Παραμονή Πρωτοχρονιάς !

Ο νους μου τρέχει πάντα στα παιδικά εκείνα γιορτινά χρόνια , στην παλιά μου γειτονιά .

Τότε που ο κόσμος χαιρόταν με τα λίγα και είχε πολύ χώρο στην καρδιά του .

Έρχεται πάντα στο νου μου το πρωί της παραμονής της Πρωτοχρονιάς , όταν με την Ανατολή του ηλίου ξυπνάγαμε όλοι για να ζήσουμε στιγμές μοναδικές , το χαμόγελο , η χαρά , η όμορφη ανθρώπινη συνύπαρξη , ήταν το ωραιότερο δώρο που θα μπορούσε να μας χαρίσει κανείς.

Μετά η αγάπη ,ήταν διάχυτη σε κάθε σπίτι που φορούσε τα γιορτινά του και μοσχομύριζε από το άρωμα των γλυκών των ημερών , αλλά και των φρούτων που ήταν κρεμασμένα στις αυλές , ρόδια ήταν τα περισσότερα .

Θυμάμαι τα γεμιστά τα σύκα στο τραπέζι , τα άσπρα κεντήματα , τα γιορτινά στρωσίδια , πάνω απ ‘ όλα όμως το γλυκό χαμόγελο της μητέρας μου , που έλαμπε το πρόσωπο της από τις δημιουργίες της στον αργαλειό με εκείνα τα υπέροχα υφαντά , που φρόντιζε να χαρίζει σε κάθε γειτόνισα και να χαίρεται η ψυχή της .

Οι θύμισες φαίνεται να ομορφαίνουν την ψυχή μου : Το σπιτι μας τις ημέρες αυτές ήταν γεμάτο από συγγενείς που έρχονταν και από τα χωριά , η Γιαγιά μου ήταν από το Πυλι , η λαχτάρα να την δούμε εκείνες τις ημέρες ήταν κάτι ξεχωριστό και όμορφο , οι θείοι , τα ξαδέλφια όλοι χωρούσαμε σε ένα μικρό σπιτάκι , η μητέρα μου να ετοιμάζει το τραπέζι με το λευκό κεντημένο γιορτινό τραπεζομάντηλο και να το γεμίζει με πιατέλες από μελομακάρονα , δίπλες και ο μπακλαβάς στο κέντρο του τραπεζιού .

Η Όλγα απέναντι από το σπιτι μας , καταπληκτική μοδίστρα , να προλάβει να μπαλώσει και να ράψει κάθε ρούχο των μικρών παιδιών και γονιών μας και το έκανε με μεγάλη αγάπη , οι επισκέψεις απο σπιτι σε σπίτι ατελείωτες . Τόση ευτυχία με τόσο απλά πράγματα !

Τούτες τις στιγμές , ας αφιερώσουμε σε όσους θα έχουμε απέναντι μας , στο γιορτινό τραπέζι ένα κάθισμα αδειανό .

Μιας απουσίας αναμενόμενης ή αναπάντεχης , που θα είναι εκεί , μαζί μας, να γελά , να δακρύζει , να λυπάται και να χαίρεται .

Όπως η ίδια η ζωή στους επάλληλους κύκλους της , μια γελά και μια δακρύζει .

Έχουμε λοιπόν ανάγκη συμπόρευσης με απόντες και παρόντες και όποιος δεν θυμάται τις μεγάλες γιορτές να γεμίζει ένα αδειανό κάθισμα και ένα αδειανό ποτήρι , να συνομιλεί και να συμποσιάζεται με απόντες , είναι και ο ίδιος αμετακλήτως απών !

Εύχομαι από καρδιάς , Καλή και ευλογημένη Χρονιά !

Μιχάλης Καντζόγλου