Ο Μακρόν κέρδισε και τη δεύτερη θητεία του στην Προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας, αλλά το αποτέλεσμα δεν θυμίζει σε τίποτε την πρώτη του θριαμβευτική νίκη το 2017. Η επικράτησή του ήταν σχετικά άνετη, η Λεπέν έχασε χάρη στην εκ νέου συσπείρωση των δημοκρατικών δυνάμεων της Γαλλίας, ωστόσο η Άκρα Δεξιά κατέγραψε άλλη μια σημαντική άνοδο σε δεύτερο γύρο προεδρικών εκλογών.

Υπό τις δύσκολες συνθήκες που διαμορφώνονται στην Ευρώπη αυτή την περίοδο η νίκη του Μακρόν είναι μια μεγάλη ανάσα (και για την Ελλάδα, σε ευρωπαϊκό και ελληνοτουρκικό επίπεδο), αφού τυχόν ήττα του θα μπορούσε να έχει τρομακτικά αρνητικές συνέπειες. Όμως τίποτε δεν ήταν πολύ εύκολο σε αυτή τη νίκη και τίποτε δεν θα είναι εύκολο κατά τη δεύτερη θητεία του Προέδρου της Γαλλίας.

Μάλιστα η κατάσταση σήμερα θα μπορούσε να είναι διαφορετική υπό κάποιες προϋποθέσεις. Δηλαδή εάν ο Μακρόν παρέμενε μέχρι τέλους μόνο αυτό που οι περισσότεροι έβλεπαν – όχι άδικα – σε αυτόν όχι μόνο το 2017, αλλά και κατά τη διάρκεια της πρώτης θητείας του: ότι πρόκειται για έναν τεχνοκράτη χωρίς ιδιαίτερη επαφή με την κοινωνία.

Γύρισε το ματς
Η κατηγορία δεν ήταν άστοχη, αφού ο ίδιος έκανε αρκετά για να «κατοχυρώσει» τον χαρακτηρισμό του φίλου της παρισινής ελίτ, ο οποίος ελάχιστα καταλαβαίνει τα προβλήματα των ανθρώπων της περιφέρειας και των χαμηλότερων κοινωνικών στρωμάτων.

Ωστόσο ο επανεκλεγείς Πρόεδρος της Γαλλίας κατάφερε να ισορροπήσει αυτό το μειονέκτημα

● προτάσσοντας τον στόχο για αναβάθμιση του ρόλου της Γαλλίας στην Ευρώπη και τον κόσμο,

● αντιλαμβανόμενος τη σημασία του μεταναστευτικού, της επιρροής του Ισλάμ στις ευρωπαϊκές κοινωνίες (και στη γαλλική),

● αναδεικνύοντας στον δεύτερο γύρο όλα τα ηχηρά μειονεκτήματα της Λεπέν, με κορυφαίο τον αντιευρωπαϊσμό της,

● εξασφαλίζοντας την άμεση και έμμεση στήριξη όλων των άλλων πολιτικών δυνάμεων που βρέθηκαν μεν απέναντί του στον πρώτο γύρο, αλλά βρίσκονται σε τεράστια ιδεολογική απόσταση από την Άκρα Δεξιά.

Στο πλαίσιο αυτό θα πρέπει να θεωρηθεί τυχερός για το ότι η Αριστερά υπό τον Μελανσόν, παρότι εισέπραξε κυρίως αντισυστημική ψήφο και φιλοδοξεί να διεκδικήσει την πρωθυπουργία, έκανε το δημοκρατικό της καθήκον και προτίμησε να συμβιβαστεί με το (κατ’ αυτήν) μικρότερο κακό αντί να το κάνει… Κούγκι.

Η ανεπαρκής Λεπέν
Αν ρίξουμε μια ματιά και στην άλλη πλευρά του πολιτικού φάσματος, η κατάσταση θα μπορούσε να έχει εξελιχθεί διαφορετικά εάν η Λεπέν:

● Ήταν περισσότερο διαβασμένη, λιγότερο φυγόπονη και δεν γινόταν εύκολη λεία στα χέρια του Μακρόν κατά τη διάρκεια του μεταξύ τους ντιμπέιτ.

● Ήταν περισσότερο συγκροτημένη και ικανή να διατυπώσει στοιχειωδώς λειτουργικές και τεκμηριωμένες προτάσεις για την οικονομία και τους φτωχότερους.

● Ήταν λιγότερο… φίλη του Πούτιν και είχε μεγαλύτερη ενημερότητα για τον διεθνή ρόλο της Γαλλίας και το πώς αυτός αντανακλά στα μάτια του μέσου Γάλλου.

Δυσοίωνα συμπεράσματα
Το ότι η Μαρίν Λεπέν δεν είναι τίποτε από όλα αυτά συνετέλεσε τα μέγιστα στη νέα ήττα της. Όμως το εκλογικό αποτέλεσμα οδηγεί σε δύο πολύ απαισιόδοξα συμπεράσματα:

1. Παρά τα καταφανή μειονεκτήματά της, κατάφερε να μπει στον δεύτερο γύρο με 23,15% και να προσελκύσει όχι μόνο τις ψήφους του έτερου ακροδεξιού Ερίκ Ζεμούρ (7,07%), αλλά και ένα επιπλέον 12% περίπου.

Το στοιχείο αυτό μας δείχνει ότι η αντισυστημική ψήφος στη Γαλλία με κατεύθυνση την Άκρα Δεξιά όχι μόνο παγιώνεται, αλλά αυξάνεται. Από το 17,90% και τον αποκλεισμό της Μαρίν Λεπέν από τον δεύτερο γύρο το 2012 και από το 33,90% στον δεύτερο γύρο το 2017, βρισκόμαστε ήδη περί το 42%. Και ουδείς γνωρίζει αν αυτή η τάση μπορεί να ανακοπεί.

2. Ένας ακροδεξιός υποψήφιος με λίγο περισσότερη ευστροφία, συγκρότηση και επικοινωνιακή δυνατότητα από τη Λεπέν θα μπορούσε να επιτύχει όσα αυτή δεν κατάφερε σε τρεις συνεχόμενες αναμετρήσεις για τη γαλλική Προεδρία.

Δύσκολη πενταετία
Η γαλλική Άκρα Δεξιά έχει μπροστά της πέντε χρόνια μέχρι να ξαναδεί το μέλλον της και να διαμορφώσει μια πιο αποτελεσματική στρατηγική.

Δυστυχώς, σύμφωνα με τις μέχρι τώρα ενδείξεις, θα είναι μια ακόμη πενταετία δύσκολη και για τη Γαλλία και για την Ευρώπη. Ο νέος Ψυχρός Πόλεμος, τον οποίο εγκαινίασε η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, και οι οικονομικές του συνέπειες συνιστούν την πρώτη πράξη μιας νέας μεγάλης περιπέτειας.

