Για να γίνει καλύτερα κατανοητή η έννοια του σουρεαλισμού θυμίζω μια σκηνή από ελληνική ταινία με τον αγαπημένο ηθοποιό Θανάση Βέγγο.

Ο πρωταγωνιστής εκπαιδεύεται ως πράκτορας και πυροβολεί έναν στόχο.

Αστοχεί και ξαφνικά βγαίνει στον στόχο η φιγούρα του καραγκιόζη να… χορεύει.

Όταν ο πρωταγωνιστής αναρωτιέται τι συμβαίνει, η απάντηση είναι: ¨’ Ε αφού βαράς στο γάμο του καραγκιόζη! «

Τους ζητήσαμε το αυτονόητο! Να τηρήσουν τον Κανονισμό Λειτουργίας του δημοτικού συμβουλίου.

Ποιος εργαζόμενος άνθρωπος μπορεί να αφήσει τη δουλειά του και να πάει στο δημοτικό συμβούλιο στις 9 ή στις 10 το πρωί και ιδιαίτερα αυτήν την περίοδο που όλοι παλεύουμε για να επιβιώσουμε ;

Και αφού τα θέματα ήταν σημαντικά γιατί έβαλαν την δεύτερη συνεδρίαση στις 12 το μεσημέρι και όχι στις 7 που προβλέπει ο κανονισμός;;

Αν τηρούσαν τον κανονισμό θα είχαν νόημα οι κατηγορίες τους. Τι θα άλλαζε για μερικές ώρες και πόσο θα πλήττονταν ο αρρωστημένος εγωισμός τους;;

Και αφού δεν έχουν απαρτία δε είναι στοιχειωδώς απαραίτητη μια συνεννόηση με τις άλλες παρατάξεις αφού ούτε τους δικούς τους δεν μπορούν να μαζέψουν;

Η μεθόδευση της υποτιθέμενης κατεπείγουσας συνεδρίασης κρύβει δόλο και πονηριά και δεν συνάδει με την νομοθεσία… όλα θα τα βρούνε μπροστά τους!

Θα μου πείτε εδώ το Φεβρουάριο συζητάγαμε επί 6 ώρες για την στελέχωση του Νοσοκομείου (τι πιο σημαντικό) και τελικά δεν έγραψαν την απόφαση.

Τι να λέμε τώρα…. Πόσες αποφάσεις έχω ζητήσει και δεν έχω λάβει απάντηση;

Σου λέει πάμε εκεί καμιά 10 αριά πρωί – πρωί (ο μισθός καλά πέφτει από το δήμο) να τα ξεπετάξουμε μεταξύ μας και να μην πάρει χαμπάρι κανένας για τα χάλια μας…

Αυτό έκαναν και τον Ιούλιο… χρησιμοποίησαν την παρουσία μας, πήραν την απαρτία και την επόμενη μέρα στις 10 το πρωί ξεπέταξαν τα θέματα που ακόμα δεν έχουν γραφτεί!

Στο γάμο του Καραγκιόζη λοιπόν!