Ζούμε στην εποχή που παλεύουμε να ξεκολλήσουμε τα παιδιά μας από κάθε λογής οθόνες, αλλά κάποτε τα παιχνίδια παίζονταν έξω, στις αλάνες και στις γειτονιές.

 Ολες οι μαμάδες έχουμε το νου μας στις ταινίες και τα παιδικά που βλέπουν τα παιδιά μας, στις άγριες μάχες που δίνουν οι τρανσφόρμερς και στα τέρατα που συναντουν οι Πριγκίπισσες. Ανησυχούμε μηπως φοβηθουν, μήπως τρομάξουν, μήπως και αν θα βλέπουν εφιάλτες.

Οι γονείς μας, επαναλαμβάνουν ότι κάποτε τα παιδιά ζουσαν την παιδικότητά τους με βόλους και μπάλες στους δρόμους. Στους δρόμους που δεν ειχαν αυτοκίνητα. Και φυσικα ούτε τέρατα και εξωγήινους.

Ας θυμηθούμε πώς έπαιζαν τα παιδιά μια δυο γενιές νωρίτερα από μας... Οταν έβρισκαν γέλιο και χαρά, στη μακριά γαϊδούρα, το κρυφτό, τους βόλους και το σκοινάκι.

Μακριά γαϊδούρα

Κρυφτό

Βόλοι

Γύρω γύρω όλοι

Σχοινάκι

Σφεντόνα

Μπιζ

 Τυφλόμυγα

Και δεκάδες άλλα αυτοσχέδια παιχνίδια που δεν απαιτουσαν εξοπλισμό, αλλά μόνο κέφι και καλή διάθεση!

Πηγή φωτογραφιών από την σελίδα στο facebook: ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΜΝΗΜΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

http://www.mothersblog.gr/

Θα βοηθούσες ένα παιδάκι που έχει χαθεί σ' ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο ή έναν τυφλό να περάσει το δρόμο; Θα έδινες τη θέση σου, στο λεωφορείο, σε κάποιον ηλικιωμένο;

Αυτές είναι κάποιες απ' τις ερωτήσεις που κάνουμε κατά καιρούς στον εαυτό μας και πολλές φορές προβληματιζόμαστε απ' την ειλικρίνεια των απαντήσεών μας. Φαίνεται λες κι έχουμε χάσει το ένστικτο της ευγένειας και φοβόμαστε να αναμειχθούμε σε καταστάσεις για να μη βρεθούμε μπλεγμένοι.

Ανεξάρτητα από την ηλικία, το φύλο και το κοινωνικό στάτους του καθενός, υπάρχει ένας γενικός κανόνας που διευκολύνει τις ανθρώπινες σχέσεις και συναναστροφές. Η επικοινωνία και η συνεννόηση επιτυγχάνονται ευκολότερα όταν κάνουμε χρήση αυτής της χρυσής τομής, που δεν είναι άλλη από την ευγένεια.

Τα συναισθήματα πρέπει να συμβαδίζουν με την επιθυμία της εφαρμογής της. Η καθημερινή μας διάθεση μπορεί να έχει σκαμπανεβάσματα αλλά αυτό δεν πρέπει να επηρεάζει τη γενικότερή μας συμπεριφορά. Ας κρατήσουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας, σαν παράδειγμα, όλους εκείνους τους ανθρώπους που παρά τα όσα περνούν διατηρούν ακέραιο το χαμόγελο τους.

Ο κώδικας καλής συμπεριφοράς αποτελεί προϋπόθεση για την επιτυχία της κοινωνικής συμβίωσης. Διαφορετικά δε θα συμβιώναμε σε κοινωνίες. Θα έπιανε ο καθένας από ένα δέντρο ή από ένα ξερονήσι και θα χάραζε μόνος του τη μοναχική του πορεία. Μερικές φορές πρέπει να ακούμε για να καταλάβουμε τι προσπαθούν οι άλλοι να μας πουν και όχι απλά για να μπορέσουμε να τους απαντήσουμε. Αυτό αποτελεί από μόνο του ένα δείγμα ωριμότητας.

Κάποιοι τείνουν να επικαλούνται τον αυθορμητισμό ως πρόφαση για να μεταμφιέσουν την αγένεια που κουβαλούν. Άλλο πράγμα το να είσαι ειλικρινής όμως και άλλο το να είσαι αγενής. Κάθε φορά που θα έχεις την επιθυμία να κριτικάρεις κάποιον, σκέψου ότι ίσως να μην ήταν τόσο τυχερός όσο εσύ στη ζωή του. Το να πεις μια κουβέντα παραπάνω δε θα φέρει και τη συντέλεια του κόσμου, το να λες όμως πολλές παραπάνω σίγουρα θα επιφέρει αρνητικά αποτελέσματα.