Ήδη η Λεπέν, η οποία είχε αναγγείλει ότι θα αποχωρούσε σε περίπτωση ήττας, δηλώνει έτοιμη να αποτελέσει την αντιπολίτευση του Μακρόν. Είναι μόλις 53 ετών, μύρισε αίμα και ανέκρουσε πρύμναν.

Μάλιστα ο Ζεμούρ δήλωσε τη συμπαράταξή του με τη Λεπέν, άρα η Άκρα Δεξιά είναι αποφασισμένη να παίξει πολύ πιο σκληρά τα χαρτιά της επενδύοντας στη νέα φάση αβεβαιότητας…

Άλλωστε τα προβλήματα των λαϊκών τάξεων παραμένουν οξύτατα και η αντιμετώπισή τους δεν είναι απλή υπόθεση. Ο Πρόεδρος της Γαλλίας θα πρέπει να αλλάξει πάρα πολλά στην οικονομική και κοινωνική του συνταγή για να αποφύγει μια κοινωνική έκρηξη. Επιπλέον στις επόμενες προεδρικές εκλογές δεν θα υπάρχει Μακρόν, ο οποίος θα έχει εξαντλήσει το συνταγματικό περιθώριο των δύο θητειών.

Καθώς τα παραδοσιακά κόμματα της γαλλικής πολιτικής σκηνής έχουν καταρρεύσει, κανείς δεν μπορεί τώρα ούτε καν να φανταστεί τι είδους συσχετισμοί θα μπορούσαν να διαμορφωθούν στη Γαλλία την επόμενη πενταετία. Αρχής γενομένης από τις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές, οι οποίες αποτελούν ένα πολύ σκληρό κρας τεστ για τον Μακρόν και την προοπτική της διακυβέρνησής του.

Και, βεβαίως, κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος ότι την επόμενη περίοδο θα ξεπηδήσει από το δημοκρατικό στρατόπεδο ένας διάδοχος του Μακρόν ικανός να υπερασπιστεί τη Γαλλική Δημοκρατία και τους θεσμούς της από την ακροδεξιά απειλή…

Πηγή topontiki.gr

Σταύρος Χριστακόπουλος

Ένας αγώνας ξεκίνησε το βράδυ της Κυριακής για τον Εμανουέλ Μακρόν που, ναι μεν βγήκε πρώτος και με διαφορά στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών, ωστόσο, όπως είπε και ο ίδιος στην ομιλία του, τίποτα δεν έχει κριθεί ακόμα. Για το λόγο αυτό ξεκινάει νέα, μεγάλη καμπάνια για να «χτυπήσει» την Μαρίν Λε Πεν στο δεύτερο γύρο των εκλογών, στις 24 Απριλίου.

«Το επόμενο δεκαπενθήμερο ας μην σταματήσουμε την προσπάθεια γιατί δεν έχουμε κερδίσει ακόμα. Ας είμαστε ταπεινοί, ας είμαστε αποφασισμένοι. Ας πείσουμε τους πάντες» είπε ο Μακρόν, ο οποίος σύμφωνα με τις εκτιμήσεις και τα exit poll, είναι ο μεγάλος νικητής του πρώτου γύρου.

Δείτε εδώ τα πρώτα αποτελέσματα που «έστεψαν» νικητή του πρώτου γύρου τον Μακρόν

Οι δύο εκπλήξεις του πρώτου γύρου
Η πρώτη έκπληξη του πρώτου γύρου των προεδρικών εκλογών της Γαλλίας, είναι η μεγαλύτερη από την αναμενόμενη διαφορά του Μακρόν, από την Μαρίν Λε Πεν που ήρθε δεύτερη.

Τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου όμως, έφεραν και μία δεύτερη έκπληξη και αυτή δεν είναι άλλη από τον Ζαν Λικ Μελανσόν που φαίνεται να καταλαμβάνει την τρίτη θέση.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με εκτιμήσεις ο Μακρόν κερδίζει το 28,1-29,5% των ψήφων, η Λε Πέν το 23,3-24,4% της υποστήριξης των ψηφοφόρων και ο Ζαν Λικ Μελανσόν 20,1% και καταλαμβάνει την τρίτη θέση.

Οι πρώτες δηλώσεις του Μακρόν
Στην πρώτη του εμφάνιση μπροστά στους υποστηρικτές του που τον αποθέωναν το βράδυ της Κυριακής, ο Μακρόν είπε μεταξύ άλλων:

«Μπορείτε να βασιστείτε σε εμένα για να υλοποιήσω αυτό το σχέδιο προόδου, διαφάνειας και ανεξαρτησίας που υπερασπιστήκαμε κατά τη διάρκεια αυτής της εκστρατείας».

«Καλώ όλους εκείνους που επί έξι χρόνια και μέχρι σήμερα το βράδυ έχουν δεσμευτεί να εργαστούν δίπλα μου, να ξεπεράσουν τον εαυτό τους να ενωθούν σε ένα μεγάλο κίνημα δράσης στο πλευρό μου».

«Η συζήτηση που θα κάνουμε τις επόμενες 15 ημέρες είναι καθοριστική για τη χώρα μας και για την Ευρώπη… Το μόνο αξιόπιστο έργο ενάντια στο υψηλό κόστος ζωής είναι δικό μας. Το μόνο έργο για τους εργαζόμενους, για όλους όσους βρίσκονται στα όρια της ανεργίας, είναι δικό μας. Το μόνο έργο της Γαλλίας και της Ευρώπης, είναι δικό μας. Πιστεύω σε εμάς, σε όλους μας, όποια και αν είναι η καταγωγή μας, όποιες κι αν είναι οι απόψεις και τα πιστεύω μας. Το επόμενο δεκαπενθήμερο λοιπόν, ας μην σταματήσουμε την προσπάθεια γιατί δεν έχουμε κερδίσει ακόμα. Ας είμαστε ταπεινοί, ας είμαστε αποφασισμένοι. Ας πείσουμε τους πάντες».

Οι δηλώσεις της Μαρίν Λε Πεν: «Θα γίνω πρόεδρος όλων των Γάλλων»
Η Μαρίν Λε Πεν από την άλλη, εμφανίστηκε αποφασισμένη για τη νίκη στις προεδρικές εκλογές στη Γαλλία, στις πρώτες δηλώσεις της μετά τα exit polls, που την “στέλνουν” στο δεύτερο γύρο.

