Ας θυμηθούμε την ανάλογη περίοδο του 1981. Η τότε διαφαινόμενη νέα κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ προδιέγραφε ένα σαφές πλαίσιο πολιτικής πλεύσης (άλλα εφαρμόστηκαν κι άλλα όχι) που επιγραμματικά έλεγε: ‘’όχι στην ΕΟΚ, όχι στο ΝΑΤΟ, Εθνική ανεξαρτησία, Λαϊκή κυριαρχία και κοινωνική απελευθέρωση’’ και πρότεινε μια αδέσμευτη Ελλάδα με κοινωνικοποιήσεις βασικών παραγωγικών υποδομών και την δημιουργία κράτους πρόνοιας μέσω της λαϊκής εξουσίας που εδράζονταν ‘’στους 3 πυλώνες της δημοκρατίας: συνδικαλισμό-τοπική αυτοδιοίκηση-κοινοβούλιο’’. Η τοπική αυτοδιοίκηση, τότε, ήταν βασικό στοιχείο της κυβερνητικής ατζέντας.

Β. Σήμερα, μια σχετικά ανάλογη περίοδο, το πρόβλημα της αλλαγής μπαίνει με άλλους όρους με βασική διαφορά την αλλαγή της προεκλογικής συμπεριφοράς. Δεν υπάρχει ο ενθουσιασμός του 1981 και η λαϊκή συμμετοχή. Η οικονομική δυσπραγία είναι προφανής και επηρεάζει το όλο κλίμα.
--Κυριαρχεί το θέμα της ευρωπαϊκής πολιτικής της λιτότητας, το εξωτερικό χρέος και γενικά η οικονομική πολιτική σε σχέση με τον διεθνή παράγοντα και την σημερινή φάση της παγκοσμιοποίησης.
--Έχει υποβαθμιστεί ο προβληματισμός για την εσωτερική πολιτική της χώρας. Έτσι ενώ ακούμε κάπου- κάπου περί παραγωγικής ανασυγκρότησης δεν διαγράφονται συγκεκριμένα μέτρα αλλαγών που θα μας οδηγήσουν σε μια καλύτερη εθνική και κοινωνική κατάσταση από αυτήν που ζούμε εδώ και 5 χρόνια.

Γ. Η τοπική αυτοδιοίκηση, ο Δήμος, περνούν την δική τους κρίση. Θεωρήθηκαν χώροι σπατάλης δημόσιου χρήματος και επιβλήθηκαν περικοπές εσόδων από κρατικούς πόρους (> 50%), απολύσεις και ελαστικές σχέσεις εργασίας, αυστηρή επιτήρηση και περιορισμός του αναπτυξιακού χαρακτήρα τους ενώ υφίσταται τις συνέπειες της οικονομικής ύφεσης με την αδυναμία  των δημοτών να εκπληρώσουν τις φορολογικές τους υποχρεώσεις. Τα πράγματα πρέπει και εδώ να αλλάξουν! και είναι κρίμα που απουσιάζουν από τον πολιτικό διάλογο οι αναγκαίες θεσμικές και καταστατικές αλλαγές

