Ένα φάρμακο που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία του διαβήτη θα μπορούσε να βοηθήσει στην καταπολέμηση του καρκίνου του αίματος (λευχαιμία), σύμφωνα με πρώιμη έρευνα που δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Nature.
Μια διεθνής ομάδα επιστημόνων έδωσε το φάρμακο σε ασθενείς με χρόνια μυελογενή λευχαιμία, παράλληλα με την καθιερωμένη θεραπεία, που ακολουθούσαν.
Εκείνοι που έλαβαν τη συνδυαστική θεραπεία ήταν περισσότερο πιθανό να απαλλαγούν από τη νόσο για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Οι επιστήμονες έδωσαν ένα συνδυασμό του αντιδιαβητικού φαρμάκου πιογλιταζόνη ταυτόχρονα με την καθιερωμένη θεραπεία για λευχαιμία σε 24 ασθενείς. Μετά από 12 μήνες, η λευχαιμία στους περισσότερους από τους μισούς ασθενείς ήταν σε ύφεση. Μάλιστα, οι τρεις πρώτοι ασθενείς που έλαβαν αυτή τη νέα θεραπεία δεν είχαν καθόλου επανεμφάνιση του καρκίνου στα πέντε χρόνια που ακολούθησαν. Οι επιστήμονες ελπίζουν ότι αυτή η προσέγγιση μπορεί να αποδειχθεί χρήσιμη για άλλες παρόμοιες μορφές καρκίνου.

Δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια, από εκατομμύρια χαμένες εργατοώρες και νοσήλια, κοστίζει κάθε χρόνο στην παγκόσμια οικονομία η Οσφυαλγία!

Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία η Οσφυαλγία (ο πόνος στην μέση δηλαδή) είναι:
ØH2η σε συχνότητα αιτία επίσκεψης σε ιατρείο
ØH3η πιο συχνή αιτία χειρουργικής επέμβασης
ØH5η πιο συχνή αιτία νοσηλείας

Επίσης το 60-80% του πληθυσμού θα παρουσιάσει οσφυαλγία κάποια στιγμή στην ζωή του , ενώ το 15-20% του πληθυσμού αντιμετωπίζει πρόβλημα κάθε χρόνο. Ακόμη είναι η πιο συχνή αιτία ανικανότητας στις ηλικίες κάτω των 45 χρόνων και συγκεκριμένα αιτία «ανικανότητας και αναπηρίας για το 5% του πληθυσμού»!

«Πράγματι τα στοιχεία δείχνουν ότι η Οσφυαλγία είναι πληγή για την παγκόσμια οικονομία και αποτελεί καθημερινό εφιάλτη για δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους»τονίζει ο νευροχειρουργός-χειρουργός σπονδυλικής στήλης, κ Ιωάννης Πολυθοδωράκης.

ΕΙΔΗ ΟΣΦΥΑΛΓΙΑΣ
Η Οσφυαλγία δεν είναι νόσος αλλά «αστερισμός» συμπτωμάτων (σύμφωνα με την WHO- WorldHealthOrganization2013) .

Η Οσφυαλγία στην διάρκεια της ζωής ενός ενήλικα είναι συχνά επαναλαμβανόμενη, διαλείπουσα και εμφανίζεται με επεισόδια οξέων κρίσεων. Τα επεισόδια επανεμφάνισης έχουν υψηλή συχνότητα,- η συχνότητα επανεμφάνισης εντός ενός χρόνου είναι 20-44% και το 80% των ασθενών θα εμφανίσουν ένα νέο επεισόδιο μέσα στα 10 χρόνια από την εμφάνιση του πρώτου επεισοδίου.