«Όλοι όσοι δεν ψήφισαν σήμερα για τον Μακρόν επιθυμούν να βρεθούν σε αυτήν την επανένωση. Θέλω αυτές οι 15 ημέρες που έρχονται, να υπάρχει μία τίμια συζήτηση. Απευθύνομαι στον κάθε Γάλλο ψηφοφόρο για να μπορούμε να αποφασίσουμε για όλα τα θέματα, ως πρόεδρος όλων των Γάλλων. Στις 24 Απριλίου παίρνουμε αποφάσεις για τα επόμενα πέντε χρόνια, που θα δεσμεύουν τη Γαλλία για τα επόμενα πενήντα χρόνια, στη μετανάστευση, τον στρατό, το διπλωματικό μέτωπο. Μετά το δεύτερο γύρο, θέλω να είμαι η πρόεδρος όλων των Γάλλων. Αυτό που διακυβεύεται είναι η κοινωνική επιλογή πολιτισμού. Από την ψήφο σας εξαρτάται η θέση που θέλουμε να δώσουμε στα άτομα αντί του χρήματος. Τη δυνατότητα να απολαμβάνουμε δικαιώματα. Από την ψήφο σας θα εξαρτηθούν οι πολιτικές αποφάσεις της επόμενης πενταετίας. Στόχος μου να είναι η Γαλλία χώρα ειρήνης. Να είναι κυρίαρχη. Θα ελέγξω τη μετανάστευση αφουγκραζόμενη τους πάντες”, δήλωσε η Μαρίν Λε Πεν.

Εμανουέλ Μακρόν – Μαρίν Λε Πεν: Τα προφίλ και οι θέσεις των υποψηφίων
Ο Εμανουέλ Μακρόν είναι 44 ετών, απόφοιτος της γαλλικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης, Επιθεωρητής οικονομικών στο Δημόσιο και υπήρξε φίλα προσκείμενος στον Σοσιαλιστή πολιτικό Ζαν Πιερ Σεβενεμάν. Επί Σαρκοζί, υπήρξε εισηγητής μιας έκθεσης για την «απελευθέρωση της ανάπτυξης», ενώ στη συνέχεια άφησε το Δημόσιο και υπήρξε επενδυτικός σύμβουλος στην τράπεζα Rothschild & Co.

Το 2012 έγινε Αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας του Σοσιαλιστή Προέδρου Φρανσουά Ολάντ και το 2014 διορίστηκε υπουργός Οικονομίας. Στη συνέχεια ίδρυσε το δικό του κίνημα, το «En Marche!» και εξελέγη Πρόεδρος της Δημοκρατίας το 2017.

Προτείνει:

Αύξηση της νόμιμης ηλικίας συνταξιοδότησης στα 65
Αύξηση των μισθών των εκπαιδευτικών,
Αύξηση του μπόνους αγοραστικής δύναμης έως 6.000 ευρώ
Καθιέρωση αναλογικής για τις βουλευτικές εκλογές
Αυστηρότερη πρόσβαση σε άδειες διαμονής
Μειώσεις στον φόρο κληρονομιάς
Κατασκευή νέων πυρηνικών σταθμών
Κατάργηση του τέλους άδειας οπτικοακουστικών μέσων

Η Μαρίν Λεπέν είναι 53 ετών και έπειτα από μια σύντομη δικηγορική καριέρα εισήλθε στο νομικό τμήμα του κόμματος του πατέρα της Ζαν Μαρί Λεπέν, του Εθνικού Μετώπου. Στη συνέχεια ξεκίνησε την πολιτική της άνοδο στη σκιά του, μέχρι να αναλάβει τα ηνία του κόμματος στις αρχές του 2011.

Το 2012 ήρθε τρίτη στον πρώτο γύρο με 17,9% των ψήφων αλλά κατάφερε να προκριθεί στον δεύτερο γύρο το 2017, με 21,3% των ψήφων. Στον δεύτερο γύρο έλαβε 33,9%.

Προτείνει:

Διοργάνωση δημοψηφίσματος για τη μετανάστευση
Μείωση ΦΠΑ στα ενεργειακά προϊόντα από 20% σε 5,5%
Απαλλαγή ατόμων κάτω των 30 ετών από φόρο εισοδήματος ή εταιρικό φόρο
Επανεθνικοποίηση των αυτοκινητοδρόμων και ιδιωτικοποίηση της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης
Εισαγωγή του δημοψηφίσματος πρωτοβουλίας πολιτών
Καθιέρωση αναλογικής εκπροσώπησης στις βουλευτικές εκλογές
Ένα σχέδιο έκτακτης ανάγκης για την υγεία 20 δισεκατομμυρίων ευρώ

Αρμοδιότητες και εξουσίες του προέδρου της Γαλλίας
Στη Γαλλία ο πρόεδρος της Δημοκρατίας ορίζει τον πρωθυπουργό και στη συνέχεια, έπειτα από πρόταση του τελευταίου, τα λοιπά μέλη της κυβέρνησης.

Αρμοδιότητες του προέδρου είναι να εκδίδει τους νόμους που ψηφίζει η Βουλή και να προκηρύσσει δημοψήφισμα, ενώ έχει και την εξουσία να διαλύει το Κοινοβούλιο.

Είναι επίσης αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων, έχει το δικαίωμα απονομής χάριτος και, σε περίπτωση εξαιρετικής ανάγκης, δύναται να ασκεί έκτακτες εξουσίες.

Τέλος ο πρόεδρος της Γαλλίας διαχειρίζεται την εξωτερική και αμυντική πολιτική της χώρας, προεδρεύει του υπουργικού συμβουλίου και του συμβουλίου εθνικής άμυνας αλλά δεν μπορεί να κατευθύνει μόνος του την οικονομική και εσωτερική πολιτική της χώρας. Αυτές τις καθορίζει σε συνεργασία με την κυβέρνηση της Γαλλίας.

https://www.newsit.gr/kosmos/proedrikes-ekloges-gallias-agonas-dromou-me-to-vlemma-ston-v-gyro-mprosta-o-makron-kai-karadokei-i-le-pen/3504086/

Με στόχο την επίτευξη μίας ιστορικής λύσης στη κρίση της Ουκρανίας, ο Γάλλος Πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν φθάνει σήμερα στη Μόσχα για συνομιλίες με τον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν.

Την Τρίτη ο Γάλλος Πρόεδρος θα βρίσκεται στο Κίεβο, ενώ προ της διπλής αποστολής του είχε, χθες, 40λεπτη τηλεφωνική επικοινωνία με τον Πρόεδρο Μπάιντεν.

Οι δύο ηγέτες αντήλλαξαν πληροφορίες για επαφές που έγιναν κατά την διάρκεια του Σαββατοκύριακου με στόχο τον καλό συντονισμό εν όψει του ταξιδιού.

