Οι αλλαγές που φέρνει το νέο ασφαλιστικό στα όρια ηλικίας έχουν έναν βασικό κανόνα.

Όσα περισσότερα χρονια εργαστεί πλέον κανείς τόσο μεγαλύτερες κρατήσεις θα έχει και τόσο μεγαλύτερες θα είναι και οι απώλειες στο τελικό ποσό της σύνταξης που θα λάβει. Ουσιαστικά ο χρυσός κανόνας για τους εργαζόμενους που μπορούν, είτε είναι ασφαλισμένοι στο ΙΚΑ, είτε στο Δημόσιο, τις ΔΕΚΟ και τις Τράπεζες είναι να αποχωρήσουν πριν τα 67 έτη.
Είναι πολλές οι κατηγορίες εργαζόμενων που μπορούν να αποχωρήσουν νωρίτερα χωρίς να περιμένουν να φτάσουν στα 67 έτη.

Οι ασφαλισμένοι στο ΙΚΑ:
Όσοι είχαν 10.500 ένσημα το 2010 μπορούν να αποχωρήσουν εάν έκλεισαν τα 58 χρόνια τους ως το 2015 σε ηλικία 58 και έξι μηνών. Όσοι κλείνουν τα 58 το 2016 στα 59 έτη, ενώ όσοι κλείνουν τα 58 το 2017 μπορούν να αποχωρήσουν σε ηλικία 59 ετών και έξι μηνών. 
Όσοι είχαν 10.500 ένσημα το 2011 θα χρειαστούν άλλα 300 ένσημα και μπορούν να πάρουν σύνταξη στα 58 έτη εάν τα συμπλήρωσαν το 2015, ενώ συνταξιοδοτούνται στα 59 τους εάν κλείσουν το 58ο έτος το 2016.
Όσοι συμπληρώσουν το 58 έτος της ηλικίας τους το 2022 θα βγουν σε σύνταξη στα 62 έτη με 12.000 ένσημα.
12.000 ένσημα θα χρειαστούν και όσοι συμπληρώσουν 10.500 ένσημα από το 2013 και μετά.
Μητέρες με ανήλικο παιδί που είναι ασφαλισμένες στο ΙΚΑ μπορούν να συνταξιοδοτηθούν στα 55 έτη εάν το 2010 είχαν 5.500 ένσημα.

Ανδρες -γυναίκες με 10.500-11.000 ένσημα

Μητέρες ανηλίκου με ασφάλιση πριν το '93 και 5.500 ένσημα το 2010

Γυναίκες χωρίς ανήλικα παιδιά με 10.000 ένσημα το 2011

Οι ασφαλισμένοι στο Δημόσιο:
Για γυναίκες με ανήλικο παιδί και 25 έτη το 2010 υπάρχει θεμελίωση δικαιώματος στα 50 έτη εάν αυτά συμπληρώθηκαν ως 18/8/2015
Άνδρες και γυναίκες με ανήλικο παιδί θεμελιώνουν δικαίωμα στα 52 έτη εάν είχαν συμπληρωμένη την ηλικία ως 18/8/2015 και είχαν 25 έτη ασφάλισης.
Ηλικία 58 έτη θεμελιώνουν όσοι είχαν συμπληρώσει τα έτη αυτά 18/8/2015 και είχαν 35 έτη υπηρεσίας.
Στα 59 αποχωρούν όσοι είχαν συμπληρώσει την ηλικία αυτή 18/8/2015 με 37 έτη υπηρεσίας.
Οι πριν το 1983 ασφαλισμένοι αποχωρούν με 35 έτη εάν είχαν συμπληρώσει την 35ετία μέχτρι ο 18/8/2015.
Με 37 έτη αποχωρούν οι ασφαλισμένοι μετά το 1983εφόσον το 2010 ε΄'ιχαν συμπληρώσει 25 έτη υπηρεσίας.