Ανάλογα με το χρόνο διάρκειας αλλά και επανεμφάνισης των συμπτωμάτων η οσφυαλγία κατατάσσεται σε:
ØΟξεία οσφυαλγία διάρκεια μικρότερη από 6 εβδομάδες ( 85% )
ØΥποξεία οσφυαλγία διάρκεια από 6 μέχρι 12 εβδομάδες( 10% )
ØΧρόνια οσφυαλγία διάρκεια μεγαλύτερη από 12 εβδομάδες ( 5% )

ΑΙΤΙΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΗΣ ΟΣΦΥΑΛΓΙΑΣ
ØΜυϊκή ή Συνδεσμική Κάκωση– 70%
ØΕκφυλιστικές αλλοιώσεις– 10%
ØΚήλη Μεσοσπονδυλίου Δίσκου– 4%
ØΣυμπιεστικά Οστεοπορωτικά Κατάγματα– 4%
ØΣπονδυλική Στένωση– 3%
ØΣπονδυλολίσθηση– 2%
ØΆλλες Αιτίες <5%

Για να πιστοποιηθεί η μορφή της οσφυαλγίας εκτός από την κλινική εξέταση, ίσως ο ασθενής θα πρέπει να υποβληθεί σε μια σειρά εξετάσεων όπως:
ØΑπλές ακτινογραφίες
ØΔυναμικές ακτινογραφίες
ØΗλεκτρομυογράφημα
ØΣπινθηρογράφημα Οστών
ØΑξονική Τομογραφία
ØΜαγνητική Τομογραφία

ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ
«Στην περίπτωση της Κήλης Μεσοσπονδυλίου Δίσκου η πιο σύγχρονη μέθοδος είναι η Διαδερμική Μικρό-Ενδοσκοπική Δισκεκτομή» αναφέρεικ Ιωάννης Πολυθοδωράκης και εξηγεί.

«Η Μικροενδοσκοπική Δισκεκτομή είναι μια ελάχιστα παρεμβατική δισκεκτομή η οποία χρησιμοποιείται για να αφαιρεθεί μία κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου η οποία πιέζει ένα νεύρο ή τον νωτιαίο μυελό».

Η επέμβαση γίνεται με γενική αναισθησία (μπορεί να γίνει σε εξαιρετικές περιπτώσεις και με τοπική αναισθησία) και μέσα από τομή μόλις 1,5 – 2 cm! Δεν κόβονται οι μυς, κάτι που συμβαίνει στις ανοιχτές χειρουργικές επεμβάσεις.

Ο γιατρός με την βοήθεια ειδικής μικροκάμερας, η οποία παρέχει στερεοσκοπική (3D) εικόνα και την χρήση ειδικών εργαλείων αφαιρεί το τμήμα του δίσκου (όχι όλο τον δίσκο) που πιέζει το νεύρο ή τον νωτιαίο μυελό.

Μετά το τέλος της επέμβασης με ένα – δύο ράμματα κλείνει η τομή και ο ασθενής οδηγείται στον θάλαμο, απ’ όπου μετά από λίγες ώρες φεύγει από το νοσοκομείο.

ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΠΕΜΒΑΣΗΣ
Πολλά και σημαντικά είναι τα πλεονεκτήματα της Διαδερμικής Μικρό-Ενδοσκοπικής Δισκεκτομήςέναντι της κλασσικής «ανοικτής» χειρουργικής, η οποία απαιτεί μεγαλύτερες τομές, μυϊκές αποκολλήσεις, μεγαλύτερη παραμονή στο νοσοκομείο και μεγαλύτερη περίοδο ανάρρωσης .

Τα πλεονεκτήματα της ΔιαδερμικήςΜικρό-ΕνδοσκοπικήςΔισκεκτομής είναι:
ØΤομή 1,5-2cm
ØΜικρότερη παραμονή στο νοσοκομείο (μία ημέρα)
ØΜειωμένος μετεγχειρητικός πόνος
ØΜειωμένος χρόνος ανάρρωσης (μία -δύο εβδομάδες αντί μερικών μηνών) και ταχύτερη επιστροφή στις καθημερινές δραστηριότητες συμπεριλαμβανόμενης και της εργασίας
ØΜικρότερη απώλεια αίματος κατά την διάρκεια του χειρουργείου
ØΜειωμένος κίνδυνος μετεγχειρητικής φλεγμονής

www.brain-spine.gr210 6826030,210 6826090

Με μηχανή αυτοκινήτου που «καίει λάδια» και σκάει από υπερθέρμανση παρομοιάζει τον θάνατο των εγκεφαλικών κυττάρων των ασθενών με νόσο Πάρκινσον νέα έρευνα Καναδών επιστημόνων ενώ στην περίπτωση του Αλτσχάιμερ φαίνεται πως καταστροφικό ρόλο παίζει η σταδιακή εναπόθεση λιπών στον εγκέφαλο.