Σε δηλώσεις του στην εφημερίδα Journal du Dimanche χθες Κυριακή ο Μακρόν δήλωσε ότι ο στόχος της Ρωσίας δεν είναι «η Ουκρανία, αλλά μια αποσαφήνιση των κανόνων… με το ΝΑΤΟ και την ΕΕ». Ως εκ τούτου, είναι «επείγον να προχωρήσουμε προς μια νέα τάξη πραγμάτων που χρειάζεται βαθιά η Ευρώπη μας και η οποία βασίζεται στην βασική αρχή της κυριαρχίας της ισότητας μεταξύ των κρατών», είπε.

Ο Μακρόν θεωρεί ότι διάλογος του με τον Πούτιν πιθανότατα θα είναι αρκετός για να αποτρέψει τη έκρηξη μίας στρατιωτικής σύγκρουσης παρά τις απαισιόδοξες εκτιμήσεις σε πολλές δυτικές πρωτεύουσες. «Η ένταση του διαλόγου που είχαμε με τη Ρωσία και αυτή η επίσκεψη στη Μόσχα έχουν σχεδιαστεί για να σταματήσουν να συμβεί (το χειρότερο σενάριο)», είπε ο Μακρόν.

«Στη συνέχεια θα συζητήσουμε τους όρους της αποκλιμάκωσης. Πρέπει να είμαστε πολύ ρεαλιστές. Δεν θα προχωρήσουμε σε μονομερείς χειρονομίες, αλλά είναι απαραίτητο να σταματήσουμε την επιδείνωση της κατάστασης».
Επιχειρησιακά έτοιμη

Χθες, το φως της δημοσιότητας, βάσει ανώνυμων αναφορών Αμερικανών αξιωματούχων, είδαν πληροφορίες σύμφωνα με τις οποίες η Ρωσία είναι κατά 70% επιχειρησιακά έτοιμη, για μία εισβολή στην Ουκρανία, έχοντας δηλαδή συγκεντρώσει τον απαραίτητο αριθμό στρατευμάτων που απαιτούνται για μία μεγάλης κλίμακος επιχείρηση.

Οι αξιωματούχοι ανέφεραν ότι οι πληροφορίες αυτές βασίζονται σε εκτιμήσεις μυστικών υπηρεσιών αλλά σημείωσαν ότι δεν ήταν σε θέση να παράσχουν περισσότερες λεπτομέρειες λόγω της ευαισθησίας του ζητήματος.

Οι αξιωματούχοι είπαν ακόμη ότι δεν γνωρίζουν κατά πόσον ο Ρώσος Πρόεδρος είναι έτοιμος να προχωρήσει σε ένα τέτοιο βήμα, προσθέτοντας ότι η διπλωματική λύση παραμένει ακόμη εφικτή.

Μιλώντας υπό τον όρο της ανωνυμίας, οι δύο αμερικανοί αξιωματούχοι ανέφεραν στο πρακτορείο Reuters ότι οι καιρικές συνθήκες θα είναι αυτές που θα παράσχουν το μεγαλύτερο παράθυρο ευκαιρίας για τη Ρωσία να μετακινήσει εξοπλισμό μεταξύ 15 Φεβρουαρίου και τέλη Μαρτίου.

Σύμφωνα με αναφορές, οι αξιωματούχοι προειδοποίησαν ότι μία ρωσική εισβολή στην Ουκρανία θα επέφερε έως και 50.000 θανάτους αμάχων.

Εκτιμούν επίσης ότι μία επίθεση θα είχε ως αποτέλεσμα το Κίεβο να πέσει μέσα σε λίγες ημέρες και να προκαλέσει προσφυγική κρίση στην Ευρώπη με εκατομμύρια ανθρώπους να εγκαταλείπουν την πατρίδα τους.
Σενάρια για 50.000 νεκρούς αμάχους

Εάν ο Ρώσος πρόεδρος επιλέξει την πλέον ριζοσπαστική κίνηση, θα μπορούσε να περικυκλώσει το Κίεβο, και να ανατρέψει τον πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι μέσα σε 48 ώρες, σύμφωνα με τις αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών.

Προειδοποίησαν πως μια τέτοια σύρραξη θα είχε βαρύ ανθρώπινο κόστος, θα μπορούσε να στοιχίσει τη ζωή σε 25.000 ως 50.000 αμάχους, 5.000 ως 25.000 ουκρανούς στρατιωτικούς και 3.000 ως 10.000 ρώσους στρατιωτικούς. Θα μπορούσε να προκαλέσει επίσης αληθινό τσουνάμι 1 ως 5 εκατομμυρίων προσφύγων, κυρίως στην Πολωνία.  kathimerini.gr

Πηγή έμπνευσης για την Ευρώπη και τη Γαλλία χαρακτήρισε τους αγώνες των Ελλήνων ο Εμανουέλ Μακρόν στη συνέντευξη που παραχώρησε στον Νίκο Αλιάγα για την ΕΡΤ.

Ο Γάλλος πρόεδρος έδωσε έμφαση στους διαχρονικούς δεσμούς των δύο χωρών και είπε πως είναι βαθιά επηρεασμένος από τον κλασικό ελληνικό πολιτισμό. Αναγνώρισε επίσης το φορτίο που σηκώνει η Ελλάδα στο μεταναστευτικό αλλά και την προστασία των ευρωπαϊκών συνόρων.

Για το ταξίδι στην Ελλάδα που ματαιώθηκε
Τη λύπη του που δεν μπόρεσε να παραστεί στις επετειακές εκδηλώσεις της 25ης Μαρτίου εξέφρασε ο Γάλλος Πρόεδρος.

Συγκεκριμένα είπε:

«Λυπάμαι που δε θα είμαι εκεί με τη σύζυγό μου για αυτές τις εορταστικές εκδηλώσεις. Δυστυχώς το υγειονομικό πλαίσιο με αναγκάζει να παραμείνω στο Παρίσι. Γι’ αυτό θέλω καταρχήν να απευθύνω ένα μήνυμα πραγματικής φιλίας και σεβασμού για όλο τον ελληνικό λαό, τη χώρα, το έθνος και φυσικά για τις αρχές, την Πρόεδρο, τον Πρωθυπουργό. Υπάρχει ένας αναπόσπαστος δεσμός μεταξύ της Ελλάδας και της Ευρώπης, που μας κάνει να αισθανόμαστε ένας πολιτισμός, η κληρονομιά κατά κάποιο τρόπο της αρχαίας Ελλάδας και της Ελλάδας στην υπόλοιπη Ευρώπη. Θα επανέλθουμε σ’ αυτό, αν θέλετε. Αλλά στη νεότερη και σύγχρονη ιστορία υπάρχει ένας ακόμη πιο ισχυρός δεσμός, αυτός της προσήλωσης στην ελευθερία, στην ευρωπαϊκή περιπέτεια. Πριν από 200 χρόνια, η Ελλάδα ενέπνεε την Ευρώπη, ειδικά τη Γαλλία. Εμπνέει και σήμερα επειδή γιορτάζουμε τα 200 χρόνια της ανεξαρτησίας και από τις αρχές αυτού του έτους, τα 40 χρόνια ένταξης στην ΕΕ. Δηλαδή, τα 40 χρόνια επίσης μιας στιγμής ελευθερίας, ανοίγματος και φυσικά ενός κοινού πεπρωμένου. Η Ελλάδα βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της ευρωπαϊκής ελευθερίας, αυτού του αγώνα για τον πολιτισμό. Την είδαμε τους τελευταίους μήνες, οπότε ναι, εμπνέει. Θα κάνουμε τα πάντα με τον Πρωθυπουργό κ. Μητσοτάκη για να εργαστούμε και να μπορέσουμε να ανοίξουμε τη θαυμάσια χώρα σας στους νέους μας, στους φοιτητές μας, στους αρχαιολόγους, στους ακαδημαϊκούς και στους τουρίστες μας, αλλά η Ελλάδα εμπνέει σήμερα όπως το έκανε και χθες επειδή υπάρχει αυτός ο μοναδικός δεσμός».

