Το να παίρνετε μία ή δύο ασπιρίνες την ημέρα για τουλάχιστον πέντε έτη, αποδείχτηκε μέσω νέας έρευνας από επιστήμονες στη Δανία ότι μειώνει αισθητά τον κίνδυνο καρκίνου του παχέος εντέρου.

Προγενέστερες μελέτες είχαν επίσης δείξει ότι η ασπιρίνη και τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ), όπως η ιβουπροφαίνη μπορεί να βοηθήσουν στην προστασία από τον καρκίνο του παχέος εντέρου, αλλά δεν ήταν σαφές σε τι ποσότητα θα έπρεπε να ληφθούν και για πόσο χρονικό διάστημα.

Τώρα, χρησιμοποιώντας δεδομένα από περισσότερα από 113.000 άτομα, οι ερευνητές προσπάθησαν να απαντήσουν σε αυτό το ερώτημα για την ακριβή σχέση μεταξύ της ασπιρίνης και των ΜΣΑΦ, με την πρόληψη του καρκίνου του παχέος εντέρου.

Σε γενικές γραμμές, ο κίνδυνος εμφάνισης καρκίνου του παχέος εντέρου ποικίλλει ανάλογα με την ηλικία, την εθνικότητα και τον τρόπο ζωής. Περισσότερο από το 90% των περιπτώσεων διαγιγνώσκονται σε άτομα ηλικίας άνω των 50 ετών, σύμφωνα με το αμερικανικό Εθνικό Ινστιτούτο Καρκίνου.

Στη νέα μελέτη από τη Δανία, η λήψη χαμηλής δόσης ασπιρίνης καθημερινά για τουλάχιστον πέντε έτη φαίνεται ότι μειώνει τον κίνδυνο καρκίνου του παχέος εντέρου κατά 27%, και η χρήση ΜΣΑΦ (όχι ασπιρίνη) για τουλάχιστον πέντε έτη φαίνεται να τον μειώνει κατά 30%.

Από την άλλη πλευρά, αυτή η λήψη ασπιρίνης δεν μετέβαλε τον κίνδυνο ορθοκολικού καρκίνου, σύμφωνα και με τα όσα δημοσίευσαν οι Δανοί επιστήμονες στην σχετική επιστημονική επιθεώρηση Annals of Internal Medicine.

“Παρ' εκτός και αν η ασπιρίνη σε χαμηλή δόση λαμβάνεται συνεχώς (καθημερινά), υπάρχει πολύ μικρή προστασία έναντι του καρκίνου του παχέος εντέρου”, ανέφερε στο Reuters Health ο επικεφαλής της έρευνας δρ Soren Friis από το Κέντρο Ερευνών της Δανικής Εταιρείας Καρκίνου στην Κοπεγχάγη.

Τα ΜΣΑΦ (όχι η ασπιρίνη) ήταν επίσης προστατευτικά έναντι του καρκίνου του παχέος εντέρου με συνεπή μακροχρόνια χρήση, και μάλιστα σε αυτή την περίπτωση “υπήρχε ένδειξη ότι ακόμη και η μη-συνεχής λήψη αυτών των φαρμάκων μπορεί να είναι (οριακά) αποτελεσματικά για την πρόληψη του καρκίνου του παχέος εντέρου”, είπε ο δρ Friis.

Κίνδυνοι αυτής της πρακτικής και περιορισμοί στην συγκεκριμένη έρευνα

Η ασπιρίνη και τα ΜΣΑΦ φέρουν τους δικούς τους κινδύνους, όμως. Η μακροχρόνια χρήση μπορεί να προκαλέσει γαστρεντερική αιμορραγία, για παράδειγμα, οπότε η πιθανή μείωση του κινδύνου εμφάνισης καρκίνου του παχέος εντέρου θα χρειαστεί να αντισταθμιστεί με ενέργειες για αυτές τις πιθανές παρενέργειες.