Αυτές είναι οι δύο νέες ανακαλύψεις Καναδών επιστημόνων, που έγιναν σε πειραματόζωα και ανθρώπους. Ελπίζεται ότι θα ρίξουν περισσότερο φως στους βιολογικούς μηχανισμούς των δύο ασθενειών και θα συμβάλουν μελλοντικά στην ανακάλυψη νέων θεραπειών.

Η πρώτη μελέτη από επιστήμονες, με επικεφαλής τον καθηγητή Λουί-Ερίκ Τριντό των Τμημάτων Φαρμακολογίας και Νευροεπιστημών του Πανεπιστημίου του Μόντρεαλ, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό βιολογίας Current Biology, σύμφωνα με το BBC, πραγματοποιήθηκε σε εγκεφαλικά κύτταρα ποντικιών.

Όπως διαπιστώθηκε, αντίθετα με άλλα εγκεφαλικά κύτταρα (νευρώνες), τα κύτταρα εκείνα που πλήττονται από τη νόσο Πάρκινσον, είναι πιο πολυπλοκα και είναι περισσότερο διακλαδωμένα από τα υγιή, εμφανίζοντας μια υπερδραστηριότητα.

Οι νευρώνες αυτοί έχουν επίσης πολύ μεγαλύτερες ενεργειακές απαιτήσεις, παράγοντας αντίστοιχα περισσότερα υποπροϊόντα. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η συσσώρευση αυτών των κυτταρικών «αποβλήτων», που εμποδίζουν τον καθαρισμό του εγκεφάλου, πυροδοτούν τον θάνατο των κυττάρων και τη νόσο.

«Όπως ένας κινητήρας που δουλεύει συνεχώς σε υψηλή ταχύτητα, αυτοί οι νευρώνες χρειάζονται να παράγουν μια απίστευτη ποσότητα ενέργειας για να λειτουργήσουν. Φαίνεται έτσι να εξαντλούν τους εαυτούς τους και τελικά να πεθαίνουν», δήλωσε ο Τριντό.

Η νόσος Πάρκινσον προκαλείται από την απώλεια νευρικών κυττάρων σε ορισμένες μόνο περιοχές του εγκεφάλου (αντίθετα με το Αλτσχάιμερ όπου η ζημιά στα εγκεφαλικά κύτταρα είναι πολύ πιο εκτεταμένη). Το γιατί τα συγκεκριμένα κύτταρα και όχι άλλα γειτονικά είναι ευάλωτα στην ασθένεια, παραμένει μυστήριο μέχρι σήμερα. Η νέα μελέτη πιθανώς εξηγεί γιατί μόνο μικρά τμήματα του εγκεφάλου πλήττονται από τη νόσο και εκφυλίζονται, με συνέπεια να εμφανίζονται συμπτώματα όπως τρέμουλο, αργή κίνηση, μυική ακαμψία κ.α.

Η καναδική ανακάλυψη ίσως μελλοντικά οδηγήσει σε νέα φάρμακα, τα οποία θα μειώνουν το οξειδωτικό στρες και τις ενεργειακές απαιτήσεις των ευάλωτων εγκεφαλικών κυττάρων ή θα αυξάνουν την ενεργειακή αποδοτικότητα κατά τη λειτουργία τους.

Η δεύτερη καναδική έρευνα, με επικεφαλής τον καθηγητή Καρλ Φερνάντες επίσης του Πανεπιστημίου του Μόντρεαλ, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό κυτταρικής βιολογίας Cell Stem Cell, δείχνει ότι πιθανώς οι σταδιακές εναποθέσεις λιπαρών οξέων στον εγκέφαλο συμβάλλουν σημαντικά στην εμφάνιση και την επιδείνωση της νόσου Αλτσχάιμερ.