Ξεκάθαρος για τη σημασία της Ελλάδας
Στο ερώτημα αν η Ευρώπη διαθέτει σήμερα τα μέσα για να εγγυηθεί την ειρήνη στην περιοχή της ειδικά με τις τεταμένες σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας ο Γάλλος πρόεδρος ήταν ξεκάθαρος και για το ρόλο της Ευρώπης για τη στάση της Γαλλίας και την σημασία της Ελλάδας.

"Ναι, η Ευρώπη έχει τα μέσα. Πιστεύω ότι όλα αυτά συμβαίνουν σε μια γεωπολιτική στιγμή, όπου όλοι έχουμε εργαστεί για να πούμε ότι χρειαζόμαστε μια πιο κυρίαρχη, πιο ανεξάρτητη Ευρώπη, που διαθέτει αυτό που αποκαλώ στρατηγική αυτονομία, δηλαδή, που μπορεί να αποφασίζει και να προστατεύει τον εαυτό της. Έχουμε τα μέσα. Έχουμε τους στρατούς, τον εξοπλισμό, τη διπλωματική και οικονομική δύναμη που μας επιτρέπουν να το κάνουμε… Νομίζω ότι η Ελλάδα διαθέτει προφανώς μια μοναδική θέση από αυτή την άποψη, διότι βρίσκεται στην πρώτη γραμμή στην ανατολική Μεσόγειο όπου τι συμβαίνει; Το θέμα της μετανάστευσης που βιώσαμε το 2015, το ζούμε ακόμα και σήμερα κι επομένως η Ευρώπη πρέπει να ξέρει πώς να προστατεύει τα εξωτερικά της σύνορα, προφανώς για την Ελλάδα, αλλά τελικά για όλους μας… Συνεπώς η Ελλάδα έχει αυτήν την απολύτως θέση κλειδί στην Ανατολική Μεσόγειο, η οποία είναι σημαντική για την Ευρώπη. Είναι σημαντική για την κυριαρχία μας, για την οικονομική μας ζωή, διότι είναι ένας τόπος πλούτου, ανταλλαγών και σημαντική για τη σχέση μας με την Εγγύς & Μέση Ανατολή και την Αφρική. Απλώς είμαι ένας από αυτούς που πιστεύουν ακράδαντα ότι πρέπει πάντα να είμαστε στο πλευρό των Ευρωπαίων συμμάχων όταν δέχονται επίθεση στην κυριαρχία τους, όταν απειλείται η ανεξαρτησία τους, ο σεβασμός των συνόρων τους. Άλλωστε αυτό έκανε η Γαλλία το καλοκαίρι του 2020, όταν συνέβη αυτό.

Συνεπώς ναι, έχουμε αρκετές ασκήσεις, μερικές που μόλις πραγματοποιήθηκαν, μια άλλη που έχει προβλεφθεί επίσης από τον Πρωθυπουργό, όπου θα συνεργαστούμε, θα αναπτυχθούμε μαζί, θα βελτιώσουμε περαιτέρω τη συνεργασία μας, είτε πρόκειται για το πολεμικό ναυτικό, το στρατό ξηράς ή την αεροπορία μας. Έχουμε αυτή την παράδοση, εργαζόμαστε από κοινού και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε διότι θεωρώ ότι μια μεγάλη χώρα της ΕΕ πρέπει να μπορεί να ζήσει ειρηνικά σήμερα. Πιστεύω ότι εάν η Ευρώπη θέλει να ζήσει ειρηνικά, πρέπει να ξέρει να προστατεύει τα σύνορά της και να οικοδομεί αυτούς τους χώρους ειρήνης".

Μεταναστευτικό: Πρέπει να βοηθήσουμε περισσότερο την Ελλάδα
"Πρέπει να οργανωθούμε καλύτερα για να προστατεύσουμε καλύτερα τα εξωτερικά μας σύνορα, να εξαρθρώσουμε αυτά τα δίκτυα διακινητών, που κερδοσκοπούν από αυτή την ανθρώπινη δυστυχία και θέτουν σε κίνδυνο όλους αυτούς που φεύγουν για οικονομικούς λόγους. Πρέπει να οργανώσουμε αυτό το ζήτημα της μετανάστευσης με ευρωπαϊκό τρόπο. Νομίζω λοιπόν ότι, ναι, αφήσαμε πολύ την Ελλάδα, όπως την Ιταλία και την Ισπανία, μόνες να αντιμετωπίσουν αυτό το πρόβλημα το οποίο τελικά μετατίθεται στους άλλους. Πρέπει να βοηθήσουμε περισσότερο την Ελλάδα για να προστατεύσει τα εξωτερικά της σύνορα. Δεν αφορά μόνο την Ελλάδα, αλλά είναι ένα θέμα αλληλεγγύης."