Δ. Ο Δήμος είναι εν δυνάμει αναπτυξιακός κοινωνικός μηχανισμός. Για να μπορέσει όμως να ασκήσει καθήκοντα αναπτυξιακού προγραμματισμού, σχεδιασμού και υλοποίησης έργων υποδομής χρειάζεται η αλλαγή του θεσμικού της πλαισίου, που είναι κυβερνητική αρμοδιότητα.
1.    Διαχωρισμός ευθυνών ανάμεσα στον Δήμο και την κρατική αρχή. Κατάργηση της αποκεντρωμένης διοίκησης. Διεύρυνση του ρόλου και της έκτασης της εκλεγμένης περιφέρειας (σε 1 νησιωτική) και ενδυνάμωση του πρώτου βαθμού ΤΑ.
2.    Νέος κώδικας τοπικής αυτοδιοίκησης που θα καθιερώνει την δημοκρατία (αναλογικό εκλογικό σύστημα), την διαφάνεια (ελεύθερη πρόσβαση κάθε πολίτη σε όλα τα δημοτικά έγγραφα) και την  ισότητα στην σχέση δημότη και την δημοτικής αρχής, καταργώντας τον δημαρχοκεντρισμό.
3.    Αυτοτέλεια του Δήμου στην πολιτική λειτουργία του και αποκλειστικότητα σε θέματα παροχής υπηρεσιών (Νερό, Απορρίμματα, πρωτοβάθμια παιδεία, πρωτοβάθμια υγεία, την κοινωνική πρόνοια και την περιβαλλοντική πολιτική (χωροταξία-πολεοδομία και διαχείριση τοπικής τοπικών φυσικών πόρων) και άμβλυνση της κρατικής εποπτείας.
4.    Κατάργηση όλου του πλέγματος νεοφιλελεύθερων θεσπίσεων που απαγορεύουν στον δήμο να ασκήσει επιχειρηματική δραστηριότητα για την τοπική ανάπτυξη. Δημοτική επιχειρηματική δραστηριότητα μέσα στο πλαίσιο των κανόνων της ελεύθερης αγοράς κι όχι του προστατευτισμού.
5.    Διαχωρισμός ευθυνών ανάμεσα στον διοικητικό μηχανισμό του Δήμου και την Δημοτική Αρχή .
6.    Κατάργηση του νομικού πλέγματος απουσίας ευθυνών του Δημάρχου και των λοιπών αξιωματούχων της δημοτικής αρχής.
7.    Φορολογική αρμοδιότητα του Δήμου για επιβολή τοπικού φόρου για αναπτυξιακά έργα
8.    Τεχνολογικός εκσυγχρονισμός και υποχρεωτική εφαρμογή σύγχρονων επιστημονικών μεθόδων διαχείρισης σε κάθε πλευρά της Δημοτικής μηχανής. Καθιέρωση ποιοτικών κριτήριων ελέγχου του εκσυγχρονισμού και της αποτελεσματικής διαχείρισης των αρμοδιοτήτων τους με δημοσιοποίηση των ελέγχων.
Ιδωμεν τι θα αλλάξει!

Ν. Μυλωνάς
                   

Προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας κατά της απόφασης παραχώρησης όλων των περιφερειακών αεροδρομίων (και ειδικά του αεροδρομίου των Χανίων)

