Σε χρόνο-ρεκόρ τέθηκε από χθες σε λειτουργία ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Συνοροφυλακής και Ακτοφυλακής, ο οποίος με μια εφεδρεία τουλάχιστον 1.500 συνοροφυλάκων θα αναλαμβάνει, είτε μετά από αίτημα ενός κράτους-μέλους είτε και χωρίς αίτημα, τη διαχείριση των εξωτερικών συνόρων της Ε.Ε. σε περιόδους μεγάλων προσφυγικών πιέσεων.

Η νομοθετική πρόταση της Κομισιόν υποβλήθηκε τον Δεκέμβριο του 2015 και 10 μήνες αργότερα όχι μόνο έχει εγκριθεί από τους συννομοθέτες, δηλαδή το Συμβούλιο Υπουργών και την Ευρωβουλή, αλλά τίθεται και επισήμως σε σταδιακή λειτουργία, ενώ ο Οργανισμός θα έχει πλήρη επιχειρησιακή ετοιμότητα μέχρι τον Μάρτιο του 2017.

Όπως επισημαίνεται, κύριος ρόλος του Οργανισμού είναι να βοηθήσει στην ολοκληρωμένη διαχείριση των εξωτερικών συνόρων. Θα εξασφαλίσει την αποτελεσματική διαχείριση των μεταναστευτικών ροών και θα παράσχει υψηλό επίπεδο ασφάλειας στην Ε.Ε. Ταυτόχρονα θα βοηθήσει στη διασφάλιση της ελεύθερης κυκλοφορίας εντός της Ε.Ε. και στον πλήρη σεβασμό των θεμελιωδών δικαιωμάτων.

Οι αρμοδιότητες

Ο Οργανισμός θα απορροφήσει τη σημερινή Frontex με διευρυμένες αρμοδιότητες και θα βρίσκεται σε στενή συνεργασία με τις εθνικές αρχές που είναι αρμόδιες για τη διαχείριση των συνόρων. Το επίκεντρο των δραστηριοτήτων της θα είναι ο καθορισμός μιας επιχειρησιακής στρατηγικής για τη διαχείριση των συνόρων και ο συντονισμός της συνδρομής από όλα τα κράτη-μέλη.

Τα καθήκοντα που απαιτούνται γι’ αυτό περιλαμβάνουν:
-την κατάρτιση αξιολογήσεων της ικανότητας συνοριακού ελέγχου των κρατών-μελών,
-την οργάνωση κοινών επιχειρήσεων και επεμβάσεων για να ενισχυθεί η ικανότητα των κρατών-μελών να ελέγχουν τα εξωτερικά σύνορα και να αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις που προκύπτουν από την παράνομη μετανάστευση ή το διασυνοριακό έγκλημα,
-την παροχή συνδρομής όσον αφορά το συντονισμό ομάδων στήριξης όταν ένα κράτος-μέλος αντιμετωπίζει δυσανάλογες μεταναστευτικές πιέσεις σε συγκεκριμένα σημεία στα εξωτερικά του σύνορα,
-την παροχή τεχνικής και επιχειρησιακής συνδρομής προς υποστήριξη των επιχειρήσεων έρευνας και διάσωσης για άτομα που βρίσκονται σε κίνδυνο στη θάλασσα στη διάρκεια επιχειρήσεων επιτήρησης των συνόρων,
-τη βοήθεια στη συγκρότηση μιας εφεδρείας ταχείας κινητοποίησης με τουλάχιστον 1.500 συνοροφύλακες και το διορισμό αξιωματικών συνδέσμων του οργανισμού στα κράτη-μέλη,
-την οργάνωση, το συντονισμό και τη διεξαγωγή επιχειρήσεων και παρεμβάσεων επιστροφής παράνομων μεταναστών στις χώρες τους,
-την προώθηση της επιχειρησιακής συνεργασίας ανάμεσα σε κράτη-μέλη και τρίτες χώρες όσον αφορά τη διαχείριση των συνόρων.

Το νέο στοιχείο σε σχέση με το παρελθόν είναι οι διευρυμένες αρμοδιότητες του Οργανισμού, ο οποίος μετά από πρόταση της Κομισιόν και απόφαση του Συμβουλίου Υπουργών θα μπορεί να επεμβαίνει ακόμη και χωρίς να έχει δεχθεί σχετικό αίτημα από το ενδιαφερόμενο κράτος, υπό την προϋπόθεση ότι θα τεκμηριώνεται ο κίνδυνος για το σύνολο της συμφωνίας Σένγκεν.