Εμβόλια, Πιστοποιητικό και Τουρισμός
"Η Κομισιόν πρέπει να βοηθήσει να έχουμε κοινό χάρτη πορείας. Έγκειται και στα κράτη-μέλη και στο Συμβούλιο που θα συνεδριάσει…στο τέλος της βδομάδας. Είδαμε πως σε εποχές κρίσης…υπάρχουν μη συνεργαζόμενες συμπεριφορές. Πολλά κράτη θέλησαν να κλείσουν τα σύνορά τους αμέσως. Το Σένγκεν, που είναι ένας χώρος ελευθερίας, μειώθηκε λίγο. Το άνοιγμα πρέπει να γίνει συντονισμένα. Πρέπει να έχουμε τους ίδιους κανόνες…για να πούμε υπό ποιες συνθήκες θα ανοίξουμε ξανά…πώς θα ανοίξει το εμπόριο κι ο τουρισμός. Εξού κι η ιδέα του πιστοποιητικού. Ας προσπαθήσουμε να εναρμονίσουμε τον ρυθμό του ανοίγματος…και τον τρόπο με τον οποίο θα κινούμαστε ελεύθερα στον ευρωπαϊκό χώρο… Πρέπει να μπορεί να ταξιδέψει χωρίς αμφιβολία με ένα αρνητικό το τεστ. Πρέπει να υπάρχουν σαφείς, εφαρμόσιμοι κανόνες. Έτσι, θα μπορούμε να κυκλοφορούμε εντός του ευρωπαϊκού χώρου…και θα αναπτυχθεί ο τουρισμός. …Θα πρέπει να δεχόμαστε…όποιον έχει κάνει κάποιο εμβόλιο Pfizer, Moderna, Astrazeneca…αυτά που αναγνωρίζει ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων. Όσοι αποδεικνύουν ότι έχουν εμβολιαστεί μπορούν να έρθουν…και να κάνουν διακοπές στην Ελλάδα. Αυτό ναι. Έτσι πρέπει να συντονίσουμε τα πράγματα…με σαφείς κανόνες και πνεύμα συνεργασίας…ώστε να μπορέσουμε να ξανανοίξουμε σταδιακά.

"Πιστεύω ότι η Ευρώπη πρέπει να βγει από αυτήν την περίοδο κοιτάζοντας μπροστά. Πρέπει και πάλι να γίνουμε μια ήπειρος φιλοδοξίας, μιας θέλησης συνεργασίας. Το οφείλουμε στη νεολαία μας.

"Οι ελληνικοί και ρωμαϊκοί μύθοι με διαμόρφωσαν ,η ανάγνωση των τραγωδιών και θα έλεγα ότι ο έφηβος που ήμουν, που μάθαινε τα αρχαία ελληνικά, τράφηκε από όλα αυτά. Οι Έλληνες, όπως είπα, συνέβαλαν στον ευρωπαϊκό πολιτισμό, προσέφεραν τους μύθους που δόμησαν ολόκληρη τη φαντασία μας και οι οποίοι, επιπλέον, τροφοδότησαν την αναγέννηση, τον κλασικισμό, τη νεότερη και τη σύγχρονη εποχή. Έφεραν την φιλοσοφία και ομολογώ ότι έμαθα πολλά από την ελληνική φιλοσοφία. Είχα ένα δάσκαλο φιλοσοφίας, τον Πωλ Ρικέρ που δεν σταμάτησε ποτέ να τους διαβάζει στις εκδόσεις Budé, η οποία είναι δίγλωσση. Επομένως είτε πρόκειται για τον Πλάτωνα ή τον Αριστοτέλη, μεταξύ άλλων, τροφοδότησαν όλη την ευρωπαϊκή φιλοσοφία και, επιπλέον, όλη την αγγλοσαξονική φιλοσοφία σε μεγάλο βαθμό… Όταν θέλω να ηρεμήσω, καταφεύγω στην Παρμενίδεια ισορροπία. Επίσης υπάρχει κάτι στον Αριστοτέλη που αγαπώ πολύ, το οποίο κατά βάση σημαίνει ότι πρέπει να γίνουμε αυτό που έπρεπε να είμαστε. Και αυτό δεν είναι μια μορφή τετελεσμένου. Σημαίνει ότι υπάρχει κάτι ήδη στην ουσία της κατάστασης ενός ατόμου που υπάρχει ήδη εκεί και ότι τα γεγονότα αποκαλύπτονται σταδιακά αλλά εκτυλίσσονται στο βάθος."

https://www.dikaiologitika.gr/eidhseis/politikes-eidhseis/336173/makron-stin-ert-tha-kanoume-ta-panta-gia-na-stiriksoume-tin-ellada

Χρονιά σημαντικών αλλαγών θα είναι το 2021 για την Ευρώπη. Η «ατμομηχανή» της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η Γερμανία, μπαίνει σε νέα περίοδο, η Γαλλία ετοιμάζεται για πολιτικές ανακατατάξεις, ενώ συνολικά η Ευρωπαϊκή Ενωση θα πρέπει να ιαθεί από «παιδικές» ασθένειες και εσωτερικές έριδες που τόσο την ταλαιπώρησαν μέσα στο 2020 και να απαντήσει σε γεωπολιτικές προκλήσεις (π.χ. Ανατολική Μεσόγειος).

Για την παγκόσμια οικονομία, μονόδρομος είναι η άνοδος, ύστερα από ένα έτος μεγάλης ύφεσης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε ανισότητες και πολιτικούς ή άλλους ανταγωνισμούς παγκοσμίως.

Γερμανία

Υστερα από 16 χρόνια της Ανγκελα Μέρκελ στην καγκελαρία, η Γερμανία θα μείνει χωρίς τη «μητερούλα» της (Mutti). Τον Σεπτέμβριο η Χριστιανοδημοκρατική Ενωση (CDU) θα έχει υποψήφιο καγκελάριο έναν εκ των Φρίντριχ Μερτς (εθνικιστής, νεοφιλελεύθερος), Αρμιν Λάσετ (μετριοπαθής, πρωθυπουργός της Ρηνανίας-Βεστφαλίας και συνεχιστής της σχολής Μέρκελ) και Νόρμπερτ Ρέντγκεν («κεντρώος», επικεφαλής της Επιτροπής Εξωτερικών της Μπούντεσταγκ).

Την απόφαση θα λάβουν στις 15-16 Ιανουαρίου οι 1.001 σύνεδροι της CDU, με την επίγνωση ότι όποιος και αν επικρατήσει, δύσκολα θα αντιμετωπίσει με την ίδια επιδεξιότητα το βουνό προβλημάτων που θα βρει μπροστά του: σε επίπεδο Ευρώπης, διεθνών σχέσεων, αλλά και στο εσωτερικό της Γερμανίας.

Στη μιάμιση δεκαετία που προηγήθηκε, η Μέρκελ αντιμετώπισε με αποφασιστικότητα -αν και όχι πάντα με επιτυχία- μια σειρά μεγάλων κρίσεων, όπως ο κλυδωνισμός της ευρωζώνης, το μεταναστευτικό, η πανδημία της Covid-19, το Brexit και οι απειλές του Τραμπ, δικαιώνοντας ως έναν βαθμό τον τίτλο της «ηγέτιδος του ελεύθερου κόσμου», που της απένειμε ο Μπαράκ Ομπάμα.

