Η ομάδα βόλεϊ Γυναικών του Ολυμπιακού, ολοκλήρωσε την προετοιμασία της στην Τουρκία ενόψει του επαναληπτικού μεγάλου ευρωπαϊκού τελικού του CEV Challenge Cup με αντίπαλο την Bursa BBSK.

Οι "ερυθρόλευκες" αντιμετωπίζουν το Μεγάλο Σάββατο (16:00, COSMOTE SPORT 6HD) την ισχυρή τούρκικη ομάδα και θέλουν να πραγματοποιήσουν το τελευταίο βήμα για την κατάκτηση του ευρωπαϊκού.

Στο πρώτο παιχνίδι, η ομάδα του Πειραιά είχε επικρατήσει με 3-2 σετ και χρειάζεται τη νίκη με οποιοδήποτε σκορ για να κατακτήσει τον ευρωπαϊκό τίτλο ενώ σε περίπτωση ήττας με 3-2 ο αγώνας θα κριθεί στο χρυσό σετ. Διαφορετικά με ήττα 3-0 ή 3-1 ευνοείται η αντίπαλος των "ερυθρόλευκων'. Η ομάδα βόλεϊ Γυναικών του Ολυμπιακού, ολοκλήρωσε την προετοιμασία της το απόγευμα της Μεγάλης Παρασκευής (14/4), με προπόνηση στο γήπεδο της Μπούρσα και είναι έτοιμη για το μεγαλύτερο ραντεβού στην ιστορία του τμήματος!

Την αποστολή του Ολυμπιακού αποτελούν οι: Κατερίνα Γιώτα, Άνα Λαζάρεβιτς, Ναντζέγια Μαλασάϊ, Τζίνα Λαμπρούση, Κωνσταντίνα Βλαχάκη, Αρέτα Κονόμη, Ζένια Τσίμα, Ειρήνη Κοκκινάκη, Στέλλα Χριστοδούλου, Σάσκια Χίπε, Αρετή Τέζα, Μελίνα Εμμανουηλίδου.

newsit.gr

Τα χρήματα που ξοδεύονται για να καλυφθούν με πίσσα οι λακκούβες στους δρόμους είναι περισσότερα από το ποσό που χρειάζεται ένας νησιώτης αθλητής για να παλέψει, να γίνει πρωταθλητής και να δοξάσει τον τόπο του. Όμως, ακόμα και πρωταθλητής να μην καταφέρει να γίνει αυτός ο νησιώτης που ακολουθεί το όνειρό του, θα έχει τουλάχιστον επιτύχει να γίνει ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος, δυνατός, που πίστεψε τα «θέλω» του. Θα είναι ένα πρότυπο για τα παιδιά που θα κληθούν να χτίσουν την κοινωνία του Αύριο.

Η περίπτωση του Μιχάλη Χατζηιωάννου, που ήρθε από τη Σύμη και τερμάτισε πρώτος στο μαραθώνιο των 42.000 μέτρων, της Ρόδου είναι μια πραγματική γροθιά στο κατεστημένο. Το παιδί αυτό, έδειξε ότι είχε τη δύναμη θα αντέξει σε μεγάλες αποστάσεις και με την κατάλληλη προπόνηση να επιτύχει χρόνους πρωταθλητή. Είχε δηλαδή θέληση, αντοχή και καλά πρώτα δείγματα. Κι όμως όλες οι πόρτες των φορέων για τον Μιχάλη ήταν κλειστές. Επεκράτησε η λογική «είναι ένας που τρέχει από το Γυαλό μέχρι τον Πανορμίτη και θέλει λεφτά για να συνεχίσει να το κάνει. Ας βρει καμιά δουλειά».

