Τραγικός ο Απρίλης σε τροχαία δυστυχήματα στο Νησί μας. Βέβαια δεν φταίει ο μήνας. Έτσι λέμε κάθε φορά που κάποιοι συνάνθρωποι μας, αποχαιρετούν τα εγκόσμια λόγω τροχαίου δυστυχήματος. Ο Ιαβέρης λέει ότι μόνο με τροχαίο μπορεί να ξεκληριστεί μία οικογένεια ή μια παρέα 3-4 νέων ανθρώπων.

Δεν υπάρχει άλλος τρόπος μέσα σε δευτερόλεπτα να χαθούν τόσοι άνθρωποι μαζί. Αυτό που πρέπει να μας προβληματίζει είναι το ποιος φταίει. Να φταίει άραγε ο Καραμανλής, ο Παπανδρέου, ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος, ο Τσίπρας ή κάποιος άλλος; ή μήπως φταίει ο αδιόρθωτος Έλληνας οδηγός χρόνια τώρα;;;

Πρέπει κάποτε να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, χωρίς υπεκφυγές. Ας θυμηθούμε τα θύματα των δύο τελευταίων χρόνων στο Νησί μας και αυτών που έμειναν ανάπηροι, καθηλωμένοι σε ένα καροτσάκι, όπως ο Τάσος ο Πενταφούντης και Αλέξης Καρακιόζης, και αυτούς που συνήλθαν ευτυχώς σε κάποια εντατική μετά από μέρες, όπως ο Άγγελος Γκανάσος.

Τώρα θυμηθείτε την οδηγική συμπεριφορά πρώτα – πρώτα των γονιών τους, των συγγενών τους, των δασκάλων τους, των καθηγητών τους και τέλος όλων εμάς, της Κωακής Κοινωνίας. Βάλτε μες στο μυαλό σας την κυκλοφοριακή αγωγή που δώσαμε σε όλους αυτούς από παιδιά, μέχρι έφηβους. Από τον πιο στενό συγγενή, μέχρι τον πιο τον πιο απόμακρο φίλο. Αναρωτηθείτε που πάμε, δείτε ακόμα μέχρι σήμερα αν έχει βελτιωθεί κάτι ακόμα και σε αυτούς που έχασαν παιδιά, αδέλφια, ανίψια, φίλους, δυστυχώς θα δείτε πως ελάχιστα πράγματα έχουν αλλάξει.

Είναι κρίμα όμως γιατί παιδιά 35 ετών που έχουν γίνει πατεράδες, δεν δένουν τα παιδιά τους στο αυτοκίνητο. Όταν τους ρώτησα γιατί, μου απάντησαν «έτσι μάθαμε εμείς, έτσι θα μάθουν και τα παιδιά μας». Λένε λοιπόν την αλήθεια, ότι εμείς οι μεγαλύτεροι τους τα διδάξαμε αυτά. Ψέματα;

Είμαι από τους εθελοντές που τολμήσανε να μπούνε στα σχολεία με αντικείμενο τα τροχαία. Το τι λένε τα παιδιά δεν περιγράφεται… Τα βιώματά τους από τους γονείς τους τραγικά. Λέτε να παιδιά να είπαν ψέματα;

Τελευταίο σχολείο που επισκέφτηκα το 6ο Δημοτικό στο Πλατάνι. Συγχαρητήρια στον Διευθυντή. Τα παιδιά μου είπαν όμως τα ίδια αρνητικά πράγματα, με γονείς που έτρεχαν μέχρι 160 χλμ, χωρίς ζώνη, με μουσική στην διαπασόν, να τρώνε να καπνίζουν και ότι άλλο κακό…

Πώς αυτά τα παιδιά θα οδηγήσουν σωστά; Πώς θα φορέσουν κράνος ή ζώνη; Άρα οι φταίχτες είμαστε εμείς οι ίδιοι. Αλίμονο αν δεν αλλάξουμε, αν δεν βελτιωθούμε. Μην ψάχνουμε ευθύνες στους άλλους. Ένοχοι είμαστε εμείς οι ίδιοι. Το παιδί του ηθοποιού συγκεντρώνει τις περισσότερες πιθανότητες να γίνει ηθοποιός, του τεχνίτη, τεχνίτης κ.α του κακού οδηγού, κακός οδηγός…

Τώρα εδώ στην Κω, η κοινωνία δεν μας βοήθησε όταν μπήκαμε στα σχολεία. Οι περισσότεροι είχαν να κάνουν όταν μας έβλεπαν με την κάμερα. Η κοινωνία όμως λύνει τα προβλήματα που θέλει, άρα το θέμα αυτό δεν μας προβληματίζει. Λίγο κλάμα εκείνη την ημέρα του τροχαίου και μετά τα ξεχάσαμε όλα. Η προηγούμενη Δημ. Αρχή μας βοήθησε.

Τόσο στην είσοδό μας στα σχολεία όσο και στα έντυπα υλικά. Μπράβο Μανόλη Μήτρου.

Ακόμα περιμένω από την σημερινή Δημ. Αρχή, το κέντρο κυκλοφοριακής αγωγής παραμένει ένας ωραίος ξερός κήπος.

Οι δε εγκαταστάσεις και υλικά σαπίζουν χρόνια τώρα. Πόσο δύσκολο είναι να λειτουργήσει με ένα δημοτικό αστυνόμο, έτσι ώστε Δημοτικά σχολεία και Γυμνάσια – Λύκεια να περνούν από εκεί έστω μία φορά τον χρόνο; Άραγε τα παιδιά δεν θα είχαν άλλη συμπεριφορά;

Ζούμε σε ένα νησί το οποίο δεν έπρεπε να έχει τροχαία με τέτοιες υποδομές. Εν τούτοις, τα αφήνουμε να αραχνιάζουν όλα. Όταν βγαίνουμε και τα γράφουμε είμαστε οι κακοί εθελοντές.

Κύριοι της Κυβέρνησης, κύριοι της Δημοτικής Αρχής, το κακό θριαμβεύει στους δρόμους. Γιατί δεν βοηθάτε εμάς τους ελάχιστους που τολμούμε να το αντιμετωπίσουμε;

Μπράβο στις Γυναίκες της «Παναθηναϊκής» κυρίες Νέγρου Μαρίνα, Καματερού Μαρία, Παπαδούλη Ελένη. Και δεν είμαστε μόνο εμείς. Υπάρχουν άλλοι τόσοι που κατά καιρούς τολμούν. Ημερίδες, διαλέξεις, παρουσιάσεις, αρθρογραφίες κ.α.

Για τις κρατικές ευθύνες δεν χρειάζεται να γράψω. Εξάλλου οι Κυβερνήσεις λύνουν τα προβλήματα εκείνα που οι πολίτες παλεύουν έτσι κι αλλιώς, εμάς η γενοκτονία στους δρόμους δεν μας ενδιαφέρει…

Ας βάλουμε μυαλό επιτέλους. Ας μην γινόμαστε εμείς οι ίδιοι οι ηθικοί αυτουργοί. Ας μην οδηγούμε τα παιδιά μας από μικρά στον τάφο και τις ψυχές τους στον παράδεισο.

Ευχαριστώ για την υπομονή σας.

vimatisko.gr