Η ανακάλυψη ενισχύει την πεποίθηση ορισμένων επιστημόνων ότι το Αλτσχάιμερ είναι σε μεγάλο βαθμό μια μεταβολική πάθηση, παρόμοια με την παχυσαρκία και τον διαβήτη. Γι' αυτό, ευελπιστούν ότι πειραματικές θεραπείες για την παχυσαρκία θα μπορούσαν να φανούν χρήσιμες και στην περίπτωση της εν λόγω εγκεφαλικής νόσου.

«Ανακαλύψαμε ότι αυτά τα λιπαρά οξέα παράγονται από τον ίδιο τον εγκέφαλο και ότι συσσωρεύονται αργά, καθώς γερνάει κανείς φυσιολογικά. Όμως αυτή η διαδικασία επιταχύνεται σημαντικά, όταν υπάρχουν γονίδια που προδιαθέτουν για τη νόσο Αλτσχάιμερ», δήλωσε ο Φερνάντες.

Οι Καναδοί επιστήμονες πιστεύουν ότι αυτή η ενδογενής συσσώρευση λίπους αποτελεί όχι τη συνέπεια, αλλά την αιτία ή τον παράγοντα επιδείνωσης της νόσου.

Οι ερευνητές μελέτησαν με νεκροψία τους εγκεφάλους εννέα ασθενών που είχαν πεθάνει με Αλτσχάιμερ και βρήκαν σε αυτούς σημαντικά περισσότερες ποσότητες λιπιδίων από ό,τι σε πέντε υγιείς εγκεφάλους. Η ανακάλυψη αυτή επιβεβαίωσε ανάλογη μελέτη σε εγκεφάλους πειραματόζωων.

Οι εναποθέσεις λίπους φαίνεται ότι μπλοκάρουν τη λειτουργία των εγκεφαλικών βλαστοκυττάρων που επιδιορθώνουν τις τυχόν κυτταρικές βλάβες. Χρησιμοποιώντας μόρια που μπλοκάρουν τα ένζυμα εκείνα, τα οποία παράγουν τα λιπαρά οξέα, οι επιστήμονες κατόρθωσαν να εμποδίσουν τη συσσώρευση λιπιδίων στον εγκέφαλο των ποντικιών και έτσι να διευκολύνουν ξανά τη φυσιολογική και προστατευτική δράση των βλαστικών εγκεφαλικών κυττάρων.

Ο ίδιος ο γιατρός που ανακάλυψε πρώτος τη νόσο το 1906 και από τον οποίο πήρε το όνομά της, ο δρ Αλόις Αλτσχάιμερ, είχε επισημάνει την παρουσία των συσσωρευμένων λιπιδίων στους εγκεφάλους των ασθενών μετά τον θάνατό τους. Όμως στη συνέχεια αυτή η κρίσιμη παρατήρηση περιέπεσε σε αφάνεια μέχρι πρόσφατα, οπότε οι επιστήμονες και πάλι στρέφουν την προσοχή τους σε αυτήν.

Πάνω από 47,5 εκατομμύρια άνθρωποι πάσχουν από Αλτσχάιμερ ή άλλη μορφή άνοιας, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας.

newbeast.gr

Ελληνική υπογραφή φέρει η ανακάλυψη πως τα καρκινικά κύτταρα είναι δυνατόν να αναπρογραμματιστούν σε κανονικά υγιή κύτταρα και η οποία ευελπιστεί να αλλάξει τα δεδομένα στη θεραπεία του καρκίνου!

Η έρευνα, που δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Nature Cell Biology, υπογράφεται από τον ερευνητή Αντώνη Κουρτίδη από τη Βέροια και πραγματοποιήθηκε υπό την εποπτεία του διευθυντή της έδρας Καρκινικής Βιολογίας της Μάγιο στο Τζάκσονβιλ της Φλόριντα Πάνου Αναστασιάδη ο οποίος είναι από τη Θεσσαλονίκη.

Οι ερευνητές της ομάδας του κ. Κουρτίδη κατάφεραν στο εργαστήριο του κ. Αναστασιάδη να μετατρέψουν in vitro ανθρώπινα κύτταρα από επιθετικούς καρκίνους του μαστού, του πνεύμονα και της ουροδόχου κύστης σε κανονικά.