Πρέπει να σημειωθεί ότι παιδιά σαν τον Μιχάλη Χατζηιωάννου υπάρχουν πολλά στα μικρονήσια μας. Όλα τους αγωνίζονται στην αφάνεια, υπό εξαιρετικά δυσμενείς συνθήκες, έχοντας ως όνειρο να επιτύχουν στα αγωνίσματά τους. Βέβαια ό,τι δεν αφορά ποδόσφαιρο ή μπάσκετ είναι καταδικασμένο να μένει στην απέξω. Είναι διαφορετικό ένα παιχνίδι με 22 παίκτες και χιλιάδες θεατές στις κερκίδες, μπύρες και σουβλάκια στο φουλ και είναι εντελώς άλλο, ένας μοναχικός αθλητής, που στη μεγαλύτερη διαδρομή τρέχει με μόνο θεατή τις σκέψεις του. Στη μία περίπτωση υπάρχει η ομάδα και στην άλλη η μονάδα. Φαίνεται ότι στα νησιά μας οι μονάδες είναι καταδικασμένες. Δεν υπάρχουν νησιωτικές πολιτικές για τους ανθρώπους. Δεν υπάρχουν χορηγίες για όνειρα.

«Όταν τρέχεις μαραθώνιο, στα 30 χιλιόμετρα το σώμα καταρρέει. Από κει και πέρα αναλαμβάνει η ψυχή και να σε οδηγήσει μέχρι το τέρμα των 42 χιλιομέτρων». Αυτό δήλωσε χθες ο πρωταθλητής Μιχάλης Χατζηιωάννου συνομιλώντας με τη «δημοκρατική». Φαίνεται ότι η θαλασσινή του ψυχή ήταν πολύ δυνατή, καθώς ο Μιχάλης τερμάτισε πρώτος και χρειάστηκε να περάσει αρκετά μεγάλος χρόνος μέχρι να τερματίσει ο δεύτερος αθλητής. Αυτό σημαίνει ότι το διαμάντι έδειξε την αξία του σε όλους όσους το περιφρόνησαν.

Ο στίβος για τους νησιώτες αθλητές είναι μόνο η μία μορφή αγώνα που δίνουν. Υπάρχει ένας μαραθώνιος ακόμα πιο δύσκολος και είναι εκείνος που έχει να κάνει με τη συγκέντρωση όλων των απαιτούμενων χρημάτων. Αυτός ο μαραθώνιος έχει διπλή κούραση. Εχει σωματική, αλλά και ψυχική.

Οι αναγνώστες θα πρέπει να γνωρίζουν ότι ο πρωταθλητής από τη Σύμη προσπάθησε πολλές φορές να έχει μια κάποια οικονομική υποστήριξη από τους τοπικούς φορείς. Τα αποτελέσματα ήταν απογοητευτικά. Ουδείς θέλησε να βάλει ουσιαστικά το χέρι στη τσέπη. Επεκράτησε η ιδεολογία: «Ενας ονειροπαρμένος που θέλει να γίνει πρωταθλητής. Γιατί να μη γίνει ψυκτικός; Σερβιτόρος ίσως; Να βγάζει ένα μεροκάματο κι ας τρέχει στα διαλείμματα». Πρόκειται για την ίδια ιδεολογία Προκρούστη, χωρίς οράματα, χωρίς ιδανικά, που θέλει στα νησιά να μην επιτρέπονται τα όνειρα που δεν περιλαμβάνουν οικονομικές απολαβές και περιορίζονται μόνο σε ψυχικές ανατάσεις.
Ευτυχώς για τον Μιχάλη, βρέθηκαν δυο συγγενείς (Ο Γιάννης με τη Ντίνα Μανωλάκη, café Ρολόι, Σύμης) και έδωσαν τα πρώτα χρήματα για παπούτσια κι ένα ειδικό ρολόι. Ακολούθησε η οικογένεια Γεωργά που του χορήγησε δωρεάν διαμονή στο ξενοδοχείο Πλάζα της Ρόδου, η BlueStar και το πρακτορείο Σύκαλλου δωρεάν εισιτήρια, η οικογένεια Αντωνιάδη με το ξενοδοχείο Ιαπετός, το κεντρικό κατάστημα Adidas Ρόδου, η ΠΑ.ΝΑ.Ε Σύμης και δημιουργήθηκε μια μαγιά να φουσκώσει το όραμα του αθλητή. Σημειώνεται ότι οι ανάγκες ενός τέτοιου αθλητή είναι τα εισιτήριά του, η διαμονή του, τα παπούτσια που αλλάζουν ανά μήνα (λιώνουν από τη χρήση), η ειδική του διατροφή. Όλα μαζί, στη διάρκεια ενός έτους δεν ξεπερνούν σε χρήματα τα 4000 ή ίσως τα 5000 ευρώ. Όμως, με τα λεφτά αυτά χτίζεται ένας πρωταθλητής’ δοξάζεται ένας τόπος’ αποθεώνεται η ανθρώπινη φιλοδοξία για κάτι ευγενές. Με τα ίδια λεφτά, στο πλαίσιο της νησιωτικής πολιτικής, μπορεί να καλυφθούν με πίσσα οι λακκούβες στους δρόμους και να παραμείνουν στην κατάσταση αυτή μέχρι τις πρώτες βροχές. Μετά η πίσσα κατά παράδοξο τρόπο γίνεται νερό και μαζί με αυτή και τα χρήματα που δαπανήθηκαν.

