Καθημερινά διαβάζουμε , ακούμε , αλλά και ζούμε όλα αυτά που μαυρίζουν την ψυχή μας, που τραυματίζουν την καρδιά μας!!

Κάθε μέρα που ξημερώνει νομίζουμε όλα αυτά που ζούμε ότι έφτασε η συντέλεια του κόσμου και άρα είναι μάταιο να ονειρευτεί κανείς!

Είναι όμως έτσι τα πράγματα ή προσπαθούμε μόνοι μας να ζούμε καθημερινά την αυτοκτονία μας ;

Σκέφτομαι αγαπητοί φίλοι, ότι, μέσα στην απελπισία που μας περιβάλλει κάποιο ξέφωτο πρέπει να υπάρχει.

Μια ελπίδα, μια ελπίδα που θα μας σπρώξει μπροστά και θα μας φτιάξει την διάθεση μας και θα μας κάνει να νιώθουμε τη ζωή ως το μοναδικό ανεπανάληπτο ταξίδι!!

Οι νέοι μας , το φιλότιμο μας, η κοινωνική αλληλεγγύη , ίσως κάτι άλλο που θα μας κάνει τουλάχιστον να μην μεμψιμοιρούμε , να μην υποκύπτουμε , και να μην σκοτεινιάζει η μέρα μας.

Μια πινελιά χρώματος στη ζωή μας, μια αχτίδα αισιοδοξίας στην καθημερινή μας ανάγνωση, στην ματιά μας, ας δώσουμε όλοι μας, απομονώνοντας αυτά που μας.... πληγώνουν και μαυρίζουν την ψυχή μας....

Να μην τα παρατάμε, αυτό έχει αξία!!!