Η ένταξη της αγοράς τεσσάρων ελικοπτέρων βαρέος τύπου, έναντι περίπου 100 εκατομμυρίων ευρώ, στον προγραμματισμό του υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών για την περίοδο 2021 – 2027, έρχεται να καλύψει το μεγάλο κενό που διαπιστώνεται στον στόλο των αεροσκαφών της Πολιτικής Προστασίας. Δείχνει, όμως, και τη γενικότερη κατεύθυνση της σταδιακής απεμπλοκής των πτητικών μέσων των Ενόπλων Δυνάμεων από δραστηριότητες που βρίσκονται εκτός του επιχειρησιακού τους ρόλου.

Η χρήση πανάκριβων στρατιωτικών αεροπλάνων και ελικοπτέρων σε αποστολές αεροπυρόσβεσης, αεροδιακομιδών, μεταφοράς ανθρωπιστικής βοήθειας, ακόμη και ζωοτροφών όπως απαιτήθηκε μετά τις καταστροφικές πλημμύρες στον θεσσαλικό κάμπο, έχει ως αποτέλεσμα τα πολύτιμα μέσα να καταναλώνουν τις λιγοστές ώρες πτήσης που τους απομένουν και να μην είναι διαθέσιμα όταν η χώρα τα έχει ανάγκη.

Το παράδειγμα της καθήλωσης του μοναδικού διαθέσιμου C-130 που θα μετέφερε προσωπικό και μέσα της 2ης ΕΜΑΚ στις σεισμόπληκτες περιοχές της Τουρκίας αλλά και τα μόλις δύο διαθέσιμα Super Puma της Πολεμικής Αεροπορίας που έσπευσαν να συνδράμουν τους απεγκλωβισμούς πολιτών στη Θεσσαλία, αποτυπώνουν τη δύσκολη πραγματικότητα.

Όπως πληροφορείται η «Κ», μεταξύ άλλων, εξετάζεται η σταδιακή προμήθεια νέων μέσων επ’ ωφελεία της Πολιτικής Προστασίας, τα οποία θα χρηματοδοτηθούν από εθνικούς και κοινοτικούς πόρους και θα καλύπτουν όλο το φάσμα των επιχειρήσεων που απαιτούνται.

Αυτό που δεν έχει διευκρινιστεί ακόμη, είναι αν τα μέσα θα πετούν με πληρώματα των Ενόπλων Δυνάμεων, όπως συμβαίνει σήμερα με τα πυροσβεστικά αεροσκάφη και τα πτητικά μέσα του ΕΚΑΒ αλλά και το ποιος φορέας θα αναλάβει την υποστήριξη τους.

Χαμηλές διαθεσιμότητες
Οι φυσικές καταστροφές έφεραν τα ελικόπτερα Έρευνας και Διάσωσης (SAR) της Πολεμικής Αεροπορίας στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος εξαιτίας των χαμηλών διαθεσιμοτήτων, όμως, η περίπτωση των Super Puma δεν είναι η εξαίρεση αλλά μάλλον ο κανόνας.

Δεκάδες πτητικά μέσα παραμένουν καθηλωμένα είτε επειδή δεν υπάρχουν πλέον ανταλλακτικά, είτε γιατί δεν υποστηρίχθηκαν στην ώρα τους με αποτέλεσμα η επαναφορά τους σε πτήσιμη κατάσταση να κοστίζει περισσότερα χρήματα από το ίδιο το μέσο.

Κοινός παρονομαστής σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις είναι η απουσία συμβάσεων Εν Συνεχεία Υποστήριξης (Follow on Support), είτε γιατί δεν προβλέφθηκε από την αρχή, είτε διότι οι περικοπές στον προϋπολογισμό των Ενόπλων Δυνάμεων κατά τη δεκαετή οικονομική κρίση άφησαν σύγχρονα και πλήρως λειτουργικά μέσα να απαξιωθούν.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα, τα NH-90 και τα Chinook της Αεροπορίας Στρατού όπως και τα C-27 και C-130 της Πολεμικής Αεροπορίας.

Ελλειψη χεριών
Εκτός από την απουσία FOS (Follow on Support), η υποστήριξη των πτητικών μέσων χωλαίνει και εξαιτίας της έλλειψης εξειδικευμένων τεχνικών. Δεν αποτελεί μυστικό ότι κάθε μήνα, όλοι οι Κλάδοι των Ενόπλων Δυνάμεων μετρούν «απώλειες» εκπαιδευμένου προσωπικού, είτε πρόκειται για χειριστές, είτε για τεχνικούς. Όλο και περισσότερα στελέχη αναζητούν καλύτερους μισθούς στην αγορά του εξωτερικού με αποτέλεσμα οι Ένοπλες Δυνάμεις να ζημιώνονται πολλαπλώς.

Σε μια προσπάθεια να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα υποστήριξης, το Πολεμικό Ναυτικό, η Πυροσβεστική, η Αστυνομία και το Λιμενικό ανέθεσαν τη συντήρηση των μέσων τους σε ιδιώτες αξιοποιώντας διαθέσιμα προγράμματα.

Τη «μεσαία» συντήρηση των S-70 του Πολεμικού Ναυτικού αναλαμβάνει ιδιωτική εταιρεία μέσω διακρατικής συμφωνίας με το αμερικανικό Ναυτικό, υπό την εποπτεία της κατασκευάστριας Sikorsky.

Από το 2012, τα Super Puma και τα συντονιστικά της Πυροσβεστικής υποστηρίζονται από ιδιωτική εταιρεία με τις διαθεσιμότητες να ξεπερνούν το 98%.

Τον περασμένο Μάιο αποδόθηκε και ένα από τα Aegean Dauphin του Λιμενικού Σώματος το οποίο συντηρήθηκε στο εξωτερικό, στο πλαίσιο σύμβασης ανάμεσα την Υπηρεσία Υποστηρίξεως και Προμηθειών του ΝΑΤΟ (NSPA) και την Airbus France. Στο πλαίσιο της σύμβασης θα συντηρηθούν πέντε ελικόπτερα εντός των επόμενων τριών ετών με δικαίωμα προαίρεσης για παράταση δύο ακόμη ετών.

Πηγή kathimerini.gr