Το Συμβούλιο της Επικρατείας επικύρωσε απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Χανιών η οποία είχε επιδικάσει το ποσό των 190.000 ευρώ, συν τους νόμιμους τόκους, στους συγγενείς άτυχου 24χρονου νέου, μάγειρα στο επάγγελμα, ο οποίος μέσα σε 11 ημέρες απεβίωσε εξαιτίας πολυοργανικής ανεπάρκειας, οφειλόμενης στα σύνδρομα Lyell

και Stevens-Johnson, τα οποία προκλήθηκαν, μετά από αλλεργική παρενέργεια του φαρμάκου Septrin, η οποία δεν έγινε αντιληπτή από τους γιατρούς δημοσίων νοσοκομείων της Κρήτης.

Οι γιατροί της Ιεράπετρας και του Ηράκλειου Κρήτης τον Ιούλιο του 1999 διέγνωσαν κάθε λογής ασθένειες στον άτυχο 24χρόνο, εκτός του ότι είχε υποστεί τα σύνδρομα Lyell και Stevens-Johnson.

Οι γιατροί που τον εξέτασαν στις έξι επισκέψεις του στο νοσοκομείο διέγνωσαν τέσσερεις νόσους: 1) οξεία εμπύρετη γαστρεντερίτιδα, 2) πυώδη αμυγδαλίτιδα και γαστρεντερίτιδα, 3) ανεμοβλογιά, 4) ίωση και 5) μυκητίαση, αλλά κανείς δεν διέγνωσε την πραγματική κατάσταση της υγείας του. Πρέπει να αναφερθεί ότι ένας από τους γιατρούς καθησύχαζε τους συγγενείς του λέγοντας ότι «είναι μία ίωση η οποία θα κάνει τον κύκλο της και σε δύο ημέρες θα περάσει».

Η Δικαιοσύνη καταδίκασε τελεσίδικα δύο γιατρούς σε φυλάκιση μόλις δύο ετών, με τριετή αναστολή, για τον από αμέλεια θάνατο του 24χρονου.

Ειδικότερα, την 5η Ιουλίου 1999 ο 24χρονος πήγε στα εξωτερικά ιατρεία του νοσοκομείου - κέντρου υγείας Ιεράπετρας με υψηλό πυρετό, εμετούς και διάρροια.

Ο γιατρός που τον εξέτασε διέγνωσε οξεία εμπύρετη γαστρεντερίτιδα και του υπέδειξε να κάνει εξετάσεις. Παράλληλα, χωρίς να τον υποβάλει σε αλλεργικό τεστ, του συνταγογράφησε το αντιβιοτικό Septrin και άλλα φάρμακα για τις διαρροϊκές κενώσεις.

Από τότε άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για τον άτυχο νέο. Με το που επέστρεψε στο σπίτι του, αισθάνθηκε πόνους σε όλο του το σώμα και τα πέλματά του να «μυρμηγκιάζουν», ενώ στο σώμα του εμφανίστηκαν φουσκάλες και ο πυρετός έφτασε τους 40°C.

Στην συνέχεια πηγαινοερχόταν στο νοσοκομείο και οι γιατροί διέγνωσαν κάθε φορά άλλη νόσο. Μεταξύ των άλλων οι γιατροί διέγνωσαν «πυώδη αμυγδαλίτιδα και γαστρεντερίτιδα», «μυκητίαση» και «στομαχικές διαταραχές». Στην συνέχεια ιδιωτική γιατρός, διέγνωσε ανεμοβλογιά και του χορήγησε άλλο φάρμακο.

Κατόπιν όλων αυτών ο 24χρόνος επανήλθε στο νοσοκομείο, αυτήν όμως τη φορά το μετέφερε ο πατέρας του με αναπηρικό καροτσάκι, καθώς εκείνος δεν μπορούσε πλέον να περπατήσει.