Οι καλοί τρόποι είναι ένας συνδυασμός ευφυΐας, εκπαίδευσης, γούστου και στυλ. Ακόμα και όταν δε σε σέβονται δείξε ανοχή. Εκπροσωπείς τον εαυτό σου και όχι το παράδειγμα των άλλων. Μην τους επιτρέψεις ν' αλλάξουν τον τρόπο που σκέφτεσαι. Η ευγένεια πρέπει να έχει ως αποδέκτες τους πάντες. Αν κάποιος είναι ευγενικός προς εσένα αλλά δεν είναι προς έναν σερβιτόρο ή έναν οδηγό λεωφορείου, τότε κάτι δε γίνεται σωστά. Ο ευγενικός άνθρωπος δεν κάνει διακρίσεις και δεν επιλέγει το πού θα δείξει τους καλούς του τρόπους. Δε φοράει προσωπεία.

Ένα κραυγαλέο παράδειγμα αγένειας αποτελεί η πλήρης ασέβεια στις θέσεις στάθμευσης ΑΜΕΑ. Προφανώς και οι θέσεις αυτές δε δημιουργήθηκαν για να παρκάρει κανείς το αμάξι του και να κάνει επίδειξη την ώρα που πίνει καφέ. Κάποιοι συμπολίτες μας έχουν όντως ανάγκη αυτές τις θέσεις. Δεν έπαθε κανείς τίποτα επειδή περπάτησε 10 μέτρα επιπλέον. Είναι και ένας τρόπος άσκησης στο κάτω κάτω.

Στον αντίποδα, βέβαια, θα έλεγε κανείς ότι η μεγαλύτερη δοκιμασία είναι να μπορέσεις να μείνεις ήρεμος απέναντι σε άσχημες συμπεριφορές. Λεκτικές προκλήσεις, αθυροστομία χωρίς λόγο και αιτία. Πόσα ν' αντέξεις προτού αναγκαστείς να τους βάλεις στη θέση τους; Υπομονή είναι και εξαντλείται. Το άσχημο στην όλη υπόθεση είναι ότι και τα παιδιά δεν μπορούν να διδαχθούν καλούς τρόπους αν δεν μπορούν να δουν ίχνος απ' αυτούς στην πράξη. Χάνουν έτσι ένα από τα μεγαλύτερα εφόδια που θα μπορούσαν να αποκτήσουν.

Από την πλευρά μας μπορούμε να βοηθήσουμε ώστε να το αλλάξουμε αυτό. Ξεκινώντας από τα πολύ βασικά, που δεν είναι άλλα από ένα χαμόγελο και μια καλημέρα, μέχρι τα πιο αναγκαία όπως οι πράξεις εθελοντισμού, ο σεβασμός και η βοήθεια προς όλους εκείνους γύρω μας που την έχουν πραγματικά ανάγκη. Δεν είναι κακό στην προκειμένη περίπτωση να είσαι παλαιάς σχολής. Ο σεβασμός προς τους μεγαλύτερους, οι καλοί τρόποι στις συναναστροφές και η λίγη βοήθεια που μπορούμε να προσφέρουμε παραμένουν πάντα διαχρονικές αξίες.

Η γενναιοδωρία του πνεύματος επιτρέπει στην καλοσύνη και την ευγένεια να ευδοκιμήσουν και να ανθίσουν, μετατρέποντας τες σε έναν πυρήνα πάνω στον οποίο μπορεί η κοινωνία να βασιστεί. Πολλές φορές η ευγένεια ανοίγει πόρτες που ούτε η εκπαίδευση δε θα μπορούσε να φανταστεί. Η παιδεία είναι θέμα αρχών και όχι πτυχίων. Όσο μορφωμένος και αν είναι κάποιος, από τη στιγμή που δε γνωρίζει από τρόπους καλής συμπεριφοράς παραμένει μισός.

Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε ότι η ευγένεια και οι καλοί τρόποι είναι πάντα στη μόδα και είναι δωρεάν. Το «παρακαλώ» και το «ευχαριστώ» είναι μαγικές λέξεις. Κερδίζεις πολλά πράγματα με αυτόν τον τρόπο και αργά ή γρήγορα αυτό θα σου επιστραφεί. Αν δε δείχνεις τον απαραίτητο σεβασμό, μην περιμένεις να σε σεβαστούν. Η σωστή συμπεριφορά δείχνει, σαν ένας καθρέφτης, το ποιοι είμαστε και η ευγένεια λειτουργεί σαν τον ήλιο. Κάνει τα πάντα να μοιάζουν πιο όμορφα.
pillowfights.gr -Επιμέλεια κειμένου Μαρίας Τσιρίγου: Ελευθερία Παπασάββα

«Στα δύσκολα θα φανεί αν είναι φίλη σου». Αυτή είναι μια φράση που έχουμε συνηθίσει να λέμε και όμως δεν κρύβει μεγάλη αλήθεια μέσα της.