Παραμένει μέγα ζητούμενο αν ο διάδοχός της -ιδίως αν είναι ο Μερτς, που προβάλλει ως φαβορί- θα καταφέρει να συνεχίσει την ισορροπία τρόμου με τις εθνο-λαϊκιστικές κυβερνήσεις Ουγγαρίας-Πολωνίας, προκειμένου να λειτουργήσει απρόσκοπτα το Ταμείο Ανασυγκρότησης, αν θα βρει σημείο επαφής με τον Μακρόν και αν θα συνεχίσει την αμφίβολη μεσολάβηση στα Ελληνοτουρκικά, χωρίς να εξοργίσει περισσότερο την Αθήνα, με τη «στρατηγικά» φιλοτουρκική στάση του Βερολίνου.

Η παρουσία της Μέρκελ -έστω και σε αποδρομή- εγγυάται ότι τουλάχιστον έως το φθινόπωρο του 2021 δεν θα δούμε δραματικές αλλαγές στα παραπάνω ζητήματα, πόσω μάλλον από τη στιγμή που αποκαταστάθηκε η «κανονικότητα» στον Λευκό Οίκο. Οσο όμως πλησιάζει η στιγμή της αποχώρησής της είναι αναπόφευκτο ότι θα ξεδιπλώνονται στις Βρυξέλλες και στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες διαφορετικά οράματα για το μέλλον της Ε.Ε., που σύντομα δεν θα υπάρχει μια ψύχραιμη «μανούλα» να τα διαχειριστεί πυροσβεστικά…

Αν θέλουμε να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, η Γερμανία βρίσκεται μπροστά σε ένα τέλος εποχής και στο ξεκίνημα μιας νέας, τα χαρακτηριστικά της οποίας ίσως να μην αποκρυσταλλωθούν ούτε μέσα στο 2021. Με βάση τα σημερινά δεδομένα, το πολιτικό σκηνικό στη Γερμανία αναμένεται να γίνει πιο ρευστό, καθώς η Ακροδεξιά δείχνει να παγιώνει την παρουσία της στην Μπούντεσταγκ και οι Πράσινοι να ισχυροποιούνται έναντι των Σοσιαλδημοκρατών, ανακατεύοντας την τράπουλα των κυβερνητικών σχημάτων.

Γαλλία

Το 2021 είναι η χρονιά στην οποία ο Εμανουέλ Μακρόν καλείται να αποφασίσει τι θέλει για τον εαυτό του και τη Γαλλία. Οι περιφερειακές του Μαρτίου θα είναι ένα σημαντικό crash test εν όψει των προεδρικών εκλογών του 2022, αλλά η εθνική συνοχή και η διεθνής πορεία της δεύτερης ευρωπαϊκής δύναμης -και μακράν πρώτης στρατιωτικά- δεν θα κριθούν μόνο στις κάλπες. Κυρίως, θα κριθούν στα πεζοδρόμια των κινητοποιήσεων, στα προάστια της ανεργίας και των κοινωνικά αποκλεισμένων, στην ερημωμένη γαλλική ύπαιθρο και στα νοσοκομεία που δέχονται κρούσματα του κορονοϊού.

Κι ακόμη θα κριθεί σε διπλωματικά fora και σε στρατιωτικά μέτωπα, όπως η Ανατολική Μεσόγειος, η Δυτική Αφρική, ο Λίβανος, η Λιβύη και άλλες θερμές εστίες, όπου διακυβεύονται ζωτικά γεωστρατηγικά συμφέροντα της Γαλλίας, με την Τουρκία να αποτελεί έναν από τους βασικούς αντιπάλους της.

Οπως σωστά σημειώνει η ιστοσελίδα Politico, μέσα στο 2021 ο Γάλλος πρόεδρος μπορεί να επιλέξει αν θα παραμείνει ο κορυφαίος think-tanker της έβδομης οικονομίας στον κόσμο κάνοντας διαλέξεις για το πώς η Ευρώπη θα αποκτήσει αυτόνομο ρόλο έναντι του ΝΑΤΟ – συνεχίζοντας έτσι τον καβγά με τους διαδόχους της Μέρκελ, που θέλουν τη Γερμανία προσδεδεμένη γεωστρατιωτικά στο αμερικανικό άρμα. Ή μπορεί εναλλακτικά να εστιάσει στον έλεγχο της πανδημίας, στον κατευνασμό της ρητορικής κατά του Ισλάμ από μερικούς υπουργούς, φαινόμενο που η αντιπολίτευση καταγγέλλει ως αντιπερισπασμό σε άλλα προβλήματα.

Ο Μακρόν θα πρέπει, επίσης, να διαλέξει εντός του 2021 αν θα ρίξει το βάρος στο σκέλος της καταστολής, την επιβολή απαγορεύσεων στον Τύπο, ή αν θα ακολουθήσει μια πιο φιλολαϊκή και φιλελεύθερη πολιτική στο πεδίο των ατομικών δικαιωμάτων, ικανοποιώντας οικονομικά αιτήματα ευρύτατων κοινωνικών στρωμάτων (άνεργοι των προαστίων, αγρότες κ.λπ.), που δέχονται τη χαριστική βολή εξαιτίας της οικονομικής κρίσης.

Η απόπειρα προσέγγισης με τη Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν έμεινε στη μέση, η κοινή γλώσσα με τον επόμενο καγκελάριο της Γερμανίας αναζητείται. Και, φυσικά, παραμένει ανοιχτό στοίχημα αν μετά την αποχώρηση της Μέρκελ ο Μακρόν θα αναδειχθεί, ελέω επετηρίδας, στον νέο «ισχυρό άνδρα» της Ευρώπης. Το μόνο που μπορεί να προβλέψει κανείς με σχετική βεβαιότητα είναι η επικράτησή του έναντι της Μαρίν Λεπέν το 2022 – εκτός και αν φέτος μεσολαβήσουν «σημεία και τέρατα».

Εσωτερικά μέτωπα και διεθνείς προκλήσεις

Οι εσωτερικές διαφορές μεταξύ των κρατών-μελών, οι εθνικισμοί που αναδείχθηκαν λόγω της πανδημίας και η «χλιαρή» αλληλεγγύη στην αρχή της πανδημίας πλήγωσαν την ενότητα της Ε.Ε., που δοκιμάστηκε και λόγω του Brexit. Η βοήθεια των 750 δισ. ευρώ ήταν μια ανακούφιση, όμως οι αντιδράσεις και οι σκεπτικισμοί -με πρώτη την Ολλανδία- έδειξαν πως η Ε.Ε. δεν έχει ξεπεράσει τις «παιδικές» ασθένειες.