Η κατάσταση της υγείας του είχε εν τω μεταξύ επιδεινωθεί. Υπήρχαν εξανθήματα στον σώμα του και στα άκρα, καθώς και στο κεφάλι, δερματικές βλάβες στα πόδια, τα οποία ήταν καλυμμένα με φαρμακευτικά σκευάσματα (που του είχε χορηγήσει ο δερματολόγος) και με χαρτοπετσέτες, είχε 40°C πυρετό και βλάβες στη βλεννογόνο του στόματος, ενώ ήδη είχε αρχίσει η ηπατική δυσλειτουργία.

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στις δικαστικές αποφάσεις «παρόλα δε τα εμφανή στοιχεία της αλλεργικής αντίδρασης του φαρμάκου Septrin στον ασθενή (εξάνθημα βλατιδοφυσαλιδώδες με αιμορραγικό περιεχόμενο που εντοπιζόταν στον κορμό, άκρα, παλάμες και πέλματα του ασθενούς, ο οποίος επιπλέον παρουσίαζε εκτεταμένες διαβρώσεις βαλάνου, οίδημα ακροπροσθίας, επιπολής διαβρώσεις οσχέου, εκτεταμένες διαβρώσεις στόματος και χειλέων και έντονο ερύθημα επιπεφυκότος και βλεννοπυώδες έκκριμα, δεν κατόρθωσαν να διαγνώσουν την βαρειά κατάσταση του ασθενούς που ήταν αποτέλεσμα των ανεπιθύμητων παρενεργειών του φαρμάκου Septrin».

Μετά από πιέσεις των συγγενών του προς τους γιατρούς, ο άτυχος νέος μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο στο νοσοκομείο Ηρακλείου και εισήχθη σε μονάδα εντατικής θεραπείας, ενώ «πλέον η κατάσταση της υγείας του ήταν πολύ δύσκολα αναστρέψιμη, αφού η ανεπιθύμητη ενέργεια του φαρμάκου του προκάλεσε το σύνδρομο Stevens-Johnson». Μετά από λίγες μέρες (12.7.1999) μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο «Γεώργιος Γεννηματάς» της Αθήνας, όπου και απεβίωσε μετά από τέσσερις μέρες.

Να επισημανθεί ότι το εγκεκριμένο από τον Ε.Ο.Φ. σκεύασμα septrin προκαλεί ανεπιθύμητες ενέργειες που μπορεί να οδηγήσουν και σε θάνατο (γενικευμένο εξάνθημα, κνησμό, κνίδωση, πολύμορφο ερύθημα, σύνδρομο Stevens Johnson, τοξική επιδερμική νεκρόλυση, σύνδρομο Lyell, ηπατική νέκρωση κ.λ.π.).

ΑΠΕ

Ερευνητές από τις ΗΠΑ και στο Ισραήλ δοκιμάζουν ένα οπιοειδές αναλγητικό κατά των τάσεων αυτοκτονίας, ελπίζοντας ότι θα αναπτύξουν το πρώτο χάπι που θα είναι άμεσα αποτελεσματικό.

Πρόκειται για τη βουπρενορφίνη, ένα ημισυνθετικό οπιοειδές, το οποίο χρησιμοποιείται επίσης, όπως η μεθαδόνη, για την απεξάρτηση από την ηρωίνη.
Η προκαταρκτική κλινική δοκιμή δείχνει ότι το φάρμακο μπορεί να μειώσει δραστικά τις αυτοκτονικές σκέψεις μετά από μία μόνο εβδομάδα χορήγησης. Αν αυτό επιβεβαιωθεί από μεγαλύτερες κλινικές δοκιμές, τότε ανοίγει ο δρόμος για το πρώτο αντι-αυτοκτονικό φάρμακο ταχείας δράσης.