Ποια είναι τα δύσκολα; Έχασες τη δουλειά σου, χώρισες με τον αγαπημένο σου, είχες μια οικονομική ατυχία, βίωσες την απώλεια ενός αγαπημένου σου συγγενικού προσώπου. Και οι φίλες σου ήταν εκεί. Να σε παρηγορήσουν, να σου σκουπίσουν τα δάκρυα, να πουν έναν καλό λόγο. Πόσο ανάγκη το είχες και πόσο σε βοήθησαν τα λόγια ή ακόμα και μια ζεστή αγκαλιά, χωρίς πολλά πολλά λόγια.
Τι γίνεται όμως όταν η ζωή σού στρώνει ροδοπέταλα να περπατήσεις; Όταν βρήκες τη σούπερ δουλειά με κανονικό ωράριο και ικανοποιητικά χρήματα; Πού πήγαν οι φίλες σου μετά τα κοκτέιλ που ήπιατε για να το γιορτάσετε; Ζήλεψαν ή εκδήλωσαν τη χαρά τους για αυτή την ευχάριστη τροπή; Και όταν τα έφτιαξες με αυτόν τον όμορφο, καλό, ευγενικό και με κατανόηση άνθρωπο (που κάνει και καλό σεξ), γιατί ξαφνικά οι φίλες σου απομακρύνθηκαν; Γιατί άρχισαν να σου βάζουν λόγια για τον αγαπημένο σου;

Είναι πολύ πιο εύκολο να σταθούμε στους φίλους μας όταν περνάνε δύσκολα και αυτό γιατί εκείνες τις στιγμές νιώθουμε ιδιαίτερα προστατευτικοί και απαραίτητοι. Επίσης, νιώθουμε οι ίδιοι καλύτερα γιατί έχουμε αγκαλιά μια φίλη που περνάει ζόρια ενώ εμείς, ω, εμείς είμαστε πολύ πιο τυχερές!

Όταν όμως η φίλη μας είναι αληθινά ευτυχισμένη, η ζήλεια τρυπώνει μέσα μας και δεν μπορούμε να το αντέξουμε. Δεν μας έχει πια και τόσο ανάγκη.. Είναι, βλέπεις, πιο δύσκολο να χαίρεσαι με τη χαρά του άλλου από το να λυπάσαι με τη λύπη του. Και αυτό πρέπει να είναι το κριτήριο για το ποιες είναι οι αληθινές φίλες σου και ποιες όχι. Και με αυτό το κριτήριο θα κάνεις και εσύ την αυτοκριτική σου: Χαίρεσαι με τη χαρά του άλλου; Απάντησέ το και θα μάθεις αν είσαι Φίλη.

http://www.faysbook.gr/

Ο κόσμος μπορεί να γίνει καλύτερος αρκεί πρώτα εμείς οι ίδιοι να βελτιώσουμε τους εαυτούς μας

Λίγες ακόμη ώρες απέμειναν για τον ερχομό και την υποδοχή του νέου έτους. Το 2016 κλείνει αφήνοντας πίσω του μια γλυκόπικρη γεύση σε ολόκληρο τον κόσμο, γεμάτο από γεωπολιτικές, ιστορικές και οικονομικές εξελίξεις και ανατροπές που καμία κοινωνία και κανέναν από εμάς δεν μπορούν να αφήσουν αδιάφορο. Βγαίνω στους δρόμους της Αθήνας. Βλέπω αρκετά σκυθρωπά και αρκετά ανυπόμονα πρόσωπα. Οι γιορτινές μέρες λίγο πριν την έλευση της νέας χρονιάς γίνονται κάθε χρόνο η αφορμή για να ξεφύγουμε όλοι από τα προβλήματα της καθημερινότητάς μας και απ’ ό,τι μας στεναχωρεί ή μας αγχώνει. Κάθε χρόνο, όμως, αυτές οι γιορτινές μέρες και η γέννηση του Ιησού Χριστού έρχονται για να μας προσφέρουν και να μας διδάξουν κάτι το διαφορετικό. Κάποιοι έχουν ήδη ξεχυθεί στους δρόμους της Αθήνας για τα εορταστικά τους ψώνια. Στολίδια, ρούχα, πάσης φύσεως δώρα και υλικά αγαθά μάς καλούν να τα καταναλώσουμε μέσα από τις λαμπερές βιτρίνες των καταστημάτων.