Το γεγονός:
• Προσφυγή κατέθεσαν τοπικοί φορείς της Κρήτης στο Συμβούλιο της Επικρατείας
και ζητούν να ακυρωθεί η από 27.10.2011 απόφαση της διυπουργικής επιτροπής αναδιαρθρώσεων και αποκρατικοποιήσεων με την οποία παραχωρήθηκε στο ΤΑΙΠΕΔ το δικαίωμα παραχώρησης σε τρίτους μέσω συμβάσεων (διοίκησης, διαχείρισης, επέκτασης, συντήρησης και εκμετάλλευσης) όλων των κρατικών αεροδρομίων και ειδικά αυτό του αεροδρομίου των Χανίων Κρήτης.
• Οι τοπικοί φορείς υποστηρίζουν ότι με την ιδιωτικοποίηση θα δημιουργηθεί ιδιωτικό μονοπώλιο και θα αυξηθεί το κόστος αερομεταφορών, αλλά θα αυξηθεί και η τιμή των εισιτηρίων, ενώ θα έχει αρνητικές επιπτώσεις στην τουριστική κίνηση της Κρήτης. Παράλληλα, υποστηρίζουν ότι με την παραχώρηση παραβιάζονται σωρεία συνταγματικών διατάξεων, αλλά και η Ευρωπαϊκή νομοθεσία. Επίσης, η προσφυγή, βασίζεται σε νομικά επιχειρήματα που έχουν να κάνουν με την παραβίαση θεμελιωδών συνταγματικών διατάξεων, όπως η οικονομική ελευθερία και η δημόσια ασφάλεια, ενώ επίσης τεκμηριώνονται ζητήματα παραβίασης του ελεύθερου ανταγωνισμού (δημιουργώντας μονοπωλιακό καθεστώς) και της διμερούς σύμβασης Ελλάδας - Αμερικής σχετικά με την χρήση του Αεροδρομίου
της Σούδας.
• Στο ΣτΕ προσέφυγαν οι Δήμοι Χανιών, Πλατανιά, Κισσάμου, Αποκορώνου,
Σφακιών, Καντάνου-Σελίνου, Γαύδου, Ρεθύμνου, Αμαρίου, Μυλοποτάμου, Αγίου Βασιλείου και Ανωγείων, η περιφερειακή ενότητα Χανιών και Ρεθύμνου, οι Δικηγορικοί Σύλλογοι Χανίων και Ρεθύμνου, καθώς και το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Χανιών και Ρεθύμνου.
Το συμπέρασμα:
Θα έπρεπε και εμείς να υπερασπιστούμε τα αεροδρόμια Ρόδου και Κω. Όμως πρακτικά και ιδεολογικά έχει εμπεδωθεί στην περιοχή μας η φιλελεύθερη άποψη ότι με το πέρασμα της διαχείρισης στους ιδιώτες θα έχουμε ουτως ή άλλως μια αποδοτικότερη και αποτελεσματικότερη εκμετάλλευση.
Πρέπει να ξέρουμε όμως ότι: τα 14 περιφερειακά αεροδρόμια, μεταξύ των οποίων και αυτό της Θεσσαλονίκης, πουλήθηκαν στην κρατική γερμανική εταιρεία Fraport-Slentel, μεγαλομέτοχοι της οποίας είναι το κρατίδιο της Έσσης και το τοπικό Εμποροβιομηχανικό Επιμελητήριο. Στην περίπτωση αυτή δεν έχουμε κλασσικού τύπου ιδιωτικοποίηση, αλλά το Ελληνικό κράτος πουλάει – το Γερμανικό αγοράζει!
Στην Κρήτη υπάρχει ιθύνουσα τοπική τάξη που σκάφτεται και δρα με ορους τοπικής συνείδησης που αμύνεται στην απώλεια παραγωγικών δραστηριοτήτων από τον παγκοσμιοποιημενο κεφάλαιο και κάνει βήματα για την Κρητική παραγωγική ανασυγκρότηση ενώ στα Δωδεκάνησα εκ του αποτελέσματος φαίνεται ότι είμαστε πολύ μακριά από τέτοιους προβληματισμούς!!!

Την ΔΑΝΕ ακολουθησε η Τράπεζα Δωδεκανήσου και μετά, αδιαμαρτύρητα, τα αεροδρόμια μας. Δυστυχώς έπεται η συνέχεια!!!
8-1-2015

Νίκος Μυλωνάς

 

Γιατί περί πολιτικών ελλειμμάτων… ούτε λόγος!!!Τα περί ισχυρού και κραταιού Δήμου είναι αστεία να λέγονται. Για παράδειγμα ένας ισχυρός Δήμος γιατί αδυνατεί από το 1989 να υλοποιήσει στο έδαφος το σχέδιο πόλης της επέκτασης του; Γιατί η πόλη της Κω των Ιταλών είχε πρωτοποριακά συστήματα υποδομών αλλά σήμερα ΟΧΙ; Τι να πεις στον επισκέπτη της πόλης για την απουσία π.χ. δημοσίων τουαλετών;Οι οικονομικοί πόροι του Δήμου μας με βάση την προέλευσή τους, ταξινομούνται σε 4 κατηγορίες :

