Πλήθος κόσμου βρέθηκε για να προσκυνήσει και να τιμήσει την χάρη του Αγίου. Με το πέρας του εσπερινού ακολούθησε μουσική εκδήλωση με την χορωδία του Μαέστρου Binez που τα τελευταία 6 χρόνια με τα μέλη του, επισκέπτονται τέτοια μέρα το νησί μας και παραμένουν για μία εβδομάδα.

Ο πρόεδρος του Δ.Σ. Νίκος Μυλωνάς παρέδωσε αναμνηστικό του δήμου στον μαέστρο της χορωδίας αφού τον ευχαρίστησε για την συνεχή παρουσία του στο νησί μας. Ο ιδιοκτήτης κ. Επαμεινώνδας Ματθαίος ευχαρίστησε όλο τον κόσμο που τίμησε την γιορτή του Αγίου αλλά και την οικογένεια του και ευχήθηκε να είναι όλοι καλά και του χρόνου να είναι πάλι όλοι μαζί. Ακολούθησε ένα υπέροχο βραδινό γεύμα για όλους τους παρευρισκόμενους με πλούσιο μπουφέ και άψογη εξυπηρέτηση από όλους και ιδιαίτερα από την διεύθυνση του ξενοδοχείου και προσωπικά τον κ. Σαμαρά.

Ο πατέρας του, Δημήτριος ήταν από το γνωστό Βυζαντινό γένος των Νοταράδων, και κατά την παράδοση ήταν συγγενής του μεγάλου Δούκα Λουκά Νοταρά που καθαιρέθηκε κατά την Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως.

Το κοσμικό όνομα του αγίου ήταν Γεώργιος. Ο άγιος έφυγε έφηβος από το σπίτι του και το 1527 πήγε στην Ζάκυνθο για να συμπληρώσει τη μόρφωσή του. Αργότερα πήγε στην Ιερουσαλήμ όπου χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Γερμανό με το όνομα Γεράσιμος προς τιμήν του αγίου Γερασίμου του Ιορδανίτου. Εκεί έμεινε δώδεκα χρόνια υπηρετώντας στο ναό της Αναστάσεως. Περιόδευσε στην Αίγυπτο και τη Συρία για να επιστρέψει το 1559 στην Κεφαλονιά όπου και ίδρυσε το μοναστήρι του.

Ο Άγιος Γεράσιμος πέθανε την 15η Αυγούστου του 1579. Επειδή την ημέρα αυτή γιορτάζεται η κοίμηση της Θεοτόκου, η γιορτή του Άγιου Γεράσιμου είναι ακριβώς την επόμενη μέρα. Ο Άγιος Γεράσιμος γιορτάζεται επίσης και στις 20 Οκτωβρίου, η οποία μέρα αποτελεί και επίσημη αργία στο νησί της Κεφαλονιάς. Το όνομα "Γεράσιμος" είναι από τα πιο κοινά αντρικά ονόματα στο νησί, ενώ δεν είναι λίγες οι γυναίκες με το όνομα "Γερασιμούλα".
Το σκήνος του Άγιου Γεράσιμου έμεινε ως εκ θαύματος ανέπαφο.

Όταν στις 20 Οκτωβρίου 1581 ανακτίθη, ο παριστάμενος πατριαρχικός έξαρχος Γαβριήλ Σεβήρος αποφάσισε τον εκ νέου ενταφιασμό, μέχρι που την 20ή Οκτωβρίου 1582 ανακτήθηκε εκ νέου, πάλι ανέπαφο από την φθορά του χρόνου. Είναι ένα από τα τρία άφθορα λείψανα στο Ιόνιο, του Άγιου Σπυρίδωνα,της Αγίας Θεοδωρας, του Αγίου Γερασίμου και του Αγίου Διονυσίου