Ειδικότερα, το άρθρο 19 του κανονισμού επισημαίνει ότι εάν ο έλεγχος των εξωτερικών συνόρων καθίσταται αναποτελεσματικός σε τέτοιο βαθμό ώστε ενδέχεται να θέσει σε κίνδυνο τη λειτουργία του χώρου Σένγκεν επειδή: α) ένα κράτος-μέλος δεν λαμβάνει τα αναγκαία μέτρα ή β) ένα κράτος-μέλος που αντιμετωπίζει συγκεκριμένες και δυσανάλογες προκλήσεις στα εξωτερικά σύνορα είτε δεν έχει ζητήσει επαρκή στήριξη από τον Οργανισμό ή δεν προβαίνει στις απαραίτητες ενέργειες για την εφαρμογή μέτρων, το Συμβούλιο, βάσει πρότασης της Επιτροπής, δύναται να εκδώσει χωρίς καθυστέρηση απόφαση με εκτελεστική πράξη, η οποία να προσδιορίζει τα μέτρα που πρέπει να εφαρμοστούν από τον Οργανισμό για το μετριασμό των εν λόγω κινδύνων και απαιτεί από το ενδιαφερόμενο κράτος-μέλος να συνεργαστεί με τον Οργανισμό για την εφαρμογή των μέτρων αυτών.

Αβραμόπουλος

«Η σημερινή ημέρα αποτελεί ορόσημο στην ιστορία της διαχείρισης των ευρωπαϊκών συνόρων», δήλωσε ο επίτροπος μετανάστευσης και εσωτερικών υποθέσεων, Δημήτρης Αβραμόπουλος, προσθέτοντας ότι από τώρα και στο εξής τα εξωτερικά σύνορα ενός κράτους-μέλους της Ε.Ε. θα είναι τα εξωτερικά σύνορα όλων, τόσο από νομική όσο και από επιχειρησιακή άποψη.

http://www.eleftherostypos.gr/

«Για την ώρα αποφασίζουν οι λαθροδιακινητές για το ποιος θα έρθει στην Ευρώπη.

Πρόκειται για τον πιο απάνθρωπο τρόπο επιλογής. Και γι’ αυτό είναι ορθό να αποφασίζει η Ευρώπη ποιος θα έρθει και ποιος όχι», δήλωσε ο χριστιανοδημοκράτης υπουργός Εσωτερικών της Γερμανίας Τόμας Ντε Μεζιέρ, χτες το βράδυ, σε συνέντευξή του στην εκπομπή 'Berlin direkt" του πρώτου δημόσιου γερμανικού ραδιοτηλεοπτικού δικτύου ARD.

Άνθρωποι, οι οποίοι διασώζονται στη Μεσόγειο πρέπει να επαναπροωθούνται καταρχάς «στην Τουρκία ή στην Αίγυπτο. Φυσικά υπό προϋποθέσεις, οι οποίες να εξασφαλίζουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Ενδεχομένως θα πρέπει να κατασκευαστούν καταλύματα σε συνεργασία με την ύπατη αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες (UNHCR)» πρόσθεσε ο Τόμας Ντε Μεζιέρ. Τόνισε δε ότι η συμφωνία Ευρωπαϊκής Ένωσης-Τουρκίας θα μπορούσε να αποτύχει εάν η Ελλάδα δεν επαναπροωθεί ταχύτερα τους πρόσφυγες.

Στο ίδια εκπομπή, ο συμπρόεδρος των Πρασίνων Τζεμ 'Εζντεμιρ υποστήριξε αντίθετα ότι «αυτή η συμφωνία, την οποία έχουμε κάνει με την Τουρκία και ίσως κάνουμε σύντομα με την Αίγυπτο δεν θα λύσει το προσφυγικό πρόβλημα. Δεν μπορεί κανείς να αφεθεί στο έλεος δικτατόρων και να εξαρτάται από την καλή τους διάθεση. Κάτι τέτοιο δεν ταιριάζει στην Ευρώπη».

Ο Ντε Μεζιέρ μίλησε, επίσης στο ARD, και για τις σημερινές εορταστικές εκδηλώσεις για την 26η επέτειο της γερμανικής ενοποίησης. «Δεν θα πρέπει να χαλάσουμε τη διάθεσή μας λόγω των εξτρεμιστών». Υπενθυμίζεται ότι το βράδυ της Κυριακής πυρπολήθηκαν δύο αυτοκίνητα της αστυνομίας στη Δρέσδη, ενώ για σήμερα Δευτέρα προγραμματίζεται πορεία της εχθρικής προς το Ισλάμ κίνησης Pegida στη γενέθλια πόλη της. Αντιδιαδηλώσεις προγραμματίζουν και αριστερές ομάδες.

Αναφερόμενος στις πρόσφατες συζητήσεις για τον ακροδεξιό εξτρεμισμό στην ανατολική Γερμανία, ο υπουργός Εσωτερικών είπε ότι πρόκειται για ένα «παγγερμανικό φαινόμενο», εν τούτοις έχει εκδηλωθεί περισσότερες φορές στα ανατολικά κρατίδια.

«Θα μπορούσε κανείς να μιλά επί μακρόν για τα αίτια», είπε ο Ντε Μεζιέρ και ανέφερε ως ορισμένους παράγοντες της έξαρσης του φαινομένου τις «διαφορετικές ταχύτητες των αλλαγών» μετά τη επανένωση των Γερμανιών, την παγκοσμιοποίηση καθώς επίσης και τις «ανησυχίες, όχι τόσο πολύ λόγω των προσφύγων, αλλά κάποιες βαθύτερες, όπως λ.χ. το τι θα γίνει με τη χώρα μας».