Συνεργασία με τον συμπατριώτη μας γιατρό Νίκο Καστανό θα πραγματοποιήσει ο ΔΗΜΟΣ ΚΩ σχετικά με τις 4 δράσεις που αφορούν σεμινάρια, συνέδρια σχετικά με την Ιπποκρατική κληρονομιά και βιοηθική σε προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς φοιτητές της Βαρκελώνης .
Υπεύθυνος από πλευράς δήμου έχει οριστεί ο υπεύθυνος του τομέα Διεθνών Σχέσεων Νίκος Κανταρζής με στόχο την προώθηση της Ιπποκρατικής Ιατρικής και βιοηθικής.
Οι 4 δράσεις αφορούν:
Τελετή αφιερωμένη στο Ιπποκρατικό όρκο σε Ιατρικές σχολές
Προσφορά ειδικής συσκευασίας κλάδου από τον πλάτανο του Ιπποκράτη σε επίλεκτους ισπανούς γιατρούς
Οργάνωση σε συνεργασία με το πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης και φορείς της ιατρικής , σεμιναρίου σε ετήσια βάση με θέμα την Ιπποκρατική ηθική.
4. Φύτευση δενδρυλλίου πλατάνου σε κάθε Ιατρική σχολή παράλληλα με τελετή παρουσία εκπροσώπου του Δήμου Κω
dhras.gr
ΤΙ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ DIE WELT
Στην υπόθεση των «Ελγινείων», των Μαρμάρων του Παρθενώνα που εκλάπησαν από τον λόρδο Έλγιν από την Ακρόπολη και βρίσκονται εδώ και σχεδόν δύο αιώνες στη Βρετανία αναφέρεται εκτενές άρθρο της γερμανικής Die Welt,
το οποίο συνδέει το Brexit με το ζήτημα της επιστροφής τους στην Ελλάδα.
Η εφημερίδα φιλοξενεί δηλώσεις του Αλέξη Μανθέακη, του προέδρου της Διεθνούς Επιτροπής Δράσης για τα Μάρμαρα του Παρθενώνα, ο οποίος είναι γνωστός από τις σχέσεις που είχε κατά το παρελθόν με τον πατέρα της Αθηνάς Ωνάση, τον Τιερί Ρουσέλ.
Ο Μανθεάκης εδώ και καιρό, σύμφωνα με το γερμανικό δημοσίευμα, ηγείται μιας οργάνωσης που αριθμεί 185.000 υποστηρικτές σε όλο τον κόσμο και έχει εργαστεί για χρόνια για να διασφαλίσει ότι τα επονομαζόμενα Ελγίνεια μάρμαρα που παραμένουν στο Λονδίνο, θα επιστρέψουν στην Ελλάδα.
Ο ίδιος υπογραμμίζει πως στην περίπτωση της Βρετανίας, θα πρέπει να εφαρμοστούν απαρέγκλιτα οι κανόνες της ΕΕ, για να καταστεί εφικτό το Brexit. Αυτό συνεπάγεται πως η σχετική απόφαση θα πρέπει να εγκριθεί από κάθε εθνικό κοινοβούλιο στην Ευρώπη των 27 και άρα και της Ελλάδας.
Ο Μανθεάκης επιμένει πως «οι Βρετανοί χρειάζονται την έγκριση του ελληνικού κοινοβουλίου για οτιδήποτε θελήσουν» και επομένως η χώρα μας θα μπορούσε να ζητήσει ως αντάλλαγμα την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα.
Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η Die Welt, «οι Έλληνες γνωρίζουν πολύ καλά, ότι χωρίς την έγκρισή τους, μπορεί μεν η Μεγάλη Βρετανία να αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ωστόσο, μια επακόλουθη οικονομική συμφωνία θα μπορέσει να υπάρξει μόνο με τη σύμφωνη γνώμη των Ελλήνων».
Βρετανοί: Δεν σας τα δίνουμε λόγω... νέφους
Την ίδια στιγμή, σύμφωνα πάντα με τη γερμανική εφημερίδα, «η βρετανική κυβέρνηση επικαλείται τις καλύτερες συνθήκες του Λονδίνου, ως αιτία παραμονής των μαρμάρων στην αγγλική πρωτεύουσα. Το αθηναϊκό νέφος καταστρέφει τις εύθραυστες αρχαιότητες είναι ένα επιχείρημα που έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρον».
Και συνεχίζει ο συντάκτης του άρθρου: «Παράλληλα, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία σχετικά με τη νομιμότητα της αρχικής μεταφοράς στο Λονδίνο ούτως ή άλλως. Και ο λόγος είναι ότι ο λόρδος Έλγιν είχε πράγματι γραπτή άδεια των Τούρκων για να αφαιρέσει αντικείμενα από την Ακρόπολη. Ωστόσο, η τότε άδεια έκανε λόγο μόνο για “μερικές πέτρες” και όχι για μάρμαρα βάρους 220 τόνων, όπως αναφέρει η ελληνική πλευρά».