Με 35 έτη και πρόσληψη πριν το 1983

Με 37 έτη υπηρεσίας, πρόσληψη μετά το 1983 και 25ετια το 2010

Με 35 η 36 χρόνια, 25ετια το 2010 ή το 2011 και σε ηλικία 58 ετών

Με 37 χρόνια και ηλικία 59 ετών και 25ετια το 2012

Οι εργαζόμενοι σε ΔΕΚΟ και Τράπεζες:
Άνδρες και γυναίκες ασφαλισμένοι ως το 1982 που συμπλήρωσαν τα 35 έτη ως 18/8/2015 αποχωρούν χωρίς όριο ηλικίας .
Ασφαλισμένοι από το 1983 ως το 1992 θα πάρουν σύνταξη με 40 έτη υπηρεσίας στα 62 έτη ηλικίας.
Γυναίκες με ανήλικο παιδί το 2010 και ηλικία 50-52 ετών ως τις 18/8/2015 θεμελιώνουν δικαίωμα για πλήρη η μειωμένη σύνταξη. Μετά την 18η 8/2015 επιβαρύνονται με 5 έτη εργασίας.
Γυναίκες με 25 έτη υπηρεσίας και ανήλικο παιδί το 2012 θεμελιώνουν δικαίωμα στα 53 έτη.

Λιγότερους και «γηραιότερους» εργαζόμενους και περισσότερους αλλά φτωχότερους συνταξιούχους φέρνουν, από το 2020 και μετά, η επιταχυνόμενη γήρανση του πληθυσμού και η αύξηση του δείκτη εξάρτησης (αναλογία ατόμων άνω των 65 ετών σε σχέση με τον παραγωγικό πληθυσμό ηλικίας 14 - 65 ετών) ανοίγοντας το δρόμο για νέες...ανατροπές στο Ασφαλιστικό και στις συντάξεις.

Η σταδιακή αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης έως τα 67 (όπως ισχύει από πέρυσι το καλοκαίρι με μόνη εξαίρεση τα 62 για όσους θα έχουν 40 χρόνια), η απονομή χαμηλότερων συντάξεων στους συνταξιούχους (με ή χωρίς προσωπική διαφορά για τους «παλαιούς») και η αύξηση των εισφορών που προβλέπει ο νόμος Κατρούγκαλου, θεωρείται αμφίβολο ότι θα αντέξουν για...πολύ στην πολλαπλή πίεση την οποία θα δεχθεί το ήδη αποδυναμωμένο δημόσιο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης από τη συνεχιζόμενη ύφεση, την εκτίναξη και διατήρηση της ανεργίας σε ιστορικά υψηλά (και δύσκολα αναστρέψιμα) επίπεδα, τις αλλαγές στην αγορά εργασίας και στους μισθούς (με επιπτώσεις στα μειωμένα και από την εισφοροδιαφυγή έσοδα των Ταμείων) αλλά και από την αναμενόμενη μαζική έξοδο στη σύνταξη, περί το 2023, των γεννημένων έως της αρχές της δεκαετίας του '60 («baby boomers»).

Οι προβλέψεις
Οι εκθέσεις του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ, οι αναλογιστικές προβολές του νέου Ασφαλιστικού καθώς και η πρόσφατη μελέτη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη γήρανση του πληθυσμού («The 2015 Ageing Report») στέλνουν το ίδιο «σήμα κινδύνου»: Η δημογραφική βόμβα θα αρχίσει να «σκάει» από το 2020 και μετά σπάζοντας, οριστικά, την αλληλεγγύη των γενεών στην οποία βασίστηκε στο παρελθόν το Ασφαλιστικό. Με βάση τις προβλέψεις:

• Ο πληθυσμός της Ελλάδας, από 11 εκατ. το 2013, λόγω χαμηλού ποσοστού γονιμότητας και χωρίς να μπορεί να εκτιμηθούν οι επιπτώσεις του μεταναστευτικού, προβλέπεται ότι θα μειωθεί έως το 2060 κατά 2,4 εκατ. άτομα, φτάνοντας τα 8,6 εκατ άτομα. Θα είναι 10.700.000 άτομα το 2020, 10.100.000 το 2030, και συνολικά 2.500.000 έως το 2060 με τα άτομα ηλικίας άνω των 65 ετών στο 33% του συνόλου του πληθυσμού, από 20,3% το 2013, και ηλικίας έως 14 λιγότερα (στο 12,9% το 2060, από 14,6% το 2013).

• Το παραγωγικό εργατικό δυναμικό της χώρας (ηλικίες 15 • 64 ετών) θα μειωθεί από τα 7.190.000 άτομα το 2013, σε 6.818.000 άτομα το 2020, σε 6.233.000 άτομα το 2030, σε 5.460.000 άτομα το 2040 και στα 4.639.000 άτομα το 2060 (συνολικά • 2.551.000 άτομα μεταξύ 2013 - 2060).

• Ο δείκτης εξάρτησης (άτομα ηλικίας άνω των 65 ετών ως ποσοστό του πληθυσμού ηλικία 15 - 64 ετών) από 31% που ήταν το 2013 θα αυξηθεί στο 38% το 2025, στο 54% το 2040 και στο 64% το 2050, δημιουργώντας, σε συνδυασμό με το βάρος του δημόσιου χρέους, μεγάλο πρόβλημα χρηματοδότησης για τις συντάξεις και τις άλλες παροχές (υγείας, πρόνοιας).• Το ποσοστό των «seniors», ατόμων ηλικίας πάνω από 55 ετών, στην αγορά εργασίας θα αυξάνεται κάθε χρόνο. Από 42,4% που ήταν το 2013, θα φτάσει το 2020 στο 59,4%, το 2025 στο 66,4%, το 2030 στο 69,4%, το 2040 στο 74,5% και το 2060 στο 78% με πολύπλευρες παρενέργειες, λόγω έλλειψης μέτρων ενεργούς γήρανσης», στην παραγωγικότητα και στην απασχολησιμότητα των μεγαλύτερων σε ηλικία.

• Η μέση ηλικία συνταξιοδότησης θα φτάσει στα 67,5 για τους άνδρες και στα 67,1 για τις γυναίκες (δηλαδή κάποιοι θα «βγαίνουν» ακόμη και στα 70) με χαμηλότερα ποσοστά αναπλήρωσης του «μισθού», ελλείψει δημοσιονομικών πόρων και αποθεμάτων. Στο μεταξύ, το προσδόκιμο ζωής μετά τα 65 θα έχει αυξηθεί κατά 4,7 έτη για τους άνδρες (από +18 χρόνια, στα +22,7) και κατά 4,6 έτη για τις γυναίκες (από +20,8 έτη μετά τα 65 στα 25,4 έτη) αυξάνοντας σε ποσοστό έως και 27% τις δαπάνες για τις πληρωμές συντάξεων.

Δύο ρήτρες αυτόματων αλλαγών
Χωρίς να αποκλείονται νέες νομοθετικές παρεμβάσεις για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της δημογραφικής γήρανσης στο Ασφαλιστικό, δύο ρήτρες «αυτόματων» αλλαγών στα όρια ηλικίας και στο ύψος των συντάξεων ισχύουν, ήδη σύμφωνα με όσα έχουν ψηφιστεί το 2010 και το 2016, για τις περιπτώσεις που θα βεβαιωθεί η αύξηση του προσδόκιμου ζωής και της συνταξιοδοτικής δαπάνης, αντίστοιχα:

1 Η πρώτη ρήτρα (άρθρο 11 του ν. 3863/10) προβλέπει τον ανακαθορισμό του γενικού ορίου ηλικίας των 67 και του ειδικού ορίου των 62 ετών, με βάση την αύξηση του προσδόκιμου ζωής του πληθυσμού της χώρας και σημείο αναφοράς την ηλικία των 65 ετών. Η πρώτη εφαρμογή της ρήτρας θα γίνει την 1/1/2021 και θα ληφθεί υπόψη η μεταβολή στη δεκαετία 2010 • 2020.

2 Η δεύτερη ρήτρα (άρθρο 14 του ν. 4387/2016) επιβάλλει τον ανακαθορισμό των συντάξεων εφόσον η δαπάνη για την εθνική, την ανταποδοτική και την επικουρική σύνταξη, προβαλλόμενη έως το 2060, ξεπεράσει το επιτρεπόμενο περιθώριο αύξησης των 2,5 ποσοστιαίων μονάδων του ΑΕΠ με έτος αναφοράς το 2009. Η πρώτη σχετική μέτρηση θα γίνει την 1/1/2017 λαμβάνοντας υπόψη και τη δαπάνη για όσες από τις (144.000) παλαιές εκκρεμείς συντάξεις θα έχουν απονεμηθεί

imerisia.gr

Δημογραφικός «σεισμός» απειλεί το ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό σύστημα της Ελλάδας, μετρατρέποντάς τη σε χώρα γερόντων! Το ποσοστό του πληθυσμού ηλικίας άνω των 65 ετών, από το 20,7% το 2015 θα ανέλθει το 2050 στο 1/3 του συνόλου, ενώ και στην ηλικιακή κατηγορία άνω των 80 εκτιμάται ότι θα σημειωθεί διπλασιασμός του μεριδίου, στο 12,7%.