Οι ερευνητές του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον και του Πανεπιστημίου της Χάιφα, με επικεφαλής τον Τζάακ Πάνκσεπ, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό περιοδικό ψυχιατρικής The American Journal of Psychiatry, σύμφωνα με το New Scientist, χορήγησαν επί ένα μήνα σε χαμηλή δοσολογία το φάρμακο σε 40 ανθρώπους με σοβαρές τάσεις αυτοκτονίας. Τα δύο τρία των συμμετεχόντων είχαν ήδη κάνει απόπειρα. Μια δεύτερη ομάδα ατόμων επίσης με αυτοκτονικές τάσεις έλαβε εικονικό φάρμακο (placebo).

Η ψυχική κατάσταση των ασθενών καταγραφόταν από ψυχιάτρους ανά εβδομάδα μέσω ειδικού ερωτηματολογίου. Στην αρχή της δοκιμής οι ασθενείς είχαν κατά μέσο όρο «σκορ αυτοκτονίας» 20 (θεωρούμενο αρκετά υψηλό για να νοσηλευθεί ο ασθενής στο νοσοκομείο για τη δική του ασφάλεια). Όσοι πήραν το φάρμακο σε μία εβδομάδα είχαν υποχωρήσει έξι μονάδες στην κλίμακα των αυτοκτονικών σκέψεων και σε ένα μήνα εμφάνιζαν μείωση δέκα μονάδων (δηλαδή στο μισό), επίπεδο ασφαλές για να μην χρειάζονται νοσηλεία. Όσοι πήραν το εικονικό φάρμακο εμφάνισαν μείωση δύο μονάδων.

Ένα φάρμακο γρήγορης δράσης θεωρείται απαραίτητο, σύμφωνα με τους γιατρούς, καθώς έχει αυξηθεί σημαντικά ο αριθμός των ανθρώπων με τάση αυτοκτονίας. Για παράδειγμα, στις ΗΠΑ μέσα σε ένα έτος πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι κάνουν απόπειρα αυτοκτονίας.

Οι υπάρχουσες θεραπείες, όπως τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα και οι ψυχοθεραπείες, δεν έχουν άμεση αποτελεσματικότητα, καθώς συχνά και τα δύο χρειάζονται πάνω από έξι εβδομάδες για να δράσουν. Η κεταμίνη, ένα φάρμακο που δρα πιο γρήγορα, επιφέρει παραισθήσεις ως παρενέργειες και η δράση της γρήγορα εξασθενεί.
bigstock Soldier During Therapy Of Depr 99178304

Οι ερευνητές στράφηκαν ως εναλλακτική λύση στα οπιοειδή. Ο Πάνκσεπ δήλωσε ότι αν η βουπρενορφίνη χορηγείτο σε υψηλότερη δόση, τα αποτελέσματα θα ήταν ακόμη πιο θετικά. Όμως η αύξηση της δόσης στα οπιοειδή είναι ένα επίμαχο θέμα, καθώς η υπερδοσολογία μπορεί να οδηγήσει ακόμη και στον θάνατο.

Από όλα τα οπιοειδή, η βουπρενορφίνη θεωρείται η πιο ασφαλής και γι' αυτό συνταγογραφείται ακόμη και σε ανθρώπους που έχουν εθιστεί σε άλλα οπιοειδή. Η ερευνητική ομάδα του Πάνκσεπ φρόντισε πάντως να χορηγήσει δόσεις 30 φορές μικρότερες από αυτές που θα οδηγούσαν σε εθισμό. Κανείς από τους συμμετέχοντες ασθενείς δεν ανέφερε συμπτώματα στέρησης μετά τη διακοπή της χορήγησης του φαρμάκου όταν ολοκληρώθηκε η δοκιμή.

onmed.gr

Ένα φάρμακο εγκεκριμένο για την αντιμετώπιση της λευχαιμίας, βελτίωσε σημαντικά την κατάσταση μικρής ομάδας πασχόντων από τελικού σταδίου νόσο του Πάρκινσον.

Το φάρμακο λέγεται νιλοτινίμπη (nilotinib) και οι 10 από τους 11 ασθενείς που το πήραν παρουσίασαν βελτίωση σε πολλές λειτουργίες τους, από την ικανότητα ομιλίας και τη σκέψη έως την κινητικότητα.

