Τοποθέτηση της Επικεφαλής του ΟΡΑΜΑΤΟΣ στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου για την ανακήρυξη του Αθανασίου Βαλτινού σε Επίτιμο Δημότη Κω

Κύριε πρόεδρε, ιδιαίτερα, σε περιόδους κρίσεων και όταν το πολιτικό σύστημα αδυνατεί να διαχειριστεί τα λάθη του επικαλούμαστε το ρόλο των διανοούμενων και επιδιώκουμε την ενεργό δράση- αντίδραση και συμμετοχή τους στην επίτευξη προτάσεων και αφύπνισης του λαού. Επιδιώκουμε την κριτική συμμετοχή τους στα δρώμενα και όχι την ανεύθυνη θεωρητικολογία. Έχουν ήδη αναφερθεί οι τιμητικές διακρίσεις και το βαρύ συγγραφικό έργο του κου Βαλτινού που συμπυκνώνεται στον τίτλο του προέδρου της ακαδημίας Αθηνών.

Κύριε πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο Θανάσης Βαλτινός γεννημένος συγγραφέας, γράφει ιστορία ενίοτε και με αυτοβιογραφικά στοιχεία βλέπε εμφύλιο.
Αντιστέκεται στη Χούντα (ενεργή στάση).
Προκαλεί όχι μόνο εντυπώσεις και κριτικές αλλά και αντιδράσεις. Ακαδημαϊκός, ένας από τους κορυφαίους εν ζωή συγγραφείς που αφηγείται πολέμους και ζωές αντιστεκόμενος στα δήθεν εθνικιστικά διακυβεύματα. Είναι ωμός απέναντι στην αγριότητα, δεν την εξωραΐζει, κρατά μια κριτική στάση απέναντι της αποτέλεσμα και της ερευνητικής του προσέγγισης. Μιλά, χωρίς περιστροφές, για το λάθος δρόμο που πήραμε ως χώρα, για τη θεσμοθέτηση της διαφθοράς, για τα κομματικά μαγαζιά, για το ρόλο της αριστεράς, για την εξαθλίωση του ελληνικού λαού, για τους ηγέτες που πουλούν την ύψιστη ταπείνωση ως υπερήφανη στάση, για τη κρίση που είναι οικονομική, κοινωνική και πολιτική. Λέει χαρακτηριστικά: «Ο ελληνισμός μαστιζόταν πάντοτε από μια κρίση διανοητικού χαρακτήρα και πνευματικού επιπέδου. Είχαμε μια τριακονταετία όπου όλα ήταν εύκολα και ζούσαμε με δανεικά χρήματα. Μέχρι που ο ελληνικός λαός εξαχρειώθηκε… αφού πρώτα παραπλανήθηκε και εξαπατήθηκε».
Δεν αποφεύγει όμως να μιλήσει και για την ευθύνη του πολίτη, για το ταγκό ανάμεσα στον πολίτη και τον πολιτικό. Για την απουσία ηγετών με πολιτικό ανάστημα. Για την ικανότητα τους να κάνουν το άσπρο - μαύρο προκειμένου να διατηρηθούν στην εξουσία. Μιλάει ακόμα και για τους καλοπερασάκηδες διανοούμενους αλλά και για εκείνους που αναλίσκονται σε σημαντικά πράγματα. Ισχυρίζεται ότι οι διανοούμενοι μιλάνε με το έργο τους, Μιλάει για το προσφυγικό και τους λανθασμένους χειρισμούς, για το ρόλο των ΜΜΕ, για τα μηδενικά πρότυπα που προβάλουν και τον τυποποιημένο τρόπο σκέψης που επιβάλουν στα νέα παιδιά, για τη θυματοποίηση - δέσμευση του σύγχρονου ανθρώπου από την τεχνολογία, για την έλλειψη ανθρώπινης επικοινωνίας, για τον έρωτα.

Όταν τον ρωτάνε: «Τι σας έχει διδάξει η ζωή και τι σας δίνει ελπίδα;»

Απαντά: «Με έχει διδάξει το μέτρο και την επιείκεια. Ελπίδα μου δίνουν πολλά πράγματα, από τα πιο απλά μέχρι τα πιο περίπλοκα. Ας μην ξεχνάμε ότι ακόμα και όταν έχει συννεφιά, ο ήλιος εξακολουθεί και βγαίνει κάθε μέρα. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει χωρίς ελπίδα, είναι χρέος του να ζει με τις ελπίδες και χρέος του να ζει μια ζωή με πληρότητα».

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΟΡΑΜΑ ΚΙΝΗΜΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΝΗΣΟΥ ΚΩ