1.    Ίδια έσοδα από φόρους, τέλη, δικαιώματα, εισφορές (τοπικό φορολογικό σύστημα)
2.    Ίδια έσοδα από αξιοποίηση τοπικών πόρων (πχ δημοτική περιουσία)
3.    Επιχορηγήσεις, γενικές και ειδικές, από την κεντρική, την περιφερειακή διοίκηση και από την Ε.Ε.
4.    Δάνεια από πιστωτικά ιδρύματα, αξιοποίηση σύγχρονων χρηματοοικονομικών εργαλείων (πχ ΣΔΙΤ)Το 2 αποδίδει μέχρι στιγμής ελάχιστα (650.000 ευρώ αναμένονται το 2015).

Το 3 δεν εξαρτάται από εμάς και βαίνει μειούμενο (30 εκ το 2014, 21 εκ το 2015).

Το 4 δεν λειτουργεί και μάλλον δεν θα λειτουργήσει και το 2015.

Άρα μένει το σκέλος 1 που αφορά τα ίδια έσοδα δηλ. την τοπική δημοτική φορολογία. Προς τα πού πρέπει να ψάξουμε για τον αντικαταστάτη του ΔΗΦΟΔΩ; Καλό θα ήταν να δούμε τι γίνεται στην Ευρώπη με τους τοπικούς φόρους. Ο επισυναπτόμενος πίνακας είναι πολύ κατατοπιστικός. (Για όσους ενδιαφέρονται στο διαδίκτυο μπορούν να βρουν πάρα πολλά στοιχεία και μελέτες).

Ο φόρος στην Ακίνητη Περιουσία (ο ΦΑΠ) είναι ο πιο διαδεδομένος στην Ευρωπαϊκή Τ.Α.

Ακολουθεί ο φόρος εισοδήματος και ο φόρος επί των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων ή φόρος επιτηδεύματος σύμφωνα με την παλαιότερη Ελληνική εκδοχή. Ενδιαφέρουσα περίπτωση είναι οι πρόσθετοι φόροι. Για παράδειγμα ο φόρος δεύτερης κατοικίας που εφαρμόζουν πολλές Τ.Α (Λουξεμβούργο, Αυστρία) θα έδινε λύσεις στις τουριστική περιοχή μας και θα μπορούσε να συνδυαστεί με τον ΦΑΠ όπως στην περίπτωση της Πορτογαλίας.Παρατηρείστε την ποικιλία εσόδων των ισπανικών (13 τομείς) και ιταλικών ανταγωνιστικών τουριστικών κρατών (6 τομείς)!

 

Η ιδέα για φόρο στην κινητή τηλεφωνία είναι αρκετά ενδιαφέρουσα. Η αγορά της κινητής τηλεφωνίας είναι δυναμική ώστε να προεξοφλεί και δυναμικότητα φορολογικών εσόδων. Οι κεραίες της κινητής τηλεφωνίας δημιουργούν περιβαλλοντικά προβλήματα τοπικού χαρακτήρα.  Η εναρμόνιση της ελληνικής νομοθεσίας με την κοινοτική σχετικά με τα κατοικίδια παρέχει δυνατότητες εντοπισμού των σκύλων και φορολόγησης των ιδιοκτητών τους. Αλλά η συνέχεια επί της …οθόνης!Γράφει ο Νίκος Μυλωνάς

Το 1938 θεσμοθετήθηκε ο τοπικός Φόρος Δωδεκανήσου, το 1994 αντικαταστάθηκε από τον ΔΗΦΟΔΩ. Σήμερα είμαστε υποχρεωμένοι να διεκδικήσουμε έναν εναλλακτικό τοπικό φόρο, για να μην δούμε τον Δήμο μας να λειτουργεί και ...με λογιστικά ελλείμματα. Γιατί περί πολιτικών ελλειμμάτων… ούτε λόγος!!!

