Είναι εύκολο, ανέξοδο και γοητευτικό να ασκείς κριτική με ωραία και μεγάλα λόγια όταν μάλιστα έχεις ήδη παραιτηθεί.
Μια παραίτηση μπορεί να σημαίνει πολύ απλά εγκατάλειψη μιας προσπάθειας ή παραδοχή κόπωσης και ανεπάρκειας, μπορεί όμως να σημαίνει και ομολογία ενοχής.
Αγαπητέ κύριε Μυλωνά, (με αφορμή την καλοδεχούμενη κριτική που μας ασκείται)
υπάρχουν δεκάδες τηλεοπτικά στιγμιότυπα που αποκαλύπτουν- έντονα και παραστατικά - την άποψη που είχατε για τον κο Κυρίτση πριν συνεργαστείτε μαζί του. (την κατάπιατε στην κυριολεξία!)
Διατελέσατε κορυφαίο στέλεχος αυτής της δημοτικής αρχής και έχετε υπογράψει ως πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου αποφάσεις που ελέγχονται από τη δικαιοσύνη και κυρίαρχα από τον Κωακό λαό. (είναι πολύ πρόσφατο για να το διαγράψετε).
Να σας θυμίσουμε την απόφαση για την παράταση της σύμβασης για το ΓΠΣ της πόλεως Κω που είχε ήδη καταργηθεί με απόφαση του Συμβουλίου επικρατείας;
Θυμάστε τι βεβαιώνατε το δημοτικό συμβούλιο και ως πολιτικός μηχανικός;
Να σας θυμίσουμε την απόφαση για το περίφημο δημοψήφισμα για το προσφυγικό ζήτημα;
Διαβάστε το δελτίο που είχατε εκδώσει λίγες ώρες πριν το δημοτικό συμβούλιο και συγκρίνετέ το με την στάση σας λίγες ώρες αργότερα...
Να σας θυμίσουμε τη στάση σας στο θέμα του ΔΗΡΑΣ, των συμβασιούχων της καθαριότητας, του ΑΚΤΑΙΟΝ, των δημοτικών τρένων, της κατάρρευσης του ΧΥΤΑ που άλλα λέγατε, άλλα γράφατε και άλλα ψηφίζατε;
Η διάθεσή σας να ισοπεδώνετε τις θέσεις της παράταξής μας φάνηκε από το «δημοκρατικό κλείσιμο» του μικροφώνου κατά τις τοποθετήσεις της επικεφαλής μας.
Αγαπητέ κύριε Μυλωνά την ώρα των αποφάσεων ένα ΝΑΙ ή ένα ΟΧΙ είναι πολύ πιο σημαντικό για το παρόν και το μέλλον του τόπου από ότι δεκάδες δελτία αμπελοφιλοσοφίας ή και άρθρων που γράφονται για να θυμίζουν την ασυνέπεια λόγων και έργων.
Όπως έχει επανειλημμένα επισημάνει η Ιωάννα στις τοποθετήσεις της στο Δημοτικό Συμβούλιο:
«Τα πολιτικά και ηθικά διλήμματα είναι αμείλικτα για όσους διαθέτουν πολιτικές αρχές και ηθική… Εν τούτοις η ψήφος ενός δημοτικού συμβούλου αποτυπώνεται είτε με το Ναι είτε με το Όχι.
Το «παρόν» είναι μια φοβική, υποκριτική, μεσοβέζικη και απολιτική στάση με αμφίσημη ερμηνεία.
Είναι μια στάση του «ναι μεν αλλά» που δεν ξεκαθαρίζει ποιος είσαι, με ποιους είσαι και που το πας τελικά... Είναι μια στάση που κερδίζει προσωρινά. Έχει όμως ημερομηνία λήξης και άδοξο τέλος…»
Η ενσωμάτωση με το σύστημα Κυρίτση και τις πρακτικές του είναι μια επιλογή. Είναι μια καταστροφική επιλογή για τον τόπο. Εμείς επιλέξαμε τη ρήξη. Ευχαριστούμε που εμμέσως πλην σαφώς μας το αναγνωρίζετε!!!