Επίσης, η μελέτη είχε αρκετούς περιορισμούς. Για παράδειγμα, οι ερευνητές είχαν στοιχεία για τους χρήστες που έχουν λάβει ασπιρίνη ή ΜΣΑΦ από συνταγές των γιατρών τους μόνο. Δεν είχαν στοιχεία για ασθενείς που αγόραζαν τέτοια φάρμακα μόνοι τους, χωρίς συνταγογράφηση. Επίσης, οι ερευνητές δεν μπορούν να αποκλείσουν την πιθανότητα ότι άλλοι παράγοντες μπορεί να αύξησαν τον κίνδυνο των συμμετεχόντων για καρκίνο του παχέος εντέρου, όπως η παχυσαρκία, οι διατροφικές συνήθειες, η χρήση αλκοόλ και το οικογενειακό ιστορικό καρκίνου του παχέος εντέρου.

http://www.reuters.com

Μπορεί κανείς από τώρα να φανταστεί μια διαφημιστική πινακίδα να αναβοσβήνει τα βράδια στο φεγγάρι, καθώς η NASA επιβεβαίωσε για πρώτη φορά ότι η ατμόσφαιρα της Σελήνης περιέχει νέον και μάλιστα σε μεγάλη ποσότητα.

Το νέον είναι ένα αέριο που χάρη στην έντονη λάμψη του χρησιμοποιείται, μεταξύ άλλων, ευρέως στις φωτεινές επιγραφές στη Γη.

Οι επιστήμονες υποπτεύονταν εδώ και δεκαετίες, ήδη από την εποχή των αποστολών «Απόλλων», ότι η λεπτή σεληνιακή ατμόσφαιρα περιέχει νέον, αλλά η οριστική επιβεβαίωση έρχεται μετά την ανάλυση των στοιχείων του δορυφόρου LADEE (Lunar Atmosphere and Dust Environment Explorer).

Η ανακάλυψη έγινε από ομάδα ερευνητών με επικεφαλής τον πλανητολόγο Μεχντί Μπένα του Κέντρου Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA και του Πανεπιστημίου του Μέριλαντ. Αν και σχετικά άφθονο, το νέον δεν είναι πάντως αρκετό για να κάνει όλο το φεγγάρι να λάμπει σαν φωτεινή επιγραφή, επειδή η ατμόσφαιρά του (που τυπικά λέγεται εξώσφαιρα γιατί είναι τόσο αραιή) είναι περίπου 100 τρισεκατομμύρια φορές λιγότερο πυκνή από τη γήινη.

Το νέον είναι ένα αέριο που χάρη στην έντονη λάμψη του χρησιμοποιείται, μεταξύ άλλων, ευρέως στις φωτεινές επιγραφές στη ΓηΗ σεληνιακή ατμόσφαιρα προέρχεται στο μεγαλύτερο μέρος της από τον ηλιακό άνεμο, το λεπτό ρεύμα ηλεκτρικά φορτισμένων σωματιδίων που πηγάζει συνεχώς από την επιφάνεια του Ήλιου και εκτοξεύεται στο διάστημα με μεγάλη ταχύτητα. Ο ηλιακός άνεμος περιέχει κυρίως υδρογόνο και ήλιον, καθώς επίσης άλλα χημικά στοιχεία, μεταξύ των οποίων τα αέρια νέον και αργόν.

Σύμφωνα με τα όργανα του LADEE, το οποίο σκοπίμως συνετρίβη το 2014 στην επιφάνεια του φεγγαριού, αφού ολοκλήρωσε τις παρατηρήσεις του από ψηλά, η εξώσφαιρα της Σελήνης περιέχει κυρίως ήλιον, νέον και αργόν. Ανάλογα με τη φάση της σεληνιακής μέρας, αυξομειώνεται η ποσότητα αυτών των αερίων, με το νέον να κορυφώνεται στις 4 π.μ., το ήλιον στη 1 π.μ. και το αργόν κατά την ανατολή του Ήλιου.

πηγη: ΑΠΕ - ΜΠΕ

Μία διαδικασία που κανονικά, όταν χρησιμοποιείται το φυτό του οπίου, χρειάζεται τουλάχιστον ένα έτος για να ολοκληρωθεί, κατέστη εφικτό να επιτευχθεί μέσα σε μόνο τρεις έως πέντε μέρες, χάρη στη βοήθεια του κατάλληλα μεταλλαγμένου μύκητα, που βιοσυνθέτει τις δραστικές ουσίες των οπιούχων αναλγητικών φαρμάκων.

