Γράφει η Αθανασιάδου Μαρία – Ψυχολόγος
Η εμμονή στην «Τελειότητα» και το ατέρμονο κυνήγι του «Αψεγάδιαστου» ταλαιπωρεί πολλούς ανθρώπους …!! Ναι μεν βγαίνει ασυνείδητα ως μία εσωτερική ανάγκη, η οποία αν δεν ικανοποιηθεί … ενδέχεται να «τιμωρήσει» … αλλά τελικά, όπως και να έχει, προκαλεί απίστευτη ψυχική και σωματική κούραση και στον «Τελειομανή» και στους γύρω του.
Η «Τελειοθηρία» από τι προκαλείται; Όταν ένας άνθρωπος θέλει τόσο πολύ να έχει under control τα πάντα στη ζωή του … να είναι όλα σε τάξη … να μαζεύει μόνο επιτυχίες … κατά βάθος τι θέλει να κερδίσει;
Η απάντηση είναι μία και μοναδική … Την επιβεβαίωση, την επιβράβευση και την αποδοχή !! Συνήθως, οι ενήλικες που είναι «Τελειομανείς» στην ζωή τους, ως παιδιά έχουν εισπράξει σε μεγάλο βαθμό την επίκριση και την αδιαφορία, μπήκαν αρκετά στο περιθώριο και μεγαλώνοντας με το να προσπαθούν καθημερινά να ελέγχουν και να επιδιώκουν την «τέλεια» δουλειά … τους «τέλειους» συντρόφους … την «τέλεια» οικογένεια … τους «τέλειους» φίλους … αισθάνονται ότι τα μάτια γύρω τους θα καμαρώνουν για εκείνους !! Στην πραγματικότητα, αγωνίζονται με αυτόν τον τρόπο να πιστέψουν στον ίδιο τους τον εαυτό μέσα από τους «άλλους» … γιατί δεν έχουν μάθει από τα παιδικά τους χρόνια να αυτο-καμαρώνονται …!!
Οι «Τελειομανείς» άνθρωποι μέσα από αυτόν τον καταναγκασμό, καλώς ή κακώς, βγάζουν και ωραία αποτελέσματα μέσα από τις ενέργειες τους. Για αυτό άλλωστε και οι εργοδότες δεν έχουν ποτέ κανένα παράπονο από τέτοιους εργαζομένους … Οι ίδιοι, όμως, προκειμένου να πετύχουν το καλύτερο και να αποκλείσουν κάθε πιθανότητα αποτυχίας, καταναλώνουν περισσότερες δυνάμεις από αυτές, που μπορούν να αντέξουν, βάζοντας παράλληλα και σε άλλους ανθρώπους το «μαχαίρι στο λαιμό», για να το διασφαλίσουν. Όλη αυτή η εσωτερική πίεση, που στο συνειδητό θεωρείται απόλυτα φυσιολογική, συσσωρεύεται και πολλές φορές σωματοποιείται με τις λεγόμενες «ψυχοσωματικές διαταραχές».
Η λύση βρίσκεται στο να τροποποιηθούν οι «καταγραφές του παρελθόντος» … Να αλλάξει η ματιά προς τον εαυτό … και να γίνει απόλυτα κατανοητός ο λόγος, που δεν εισπράχθηκαν τα «μπράβο» κατά την παιδική ηλικία … Η κατανόηση, η αποδοχή, η συγχώρεση και η αγάπη προς εμάς τους ίδιους και την οικογένεια, που μας έφερε στον κόσμο, είναι λέξεις κλειδιά για την εξομάλυνση της «Τελειοθηρίας» …!! Είναι μόνο καλό, να επιθυμούμε καλά πράγματα για εμάς και τους ανθρώπους, που αγαπάμε … Αλλά αυτό με βασική προϋπόθεση να απουσιάζει ο ψυχαναγκασμός, το άγχος και η αγωνία από κάθε είδους προσπάθεια !! Γιατί ..; Γιατί απλά το «Τέλειο» δεν υπάρχει … η «Κορυφή» δεν αγγίζεται … και αν αγγιχθεί, τότε έχουμε την αίσθηση ότι στην πορεία υπάρχει και άλλη !!
Ναι, είσαι τελειομανής, που είναι το κακό! Θέλεις η γωνία του coffee table book να εφάπτεται στην νοητή γραμμή που δημιουργεί το τασάκι με το τηλεκοντρόλ πάνω στο τραπέζι του σαλονιού. Θέλεις στο sms που γράφεις να μην υπάρχουν ορθογραφικά λάθη.