Κάποιοι ανταποκρίνονται διότι ακόμα μπορούν, ενώ κάποιοι άλλοι όχι. Με τα δικά της μέτρα και σταθμά, η κάθε οικογένεια προσπαθεί να υπερκαλύψει τις ανάγκες των μελών της.
Τι συμβαίνει, όμως, με αυτούς που πραγματικά δεν μπορούν; Η κοινωνία σφυρίζει αδιάφορη μπροστά στην ανισότητα που μέρα με τη μέρα διογκώνεται και ριζώνει στις ψυχές των μελών της. Ωστόσο, ίσως αυτό το τελευταίο να αποτελεί το στοιχείο που μπορεί πραγματικά να μας λυτρώσει τόσο ως μεμονωμένα άτομα όσο και ως κοινωνικό σύνολο.

Φέτος, εν όψει των προγραμματισμών και των στόχων μας για το νέο έτος, ας θέσουμε έναν και μοναδικό στόχο: να είμαστε ενωμένοι και να δρούμε συλλογικά. Το 2017 έφτασε. Ωστόσο, πέρα από τα ελπιδοφόρα μηνύματα των ηγετών και των μέσων ενημέρωσης, δεν θα πρέπει να αμελούμε το σκεπτικό μας και τις δικές μας δράσεις.

Ο κόσμος μπορεί να γίνει καλύτερος μονάχα αν εμείς οι ίδιοι βελτιώσουμε τους εαυτούς μας. Ο εγωισμός, ο εγωκεντρισμός, η συμφεροντολογία και ο ανταγωνισμός δεν έχουν καμία θέση στην κοινωνία αλλά και στον κόσμο που ζει με την ελπίδα της υπέρβασης της κρίσης του. Πρέπει λοιπόν, να δηλώσουμε έμπρακτα την παρουσία μας δίπλα σε όλους εκείνους τους ανθρώπους που μας το ζητούν και που στην πραγματικότητα και εμείς οι ίδιοι το χρειαζόμαστε και το έχουμε ανάγκη.
Κάποια στιγμή οι γιορτές θα λάβουν τέλος και τότε ίσως πολλοί από εμάς να έρθουν αντιμέτωποι με ένα τεράστιο ερώτημα, το οποίο αντανακλά την αβεβαιότητα και την ανασφάλεια που μαστίζουν σήμερα τον ελληνικό λαό: «Και τώρα τι; Τι επιφυλάσσει για μένα το νέο έτος; Αλλος ένας χρόνος αμφιβολίας και δυσκολιών;».

Φέτος, λοιπόν, ας μην σταθούμε στην επιφάνεια και στη ρηχότητα των στιγμών και ας προσπαθήσουμε να εμβαθύνουμε στην ουσία των πραγμάτων. Προτού τελειώσει αυτός ο χρόνος, αξίζει να πραγματοποιήσουμε μια σύντομη ανασκόπηση όσων μας προβλημάτισαν και μας οδήγησαν σε αυτό που είμαστε σήμερα.

Και φυσικά, αυτό που δεν πρέπει να αμελήσουμε από τη ζωή μας είναι ο έρωτας. Ο έρωτας όχι μόνο με τους διαφορετικούς ανθρώπους αλλά και με την ίδια τη ζωή. Οι ανθρώπινες ερωτικές σχέσεις έχουν κάτι το μοναδικό, όπως συνηθίζω να λέω. Φωτίζουν τις ψυχές μας και προσδίδουν ένα διαφορετικό νόημα στην ύπαρξή μας, γεμίζοντάς μας με ελπίδα και αισιοδοξία. Ας αφεθούμε λοιπόν στη μαγεία και στην αγάπη των Χριστουγέννων και ας προσπαθήσουμε να μεταφέρουμε αυτή την ουσιαστική αίσθηση και στις υπόλοιπες ημέρες του χρόνου. Ας γιορτάσουμε πραγματικά δίπλα σε αυτούς που αγαπάμε, με γνώμονα τη συναίσθηση, την ειλικρίνεια και την εμπιστοσύνη στις διαπροσωπικές μας σχέσεις. Ας αποδεχθούμε τον εαυτό μας γι’ αυτό που είναι χωρίς να αγωνιούμε για την τελειότητα μπροστά σε έναν κόσμο που σήμερα τίθεται υπό κατάρρευση. Υποδεχόμενοι το 2017, ας θέσουμε ως προτεραιότητα την ψυχική μας υγεία με στόχο τη διασφάλιση μιας ενωμένης και υγιούς κοινωνίας.

Από τον δρα Θάνο Ε. Ασκητή
νευρολόγο-ψυχίατρο, πρόεδρο του Ινστιτούτου
Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας

Όμως σήμερα θα δείτε ένα κοινωνικό πείραμα, με σκοπό να διαλύσει τις προκαταλήψεις μας και τις δικαιολογίες πίσω από αυτές και να ανοίξει λίγο την καρδιά μας προς όλους αυτούς τους ανθρώπους!