Εδώ και χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι αξιοποιούν τους ζυμομύκητες για να φτιάξουν κρασί, μπίρα και ψωμί. Οι Αμερικανοί ερευνητές μετάλλαξαν τους εν λόγω μικροοργανισμούς, ώστε να παράγουν και οπιοειδή. Ανοίγει έτσι ο δρόμος για την ταχύτερη παραγωγή αναλγητικών και άλλων φαρμάκων στο μέλλον.

Οι ερευνητές της Σχολής Μηχανικής του Πανεπιστημίου Στάνφορντ της Καλιφόρνια, η οποία έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science», δήλωσαν ότι «πρόκειται μόνο για την αρχή.

Οι τεχνικές που αναπτύξαμε για τα οπιοειδή, μπορούν να προσαρμοσθούν, έτσι ώστε να παραχθούν πολλές ουσίες φυτικής προέλευσης, κατά του καρκίνου, των λοιμωδών νόσων και των χρονίων παθήσεων όπως η υψηλή αρτηριακή πίεση και η αρθρίτιδα».

Πολλά φάρμακα προέρχονται από φυτά, τα οποία αρχικά οι άνθρωποι μασούσαν ή έβραζαν για να πιούν το εκχύλισμά τους, ενώ αργότερα οι δραστικές ουσίες τους αποτέλεσαν το βασικό συστατικό των χαπιών.

Η νέα μέθοδος που αξιοποιεί τη βιοτεχνολογία, βασίζεται στην προσθήκη 23 γονιδίων, προκειμένου να εισάγει μεταλλαγμένο DNA στα κύτταρα του ζυμομύκητα, ώστε αυτά να αναπρογραμματισθούν και να παράγουν «κατά παραγγελία» τις επιθυμητές θεραπευτικές ουσίες.

Τα πρόσθετα γονίδια, που προέρχονται από άλλα φυτά, βακτήρια, ακόμη και αρουραίους, επιτρέπουν πλέον στα κύτταρα της μαγιάς να δημιουργούν όλα τα αναγκαία ένζυμα, χάρη στα οποία ο μύκητας μετατρέπει τα σάκχαρα σε οπιοειδή (υδροκωδόνη, θηβαϊνη), ουσίες που απενεργοποιούν τους υποδοχείς του πόνου στον εγκέφαλο, όπως μετέδωσε το Αθηναϊκό Πρακτορείο.

Η διαδικασία πάντως πρέπει να γίνει πολύ πιο αποδοτική, επειδή προς το παρόν χρειάζεται μια τεράστια ποσότητα μεταλλαγμένης μαγιάς για να παραχθεί μια μόνο δόση αναλγητικού. Θα χρειασθεί συνεπώς χρόνος, εωσότου η νέα τεχνική «μεταφρασθεί» σε πρακτικές εμπορικές εφαρμογές. 

Επίσης, η νέα ανακοίνωση αναζωπυρώνει της ανησυχίες μήπως στο μέλλον η παραγωγή οπιοειδών γίνει υπερβολικά εύκολη και ανεξέλεγκτη από τις αρμόδιες Αρχές, οπότε θα υπάρξει κατάχρησή τους ως ναρκωτικών.

Από την άλλη, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, περίπου 5,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι έχουν μικρή ή καθόλου πρόσβαση σε ισχυρά φάρμακα κατά του πόνου, καθώς οι καλλιέργειες της παπαρούνας, του οπίου για ιατρικούς σκοπούς (και όχι για παραγωγή ναρκωτικών), είναι σχετικά περιορισμένη. Συνεπώς υπάρχει δεδομένη ζήτηση και ανάγκη για νέες μεθόδους παραγωγής οπιούχων φαρμάκων.

Όπως είπε η Σμόλκε, «η βιοτεχνολογική παραγωγή οπιούχων ουσιών μπορεί να μειώσει το κόστος τους και, με τους κατάλληλους ελέγχους κατά των πιθανών καταχρήσεων, οι βιοαντιδραστήρες παραγωγής μπορούν να εγκατασταθούν εκεί ακριβώς που είναι πιο αναγκαίοι».

Το Πανεπιστήμιο Στάνφορντ κατέχει τις πατέντες της νέας τεχνολογίας, ενώ η Σμόλκε και οι συνεργάτες της δημιούργησαν μια νέα εταιρεία για την εμπορική αξιοποίησή της.