Είμαι ευλογημένος που έζησα αυτήν την ιδέα από την γέννηση της. Είμαι ευλογημένος που συμμετείχα σε αυτό το ιστορικό για την Κω γεγονός.

Οφείλω όμως να σας μεταφέρω το χρονικό αυτής της υπεροχής ιστορίας που αφήνει σαν παρακαταθήκη ένα τεράστιο έργο για την Κω. 

Την Κω η οποία σήμερα αποκτά έναν σπουδαίο ανδριάντα του Ιπποκράτη, ένα έργο με συνολικό ύψος 5 μέτρα που θα μείνει για πάντα εδώ, ακόμα και όταν εμείς εγκαταλείψουμε αυτόν τον κόσμο,  για να θυμίζει στον ντόπιο τις ρίζες του και στον επισκέπτη πως πέρασε και πάτησε το νησί του Πατέρα της Ιατρικής και να ταξιδέψει μέσα από φωτογραφίες σε όλο τον κόσμο. 

Ηταν 5 Οκτωβρίου του 2022 μια σημαντική ημέρα για εμένα και την Ποντιακή Κοινότητα της Κω, καθώς ήταν η ημέρα που ολοκληρώθηκαν οι εργασίες για την τοποθέτηση του Μνημείου Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου στο νησί μας. Έμελλε όμως να είναι και η μέρα που θα γεννιόταν κάτι καινούργιο. 

Θυμάμαι το τηλέφωνο του Γιώργου Κικώτη να χτυπά. Ήταν ο Δημήτρης Τάσσιος. «Γιώργο που είσαι» τον ρώτησε. «Στην Κω» του απάντησε ο καλλιτέχνης. «Στο νησί του Ιπποκράτη» φαίνεται να ρώτησε ο Τάσσιος με ενθουσιασμό. «Έχει ανδριάντα εκεί ο Ιπποκράτης; Αν όχι να κάνουμε έναν», ήταν η επόμενη κουβέντα  του κ. Τάσσιου και κάπου εκεί ξεκίνησε η δική μου εμπλοκή. 

Άκουσα αυτόν τον σπουδαίο Έλληνα να μιλάει με μεγάλο ενθουσιασμό για την Κω και τον Ιπποκράτη, τόσο μεγάλο που σχεδόν ντράπηκα από την έλλειψη γνώσεων που με διακατείχε. Ο ίδιος όμως είναι βλέπετε μεγάλος γνώστης της Ιστορίας.

Έπειτα κλείσαμε το τηλέφωνο βιαστικά και έπιασα απευθείας το δικό μου. Έβλεπα ήδη το έργο μπροστά μου. Το ίδιο είμαι σίγουρος ότι έβλεπε και ο Τάσσιος ενώ ο Κικώτης πρέπει να το σχεδίαζε ήδη στο μυαλό του. 

Κάλεσα απευθείας τον Δήμαρχο Κω, τον Θεοδόση Νικηταρά και του μετέφερα όλες τις πληροφορίες με ενθουσιασμό.

Οι επόμενοι μήνες μας βρήκαν ονειροπολώντας να συζητάμε ώρες, ενώ με τις φωτογραφικές μηχανές στα χέρια ψάχναμε μέσα από συνεννόηση με τις αρμόδιες υπηρεσίες και τον ίδιο τον δωροθέτη την κατάλληλη τοποθεσία. 

Βαριά ευθύνη, όπως προείπα  ξέραμε ότι θα αφήναμε βαριά κληρονομιά στον τόπο.

Χαραγμένη στην μνήμη επίσης  είναι και η στιγμή που ερχόμενος από την Θεσσαλονίκη, έφερα στο γραφείο Δημάρχου ένα πρόπλασμα 45cm με τη στιγμή που το φανερώσαμε σε μια μικρή ομάδα ανθρώπων, να σκορπά τον ενθουσιασμό.

Σήμερα μετά από συντονισμό και πολύ δουλειά το έργο είναι εδώ, τελειωμένο μπροστά σας. Έτοιμο να σας ταξιδέψει, να σας μαγέψει και να σας γεμίσει με υπερηφάνεια.

Ευχαριστώ τον Θεό, που μου έδωσε την ευκαιρία να συμμετάσχω σε όλο αυτό, νιώθω ότι με την συμμετοχή σε κάτι τόσο μεγάλο, επιστρέφω ένα μικρό κομμάτι, της αγάπης που λαμβάνω από τούτο τον τόπο. 

Συγχαίρω αυτόν τον σπουδαίο Έλληνα, τον Δημήτρη Τάσσιο που ως «φάρος» μας έδειξε και μας δείχνει πάντα την σωστή πορεία. 

Συγχαίρω τον Γιώργο Κικώτη έναν καλλιτέχνη τεράστιας δυναμικής και ξεχωριστής αξίας αλλά και έναν μοναδικό Άνθρωπο. 

Συγχαίρω τον Δήμαρχο Κω Θεοδόση Νικηταρά για το ενδιαφέρον του και για την κινητικότητα του η οποία έφερε άμεσα και ουσιαστικά αποτελέσματα και βεβαίως δεν θα μπορούσα να παραλείψω τους συνεργάτες του και τις αρμόδιες υπηρεσίες για το ενδιαφέρον που έδειξαν. 

Είμαι σίγουρος ότι θα το θαυμάσετε, είμαι σίγουρος ότι θα μπει στην καρδιά την δική σας αλλά και των επισκεπτών του νησιού μας.

Εγώ κάθε φορά που θα περνώ από εδώ θα διηγούμαι την ιστορία αυτή στα παιδιά μου αλλά και σε όλα τα παιδιά του κόσμου. 

Ο κόσμος αυτός και ιδιαίτερα η Πατρίδα μας χρειάζεται βλέπετε και άλλους «Τάσσιους». Αυτήν την φλόγα έχουμε υποχρέωση να την ανάψουμε και να την υψώσουμε ψηλά. Τόσο ψηλά, που να φαίνεται από τα πέρατα της Οικουμένης.