8 ΜΑΡΤΙΟΥ Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας.

Η γυναίκα έχει πετύχει πάρα πολλά στην πορεία της ιστορίας, από το μακρινό 1910, όταν μία χούφτα γυναίκες εξεγέρθηκαν στη Ν. Υόρκη, απαιτώντας καλύτερα ωράρια, δικαιότερες αμοιβές και δικαίωμα ψήφου.

Ο δρόμος μακρύς και δύσκολος και ο ρόλος της γυναίκας πολυδιάστατος, από την μητρότητα, μέχρι τα ανώτατα Πολιτειακά αξιώματα.

Η γυναίκα πρωτοστατεί, στην εργασία, στην εκπαίδευση, στην κοινωνία, στην πολιτική, στα Κέντρα λήψης των αποφάσεων, μάχεται για τη μείωση των ανισοτήτων και για την εξάλειψη βίαιων συμπεριφορών #MeToo.

Η ισότητα των φύλων αφορά όλες και όλους. Είναι μία δύναμη αλλαγής που θα αποβεί προς όφελος όλης της κοινωνίας.

Ενώ αυτή η μέρα, θα έπρεπε να υπενθυμίζει κατακτήσεις και αγώνες των γυναικών, εμείς ζούμε ακόμα σε μια χώρα όπου αναβιώνει η πατριαρχία που σκοτώνει, βιάζει, και υποτιμά την γυναίκα.

Η ανισότητα των φύλων υπήρχε και υπάρχει!

Ο εγκλεισμός λόγω πανδημίας, οδήγησε σε ραγδαία αύξηση των βίαιων περιστατικών απέναντι στις γυναίκες, ακραίες και θανατηφόρες μορφές έμφυλης βίας

Οι γυναικοκτονίες μοιάζουν να μην έχουν τελειωμό. Γυναικοκτονίες, που συγκλόνισαν με τη βαρβαρότητά τους, αποκαλύπτοντας αυτό που επιμελώς κρύβει η Ελληνική κοινωνία, ότι είναι δηλαδή βαθιά προβληματική, με θεμελιωμένη την αδυναμία αποδοχής της ισότητας των φύλων.

Πρέπει επιτέλους να συνειδητοποιήσουμε, ότι οι κακοποιητικές συμπεριφορές είναι θέμα νοοτροπίας και παιδείας. Αποτέλεσμα μιας κοινωνίας που βολεύεται όταν κρύβει, αγνοεί και υποτιμά.

Σε μια υγιή κοινωνία, δεν πρέπει να δεχόμαστε και να ανεχόμαστε, καμία γυναίκα να νοιώθει μόνη, γιατί δεν πρέπει να είναι μόνη!

Άμεση προτεραιότητα της πολιτικής και κοινωνικής ζωής να ανοίξει επιτέλους η ειλικρινής δημόσια συζήτηση για τις έμφυλες ανισότητες.

Είναι η ώρα να πούμε ότι εμείς οι γυναίκες δεν έχουμε ανάγκη την ποσόστωση για να έχουμε δημόσιο βήμα. Μπορούμε και πρέπει να το κατακτήσουμε με την ενεργό συμμετοχή μας παντού.

Είναι η ώρα με τη συμμετοχή και τη φωνή μας να ενεργοποιήσουμε τα ελάχιστα που η Πολιτεία έχει θεσμοθετήσει, όπως η Επιτροπή Ισότητας του δήμου που εξαφανίστηκε ως δια μαγείας (!) ή το Κέντρο Συμβουλευτικής Γυναικών του δήμου, που υπολειτουργεί χωρίς ψυχολόγο.

Είναι η ώρα να φωνάξουμε για να ακουστεί ότι: η βία, η κακοποίηση, η εκμετάλλευση, ο βιασμός, ο βασανισμός δεν κοιτούν κοινωνική τάξη, μόρφωση, περιουσιακά στοιχεία.

Είναι η ώρα εμείς οι γυναίκες στην Κω, φωνάξουμε και για έναν επιπλέον λόγο.

Για να ακουστεί, πως σήμερα, η ανισότητα εδώ στο νησί μας, ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ, άνδρες και γυναίκες.

Όλους εμάς που το Κράτος, δεν μας αντιμετωπίζει ως ίσους με τους υπόλοιπους Έλληνες.

Όλους εμάς που μας στερεί το συνταγματικό δικαίωμα, για ΔΗΜΟΣΙΑ ΥΓΕΙΑ!

Δική μας υποχρέωση να φωνάξουμε, να διεκδικήσουμε να αγωνιστούμε!

Δική μας υποχρέωση να ΑΠΑΙΤΗΣΟΥΜΕ όσα μας αξίζουν.

Βάσω Πη

Δημοτική Σύμβουλος

Με την Δύναμη Αλλαγής