εργοδοσία ονομάζει «γραφικούς, στενόμυαλους» εξακολουθούν να παλεύουν για όλα όσα οι εργάτες του Σικάγο το 1886 δεν δίστασαν να δώσουν και την ζωή τους ακόμα για 8ωρο - 5ημερο - 40ωρο, ωράρια, σταθερή δουλειά, δουλειά με δικαιώματα, κατάργηση του ωρομισθίου και τις μερικής απασχόλησης, 920 ευρώ βασικό μισθό, ασφάλιση, υγεία, παιδεία. 106 χρόνια μετά από την κατάκτηση της κυριακάτικης αργίας με σκληρούς αγώνες της εργατικής τάξης τώρα θέλουν να την καταργήσουν γυρίζοντας την Ιστορία έναν αιώνα πίσω. Η Κυριακή 4 του Γενάρη του 1910 ήταν η μέρα που εφαρμόστηκε, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, η κυριακάτικη αργία.

Οι εφημερίδες εκείνης της εποχής έγραφαν:

« Οι περισσότεροι και ιδιαίτερα το πολιτικό σύστημα – ασχολήθηκαν με τους εμπόρους, τους επιχειρηματίες και τους οικονομικούς παράγοντες, που διαμαρτύρονταν για την απόφαση αυτή. Κανείς, κυρίως από τις εφημερίδες, δεν αποτύπωσε τι συνέβη με τις περισσότερο ωφελημένες τάξεις των συμπαθών εργαζομένων, όπως τα «μπακαλόπαιδα» ή «μπακαλόγατους» – όπως τους έλεγαν τότε, τους μικρούς «γαυριάδες» και τους «μικροϋπαλλήλους», αφού είχε έλθει επιτέλους η ώρα και γι’ αυτούς που μία ημέρα θα αναπαύονταν ή θα διασκέδαζαν με τον υπόλοιπο κόσμο!

Το πρωί της Κυριακής 4 Ιανουαρίου 1910 γέμισαν τις εκκλησίες, τα αμάξια διαρκώς πηγαινοέρχονταν, τα τραμ ήταν πλημμυρισμένα μέχρι τη νύχτα και πολλοί ξεχύθηκαν στις εξοχές, για να πραγματοποιήσουν την πολυπόθητη εκδρομή, την οποία δύσκολα μπορούσαν να κάνουν, όχι μόνο γιατί δεν υπήρχαν τότε τα μέσα μεταφοράς, αλλά και γιατί δεν είχαν χρόνο, αφού κάθε μέρα δούλευαν...»
Η κυριακάτικη αργία ήταν μια ιστορική νίκη όλης της εργατικής τάξης της χώρας μας, ένας ιστορικός σταθμός κι αφετηρία οργανωμένης ταξικής πάλης. Ήταν μια μεγάλη κατάκτηση της εργατικής τάξης κι όλων των μεροκαματιάρηδων και μισθοσυντήρητων ανθρώπων της χώρας μας. Το εργασιακό καθεστώς που επικρατούσε ως τις 31 του Δεκέμβρη του 1909 για όλους τους εργάτες της Ελλάδας είχε τα χαρακτηριστικά των σκλάβων, περνούσαν ολόκληρη τη ζωή τους μέσα στα εργοστάσια, τις φάμπρικες, τα εμπορομάγαζα δουλεύοντας 12ωρο, 14ωρο και 16ωρο χωρίς σταματημό, χωρίς διάλειμμα, χωρίς ξεκούραση, χωρίς μιας μέρας άδεια για ανάπαυση.

Κανένας εργαζόμενος συνολικά και στον κλάδο δεν πρέπει να παγιδευτεί σε τεχνητά διλήμματα, γιατί οι απαιτήσεις του κεφαλαίου δεν θα σταματήσουν στους εργαζόμενους στα εμπορικά καταστήματα. Αρχίζουν απ’ αυτούς, αποσκοπούν στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας συνολικά. Στόχος τους είναι να πλήξουν την εργατική τάξη, στο σύνολό της, επιβάλλοντας συνθήκες καταναγκαστικής δουλειάς, παρόμοιες με εκείνες πριν την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας.