Η στάση της Ουγγαρίας και της Πολωνίας (που άσκησαν βέτο στον προϋπολογισμό της Ε.Ε., διαφωνώντας με την πρόθεση των Βρυξελλών να συνδέσουν την εκταμίευση πόρων με την τήρηση του κράτους δικαίου) έπληξε την ενότητα της Ε.Ε., παρά τον συμβιβασμό με τη γερμανική προεδρία. Η Ενωση θα βαδίσει όμως με αυτά τα βαρίδια και στην επόμενη χρονιά, οι κυβερνήσεις της Ουγγαρίας και της Πολωνίας δεν πρόκειται να αλλάξουν τακτική ως προς τον σεβασμό των αρχών του κράτους δικαίου. Η Ενωση θα έχει το υψηλό καθήκον, παράλληλα, να εξασφαλίσει τις απαραίτητες δόσεις εμβολίων κατά του κορονοϊού για όλες τις ευρωπαϊκές χώρες.

Αυτή θα είναι η κορυφαία προτεραιότητα της Πορτογαλίας, όταν αναλάβει επισήμως την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ενωσης, σε λίγες ημέρες. Η Πορτογαλία θα έχει, επίσης, το καθήκον να ρυθμίσει τις λεπτομέρειες της εφαρμογής της εμπορικής συμφωνίας με το Ηνωμένο Βασίλειο, που απέτρεψε το ναυάγιο στις διαπραγματεύσεις των δύο πλευρών.

Από τον Ιανουάριο ξεκινά μια νέα περίοδος στις σχέσεις Ε.Ε.-Βρετανίας και τίποτε δεν θα είναι πλέον όπως πριν. Τo 2021 θα είναι, πιθανότατα, η χρονιά των προβλημάτων όσον αφορά στις μετακινήσεις πολιτών από την Ε.Ε. στη Βρετανία (και αντιστρόφως) στη λειτουργία των επιχειρήσεων κ.λπ.

Πέραν των εσωτερικών ζητημάτων, η Ε.Ε. έχει να αντιμετωπίσει και τις διεθνείς προκλήσεις από τη Μεσόγειο έως τη Ρωσία. Η Ε.Ε. θα είναι ο προνομιακός σύμμαχος των ΗΠΑ αναβαθμίζοντας τη σχέση της με την υπερδύναμη. Η στάση της Τουρκίας στη Μέση Ανατολή, στην Ανατολική Μεσόγειο, ιδιαιτέρως, και το νέο ειδύλλιο της Αγκυρας με τη Ρωσία προκαλούν νέα μεγάλα προβλήματα στις Βρυξέλλες. Το κυριότερο είναι η διαφορά «συμφερόντων» των κρατών-μελών με τις δύο δυνάμεις, που καθορίζουν το επίπεδο σχέσεων με την κυβέρνηση Ερντογάν και με το Κρεμλίνο (έτσι διαμορφώνονται πολύ διαφορετικές σχέσεις ανάμεσα στην Τουρκία και τη Γερμανία, στην Ισπανία και άλλες χώρες που έχουν ειδικά, εμπορικά και στρατιωτικά συμφέροντα με την Αγκυρα).

Ο κακός γείτονας που θα γίνει… χειρότερος

Το 2020 άφησε κακή υποθήκη στις ελληνοτουρκικές και τις ευρωτουρκικές σχέσεις, εξ ου και η Αθήνα παραμένει με το δάχτυλο στη σκανδάλη… Οχι μόνο στρατιωτικά, αλλά και διπλωματικά, για να αντιμετωπίσει τις επικοινωνιακές επιθέσεις της Aγκυρας περί επίλυσης των διμερών διαφορών και του Κυπριακού, ενόσω η «γερμανική Ε.Ε.» κλείνει το μάτι στον Ερντογάν και οι ΗΠΑ αναζητούν σημείο ισορροπίας ακόμη και μετά την επιβολή κυρώσεων για τους S-400. Ενα σημείο ισορροπίας, για να μην αυταπατώμαστε που θα κρατά την Τουρκία στην επιρροή της Δύσης, με τι αντάλλαγμα και εις βάρος ποιου;

Ούτε ο Ντόναλντ Τραμπ ούτε ο Βλαντιμίρ Πούτιν ούτε η Aνγκελα Μέρκελ ούτε η Ε.Ε. ως θεσμική οντότητα υπέδειξαν τρόπο ανάσχεσης του τουρκικού επεκτατισμού στη Συρία, στη Λιβύη, στο Αιγαίο και τις ΑΟΖ Ελλάδας-Κύπρου, παρά ο μόνος που το έπραξε ήταν ο Εμανουέλ Μακρόν. Ο πονηρός Ανατολίτης προσπάθησε να προσεγγίσει και αυτόν, διορίζοντας πρέσβη της Τουρκίας στο Παρίσι έναν παλαιό συμφοιτητή του Γάλλου προέδρου. Ομως, τέτοιου είδους παιχνίδια έχουν όρια. Το 2021 θα δείξει αν ο Ερντογάν γνωρίζει ποια είναι τα όριά του ή αν θα προσπαθήσει για πολλοστή φορά να τα υπερβεί προκλητικά, όπως έκανε στην Αμμόχωστο, εκμεταλλευόμενος τις πλάτες του γ.γ. του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ, και την κραυγαλέα αδυναμία της Ε.Ε. να υιοθετήσει μια κοινή γραμμή απέναντι στην Τουρκία.

Υπό τον όρο ότι τα σοβαρά συναλλαγματικά και κεφαλαιακά προβλήματα της τουρκικής οικονομίας δεν θα τον αναγκάσουν να προσφύγει στο ΔΝΤ – κάτι που, άλλωστε, θα ισοδυναμούσε με πολιτική αυτοκτονία-, το 2021 ο Ερντογάν θα συνεχίσει να εφαρμόζει την αντιδημοκρατική ατζέντα του σε εσωτερικά και εξωτερικά μέτωπα. Το κυνήγι των Κούρδων, των γκιουλενιστών και κάθε δημοκρατικής αντιπολιτευόμενης φωνής θα γίνει αφόρητο, χέρι χέρι με τη ραγδαία ισλαμοποίηση της κοινωνίας. Ο Ερντογάν έχει το πεδίο ελεύθερο σε αυτά, καθώς δεν αναμένονται εκλογές πριν από το 2023.

Η καλλιέργεια εξωτερικών εχθρών και η συνέχιση των συμβολικών (Αγία Σοφία) και εδαφικών κατακτήσεων (Δυτική Λιβύη, Βόρεια Συρία, Ναγκόρνο Καραμπάχ, Αμμόχωστος) αποτελούν όρο εκ των ων ουκ άνευ του τουρκικού καθεστώτος για να στρέψει αλλού την προσοχή της κοινής γνώμης από τα καθημερινά προβλήματα της φτωχοποίησης, της ανεργίας (πάνω από το 50% των Τούρκων νέων θέλουν να μεταναστεύσουν), της φίμωσης του Τύπου και της ιδεολογικοπολιτικής καταπίεσης στη χώρα.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου