Με λαμπρότητα, μεγαλοπρέπεια και επισημότητα ξεκίνησε απόψε ο καθιερωμένος διήμερος εορτασμός της μεγάλης εορτής στον ιστορικό Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου στις Χαϊχούτες.

Ο πανηγυρικός εσπερινός της εορτής εψάλη χοροστατούντος του Σεβαμιωτάτου Μητροπολίτου Κώου και Νισύρου κ. Ναθαναήλ, πλαισιωμένος από τον πρωτοσύγκελλο π. Χρυσόστομο και πολλούς ιερείς.

Παρόντες ήταν μεταξύ άλλων: ο Έπαρχος Γ. Χαλκιδιός, ο Δήμαρχος Κω Γ. Κυρίτσης,  ο Πρόεδρος Ασφενδιού Σ. Μαλιλής, ο Περιφερειακός σύμβουλος Δημ. Χαματζόγλου, ο πρ. Πρόεδρος και τοπ. σύμβουλος Μ. Γιωργαλλής και πλήθος προσκυνητών.

Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος, αρχικά μετέφερε τις ευχές και την ευλογία του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου του οποίου το κοσμικό όνομα είναι Δημήτριος ευχόμενος υγεία και μακροημέρευση. Εν συνεχεία ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στη ζωή και τα θαύματα του Αγίου Δημητρίου ο οποίος τα είχε όλα στη ζωή: αξίωμα, δόξα, ομορφιά, γενναιότητα κι όμως απ’όλα αυτά όταν ήρθε η ώρα να επιλέξει μπροστά στον αυτοκράτορα προτίμησε την πίστη του. Η πίστη των χριστιανών είναη η ελπίδα για την επικράτηση του καλού επάνω στο κακό τόνισε ο Σεβασμιώτατος περιγράφοντας το πως ο μαθητής του Αγίου Δημητρίου ο Νέστορας με την προσευχή του Αγίου νίκησε τον φοβερό και τρομερό παλαιστή, Λυαίο.

Με αφορμή απορία του Προέδρου Ασδενδιού Σ. Μαλιλή για τα τροπάρια που μιλούσαν για την προστασία από τους σεισμούς («ρύσαι ημάς εκ της φοβεράς του σεισμού απειλής…») τα οποία απέδωσε όμορφα και κατανυκτικά ο χορός των ιεροψαλτών υπό τον κ. Μ. Μεϊμάρη από την Κάλυμνο, ο Σεβασμιώτατος πρόσθεσε πως κάθε χρόνο τα ακούμε όμως φέτος τα προσέξαμε όλοι, με αφορμή τη σεισμική δραστηριότητα στην περιοχή μας. Ο κίνδυνος δεν είναι μόνο αυτός που φαίνεται αλλά αυτός που δεν φαίνεται, γι’ αυτό -συνέχισε ο Σεβασμιώτατος- ο χριστιανός πρέπει να θωρακίζει διαρκώς την καρδιά του. Να αναβαπτιζόμαστε συνεχώς στην πίστη, να βλέπουμε τα πράγματα όπως μας τα έδειξε ο Θεός και όχι όπως θέλουν να τα βλέπουν οι άνθρωποι.

Ιδιαίτερη αναφορά έκανε ο Σεβασμιώτατος στο ιστορικό χωριό των Χαϊχούτων και στον προστάτη του Άγιο Δημήτριο, ευχαριστώντας όλους όσοι βρέθηκαν απόψε σε αυτό τον ευλογημένο τόπο.

Βιογραφία
Ο Άγιος Δημήτριος γεννήθηκε περί το 280 – 284 μ.Χ. και μαρτύρησε επί των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού και Μαξιμιανού το 303 μ.Χ. ή το 305 μ.Χ. ή (το πιο πιθανό) το 306 μ.Χ.

Ο Δημήτριος ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας στη Θεσσαλονίκη. Σύντομα ανελίχθηκε στις βαθμίδες του Ρωμαϊκού στρατού με αποτέλεσμα σε ηλικία 22 ετών να φέρει το βαθμό του χιλιάρχου. Ως αξιωματικός του ρωμαϊκού στρατού κάτω από τη διοίκηση του Τετράρχη (και έπειτα αυτοκράτορα) Γαλερίου Μαξιμιανού, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Διοκλητιανός, έγινε χριστιανός και φυλακίστηκε στην Θεσσαλονίκη το 303 μ.Χ., διότι αγνόησε το διάταγμα του αυτοκράτορα Διοκλητιανού «περί αρνήσεως του χριστιανισμού». Μάλιστα λίγο νωρίτερα είχε ιδρύσει κύκλο νέων προς μελέτη της Αγίας Γραφής.

Στη φυλακή ήταν και ένας νεαρός χριστιανός ο Νέστορας, ο οποίος θα αντιμετώπιζε σε μονομαχία τον φοβερό μονομάχο της εποχής Λυαίο. Ο νεαρός χριστιανός πριν τη μονομαχία επισκέφθηκε τον Δημήτριο και ζήτησε τη βοήθειά του. Ο Άγιος Δημήτριος του έδωσε την ευχή του και το αποτέλεσμα ήταν ο Νέστορας να νικήσει το Λυαίο και να προκαλέσει την οργή του αυτοκράτορα. Διατάχθηκε τότε να θανατωθούν και οι δύο, Νέστορας και Δημήτριος.

Οι συγγραφείς εγκωμίων του Αγίου Δημητρίου, Ευστάθιος Θεσσαλονίκης, Γρηγόριος ο Παλαμάς και Δημήτριος Χρυσολωράς, αναφέρουν ότι το σώμα του Αγίου ετάφη στον τόπο του μαρτυρίου, ο δε τάφος μετεβλήθη σε βαθύ φρέαρ που ανέβλυζε μύρο, εξ ου και η προσωνυμία του Μυροβλήτου.

Στις βυζαντινές εικόνες αλλά και στη σύγχρονη αγιογραφία ο Άγιος Δημήτριος παρουσιάζεται αρκετές φορές ως καβαλάρης με κόκκινο άλογο (σε αντιδιαστολή του λευκού αλόγου του Αγίου Γεωργίου) να πατά τον άπιστο Λυαίο.

Σήμερα ο Άγιος Δημήτριος τιμάται ως πολιούχος Άγιος της Θεσσαλονίκης.

Ένα από τα πολλά θαύματα του Αγίου είναι και το εξής. Το 1823 μ.Χ. οι Τούρκοι που ήταν αμπαρωμένοι στην Ακρόπολη της Αθήνας ετοίμαζαν τα πυρομαχικά τους για να χτυπήσουν με τα κανόνια τους, τους Έλληνες που βρισκόντουσαν στον ναό του Αγίου Δημητρίου, μα ο Άγιος Δημήτριος έκανε το θαύμα του για να σωθούν οι Χριστιανοί και η πυρίτιδα έσκασε στα χέρια των Τούρκων καταστρέφοντας και τμήμα του μνημείου του Παρθενώνα. Για να θυμούνται αυτό το θαύμα, ο ναός λέγεται από τότε Άγιος Δημήτριος Λουμπαρδιάρης, από την λουμπάρδα δηλαδή το κανόνι των Τούρκων που καταστράφηκε.