Την ίδια στιγμή, καταγράφεται μείωση του ελληνικού πληθυσμού μετά το 2010, λόγω μείωσης της γονιμότητας και αύξησης της μετανάστευσης. Σταθερά από το 2011 μετά ο αριθμός των γεννήσεων είναι μικρότερος του αριθμού των θανάτων: το 2014 σημειώθηκαν μόλις 92.148 γεννήσεις έναντι 113.740 θανάτων. Μάλιστα το αρνητικό πρόσημο της φυσικής μεταβολής των τελευταίων ετών εκτιμάται ότι θα συνεχιστεί και θα οδηγήσει σε σε σταδιακή μείωση τον συνολικό πληθυσμό της Ελλάδας μέχρι το 2050.

Μελέτη
Το Δημογραφικό Προφίλ της Ελλάδας τα Χρόνια της Κρίσης παρουσιάζει μελέτη του Οργανισμού Έρευνας και Ανάλυσης «διαΝΕΟσις» σε συνεργία με το Ινστιτούτο Κοινωνικής και Προληπτικής Ιατρικής υπό την επιστημονική ευθύνη του καθηγητή κ. Γιάννη Τούντα.

Σύμφωνα με τα αναθεωρημένα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, ο πληθυσμός την 1/1/2015 της χώρας ήταν 10.858.018, εκατ. των οποίων 5.268.390 άνδρες και 5.589.628 γυναίκες. Ο πληθυσμός σε απόλυτους αριθμούς έχει «επιστρέψει» σε επίπεδα πριν από το 2012!

Οι γεννήσεις την ίδια χρονιά (2014) ανήλθαν σε 92.148, παρουσιάζοντας μείωση κατά 2,1% σε σχέση με το 2013, σε αντίθεση με τους θανάτους οι οποίοι παρουσίασαν αύξηση κατά 1,17% και ανήλθαν σε 113.740 από 111.794 το 2013. Η φυσική μεταβολή του πληθυσμού (δηλαδή η μεταβολή που οφείλεται μόνον στη διαφορά των γεννήσεων ? θανάτων χωρίς συνυπολογισμό της μετανάστευσης) παρουσίασε αρνητική εξέλιξη, με φυσική μείωση του πληθυσμού κατά 21.592 άτομα.

Όπως τονίζεται στην έρευνα, η αύξηση του πληθυσμού την περίοδο 2004-2010 αποδίδεται κυρίως στη μετανάστευση, καθώς η αναπαραγωγικότητα του ελληνικού πληθυσμού κυμαίνεται σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Το 2004, ο δείκτης ολικής γονιμότητας (αριθμός παιδιών ανά ζεύγος) ήταν μόλις 1,30, ενώ στην Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.), ο αντίστοιχος δείκτης ήταν 1,49. Αν και ο δείκτης παρουσίασε μία αύξηση κατά τα έτη 2008 ? 2010 εν συνεχεία παρουσίασε πτωτική τάση και σταθεροποιήθηκε χαμηλά στο 1,3 κατά τα έτη 2012, 2013 και 2014.

Η μείωση του πληθυσμού μετά το 2010, η οποία συνεχίζεται μέχρι σήμερα, οφείλεται στη μείωση της γονιμότητας και στη μετανάστευση (περίπου 80.000 Έλληνες μεταναστεύουν κάθε χρόνο). Και οι δύο αυτές αιτίες σχετίζονται άμεσα με την οικονομική κρίση.

Προσδόκιμο Ζωής
Το προσδόκιμο ζωής το 2011 στην Ελλάδα ήταν 83,1 χρόνια για τις γυναίκες και 78,3 χρόνια για τους άνδρες. Σε γενικές γραμμές παρουσιάζει μία σημαντική αυξητική τάση την τελευταία δεκαετία. Έτσι,το προσδόκιμο ζωής κατά τη γέννηση το 2011, διαμορφώθηκε στα 80,91 έτη , ενώ στην Ευρώπη ο μέσος όρος ζωής ήταν 80,33 έτη. Το 2012 σημείωσε, ωστόσο, μικρή μείωση καθώς ανήλθε στα 80,82 έτη.