Θέλεις να μην αργείς στα ραντεβού σου και στη δουλειά σου να μην κάνεις κανένα λάθος ποτέ. Που είναι το κακό; Που σου αρέσει η τάξη, που θέλεις να είσαι σωστή στη δουλειά σου, που θέλεις να είσαι συνεπής;
Όχι. Το κακό είναι που όταν το τασάκι μετακινηθεί εκνευρίζεσαι, που αν την ώρα που κατευθύνεσαι προς το ραντεβού σου βλέπεις ότι θα φτάσεις με καθυστέρηση σε πιάνει κόμπος στο στομάχι, δύσπνοια και αρχίζεις να χάνεις την ψυχραιμία σου. Το κακό είναι που σε περίπτωση ενός μικρού λάθους στη δουλειά παθαίνεις πανικούς και αρχίζεις να φοβάσαι ότι θα απολυθείς, ότι θα διαγραφούν όλες οι υπόλοιπες προσπάθειές σου. Το κακό είναι που έχεις τον εαυτό σου σε μόνιμη τσίτα και δεν μπορείς να ανασάνεις. Είσαι άκαμπτη, στριμωγμένη σε αμέτρητα όρια και “πρέπει” προκειμένου να είσαι τέλεια.
Κι αυτό σου στερεί ελευθερία, ζωή... Το άνθρωποι είμαστε και λάθη κάνουμε για σένα είναι μια δικαιολογία, όχι ένα γεγονός. Και σύμφωνα με την ψυχολόγο, η τελειομανία είναι μειονέκτημα όταν γίνεται θηλιά στο λαιμό.
ΤΣΕΚΑΡΕ ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ
Η ψυχολόγος Χρυσούλα Μαυράκη σου δίνει τις συνιστώσες... για να καταλάβεις αν είσαι ή δεν είσαι τελειομανής.
1.Τρελαίνεσαι όταν δεν είσαι ακριβής στο λεπτό στο ραντεβού ή στην εργασία σου.
2.Δεν ανέχεσαι την παραμικρή ακαταστασία μέσα στο χώρο σου.
3.Παθαίνεις κρίση αν σου μετακινήσουν τα αντικείμενα από τη θέση που τα έχεις τοποθετήσει.
4.Στεναχωριέσαι μέχρι δακρύων αν δεν είσαι συνεπής σε μια υπόσχεση που έχεις δώσει.
5.Δεν συγχωρείς το παραμικρό λάθος είτε στον εαυτό σου, είτε στους άλλους.
ΤΙ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ
Χμμμ! Μπήκες σε σκέψεις; Έχεις κανένα από τα παραπάνω συμπτώματα; Από τα δικά μου (συμπτώματα) έχω να πω ότι το τελευταίο είναι και αυτό που μπορεί να με αφήσει τις περισσότερες νύχτες άυπνη. Δεν επιτρέπω κανένα περιθώριο λάθους στον εαυτό μου. Φυσικά, επειδή κι εγώ άνθρωπος είμαι κάνω πολλά λάθη. Κι εκεί αρχίσει το πρόβλημα... Τι να κάνω, ψυχολόγε μου;
1. Κοιτάζεις πολύ σοβαρά τον εαυτό σου και αν κρίνεις ότι τα παραπάνω τα κάνεις όλα ή τα περισσότερα, μιλάς με ειδικό.
2. Αν δεν φτάνεις στην υπερβολή, απλά για όλα τα παραπάνω νοιάζεσαι αρκετά, προσπαθείς να το δεις διαφορετικά από μόνη σου -πιο χαλαρά και λιγότερο αγχωμένα.
3. Σκέψου ότι όλοι οι κανόνες έχουν εξαιρέσεις και ότι οι ανατροπές είναι αυτές που κάνουν την ζωή μας “νόστιμη”.
4.Συγκρατείσαι και δεν είσαι έτοιμη να κρίνεις αυστηρά είτε τον εαυτό σου είτε τους άλλους.
5.Προσπαθείς να βλέπεις τα πάντα με πιο αισιόδοξη, ανέμελη ματιά γιατί η ζωή είναι πολύ μικρή για να την γεμίζεις με κανόνες, απαγορεύσεις και σκληρές κριτικές.
Με λίγα λόγια, το τέλειο είναι ανέφικτο για έναν άνθρωπο σύμφωνα με τις φήμες που κυκλοφορούν. Άρα, μήπως να χαλαρώσεις; Μήπως να σταματήσεις να κυνηγάς το απόλυτο, το αδύνατο; Δεν έγινε και τίποτα αν λείψει ένας τόνος, αν καθυστερήσεις πέντε λεπτά, αν κάνεις ένα λάθος... ε;
tlife.gr