Γράμμα προς τον Έπαρχο.
Έβλεπα κάθε μέρα γυναίκες με το κουβαδάκι τους, να μαζεύουν ελιές πράσινες για χαρακτές, ή και για τσακιστές. Αυτά αρχή Οκτώβρη . Στα μέσα του Οκτώβρη είδα ξανά συνταξιούχους να μαζεύουν μαύρες ελιές για να τις βάλουνε στο νερό για ξεπίκρισμα, και μετά στην άρμη. Τις ζαρωτές που τις αποκαλούν θρούμπες τις μαζεύουνε από τέλους του Οκτώβρη και μετά. Τέλους του Οκτώβρη ανοίγουν και τα ελαιοτριβεία, και σιγά σιγά αρχίζει η συγκομιδή του ελαιοκάρπου. Βλέποντας και φέτος όπως και τα προηγούμενα χρόνια, ο δάκος έχει χτυπήσει μεγάλη παραγωγή στην Κω, που είναι από τα μεγάλα προβλήματα για τους παραγωγούς κατοίκους του νησιού. Δεν ξέρω τίνος απόφαση είναι, όταν μαζεύουν τον καρπό για τα ελαιοτριβεία , και μετά το μάζεμα των βρωσίμων, βγαίνει η ανακοίνωση για την δακοκτονία. Τι θα γλυτώσει τώρα την ελιά που είναι είδη κτυπημένη και έτοιμη για το ελαιοτριβείο; Γιατί τώρα η δακοκτονία και όχι αρχές Ιούνη το πρώτο, και Αύγουστο το δεύτερο; Πως μπορεί την ώρα που έχουν μαζευτεί οι πράσινες, οι μαύρες , και τώρα που μαζεύονται οι ζαρωτές, να αρχίζουν τα ραντίσματα; Αν ραντιστούν τώρα και σε μια βδομάδα πάνε για λάδι. Τι λάδι θα φάμε; Ποιος θα φάει θρούμπες ραντισμένες; Αυτά είναι μερικά ερωτήματα που έχουν οι παραγωγοί αλλά και οι ιδιοκτήτες των ελαιοτριβείων. Κάποτε πρέπει να αποφασίσουμε τι θα βάζουμε στο τραπέζι μας, και πως θα το βάζουμε. Είναι καιρός να δούμε πραγματικά τα προβλήματα στο χωράφι, να αποφασίζουμε μες το χωράφι βλέποντας την παραγωγή, και όχι σε κάποιο γραφείο της περιφέρειας, ή σε υπουργείο των Αθηνών. Κύριε Έπαρχε. Πιστεύω πολύ στην ευαισθησία σας και στις γνώσεις σας σαν γιατρός , και ελπίζω στην πορεία να γίνεται πιο σωστή η διαδικασία των ραντισμάτων, αλλά και των φαρμάκων στο χωράφι.

ΒΑΣΣΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