Τα περί ισχυρού και κραταιού Δήμου είναι αστεία να λέγονται. Για παράδειγμα ένας ισχυρός Δήμος γιατί αδυνατεί από το 1989 να υλοποιήσει στο έδαφος το σχέδιο πόλης της επέκτασης του; Γιατί η πόλη της Κω των Ιταλών είχε πρωτοποριακά συστήματα υποδομών αλλά σήμερα ΟΧΙ; Τι να πεις στον επισκέπτη της πόλης για την απουσία π.χ. δημοσίων τουαλετών;
Οι οικονομικοί πόροι του Δήμου μας με βάση την προέλευσή τους, ταξινομούνται σε 4 κατηγορίες :
1. Ίδια έσοδα από φόρους, τέλη, δικαιώματα, εισφορές (τοπικό φορολογικό σύστημα)
2. Ίδια έσοδα από αξιοποίηση τοπικών πόρων (πχ δημοτική περιουσία)
3. Επιχορηγήσεις, γενικές και ειδικές, από την κεντρική, την περιφερειακή διοίκηση και από την Ε.Ε.
4. Δάνεια από πιστωτικά ιδρύματα, αξιοποίηση σύγχρονων χρηματοοικονομικών εργαλείων (πχ ΣΔΙΤ)
Το 2 αποδίδει μέχρι στιγμής ελάχιστα (650.000 ευρώ αναμένονται το 2015).
Το 3 δεν εξαρτάται από εμάς και βαίνει μειούμενο (30 εκ το 2014, 21 εκ το 2015).
Το 4 δεν λειτουργεί και μάλλον δεν θα λειτουργήσει και το 2015.
Άρα μένει το σκέλος 1 που αφορά τα ίδια έσοδα δηλ. την τοπική δημοτική φορολογία. Προς τα πού πρέπει να ψάξουμε για τον αντικαταστάτη του ΔΗΦΟΔΩ; Καλό θα ήταν να δούμε τι γίνεται στην Ευρώπη με τους τοπικούς φόρους. Ο επισυναπτόμενος πίνακας είναι πολύ κατατοπιστικός. (Για όσους ενδιαφέρονται στο διαδίκτυο μπορούν να βρουν πάρα πολλά στοιχεία και μελέτες).

Τοπικοί φόροι στα κράτη μέλη της ΕΕ

Ο φόρος στην Ακίνητη Περιουσία (ο ΦΑΠ) είναι ο πιο διαδεδομένος στην Ευρωπαϊκή Τ.Α.

Ακολουθεί ο φόρος Εισοδήματος και ο φόρος επί των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων ή φόρος επιτηδεύματος σύμφωνα με την παλαιότερη Ελληνική εκδοχή. Ενδιαφέρουσα περίπτωση είναι οι πρόσθετοι φόροι. Για παράδειγμα ο φόρος δεύτερης κατοικίας που εφαρμόζουν πολλές Τ.Α (Λουξεμβούργο, Αυστρία) θα έδινε λύσεις στις τουριστική περιοχή μας και θα μπορούσε να συνδυαστεί με τον ΦΑΠ όπως στην περίπτωση της Πορτογαλίας.

Παρατηρείστε την ποικιλία εσόδων των Ισπανικών (13 τομείς) και Ιταλικών ανταγωνιστικών τουριστικών κρατών (6 τομείς)! Η ιδέα για φόρο στην κινητή τηλεφωνία είναι αρκετά ενδιαφέρουσα. Η αγορά της κινητής τηλεφωνίας είναι δυναμική ώστε να προεξοφλεί και δυναμικότητα φορολογικών εσόδων. Οι κεραίες της κινητής τηλεφωνίας δημιουργούν περιβαλλοντικά προβλήματα τοπικού χαρακτήρα. Η εναρμόνιση της Ελληνικής νομοθεσίας με την κοινοτική σχετικά με τα κατοικίδια παρέχει δυνατότητες εντοπισμού των σκύλων και φορολόγησης των ιδιοκτητών τους. Αλλά η συνέχεια επί της …οθόνης!
Ν. Μυλωνάς