1. Η ειδική δημόσια συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου Κω παρουσία δημοτών και φορέων της περιόδου 2019-2022 στον θερινό Ορφέα, δεν ξέφυγε από την πεπατημένη.

Θεωρήθηκε, για ακόμη μία φορά, μια ευκαιρία η Δημοτική πλειοψηφία να παρουσιάσει με μεγαλοστομίες το ‘’πάντοτε τεράστιο έργο της’’! Η μείζων δημοτική μειοψηφία ταυτόχρονα μας παρουσίασε την ανεπάρκεια και την ανικανότητα της δημοτικής πλειοψηφίας! Στον χρόνο πια που απομένει και μετά τις μακρόσυρτη κουραστική αντιπαράθεση των ‘’διπολικών Δημοτικών συμβουλίων μας’’ η ελάσσων αντιπολίτευση, σε άδεια καθίσματα, θα βάλει κάποια θέματα, ‘’ουσίας’’ κατά την γνώμη μας. Θυμόμαστε μια παρόμοια διαδικασία με την παρουσίαση του έργου δημοτικής αρχής υπό την συνοδεία των θριαμβευτικών ήχων των …’’carmina burana’’!!
2. Αν όμως τα πράγματα είναι τόσο ωραία, όπως τα παρουσίασε ο κ. Νικηταράς και παλαιότερα οι προκάτοχοι του, τότε γιατί η Κως έχει την όψη προϊούσας γήρανσης, όψη στασιμότητας και απραξίας, αλλά και ατημελησίας και εν τέλει της κάμψης και ύφεσης; Αυτό δεν πιστοποιούν η κακή κατάσταση των υποδομών μας, η κακή κατάσταση της εμφάνισης και λειτουργίας της πόλης, των οικισμών και του ελευθέρου χώρου του νησιού μας, και η κατασπατάληση των φυσικών πόρων; Το μισό νησί μας έχει μείνει πια χωρίς πόσιμο νερό και … λέμε και ακούμε μεγάλα λόγια, ανερυθρίαστα; Πως γίνεται λοιπόν να πανηγυρίζουμε από τετραετία σε τετραετία και συνολικά να πηγαίνουμε προς τα πίσω; Μια ομιλία απολογιστική ομιλία που θα άξιζε να ακούσουμε από τον Δήμαρχό μας θα έπρεπε να δίνει απάντηση σε ερωτήματα όπως: γιατί οι δείκτες εκτέλεσης του προϋπολογισμού και της παραγωγής δημοτικού έργου είναι κολλημένοι στο 15-20% των προβλέψεων και των επιθυμιών κάθε αρχής και κάθε χρόνο; Τι μέτρα πολιτικής για την αύξηση της παραγωγικότητας εφαρμόστηκε το 2019-2022; ποια τα αποτελέσματα της; τι θα αλλάξουμε από σήμερα ώστε να αλλάξει η κατάσταση; Τι φταίει για την αναντιστοιχία λόγων και έργων (κάθε) δημοτικής αρχής που οδηγεί στη εκπαραθύρωση της μετά από κάθε εκλογική διαδικασία;
3. Θα είχε ενδιαφέρον ο δημόσιος απολογισμός αν συνδεόταν με στρατηγικούς στόχους και αλλαγές στον Δήμο μας που έχουν σχέση με τη διαχείριση της σχέσης μεταξύ των τοπικών αναγκών και των τοπικών αναπτυξιακών ιδιαιτεροτήτων. Ας δούμε ενδεικτικά 2 θέματα:
Α. Ο Δήμαρχος παρουσίασε ως ‘’εμβληματικό’’ έργο της ανάπλασης του κεντρικού δρόμου Τιγκακίου. Εκεί έγινε μια απλή αλλαγή οδοστρώματος με νέα υλικά , ας πούμε καλύτερα της ασφάλτου και μπήκαν νέα φωτιστικά με ανακατασκευή του στενού πεζοδρομίου. Όμως η ανάγκες εκεί είναι διαφορετικές: Ο δρόμος αυτός χρειάζεται αύξηση του χώρου για τους πεζούς, μείωση των χώρου για τα αυτοκίνητα, κατασκευή παρόδιου πρασίνου, υπόγεια σύγχρονα δίκτυα, διευθέτηση της κυκλοφορίας με δημιουργία νέας οδού παράλληλης της υπάρχουσας, κλπ. Αυτό που έγινε είναι ένα μπάλωμα και δεν πρέπει η δημοτική αρχή να επιχαίρει λέγοντας υπερβολές όπως ‘’αυξήθηκαν 30% τα εισοδήματα των παρόδιων καταστημάτων!!! χρειάζεται ανασχεδιασμός για να υπάρξει αλλαγή στο μοντέλο διανομής και συγκέντρωσης κερδών στην τοπική αγορά.
Β. Το ενεργειακό πρόβλημα είναι θεμα Ευρωπαϊκής πολιτικής και εδώ θα αλλάξουν πολλά. Η Δήμος δεν μπορεί να πιθηκίζει πίσω από τις επιλογές της κυβέρνησης. Πρέπει να χαράξει δική του ενεργειακή παρεμβατική πολιτική. Δεν μπορεί να φυτεύονται Φωτοβολταϊκά ‘’πάρκα’’ σε γη υψηλής παραγωγικότητας, τουριστικού ενδιαφέροντος. Δεν μπορεί η εκμετάλλευση της ηλιακής ενέργειας να αφεθεί στα χεριά των μεγαλοκατασκευστών αδιαφορώντας για την ανάγκη εμπλοκής της κοινωνίας μας στο νέο ενεργειακό μοντέλο που οικοδομείται.
4. Η χθεσινή διαδικασία ανέδειξε το πολιτικό πρόβλημα του δήμου και του νησιού μας. Ζουμε σε τέλμα και πνιγόμαστε. Αυτό που λείπει είναι η αλήθεια και η ειλικρίνεια που να συνδυάζεται με μια τοπική ισχυρή ΠΑΡΕΜΒΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ που να αλλάζει πράγματα! Το μοντέλο δημοτικής διαχείρισης (που υπηρετεί και η δημοτική αρχή Νικηταρά) με τις πελατειακές σχέσεις, την κομματική υποτέλεια, και την παραγοντίστικη λογική έχει χρεοκοπήσει και απαιτείται αλλαγή. Χρειαζόμαστε πολιτική που να προσεγγίζει τα προβλήματα και να δημιουργεί τις προϋποθέσεις αντικατάστασης των ξεπερασμένων καταστάσεων. Να αλλάζει πράγματα βλέποντας το μέλλον με τις προτεραιότητες που θέτει η κοινωνική πρόοδος και η περιβαλλοντική προστασία.
Ν Μυλωνάς