Τα δεδομένα για το προσδόκιμο ζωής στην Ελλάδα για το 2012, δεν διαφέρουν και πολύ από το προηγούμενο έτος, αφού ήταν 83 χρόνια για τις γυναίκες και 77,9 χρόνια για τους άντρες, παρουσιάζοντας πολύ μικρή μείωση από το 2011. Το 2013, ωστόσο, το προσδόκιμο ζωής κατά τη γέννηση σημείωσε μικρή αύξηση και για τα δύο φύλα, πλησιάζοντας τα επίπεδα του 2011 (78,3 έτη για τους άνδρες και 83,4 έτη για τις γυναίκες), ενώ το 2014 παρέμεινε στάσιμο περίπου στα ίδια επίπεδα (78,45 έτη για τους άνδρες και 83,51 έτη για τις γυναίκες).

Με βάση τα πιο πρόσφατα αποτελέσματα, που αφορούν στο έτος 2012, το Προσδόκιμο Ζωής (ΠΖ) στην ηλικία των 65 ετών ανέρχεται στα 21 έτη για τις γυναίκες και στα 18,1 έτη για τους άνδρες, σημειώνοντας αύξηση σε σύγκριση με το 2004 κατά 1,2 έτη και για τα δύο φύλα. Συγκριτικά με το μέσο όρο των χωρών του ΟΟΣΑ, η Ελλάδα το 2013 παρουσίασε υψηλότερο προσδόκιμο επιβίωσης, 81,4 έτη έναντι 80,4 έτη του ΟΟΣΑ. Το υψηλότερο προσδόκιμο επιβίωσης παρουσιάζεται σε χώρες όπως η Ιαπωνία, η Ισπανία, η Ελβετία και η Γαλλία.Η μικρή μείωση του προσδόκιμου ζωής το 2012 θα μπορούσε να αποδοθεί στην οικονομική κρίση, αν και ανάλογες μικρές μειώσεις παρατηρούνται και προ κρίσης (π.χ. 2006-2007). Συνολικά πάντως, το προσδόκιμο ζωής δεν έχει επηρεαστεί από την οικονομική κρίση της περιόδου 2009-2012.

Η μείωση της γεννητικότητας, σε συνδυασμό με την επιμήκυνση της διάρκειας ζωής, έχουν ως αποτέλεσμα τη δημογραφική γήρανση του ελληνικού πληθυσμού. Το ποσοστό των ατόμων ηλικίας ως 14 ετών, κυμαίνεται σε σταθερά επίπεδα, ενώ, το ποσοστό του πληθυσμού με ηλικία άνω των 65, παρουσιάζει βαθμιαία αύξηση.

ο ποσοστό του πληθυσμού ηλικίας άνω των 65 ετών, από το 20,7% το 2015 θα ανέλθει το 2050 στο 1/3 του συνόλου, ενώ και στην ηλικιακή κατηγορία άνω των 80 εκτιμάται ότι θα σημειωθεί διπλασιασμός του μεριδίου, στο 12,7%. Ο μέσος όρος της Ε.Ε.28 αλλά και των χωρών του ΟΟΣΑ, για την κατηγορία άνω των 65 ετών, αναμένεται να διαμορφωθεί σε χαμηλότερα επίπεδα συγκριτικά με την Ελλάδα το 2050.

Προσδόκιμο Υγιούς Ζωής
Οι άνδρες περνούν περισσότερα χρόνια με καλύτερη υγεία

Η Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ) με την Ευρωπαϊκή Κοινή Δράση συνεργάστηκαν για την κατάρτιση ενός Ευρωπαϊκού Συστήματος Πληροφόρησης για το Προσδόκιμο Υγείας και Ζωής (European Health Life Expectancy Information System ? EHLEIS), η οποία συντονίζεται από το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας και Ιατρικής Έρευνας (National Institute of Health and Medical Research -INSERM, Γαλλία), την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τα κράτη μέλη. Για την περίπτωση της Ελλάδας κατά το έτος 2011:

Το Προσδόκιμο Ζωής με καλή υγεία (έτη τα οποία οι άνθρωποι θεωρούν ότι θα ζήσουν με καλή ή πολύ καλή υγεία) το 2011 ήταν 8,0 έτη για τους άνδρες και 6,7 έτη για τις γυναίκες, παρουσιάζοντας από το έτος 2005 αύξηση κατά 1,2 έτη για τους άνδρες και κατά 0,5 έτη για τις γυναίκες. Το Προσδόκιμο Ζωής χωρίς χρόνια νοσηρότητα στην ηλικία των 65 ετών, το 2011 ήταν 8,0 έτη για τους άνδρες και 7,7 έτη για τις γυναίκες, παρουσιάζοντας μείωση από το έτος 2005 κατά -0,6 έτη και -1,1 έτη, για άνδρες και γυναίκες, αντίστοιχα.

