Θα ξεκινήσω από εκείνο το θλιβερό συμβάν που σε είκοσι τέσσερις ώρες ξεχάστηκε ως διά μαγείας από τις ειδήσεις των καναλιών. Του άτυχου αστυνομικού Αγαθάγγελου που για να τα βγάλει πέρα με αξιοπρέπεια η οικογένεια του και για να παραμείνει έντιμος στο ευαίσθητο αστυνομικό σώμα που προστατεύει την εντιμότητα των πολιτών, την ζωή και την περιουσία τους, εργάζονταν και ως οδηγός σε φορτηγό οικοδομικών εργασιών και καταπλακώθηκε από την κατάρρευση της οικοδομής.
Σίγουρα τον έχετε ξεχάσει. Άλλωστε μπάτσος ήτανε…. Και σίγουρα θα αναρωτιέστε πως συνδέεται αυτό το γεγονός με τον τίτλο του κειμένου μου.
Με απλά λόγια θα προσπαθήσουμε να σας πούμε ότι είναι αδύνατον να υπάρξει αξιοκρατία, δηλαδή δικαιοσύνη, δηλαδή κρατική εποπτεία που θα επιβάλει την δικαιοσύνη σε ένα κράτος όταν σε αυτό το κράτος οι βασικές λειτουργίες της οικονομίας του ελέγχονται πλήρως από ξένους άγνωστους επενδυτές που μοναδικός τους σκοπός, δικαιολογημένα, είναι η αύξηση των μετοχών τους, δηλαδή των κερδών τους και που εάν δεν ικανοποιούνται τις αποσύρουν από την χώρα που επένδυσαν και η χώρα μένει ταπί!
Φυσικά και κάθε κράτος επιθυμεί ξένα κεφάλαια και ξένες επενδύσεις, ειδικά όταν είναι πτωχευμένο. Όμως ειδικά σε ένα πτωχευμένο κράτος όπου τα ασημικά του δημόσιου πλούτου, η ζωή του και οι υπηρεσίες του είναι εκτεθειμένα, η προστασία τους και φυσικά ο κρατικός τους έλεγχος είναι πρώτης προτεραιότητας για την διατήρηση της ανεξαρτησίας του κράτους αυτού.
Στην Ελλάδα δυστυχώς οι επενδυτές που ήρθαν μετά την πτώχευση δεν επένδυσαν τα λεφτά τους σε νέες παραγωγικές επενδύσεις και μάλιστα εξαγωγικού εμπορίου για την αύξηση του παραγόμενου πλούτου και την αντιμετώπιση της ανεργίας. Άρχισαν να αγοράζουν και μάλιστα κοψοχρονιάς τους υφιστάμενους σκόπιμα θνησιγενείς δημόσιους οργανισμούς και τις ιδιωτικές επιχειρήσεις παροχής υπηρεσιών που έχει ανάγκη ο κόσμος και υποχρεωτικά θα πρέπει να αγοράσει τα προϊόντα και τις υπηρεσίες τους.
Κυριολεκτικά στην πράξη έχουν αγοράσει στη χώρα μας ότι συνδέεται άμεσα με την ζωή και την λειτουργία ενός λαού. Αγόρασαν: Τις τράπεζες και τα ασφαλιστικά ταμεία. Τις δομές της υγείας. Την εκπαίδευση. Την στέγη. Την μεταποίηση, το χονδρεμπόριο και το λιανεμπόριο των τροφίμων. Τους βασικούς άξονες και σταθμούς των συγκοινωνιών και της ενέργειας. Και συνεχίζουν την αγορά και τον έλεγχο του τουριστικού κυκλώματος, δηλαδή της λεγόμενης ψευδώς βαριάς βιομηχανίας μας.
Στην ουσία δηλαδή οι παραπάνω οργανισμοί παροχής υπηρεσιών είναι το σύνολο της λειτουργίας ενός κράτους και της ζωής ενός λαού. Και αυτοί οι οργανισμοί στην Ελλάδα ελέγχονται πλήρως, έχουν αγοραστεί από ξένους επενδυτές!
Ποιος λοιπόν κρατικός μηχανισμός θα τους ελέγξει? Ο Αστυφύλακας που θυσιάζεται με δεύτερη δουλειά για 1.000 ευρώ?
Και ποιος θα βάλει τα στήθη του μπροστά στον επενδυτή και θα ζητήσει δικαιοσύνη και εθνική ανεξαρτησία όταν τα πάντα από την υγεία του και την εκπαίδευση του, μέχρι το φαγητό που τρώει και την δουλειά του στον τουρισμό την ελέγχει ο επενδυτής?
Και ποια κυβέρνηση είναι αυτή που θα τα βάλει με αυτό το κράτος? Το κράτος των επενδυτών?
Σας ευχαριστώ Κ. Καϊσερλης