Κάποια στιγμή, η Ιερά Μονή Πανορμίτη συμφώνησε να διαθέσει το ποσόν των 150 ευρώ για να υποστηρίξει τον Μιχάλη Χατζηιωάννου. Εκείνος, ωστόσο, ζήτησε τα λεφτά αυτά να δοθούν για να αγοραστούν παπούτσια για έναν άλλο αθλητή από τη Σύμη, που κι εκείνος παλεύει να πετύχει. Αυτό είναι το μεγαλείο της ψυχής του νησιώτη. Γι’ αυτό το μεγαλείο στην αρχαία Ελλάδα έριχναν τα τείχη των πόλεων, γιατί τέτοιοι άνθρωποι χρειάζονται για να χτίσουν το μέλλον. Ανθρωποι που δεν πρόκειται να προδώσουν τον τόπο τους και τα ιδανικά τους.

Καθοριστικό παράγοντα στην εξέλιξη του Μιχάλη διαδραμάτισε η πρωταθλήτρια του Στίβου Ράνια Ρεμπούλη. Η τελευταία τον ανέλαβε ως προπονήτρια, τον δίδαξε, του έδειξε το δρόμο της οργάνωσης του αγώνα, το σχεδιασμό τακτικής και μεθόδους που είναι δοκιμασμένες σε μεγάλες διοργανώσεις. «Ημουν πολύ τυχερός και την ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για τα όσα μου δίδαξε η Ράνια» περιέγραψε ο πρωταθλητής.
Κι αν τελικά τερμάτιζες 5ος κι όχι 1ος, τότε τι θα σήμαινε αυτό για σένα; Ρωτήθηκε ο Μιχάλης Χατζηιωάννου από τη «δημοκρατική» και η απάντηση ήρθε χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία:
«Αν τερμάτιζα με το χρόνο που πέτυχα, τότε και η 5η θέση θα με ικανοποιούσε». Εννοεί ο Μιχάλης ότι έχοντας κάνει ατομικό ρεκόρ, ξεπέρασε τον εαυτό του κι αυτό συνιστά τη μεγάλη επιτυχία. Δεν είναι η πρωτιά που έχει σημασία. Δυστυχώς, η πρωτιά έχει σημασία για όλους τους υπόλοιπους και την θέτουν ως προϋπόθεση προκειμένου να βάλουν το χέρι στη τσέπη και αυτό έχοντας στο πίσω μέρος του κεφαλιού τους να αποκτήσουν κι εκείνοι λίγη από την αίγλη του πρωταθλητή.