Βρήκαν πως η «κόλλα» με την οποία τα κύτταρα «δένονται» μεταξύ τους ρυθμίζεται από κάποιους «μικροεπεξεργαστές», τα microRNA. Οταν όλα λειτουργούν φυσιολογικά, τα microRNA δίνουν εντολή στα κύτταρα να σταματήσουν την κυτταρική διαίρεση όταν υπάρχουν αρκετά. Αυτό το κάνουν μέσω μιας πρωτεΐνης, της PLKEKHA7, η οποία σπάει τους κυτταρικούς δεσμούς, όμως στον καρκίνο η λειτουργία αυτή παύει.

Η μέθοδος
Οι ερευνητές παρατήρησαν ότι μπορούν να «βάζουν μπρος» τον καρκίνο απομακρύνοντας τα microRNA και αποτρέποντάς τα από το να ξεκινήσουν τη διαδικασία παραγωγής της πρωτεΐνης. Επίσης παρατήρησαν ότι μπορούν να αντιστρέψουν τη διαδικασία αυτή «φρενάροντας» τον καρκίνο.

Για να το πετύχουν αυτό, τα επόμενα βήματα θα περιλαμβάνουν την εξέταση, τους τρόπους που η πρωτεΐνη PLEKHA7 μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να σταματήσει η διαδικασία της κυτταρικής διαίρεσης και να ξαναγίνουν υγιή τα καρκινικά κύτταρα. Μια τέτοια θεραπεία, η οποία ελπίζουν ότι θα αφορά όλους τους τύπους καρκίνου, θα μπορούσε να αντικαταστήσει τις σκληρές για τον οργανισμό χημειοθεραπείες, αλλά ακόμη και την εγχείρηση.

Οπως δήλωσε ο Πάνος Αναστασιάδης στο «Εθνος», αν και υπάρχει πολύς δρόμος ακόμη για να καταλήξει η έρευνα αυτή σε μια θεραπεία για τον καρκίνο, «φαίνεται ότι πραγματικά υπάρχει ένα πρόγραμμα που ελέγχει τον καρκίνο». Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του ίδιου, μια θεραπεία είναι πιθανό να προκύψει μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια, όμως για να γίνει αυτό θα πρέπει πρώτα να γίνουν περαιτέρω έρευνες σε ζωντανούς οργανισμούς και όχι σε καλλιέργειες κυττάρων.

Σπούδασαν Θεσσαλονίκη
Ο Πάνος Αναστασιάδης και ο Αντώνης Κουρτίδης σπούδασαν και οι δύο στη Θεσσαλονίκη. Ο κ. Αναστασιάδης έφυγε για το διδακτορικό του στις ΗΠΑ πριν από 25 χρόνια με υποτροφία από το ίδρυμα Μποδοσάκη.

Οπως ανέφερε ο διευθυντής του τμήματος Καρκινικής Βιολογίας της Κλινικής Μάγιο: «Ποτέ δεν είχα σκοπό να μείνω στις ΗΠΑ, πάντα ήθελα να γυρίσω πίσω στην Ελλάδα, κυρίως για τον τρόπο ζωής της». Ο κ. Αναστασιάδης πάντως επισκέπτεται συχνά πυκνά την πατρίδα και έρχεται συχνά για διακοπές στην Ελλάδα με τα παιδιά του, αλλά και όποτε μπορεί μόνος του, καθώς έχει οικογένεια στη χώρα μας.

Πηγή Εθνος

Το να παίρνετε μία ή δύο ασπιρίνες την ημέρα για τουλάχιστον πέντε έτη, αποδείχτηκε μέσω νέας έρευνας από επιστήμονες στη Δανία ότι μειώνει αισθητά τον κίνδυνο καρκίνου του παχέος εντέρου.

Προγενέστερες μελέτες είχαν επίσης δείξει ότι η ασπιρίνη και τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ), όπως η ιβουπροφαίνη μπορεί να βοηθήσουν στην προστασία από τον καρκίνο του παχέος εντέρου, αλλά δεν ήταν σαφές σε τι ποσότητα θα έπρεπε να ληφθούν και για πόσο χρονικό διάστημα.