Επιπλέον, οδήγησε σε σημαντικές αλλαγές των επιπέδων ορισμένων τοξικών πρωτεϊνών στον εγκέφαλό τους, η παρουσία των οποίων σημαίνει επιδείνωση της νόσου.

Οι βελτιώσεις των ασθενών ήταν τόσο έντονες, ώστε αρκετοί δήλωσαν πως νιώθουν σαν να αναστήθηκαν.

Αν και τα αποτελέσματα αυτά μοιάζουν πάρα πολύ ελπιδοφόρα, η ερμηνεία τους πρέπει να γίνει με ιδιαίτερη προσοχή, έσπευσαν να επισημάνουν οι ερευνητές.

Όπως εξήγησαν, η μελέτη τους είναι πάρα πολύ μικρή και δεν συγκρίθηκαν οι ασθενείς με άλλους που θα έπαιρναν ένα εικονικό φάρμακο, ώστε να βεβαιωθεί λ.χ. πως οι όποιες βελτιώσεις δεν οφείλονται στην αυθυποβολή (placebo effect).

Επιπλέον, το φάρμακο ως φαίνεται δρα μόνο για όσο καιρό το παίρνουν οι ασθενείς και οι γιατροί δεν γνωρίζουν ποιες θα είναι οι μακροπρόθεσμες εκβάσεις των ασθενών από τυχόν παρατεταμένη θεραπεία.

Το μόνο που μπορεί θετικά να λεχθεί είναι ότι οι συγκεκριμένοι ασθενείς, οι οποίοι έλαβαν συγκεκριμένες δόσεις του φαρμάκου για ορισμένο χρονικό διάστημα, παρουσίασαν βελτίωση της κατάστασής τους. Το αν το ίδιο μπορεί να συμβεί και σε άλλους ασθενείς, παραμένει ακόμα άγνωστο.

Η μελέτη

Η νέα μελέτη παρουσιάσθηκε στο ετήσιο συνέδριο της αμερικανικής Εταιρείας Νευροεπιστήμης (Neuroscience 2015), που διεξήχθη στο Σικάγο.

Σύμφωνα με ανακοίνωση του Πανεπιστημίου της Τζώρτζταουν, στην Ουάσινγκτον, ο δρ Τσαρμπέλ Μούζα, επίκουρος καθηγητής Νευρολογίας και διευθυντής του Εργαστηρίου Ανοιών & Παρκινσονισμού, είχε διεξάγει προ ετών έρευνες σε πειραματόζωα που είχαν δείξει ότι η νιλοτινίμπη μπορεί να συμβάλλει στην αντιμετώπιση νευρολογικών νόσων όπως το Πάρκινσον.

Στην παρούσα μελέτη, η οποία είναι ουσιαστικά η πιλοτική δοκιμή σε ανθρώπους των προκλινικών ευρημάτων, συνεργάσθηκε με τον δρα Φερνάντο Πέιγκαν, αναπληρωτή καθηγητή Νευρολογίας και διευθυντή του Προγράμματος Κινητικών Διαταραχών στο Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου της Τζώρτζταουν.

Οι δύο επιστήμονες χορήγησαν τη νιλοτινίμπη σε 12 ασθενείς, οι 11 εκ των οποίων ολοκλήρωσαν τη μελέτη (διήρκησε έξι μήνες), έχοντας ως στόχο να εξετάσουν εάν το φάρμακο θα ήταν ασφαλές.

Οι δόσεις του φαρμάκου που χορηγήθηκαν είναι πολύ χαμηλότερες από εκείνες που δίνονται σε ασθενείς με λευχαιμία, είπαν οι δύο γιατροί στο συνέδριο.

Τα αποτελέσματα

Η νιλοτινίμπη απεδείχθη ασφαλής, ενώ επέφερε σε 10 από τους ασθενείς σημαντικές βελτιώσεις των συμπτωμάτων τους, τόσο των κινητικών (π.χ. ικανότητα βάδισης, ομιλίας) όσο και των μη κινητικών (π.χ. κένωση των εντέρων).