Αύξηση
Το Προσδόκιμο Ζωής χωρίς περιορισμό της δραστηριότητας ? Έτη Υγιούς Ζωής στην ηλικία των 65 ετών, το 2011 ήταν 9,1 έτη για τους άνδρες και 7,8 έτη για τις γυναίκες, παρουσιάζοντας μείωση από το έτος 2005 κατά -0,6 για τους άνδρες και κατά -2,2 για τις γυναίκες. Γενικά, στην Ελλάδα, τα προσδοκώμενα έτη ζωής μετά τα 65 έτη αυξήθηκαν όσο περίπου και ο μέσος όρος στην Ε.Ε, ωστόσο, παρατηρείται μείωση του προσδόκιμου ζωής χωρίς χρόνια νοσηρότητα και των ετών υγιούς ζωής, με τα στοιχεία να καταγράφονται θετικότερα για τους άνδρες.

Οι μειώσεις σε αυτούς τους δύο δείκτες πιθανότατα σχετίζονται με την οικονομική κρίση. Κατά την χρονική περίοδο 2004 ? 2012, τα Έτη Υγιούς Ζωής (ΕΥΖ) στην ηλικία των 65 ετών, δηλαδή τα υπολειπόμενα έτη ζωής χωρίς περιορισμό δραστηριοτήτων, που αναμένεται να περάσει ένα άτομο ηλικίας 65 ετών, μειώθηκαν κατά 1 έτος για τους άνδρες, ενώ για τις γυναίκες η μείωση ανέρχεται σε 2,5 έτη.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας SILC για το 2012, στην ηλικία των 65 ετών, οι γυναίκες περνούν 7,3 έτη (35% της υπολειπόμενης ζωής τους) χωρίς περιορισμό δραστηριοτήτων, με βάση τα Προσδοκώμενα Έτη Υγιούς Ζωής (ΕΥΖ), 7,1 έτη (34%) με μέτριο περιορισμό των δραστηριοτήτων τους και 6,6 έτη (31%) με σοβαρό περιορισμό των δραστηριοτήτων τους4. Οι άνδρες της ίδιας ηλικίας περνούν 8,6 έτη (47% της υπολειπόμενης ζωής τους) χωρίς περιορισμό των δραστηριοτήτων τους, ενώ 5,1 έτη (28%) περνούν με μέτριο περιορισμό δραστηριοτήτων και 4,4 έτη (24%) με σοβαρό περιορισμό των δραστηριοτήτων τους.

Η διαφορά
Το προσδόκιμο ζωής με καλή υγεία, ο αριθμός δηλαδή των υπολειπόμενων ετών που αναμένεται να ζήσει ένα άτομο ηλικίας 65 ετών με καλή ή πολύ καλή υγεία, ανέρχεται σε 5,9 έτη για τις γυναίκες και σε 7,2 έτη για τους άνδρες. Το προσδόκιμο ζωής χωρίς χρόνια πάθηση για τα άτομα ηλικίας 65 ετών για το 2012 ήταν 7,2 έτη για τις γυναίκες και 7,8 έτη για τους άνδρες.

Διαπιστώνεται, λοιπόν, πως, ενώ συνολικά τα έτη ζωής των ανδρών είναι λιγότερα από αυτά των γυναικών, φαίνεται, ωστόσο, να περνούν περισσότερα χρόνια της ζωής τους με καλή κατάσταση υγείας σε σχέση με τις γυναίκες (Σχήμα 13)5. Ο μέσος όρος για τα Έτη Υγιούς Ζωής στην Ελλάδα, το 2012, είναι αντίστοιχος με τον μέσο όρο της Ε.Ε. 25 για τους άνδρες (8,6 έτη), ενώ για τις γυναίκες είναι χαμηλότερος κατά 1,2 έτη σε σχέση με το μέσο όρο της Ε.Ε.25 (8,7 έτη για την Ε.Ε. και 7,3 έτη για την Ελλάδα).

imerisia.gr