Τα όνειρά του για το Αύριο είναι αστείρευτα. Θα δουλέψει πιο σκληρά για να κερδίσει κι άλλους αγώνες και να εξυψώσει τον τόπο του’ τη Σύμη’ και να εκπληρώσει το τάμα που έκανε στον Πανορμίτη. Αλλωστε, τη μεγάλη του πίστη την έδειξε στην απονομή που έγινε στη Ρόδο, εκεί όπου ανεβαίνοντας στο πρώτο βάθρο, κρατούσε στα χέρια τον μόλις ενός έτους μικρό Μιχάλη (υιό των χορηγών του Γιάννη και Ντίνας Μανωλάκη) ως ένδειξη πίστης προς εκείνον που δυνάμωσε τα βήματά του.

Σήμερα είναι Μεγάλη Πέμπτη. Στο τέλος της ημέρας θα έρθει η Σταύρωση και σε τρεις ημέρες η Ανάσταση. Ας είναι η Ανάσταση να φέρει το δικό της φως στις σκέψεις εκείνων που διαφεντεύουν αυτούς τους τόπους και να ενδιαφερθούν λίγο περισσότερο για τους ανθρώπους – μονάδες που παλεύουν με μόνο οδηγό τα όνειρά τους.

dimorkatiki.gr

Περισσότεροι από 180 αθλητές και αθλήτριες από 23 χώρες έχουν δηλώσει μέχρι σήμερα συμμετοχή στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδηλασίας Ερασιτεχνών, με την επωνυμία UCI Rhodes Gran Fondo, που θα γίνει στη Ρόδο από τις 21 έως τις 23 Απριλίου 2017 με διοργανωτές την Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, τον Δήμο Ρόδου, τον Ποδηλατικό Σύλλογο Ροδήλιο, τη Sport Tour Hellas, τη Rodos Cycling και υπό την αιγίδα του Υπουργείου Τουρισμού, της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού και της Ελληνικής Ομοσπονδίας Ποδηλασίας.

Οι χώρες που θα εκπροσωπηθούν στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρόδου είναι: Αγγλία, Αυστραλία, Βέλγιο, Γαλλία, Γερμανία, Δανία, Ελβετία, Εσθονία, Ιράν, Ισραήλ, Ιταλία, Καναδάς, Κύπρος, Ουκρανία, Ολλανδία, Πολωνία, Ρωσία, Σλοβακία, Τσεχία, Τουρκία, Φινλανδία, FYROM και Ελλάδα.

Θα υπερασπιστεί τον τίτλο του ο Λουκάς Καταπόδης

Ο Λουκάς Καταπόδης, νικητής του Περυσινού Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδηλασίας Ερασιτεχνών (που είχε γίνει επίσης στη Ρόδο) είναι έτοιμος να διεκδικήσει και φέτος τη διάκριση στον αγώνα της Ρόδου. Κέρδισε πρόσφατα την πρόκριση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Γαλλίας, αφού κατέκτησε την πρώτη θέση στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Κύπρου.

Ο διεθνής Έλλληνας άσος των πεντάλ δήλωσε για την εκδήλωση της Ρόδου: «Θα τρέξω για άλλη μια χρονιά στη χώρα μου καθαρά για τη νίκη. Είμαι πάρα πολύ καλά προετοιμασμένος. Κέρδισα πριν από λίγες ημέρες το Παγκόσμιο Κύπελλο της Κύπρου και τον διεθνή ποδηλατικό γύρο Masters της Μάλτας (4 ΕΤΑΠ). Δεν με απασχολεί, πλέον, το θέμα της εξασφάλισης της πρόκρισης στα τελικά του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Ποδηλασίας Ερασιτεχνών που θα γίνουν στη Γαλλία και έτσι θα τρέξω χωρίς άγχος και θα επιδιώξω να πραγματοποιήσω άλλη μία καλή εμφάνιση στη χώρα μου. Εύχομαι στο φίλο μου και διευθυντή του αγώνα Γιώργο Λεβεντάκη κάθε επιτυχία στη διοργάνωση, όπου πιστεύω ότι θα υπάρχει μεγαλύτερη συμμετοχή από τις προηγούμενες.