Υπήρξε μάλιστα ένας ασθενής ο οποίος ήταν καθηλωμένος σε αναπηρική καρέκλα και ανέκτησε την ικανότητα της βάδισης, και τρεις οι οποίοι δεν μιλούσαν και μπόρεσαν να ξανακάνουν συζητήσεις με την οικογένειά τους.

«Οι μεγαλύτερες βελτιώσεις παρατηρήθηκαν στους ασθενείς που μόλις έμπαιναν στο τελικό στάδιο της νόσου, καθώς και σε όσους είχαν άνοια με σωμάτια λέβι (Lewy) η οποία συχνά περιγράφεται ως συνδυασμός των νόσων Πάρκινσον και Αλτσχάιμερ», διευκρίνισε ο δρ Πέιγκαν.

Ειδικές εξετάσεις έδειξαν ακόμα ότι σε πολλούς ασθενείς αυξήθηκε η παραγωγή της ουσίας ντοπαμίνη στον εγκέφαλο.

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μειώσουν ή να διακόψουν εντελώς τα φάρμακα που έπαιρναν για το Πάρκινσον, δεδομένου ότι το χαρακτηριστικό γνώρισμά του είναι η απουσία ντοπαμίνης.

Βελτιώσεις παρατηρήθηκαν και σε ορισμένους βιολογικούς δείκτες της ασθένειας, που ανιχνεύονται με εξέταση του εγκεφαλονωτιαίου υγρού (είναι το υγρό που περιέχεται στην σπονδυλική στήλη και τον εγκέφαλο).

Οι βιοδείκτες αυτοί είναι οι πρωτεΐνες άλφα-συνουκλεϊνη, αμυλοειδής βήτα-40/42 και ντοπαμίνη τα επίπεδα των οποίων μειώνονται όσο εξελίσσεται το Πάρκινσον, καθώς και οι πρωτεΐνες Tau και p-Tau τα επίπεδα των οποίων αυξάνονται όταν οι ασθενείς αρχίζουν να έχουν και άνοια.

Οι βελτιώσεις σε αυτούς τους βιοδείκτες «υποδηλώνουν αποβολή τοξικών πρωτεϊνών από τον εγκέφαλο και επομένως βελτίωση της εγκεφαλικής λειτουργίας», εξήγησε ο δρ Πέιγκαν.

Τα επόμενα βήματα

Και συνέχισε: «Αυτή η μελέτη αντιπροσωπεύει την πρώτη στα χρονικά ένδειξη ότι μία θεραπεία ίσως μπορεί να αντιστρέφει τη νοητική και κινητική φθορά στους ασθενείς με νόσο του Πάρκινσον και άνοια με σωμάτια λέβι, αναλόγως βεβαίως και με το στάδιο των νοσημάτων αυτών.

»Έχει όμως ζωτική σημασία να διεξάγουμε μεγαλύτερες και πιο καλά σχεδιασμένες μελέτες, πριν αποφανθούμε για τον αληθινό αντίκτυπο του φαρμάκου».

Σημειώνεται πως όταν οι ασθενείς σταμάτησαν τη λήψη νιλοτινίμπης, η νοητική και κινητική ικανότητά τους παρουσίασε εκ νέου φθίνουσα πορεία, παρότι ξανάρχισαν να παίρνουν τα αντιπαρκινσονικά φάρμακά τους.

Επειδή, όμως, υπάρχει και παρατεινόμενη φάση της μελέτης, τώρα λαμβάνουν πάλι νιλοτινίμπη και οι ερευνητές συνεχίζουν την παρακολούθησή τους.

Επιπλέον, προγραμματίζουν από το νέο έτος νέες, μεγαλύτερες μελέτες στις οποίες θα συμπεριλάβουν πάσχοντες και από άλλες παρεμφερείς νόσους, συμπεριλαμβανομένης της νόσου Αλτσχάιμερ.

Πηγή: tanea.gr