Είναι ανάγκη να δώσουμε από κοινού απάντηση εργαζόμενοι, αυτοαπασχολούμενοι στα μονοπώλια του κλάδου, στους μεγαλέμπορους που ρημάζουν καθημερινά τη ζωή μας και αφανίζουν αυτοαπασχολούμενους και μικρούς εμπόρους, για να αυξάνουν τα κέρδη τους.

Την Κυριακή 8 Μαΐου στο Σύνταγμα και την 48ωρη απεργία να δείξουμε στην κυβέρνηση, στην μεγαλοεργοδοσία, στους μεγαλέμπορους, ότι έχουμε τη δύναμη, την αποφασιστικότητα, να βάλουμε εμπόδια στα σχέδια τους.

Αποδεικνύεται πόσο αναγκαίο είναι σήμερα να γίνουν αποφασιστικά βήματα στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, στην ενίσχυση της λαϊκής συμμαχίας, με κατεύθυνση που θα βάζει στο στόχαστρο όχι μόνο τα διάφορα κόμματα που εναλλάσσονται στην κυβέρνηση, αλλά τον πραγματικό αντίπαλο: Το κεφάλαιο, τα μονοπώλια, την εξουσία τους, τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις τους (ΕΕ-ΔΝΤ).

Τιμούμε την Εργατική Πρωτομαγιά, τους χιλιάδες επώνυμους και ανώνυμους που πάλεψαν σκληρά με την εργοδοσία και το κράτος της σε όλο τον κόσμο για τις μεγάλες κατακτήσεις του 20ου αιώνα.

 Ενισχύουμε τη συσπείρωση των εργαζομένων στα συνδικάτα. Για συνδικάτα μαζικά, ζωντανά, υπερασπιστές των συμφερόντων τον εργαζόμενων, που θα παλεύουν αταλάντευτα ενάντια στην εργοδοσία, δεν θα συμβιβάζονται, δε θα υποτάσσονται σε αυτήν, θα εμπεδώνεται η αντίληψη ότι οι εργαζόμενοι μπορούν να ζήσουν χωρίς αφεντικά, ότι μπορούν να διεκδικήσουν τον πλούτο που παράγουν.
 Αλλάζουμε τους αρνητικούς συσχετισμούς δύναμης που σημαίνει ήττα των δυνάμεων του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού στην Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων, στα Εργατικά Κέντρα. Με κέντρα αγώνα τα πρωτοβάθμια σωματεία, με ενίσχυση των αγωνιστικών ψηφοδελτίων που στηρίζει το ΠΑΜΕ, για σωματεία που θα έχουν ποδάρια στους τόπους δουλειάς, αποκούμπι των εργαζομένων, των ανέργων, δύναμη ελπίδας και ανατροπής.
 Ενισχύουμε τη λαϊκή συμμαχία σε επίπεδο κλάδου. Να δυναμώσει ο πόλος συγκέντρωσης δυνάμεων που θα παλεύει για όλα τα λαϊκά προβλήματα σε αντιμονοπωλιακή, αντικαπιταλιστική κατεύθυνση.

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ!

Σταθερά και αταλάντευτα στο δρόμο της πάλης και των κατακτήσεων από το 8ωρο και τη σταθερή δουλειά με δικαιώματα, την Κοινωνική Ασφάλιση, την υπεράσπιση τις Κυριακάτικης Αργίας, την παιδεία, την υγεία, τις συνδικαλιστικές και δημοκρατικές ελευθερίες, ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις.

Ζήτω η Εργατική Πρωτομαγιά!

Η Πρωτομαγιά αποτελεί μία ημέρα-ορόσημο για τους αγώνες των εργαζόμενων, με τις αιματοβαμμένες εξεγέρσεις των εργατών του Σικάγο να αποτελούν σημείο αναφοράς στην ιστορία των κινητοποιήσεων.

Μια ημέρα, που σε περίοδο συρρίκνωσης των εργασιακών δικαιωμάτων, φαντάζει πιο επίκαιρη από ποτέ.

Μια ημέρα, που σε περίοδο συρρίκνωσης των εργασιακών δικαιωμάτων, φαντάζει πιο επίκαιρη από ποτέΌλα ξεκίνησαν την 1η Μαΐου του 1886, όταν 400.000 άνθρωποι συμμετείχαν στις απεργίες που οργανώθηκαν σε ολόκληρη την επικράτεια των Ηνωμένων Πολιτειών και περισσότεροι από 80.000 στο Σικάγο, διεκδικώντας, μεταξύ άλλων, την καθιέρωση της οκτάωρης εργασίας.

Στη γύρω περιοχή, είχαν παραταχθεί αστυνομικές δυνάμεις, αποτελούμενες από 1.350 άτομα, οπλισμένα με οπλοπολυβόλα, που περίμεναν το σύνθημα για να δράσουν.

Κι ενώ το πλήθος παρακολουθούσε τις ομιλίες, ο επικεφαλής της αστυνομικής δύναμης, διέταξε να διαλυθεί η συγκέντρωση. Μια βόμβα έσκασε κοντά στους αστυνομικούς, οι οποίοι άρχισαν να πυροβολούν και να χτυπούν τους συγκεντρωμένους χωρίς καμιά διάκριση.

Άγνωστος παραμένει μέχρι σήμερα ο αριθμός των θυμάτων, αφού πολλοί τραυματισμένοι κατέληξαν τις επόμενες ημέρες. Επίσημα, μόνο οκτώ νεκροί αστυνομικοί και τέσσερις διαδηλωτές έχουν επαληθευτεί.

Οκτώ συλληφθέντες διαδηλωτές δικάστηκαν, τέσσερις αυτών καταδικάστηκαν σε θάνατο και ένας άλλος αυτοκτόνησε. Η διεθνής προβολή αυτής της δίκης δημιούργησε τα θεμέλια της Εργατικής Πρωτομαγιάς ως Εργατικής Γιορτής.

Η Πρωτομαγιά στην Ελλάδα

Την 1η Μαΐου του 1892 έγινε η πρώτη συγκέντρωση στην Ελλάδα, από τον Σοσιαλιστικό Σύλλογο του Καλλέργη. Το 1893, 2.000 διαδήλωσαν ζητώντας οκτάωρο, κυριακάτικη αργία και κρατική ασφάλιση στα θύματα εργατικών ατυχημάτων. Τον επόμενο χρόνο ακολούθησε μια μεγάλη συγκέντρωση με τα ίδια αιτήματα, που σημαδεύτηκε από 10 συλλήψεις.

Τον Φεβρουάριο του 1936, καπνεργάτες από τη Θεσσαλονίκη καταλαμβάνουν ένα εργοστάσιο, ύστερα από την απόρριψη των αιτημάτων τους. Καπνεργάτες από άλλα εργοστάσια εκφράζουν τη συμπαράστασή τους. Εναντίον τους χρησιμοποιήθηκε τόσο η αστυνομία όσο και ο στρατός. Δεν υπήρχε κεντρική συγκέντρωση, αλλά μικρές συγκεντρώσεις με ομιλητές σε διάφορα μέρη της πόλης.

Σε μια συγκέντρωση, στη διασταύρωση των οδών Εγνατίας και Βενιζέλου, χωροφύλακες πυροβόλησαν και σκότωσαν 7-8 εργάτες. Σ' αυτό το σημείο έχει στηθεί το μνημείο του καπνεργάτη. Με πυροβολισμούς προσπάθησαν να διαλύσουν και τις άλλες συγκεντρώσεις, με συνέπεια 12 άνθρωποι να χάσουν τη ζωή τους και 300 να τραυματιστούν. Οι δολοφονίες αυτές αποτέλεσαν το γεγονός που ενέπνευσε τον Γιάννη Ρίτσο να συγγράψει τον «Επιτάφιο».

Σημειώνεται ότι στην Καισαριανή, την 1η Μαΐου 1944, η εργατική Πρωτομαγιά συνέπεσε με την άνανδρη εκτέλεση 200 Ελλήνων ανδρών από τις γερμανικές δυνάμεις Κατοχής. Έτσι, η Καισαριανή δεν εορτάζει μόνο την Εργατική Πρωτομαγιά όπως όλος ο υπόλοιπος ελεύθερος και δημοκρατικός κόσμος. Η ίδια ημέρα είναι ημέρα ιστορικής τιμής και μνήμης.

zougla.gr

Ετήσια γιορτή, με παγκόσμιο χαρακτήρα των ανθρώπων της μισθωτής εργασίας. Με συγκεντρώσεις και πορείες, η εργατική τάξη βρίσκει την ευκαιρία να προβάλει τα κοινωνικά και οικονομικά της επιτεύγματα και να καθορίσει το διεκδικητικό της πλαίσιο για το μέλλον. Η Πρωτομαγιά είναι απεργία και όχι αργία, όπως συμβαίνει στην Ελλάδα, αλλά και σε πολλές χώρες του κόσμου.

Η Πρωτομαγιά, ως εργατική γιορτή, καθιερώθηκε στις 20 Ιουλίου 1889, κατά τη διάρκεια του ιδρυτικού συνεδρίου της Δεύτερης Διεθνούς (Σοσιαλιστικής Διεθνούς) στο Παρίσι, σε ανάμνηση του ξεσηκωμού των εργατών του Σικάγου την 1η Μαΐου 1886, που διεκδικούσαν το οκτάωρο και καλύτερες συνθήκες εργασίας. Κατέληξε σε αιματοχυσία λίγες μέρες αργότερα, με την επέμβαση της αστυνομίας και των μπράβων της εργοδοσίας.

Τα γεγονότα του Σικάγου

Τα εργατικά συνδικάτα των ΗΠΑ αποφάσισαν την έναρξη απεργιακών κινητοποιήσεων την 1η Μαΐου 1886 για το οκτάωρο, ωθούμενα από τις επιτυχημένες διεκδικήσεις των καναδών συντρόφων τους. Την περίοδο εκείνη το κανονιστικό πλαίσιο εργασίας στις ΗΠΑ ήταν σχεδόν ανύπαρκτο και οι εργοδότες μπορούσαν να απασχολούν το προσωπικό τους κατά το δοκούν, ακόμη και τις Κυριακές.

Στην απεργία πήραν μέρος περίπου 350.000 εργάτες σε 1.200 εργοστάσια των ΗΠΑ. Την Πρωτομαγιά του 1886 έγινε στο Σικάγο η πιο μαχητική πορεία, με τη συμμετοχή 90.000 ανθρώπων. Στην κεφαλή της πορείας ήταν ο αναρχοσυνδικαλιστής Άλμπερτ Πάρσονς, η γυναίκα του Λούσι και τα επτά παιδιά τους.

Το πρώτο αίμα χύθηκε δύο ημέρες αργότερα έξω από το εργοστάσιο ΜακΚόρμικ στο Σικάγο. Απεργοσπάστες προσπάθησαν να διασπάσουν τον απεργιακό κλοιό και ακολούθησε συμπλοκή. Η Αστυνομία και οι μπράβοι της επιχείρησης επενέβησαν δυναμικά. Σκότωσαν τέσσερις απεργούς και τραυμάτισε πολλούς, προκαλώντας οργή στην εργατική τάξη της πόλης.

Την επομένη αποφασίστηκε συλλαλητήριο καταδίκης της αστυνομικής βίας στην Πλατεία Χεϊμάρκετ, με πρωτοστατούντες τους αναρχικούς. Η συγκέντρωση ήταν πολυπληθής και ειρηνική. Το κακό, όμως, δεν άργησε να γίνει. Οι αστυνομικές δυνάμεις πήραν εντολή να διαλύσουν δια της βίας τη συγκέντρωση και τότε από το πλήθος των απωθούμενων διαδηλωτών ρίφθηκε μια χειροβομβίδα προς το μέρος τους, η οποία εξερράγη, σκοτώνοντας έναν αστυνομικό και τραυματίζοντας δεκάδες. Η αστυνομία άνοιξε πυρ κατά βούληση κατά των συγκεντρωμένων, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν τουλάχιστον τέσσερις διαδηλωτές και να τραυματιστεί απροσδιόριστος αριθμός, ενώ έξι αστυνομικοί έχασαν τη ζωή τους από πυρά (φίλια ή των διαδηλωτών παραμένει ανεξακρίβωτο), ανεβάζοντας τον αριθμό τους σε επτά.

Για τη βομβιστική επίθεση, που προκάλεσε τον θάνατο του αστυνομικού, κατηγορήθηκαν οι αναρχοσυνδικαλιστές Άουγκουστ Σπις, Γκέοργκ Έγκελ, Άντολφ Φίσερ, Λούις Λινγκ, Μίκαελ Σβαμπ, Σάμουελ Φίλντεν, Όσκαρ Νίμπι και Άλμπερτ Πάρσονς, που ήταν από τους οργανωτές της διαδήλωσης. Όλοι, εκτός του Πάρσονς και του Φίλντεν, ήταν γερμανοί μετανάστες. Η δίκη των οκτώ ξεκίνησε στις 21 Ιουνίου 1886. Ο εισαγγελέας Τζούλιους Γκρίνελ ζήτησε τη θανατική ποινή και για τους οκτώ κατηγορουμένους, χωρίς να προσκομίσει κανένα στοιχείο που να τους συνδέει με τη βομβιστική επίθεση. Απλώς, είπε ότι οι κατηγορούμενοι ενθάρρυναν με τους λόγους τους τον άγνωστο βομβιστή να πραγματοποιήσει την αποτρόπαια πράξη του, γι' αυτό κρίνονται ένοχοι συνωμοσίας.

Από την πλευρά της, η υπεράσπιση έκανε λόγο για προβοκάτσια και συνέδεσε τη βομβιστική επίθεση με το διαβόητο πρακτορείο ντετέκτιβ «Πίνκερτον», που συχνά χρησιμοποιούσαν οι εργοδότες ως απεργοσπαστικό μηχανισμό. Οι ένορκοι εξέδωσαν την ετυμηγορία τους στις 20 Αυγούστου 1886 κι έκριναν ενόχους και τους οκτώ κατηγορούμενους. Οι Σπις, Έγκελ, Φίσερ, Λινγκ, Σβαμπ, Φίλντεν και Πάρσονς καταδικάστηκαν σε θάνατο, ενώ ο Νίμπι σε κάθειρξη 15 ετών. Μετά την εξάντληση και του τελευταίου ενδίκου μέσου, ο κυβερνήτης της Πολιτείας του Ιλινόις, Ρίτσαρντ Όγκλεσμπι, μετέτρεψε σε ισόβια τις θανατικές ποινές των Σβαμπ και Φίλντεν, ενώ ο Λιγκ αυτοκτόνησε στο κελί του. Έτσι, στις 11 Νοεμβρίου 1887 οι Σπις, Πάρσονς, Φίσερ και Έγκελ οδηγήθηκαν στην αγχόνη, τραγουδώντας τη «Μασσαλιώτιδα». Η δίκη των οκτώ θεωρείται από διαπρεπείς αμερικανούς νομικούς ως μία από τις σοβαρότερες υποθέσεις κακοδικίας στην ιστορία των ΗΠΑ.

Στις 26 Ιουνίου 1893 ο κυβερνήτης του Ιλινόις, Τζον Πίτερ Άλτγκελντ παραδέχθηκε ότι και οι οκτώ καταδικασθέντες ήταν αθώοι και κατηγόρησε τις αρχές του Σικάγου ότι άφησαν ανεξέλεγκτους τους ανθρώπους του «Πίνκερτον». Ως μια ύστατη πράξη δικαίωσης έδωσε χάρη στους φυλακισμένους Φίλντεν, Νίμπε και Σβαμπ. Αυτό ήταν και το πολιτικό του τέλος. Αργότερα, ο επικεφαλής της αστυνομίας του Σικάγου, που έδωσε την εντολή για τη διάλυση της συγκέντρωσης, καταδικάσθηκε για διαφθορά. Μέχρι σήμερα παραμένει ανεξακρίβωτο ποιος ήταν ο δράστης της βομβιστικής επίθεσης.

