Καταργείται σήμερα, Δευτέρα 19 Αυγούστου η διάταξη για τον βάσιμο λόγο απόλυσης σύμφωνα με εγκύκλιο που πρόκειται να υπογράψει ο Γιάννης Βρούτσης.

Ο γνωστός εργατολόγος Γιάννης Καρούζος μιλώντας στο Dikaiologitika News αναφέρει τι ίσχυε μέχρι σήμερα σχετικά με τον «βάσιμο λόγο απόλυσης» αλλά και τι πρόκειται να αλλάξει από εδώ και στο εξής.
Πιο συγκεκριμένα, αξίζει να σημειωθεί πως ο ορισμός του βάσιμου λόγου δεν υπάρχει νομολoγιακά στη χώρα μας και θα τον επεξεργάζονταν τα δικαστήρια βάσει των διατάξεων που θα εξέδιδαν.

Ο προηγούμενος νόμος όριζε πως ο βάσιμος λόγος θα μπορούσε να συνδεθεί με:
1. την ικανότητα
2. τη συμπεριφορά τους εργαζομένου
3. τις λειτουργικές ανάγκες της επιχείρησης

Δηλαδή, ο εργαζόμενος μπορούσε να απολυθεί εφόσον συνέτρεχε μία από τις προηγούμενες περιπτώσεις βάσιμου λόγου.

Σε κάθε περίπτωση, σύμφωνα με τον προηγούμενο λόγο όταν συνέτρεχε περίπτωση βάσιμου λόγου ο εργαζόμενος που θα απολυόταν, θα εισέπραττε τη νόμιμη αποζημίωση.
Με τη νέα διάταξη Βρούτση, που κατήργησε τον βάσιμο λόγο, επιστρέφουμε στο εργασιακό καθεστώς που ίσχυε στην Ελλάδα από το 1920 και που ο εργαζόμενος μπορούσε και μπορεί να απολυθεί για οποιαδήποτε αιτία, που όμως θα μπορεί να είναι και ο βάσιμος λόγος, δηλαδή περιπτώσεις απόλυσης που συνδέονται με την ικανότητα, τη συμπεριφορά και τις λειτουργικές ανάγκες της επιχείρησης.

Πρακτικά αυτό σημαίνει, ότι ο εργοδότης μπορούσε και μπορεί να απολύει με την καταβολή πάντα της νόμιμης αποζημίωσης σε κάθε περίπτωση όμως, η νομολογία των δικαστηρίων όλα αυτά τα χρόνια έχει επεξεργαστεί κριτήρια κατά τα οποία, η απόλυση του εργαζομένου μπορεί να θεωρηθεί καταχρηστική και άρα απαγορεύεται.

Συνεπώς, το νομοθετικό πλαίσιο στη χώρα μας σε συνδυασμό και με αποφάσεις των δικαστηρίων είτε συντρέχει βάσιμος λόγος είτε όχι, είναι προστατευτικό για τους εργαζόμενους.

Η διαφορά συνίσταται στο ότι με τον νόμο Αχτσιόγλου (για βάσιμο λόγο) ο εργοδότης οφείλει να αποδείξει τους λόγους απόλυσης ενώ τώρα όπως και παλαιότερα ο εργαζόμενος οφείλει να αποδείξει αν προσφύγει στα δικαστήρια ότι ο εργοδότης δεν τον απέλυσε ορθώς και ότι η απόλυσή του είναι καταχρηστική.