Ορισμένοι καρκινικοί όγκοι που εντοπίζονται στον εγκέφαλο είναι εξαιρετικά δύσκολο να αντιμετωπιστούν και μάλιστα συχνά επανεμφανίζονται μετά την ολοκλήρωση της θεραπείας.

Ωστόσο, σύμφωνα με νέα μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Cell Reports, είναι δυνατό να ανακοπεί η εξάπλωση του επιθετικού καρκίνου στο κεφάλι όταν διαταράσσεται η λειτουργία των βλαστικών κυττάρων του καρκινικού όγκου. Τα κύτταρα αυτά παίζουν καθοριστικό ρόλο στην «αναγέννηση» και την επανεμφάνιση του καρκίνου.

Ερευνητές από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον διαπίστωσαν ότι ανακόπτοντας τη διαδικασία αναγέννησης των καρκινικών βλαστικών κυττάρων ανακόπτεται επίσης η διαδικασία εξάπλωσης του καρκίνου.

«Η ανακάλυψη αυτή μπορεί να μας βοηθήσει να στοχεύσουμε στη ρίζα μερικών από τους πιο επικίνδυνους καρκινικούς όγκους του εγκεφάλου», δηλώνει ο βασικός συντάκτης της νέας μελέτης, Δρ Άλμπερτ Κιμ. «Η επιτυχής θεραπεία θα περιλαμβάνει πιθανώς την αναστολή της ικανότητας των καρκινικών βλαστικών κυττάρων να επιβιώσουν και να αναγεννηθούν», συμπληρώνει ο ειδικός.
Μία από τις πλέον επικίνδυνες μορφές καρκίνου στο κεφάλι είναι το γλοιοβλάστωμα. Η πρόγνωση για τους ασθενείς είναι συνήθως δυσμενής, καθώς ο μέσος χρόνος επιβίωσης μετά τη διάγνωση δεν ξεπερνά τους 15 μήνες. Μόλις το 30% των ασθενών με γλοιοβλάστωμα καταφέρνει να ζήσει για περισσότερο από 2 έτη.
Ορισμένα κύτταρα σε αυτό το είδος καρκινικού όγκου «αντιστέκονται» πιο σθεναρά στις επιδράσεις της χειρουργικής επέμβασης, της ακτινοβολίας αλλά και της χημειοθεραπείας. Το ίδιο ισχύει και για άλλες μορφές καρκίνου. Τα βλαστικά κύτταρα είναι αυτά που εξασφαλίζουν την επιβίωση του καρκίνου μετά την ολοκλήρωση της θεραπείας.

Ωστόσο, τα κύτταρα αυτά έχουν ένα «αδύναμο σημείο», καθώς είναι υπερβολικά εξαρτημένα από μια πρωτεΐνη που ονομάζεται SOX2. Η πρωτεΐνη αυτή παραμένει ενεργοποιημένη τόσο στα καρκινικά βλαστικά κύτταρα του εγκεφάλου όσο και σε υγιή βλαστικά κύτταρα που βρίσκονται σε άλλα μέρη του σώματος.

Ο Δρ Κιμ και οι συνεργάτες του διαπίστωσαν πως μπορούν να επέμβουν στη διαδικασία παραγωγής SOX2 από τα βλαστικά κύτταρα, η οποία επιτυγχάνεται χρησιμοποιώντας μια άλλη πρωτεΐνη, την CDC20. Αυξάνοντας τα επίπεδα της CDC20, παρατηρήθηκε ότι αυξήθηκαν και τα επίπεδα της SOX2. Αντιθέτως, εξαλείφοντας πλήρως την CDC20, παρατηρήθηκε ότι τα καρκινικά βλαστικά κύτταρα δεν μπορούσαν να παράγουν την SOX2. Τα επίπεδα της SOX2 καθοδηγούσαν τη διαδικασία αναγέννησης και ανασχηματισμού νέων όγκων όταν μεταμοσχεύθηκαν σε ποντίκια, διαπίστωσαν οι ερευνητές.

«Οι δείκτες εξάπλωσης του καρκίνου σε ορισμένους όγκους στους οποίους απουσίαζε η CDC20 μειώθηκαν έως και κατά 95% σε σύγκριση με όγκους στους οποίους υπήρχαν επαρκή επίπεδα της πρωτεΐνης», σημειώνει ο Δρ Κιμ.

Οι ερευνητές μελέτησαν επίσης δείγματα καρκινικών όγκων από ανθρώπους και διαπίστωσαν ότι οι ασθενείς με γλοιοβλάστωμα στους οποίους τα επίπεδα της CDC20 ήταν αυξημένα ήταν και αυτοί που επιβίωσαν για το μικρότερο χρονικό διάστημα μετά τη διάγνωση.

Βάσει των παραπάνω ευρημάτων, οι ερευνητές εξετάζουν τώρα πιθανούς τρόπους με τους οποίους μπορούν να μπλοκάρουν τη δράση της CDC20 στον εγκέφαλο.

onmed.gr