Η Εργατική Πρωτομαγιά στην Ελλάδα

Στη χώρα μας, ο πρώτος εορτασμός της Εργατικής Πρωτομαγιάς έγινε το 1893, στην Αθήνα, με πρωτοβουλία του Κεντρικού Σοσιαλιστικού Συλλόγου του Σταύρου Καλλέργη. Η 1η Μαΐου ήταν Σάββατο και εργάσιμη. Έτσι, επελέγη η Κυριακή 2 Μαΐου, για να έχει η γιορτή μαζικό χαρακτήρα.

Σύμφωνα με την εφημερίδα «Σοσιαλιστής», που εξέδιδε ο Καλλέργης, στις 5 το απόγευμα της Κυριακής συγκεντρώθηκαν στο Στάδιο πάνω από 2.000 σοσιαλιστές και εργαζόμενοι. Η «Εφημερίς» τους υπολόγισε μόνο σε 200 και σημείωνε σε άρθρο της: «Οι πλείστοι εξ αυτών ήσαν εργάται, ευπρεπώς κατά το πλείστον ενδεδυμένοι, με ερυθράς κονκάρδας επί της κομβιοδόχης, και πολύ ήσυχοι άνθρωποι. Αυτοί είναι οι πρώτοι σοσιαλισταί εν Ελλάδι, και συνήλθον χθες εις το πρώτον αυτών εν Αθήναις συλλαλητήριον».

Οι συγκεντρωμένοι ενέκριναν ψήφισμα το οποίο είχε ως εξής:
«Συνελθόντες σήμερον την 2 Μαΐου, ημέραν Κυριακήν και ώραν 5 μ.μ. εν τω Αρχαίω Σταδίω, οι κάτωθι υπογεγραμμένοι μέλη του Κεντρικού Σοσιαλιστικού Συλλόγου» και υπό μισθόν πάσχοντες εψηφίσαμεν:
Α) Την Κυριακήν να κλείωσι τα καταστήματα, καθ' όλην την ημέραν, και οι πολίται ν' αναπαύωνται.
Β) Οι εργάται να εργάζωνται 8 ώρας την ημέραν.
Γ) Ν' απονέμηται σύνταξις εις τους εκ της εργασίας παθόντας και καταστάντας ανικάνους προς διατήρησιν εαυτών και της οικογενείας των.
Δ) Το συμβούλιον του «Κεντρικού Σοσιαλιστικού Συλλόγου» να επιδώση το ψήφισμα εις την Βουλήν.»

Το ψήφισμα επεδόθη, τελικά, στον Πρόεδρο της Βουλής την 1η Δεκεμβρίου 1893 από τον Σταύρο Καλλέργη. Ο πρωτοπόρος σοσιαλιστής ανήλθε στη συνέχεια στο δημοσιογραφικό θεωρείο και περίμενε με ανυπομονησία από τον Πρόεδρο της Βουλής να το εκφωνήσει. Αυτός κωλυσιεργούσε και «ησχολείτο εις την ανάγνωσιν ετέρων αναφορών προερχομένων εκ διαφόρων προσώπων και πραγματευομένων κατά το μάλλον και ήττον περί ανέμων και υδάτων», όπως έγραψε στον «Σοσιαλιστή».

Ο Καλλέργης διαμαρτυρήθηκε μεγαλοφώνως και με εντολή του Προέδρου συνελήφθη για διατάραξη της συνεδρίασης. Οι στρατιώτες της φρουράς, αφού τον κτύπησαν με τα κοντάκια των όπλων τους, τον μετέφεραν στο αστυνομικό τμήμα, όπου παρέμεινε επί διήμερο. Στις 9 Δεκεμβρίου 1983 δικάστηκε και καταδικάστηκε σε φυλάκιση 10 ημερών, τις οποίες εξέτισε στις φυλακές του Παλαιού Στρατώνα. Με τον περιπετειώδη αυτό τρόπο έληξε και τυπικά ο πρώτος εορτασμός της Εργατικής Πρωτομαγιάς στην Ελλάδα.

ferriesingreece2

sportpanic03

 

 

eshopkos-foot kalymnosinfo-foot kalymnosinfo-foot nisyrosinfo-footer lerosinfo-footer mykonos-footer santorini-footer kosinfo-foot expo-foot