Τώρα, χρησιμοποιώντας δεδομένα από περισσότερα από 113.000 άτομα, οι ερευνητές προσπάθησαν να απαντήσουν σε αυτό το ερώτημα για την ακριβή σχέση μεταξύ της ασπιρίνης και των ΜΣΑΦ, με την πρόληψη του καρκίνου του παχέος εντέρου.

Σε γενικές γραμμές, ο κίνδυνος εμφάνισης καρκίνου του παχέος εντέρου ποικίλλει ανάλογα με την ηλικία, την εθνικότητα και τον τρόπο ζωής. Περισσότερο από το 90% των περιπτώσεων διαγιγνώσκονται σε άτομα ηλικίας άνω των 50 ετών, σύμφωνα με το αμερικανικό Εθνικό Ινστιτούτο Καρκίνου.

Στη νέα μελέτη από τη Δανία, η λήψη χαμηλής δόσης ασπιρίνης καθημερινά για τουλάχιστον πέντε έτη φαίνεται ότι μειώνει τον κίνδυνο καρκίνου του παχέος εντέρου κατά 27%, και η χρήση ΜΣΑΦ (όχι ασπιρίνη) για τουλάχιστον πέντε έτη φαίνεται να τον μειώνει κατά 30%.

Από την άλλη πλευρά, αυτή η λήψη ασπιρίνης δεν μετέβαλε τον κίνδυνο ορθοκολικού καρκίνου, σύμφωνα και με τα όσα δημοσίευσαν οι Δανοί επιστήμονες στην σχετική επιστημονική επιθεώρηση Annals of Internal Medicine.

“Παρ' εκτός και αν η ασπιρίνη σε χαμηλή δόση λαμβάνεται συνεχώς (καθημερινά), υπάρχει πολύ μικρή προστασία έναντι του καρκίνου του παχέος εντέρου”, ανέφερε στο Reuters Health ο επικεφαλής της έρευνας δρ Soren Friis από το Κέντρο Ερευνών της Δανικής Εταιρείας Καρκίνου στην Κοπεγχάγη.

Τα ΜΣΑΦ (όχι η ασπιρίνη) ήταν επίσης προστατευτικά έναντι του καρκίνου του παχέος εντέρου με συνεπή μακροχρόνια χρήση, και μάλιστα σε αυτή την περίπτωση “υπήρχε ένδειξη ότι ακόμη και η μη-συνεχής λήψη αυτών των φαρμάκων μπορεί να είναι (οριακά) αποτελεσματικά για την πρόληψη του καρκίνου του παχέος εντέρου”, είπε ο δρ Friis.

Κίνδυνοι αυτής της πρακτικής και περιορισμοί στην συγκεκριμένη έρευνα

Η ασπιρίνη και τα ΜΣΑΦ φέρουν τους δικούς τους κινδύνους, όμως. Η μακροχρόνια χρήση μπορεί να προκαλέσει γαστρεντερική αιμορραγία, για παράδειγμα, οπότε η πιθανή μείωση του κινδύνου εμφάνισης καρκίνου του παχέος εντέρου θα χρειαστεί να αντισταθμιστεί με ενέργειες για αυτές τις πιθανές παρενέργειες.

Επίσης, η μελέτη είχε αρκετούς περιορισμούς. Για παράδειγμα, οι ερευνητές είχαν στοιχεία για τους χρήστες που έχουν λάβει ασπιρίνη ή ΜΣΑΦ από συνταγές των γιατρών τους μόνο. Δεν είχαν στοιχεία για ασθενείς που αγόραζαν τέτοια φάρμακα μόνοι τους, χωρίς συνταγογράφηση. Επίσης, οι ερευνητές δεν μπορούν να αποκλείσουν την πιθανότητα ότι άλλοι παράγοντες μπορεί να αύξησαν τον κίνδυνο των συμμετεχόντων για καρκίνο του παχέος εντέρου, όπως η παχυσαρκία, οι διατροφικές συνήθειες, η χρήση αλκοόλ και το οικογενειακό ιστορικό καρκίνου του παχέος εντέρου.

http://www.reuters.com

ferriesingreece2

kalimnos

sportpanic03

 

 

eshopkos-foot kalymnosinfo-foot kalymnosinfo-foot nisyrosinfo-footer lerosinfo-footer mykonos-footer santorini-footer kosinfo-foot expo-foot