Να ευχηθώ, επίσης, στους ξένους αθλητές που θα μετάσχουν να απολαύσουν τη διαμονή τους στη μαγευτική Ρόδο όπως και τον αγώνα με τις μαγευτικές του διαδρομές. Στους Έλληνες αθλητές που θα αγωνιστούν εύχομαι να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό για διάκριση».

Το αγωνιστικό πρόγραμμα που θα έχει ως αφετηρία και τερματισμό την πλατεία Δημαρχείου Ρόδου έχει ως εξής:

Παρασκευή 21 Απριλίου 14:00 αγώνας αντοχής 95 χλμ

Σάββατο 22 Απριλίου 14:00 αγώνας αντοχής 100 χλμ

Κυριακή 23 Απριλίου 10:00 20 χλμ ατομικής χρονομέτρησης

Πηγή:www.dimokratiki.gr

«Νιώθω σαν ένα ζώο και όχι σαν ένας άνθρωπος».

Ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος απελευθέρωσε την πίεση που προκάλεσε η δολοφονική επίθεση στο πούλμαν που μετέφερε την αποστολή της Ντόρτμουντ στο «Signal Iduna», το απόγευμα της Τρίτης. Μέσα σε μία έντονη συναισθηματική φόρτιση, ο διεθνής Έλληνας αμυντικός, ο προπονητής του Τόμας Τούχελ, αλλά και αρκετοί άλλοι παίκτες της Ντόρτμουντ, ξέσπασαν εναντίον της UEFA, μετά την ήττα (2-3) από την Μονακό, για την απόφαση διεξαγωγής του αγώνα, μόλις μία ημέρα μετά τις εκρήξεις, που είχαν ως συνέπεια τον τραυματισμό του Μπάρτρα. Ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος, μιλώντας στο ESPN παραδέχθηκε το ποδόσφαιρο δεν ήταν στο μυαλό του.
«Καταρχήν είμαι χαρούμενος επειδή είμαι ζωντανός», είπε μιλώντας στη μεικτή ζώνη, μετά το τέλος του αγώνα. «Ήταν η πιο δύσκολη μέρα στη ζωή μου και εύχομαι κανείς να μην ζήσει μία ημέρα σαν και αυτή. Μετά από αυτά που συνέβησαν χθες (σ.σ: προχθές) δεν είχα χώρο μέσα στο μυαλό μου για να σκεφτώ το παιχνίδι. Αυτοί στην UEFA πρέπει να καταλάβουν ότι δεν είμαστε ζώα. Είμαστε άνθρωποι που έχουν οικογένειες και παιδιά στο σπίτι. Και δεν είμαστε ζώα. Είμαι χαρούμενος επειδή όλοι οι παίκτες και το τεχνικό επιτελείο είναι ζωντανοί», πρόσθεσε.

«Είναι πολύ δύσκολο σήμερα (σ.σ: χθες) να σκεφτείς και να παίξεις ποδόσφαιρο. Για όλους είναι δύσκολο να πάνε στην δουλειά μετά την χθεσινή (σ.σ: προχθεσινή) ημέρα. Ελπίζω ότι αυτό που μας συνέβη να μην συμβεί ποτέ σε κανέναν άλλον. Ελπίζω να ήταν η τελευταία φορά. Θα μιλήσουμε με τον πρόεδρο και με τον προπονητή μας. Αλλά δεν έχουμε άλλη λύση. Νιώθω αυτό που σας είπα πριν: Νιώθω σαν ένα ζώο και όχι άνθρωπος. Όποιος δεν το έχει ζήσει δεν μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλο ήταν για εμάς», συμπλήρωσε.

«Ο χρόνος είναι σημαντικός να ξεπεραστεί κάτι σαν αυτό, Οι παίκτες χρειάζονταν μια μέρα ακόμα για να συνέλθουν από την επίθεση, γιατί ήταν σοκαρισμένοι. Είμαστε άνθρωποι και αυτό που έγινε μας επηρέασε. Τώρα θέλουμε να επικεντρωθούμε για την επίτευξη του στόχου, να παίξουμε στα ημιτελικά. Είμαι ευχαριστημένος από την αντίδραση της ομάδας», είπε ο Τόμας Τούχελ.

Ο αμυντικός της Ντόρτμουντ Ματίας Γκίντερ πρόσθεσε: «Αυτό είναι το καλύτερο που έχω αισθανθεί τις τελευταίες 24 ώρες. Είμαστε χαρούμενοι που είμαστε ζωντανοί και θα μπορέσουμε να γυρίσουμε στο σπίτι. Μιλήσαμε με τους ανθρώπους που είναι επιφορτισμένοι αν υπήρχε κάτι που θα μπορούσαν να αλλάξουν γι 'αυτό, γιατί κανένας μας δεν ήθελε να παίξει σήμερα (σ.σ:χθες), κάτι που ότι ο καθένας μπορεί να καταλάβει. Προσπαθήσαμε να κάνουμε τα πάντα με τον ίδιο τρόπο όπως κάνουμε συνήθως. Αλλά, προφανώς, κανείς δεν θα μπορούσε να σκεφτεί το παιχνίδι. Όλοι νιώσαμε από την έναρξη του αγώνα ότι αυτό δεν ήταν ένα κανονικό παιχνίδι για εμάς».
Ο συμπαίκτης Μάρτσελ Σμέτσερ συμφώνησε, λέγοντας: «Αποφασίστηκε ότι έπρεπε να παίξουμε σήμερα (σ.σ: χθες). Εμείς θα επιθυμούσαμε πολύ, πάρα πολύ, να μπορούσε να βρεθεί μια άλλη ημερομηνία για τον αγώνα. Αν και αντιλαμβανόμαστε πόσο μεγάλη είναι αυτή η διοργάνωση, ξεχνάμε ότι είμαστε ακόμα άνθρωποι. Αυτό που συνέβη χθες (σ.σ: προχθές) δεν είναι φυσιολογικό και δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως τέτοιο».

Σε μια συγκινητική συνέντευξη στην τηλεόραση, ο Νούρι Σαχίν είπε: «Είναι δύσκολο να μιλήσω γι 'αυτό και είναι δύσκολο να βρω τις σωστές λέξεις. Είδαμε πολλές φορές στην τηλεόραση κάτι ανάλογο που ήταν πολύ μακριά από εμάς, ακόμη και όταν ήταν στην Κωνσταντινούπολη, που είναι στη χώρα μου. Το προηγούμενο βράδι (σ.σ: Τρίτη) νιώσαμε πως είναι να είσαι σε αυτή την κατάσταση. Δεν θέλω νιώσει έτσι άλλη φορά. Δεν ξέρω αν οι άνθρωποι μπορούν να καταλάβουν αυτό, αλλά μέχρι που ξεκίνησε το δεύτερο ημίχρονο δεν μπορούσα να σκεφτώ το παιχνίδι για να είμαι ειλικρινής. Χθες (σ.σ: προχθές) το βράδυ δεν είχα συνειδητοποιήσει τι είχε συμβεί και όταν πήγα στο σπίτι, η γυναίκα μου και ο γιος περίμεναν μπροστά από την πόρτα. Τότε ένιωσα πόσο τυχεροί ήμασταν. Ξέρω ότι το ποδόσφαιρο είναι πολύ σημαντικό, αγαπάμε το ποδόσφαιρο, υποφέρουμε για το ποδόσφαιρο. Γνωρίζω ότι κερδίζουμε πολλά χρήματα και να έχουμε μια προνομιούχα ζωή, αλλά είμαστε άνθρωποι, υπάρχει κάτι τόσο πολύ μεγαλύτερο από το ποδόσφαιρο σε αυτόν τον κόσμο και χθες (σ.σ: προχθές) το βράδυ το αισθάνθηκα. Όταν ήμουν στο πούλμαν, δεν μπορώ να ξεχάσω τα πρόσωπα, δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτά τα πρόσωπα. Ήταν απίστευτο».

imerisia.gr