Όπως αναφέρει η Die Welt, «στην περίπτωση που το Brexit διασφαλίσει ότι οι θησαυροί της Αρχαίας Ελλάδας θα βρουν ξανά το δρόμο τους πίσω στην Αθήνα, όπου ανήκουν, τότε αυτό το κεφάλαιο της ιστορίας θα κλείσει. Αλλά το Βρετανικό Μουσείο καθώς και οι διαρκείς αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό της Βρετανίας δεν έχουν πείσει για κάτι τέτοιο. Όλες οι βρετανικές κυβερνήσεις πεισματικά έχουν αρνηθεί την απαίτηση για την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα».
Καταλυτικός ο ρόλος του Μπόρις Τζόνσον
Κατά τον αρθρογράφο της γερμανικής εφημερίδας, «ακόμα και όταν το 2014, ο διάσημος Αμερικανός ηθοποιός, Τζόρτζ Κλούνεϊ κατά τη διάρκεια προώθησης της ταινίας του “Monuments Men” (που αφορούσε σε κλοπή πολιτιστική κληρονομιάς) προκάλεσε την οργή του τότε δημάρχου Λονδίνου, μιλώντας για επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα, τίποτα δεν άλλαξε. “Η επιστροφή θα ήταν πιθανόν μία σωστή απόφαση”, είχε πει ο Κλούνεϊ. Κάτι που δεν άρεσε καθόλου στον τότε δήμαρχο Λονδίνου, ο οποίος δεν ήταν άλλος από τον σημερινό υπουργό Εξωτερικό, Μπόρις Τζόνσον.
Τώρα ο Τζόνσον καλείται και πάλι να υπερασπιστεί τα μάρμαρα του Παρθενώνα. Αυτή τη φορά, όμως, όχι μόνο απέναντι στις απαιτήσεις μίας ταινίας αλλά στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για την έξοδο της Μεγάλης Βρετανίας από την ΕΕ».
Με πληροφορίες από την Die Welt
Το πιστότερο τεκμήριο πολιτισμού δεν είναι ούτε το πλήθος των κατοίκων ούτε το μέγεθος του τόπου ούτε η αφθονία των παραγόμενων και προσφερόμενων αγαθών, αλλά το είδος των ανθρώπων που διαθέτει ο συγκεκριμένος τόπος. Τα έθνη, καθώς και τα άτομα, ζουν και πεθαίνουν∙ ο πολιτισμός τους όμως ειν’ αδύνατο για να πεθάνει, όταν, μάλιστα, έχει κι έντονη διαχρονική παρουσία.
Αυτόν τον πολιτισμό ενός μικρού τόπου, του νησιού της Κω, θα επιχειρήσω σήμερα εν συντομία να σκιαγραφήσω. Το αέναο κύλισμα του χρόνου με τις αλλεπάλληλες γεωλογικές μεταβολές (σεισμούς και καθιζήσεις) σε συνάρτηση με τις καταστρεπτικές δραστηριότητες των κατά καιρούς κατακτητών, ήταν τα αίτια να χαθούν τα ίχνη όλων σχεδόν των μνημείων της Κω. Τα περισσότερα παρέμεναν θαμμένα κάτω από το έδαφος περιμένοντας την αρχαιολογική σκαπάνη να τα φέρει στην επιφάνεια, ενώ ελάχιστα μόνο ήταν εκείνα που διασώζονταν, όπως η πανάρχαια πηγή της Βουρίννας, που εξυμνήθηκε από τον Θεόκριτο και τον Φιλητά, οι Τάφοι της Μεσαριάς και του Χαρμύλου με τις σαρκοφάγους τους και ο θαυμαστός πνεύμονας του νησιού ο αιωνόβιος Πλάτανος του Ιπποκράτη. Διασώζονταν ακόμη και μερικά εξωκκλήσια ιδιαίτερης αρχαιολογικής σημασίας, όπως είναι το Καθολικό της Μονής των Καστριανών, πού ίδρυσε τον 11ο αιώνα ο Όσιος Χριστόδουλος στο Παλαιό Πυλί, τα ναΰδρια της Μεταμόρφωσης του Χριστού στην κορυφή του Δίκιου και της Οσίας Μελούς στην περιφέρεια της πόλης, καθώς και τα εκκλησάκια της Παναγίας της Γοργοεπηκόου και της Κατεβατής στην αρχαιολογική ζώνη του λιμένος της Κω, της Παναγίας της Παλατιανής στην Κέφαλο και μερικά ακόμη άλλα, που δεν είχαν καταρρεύσει από σεισμούς ή είχαν κατεδαφιστεί για τις πολεοδομικές ανάγκες της σύγχρονης πόλης και που η πίστη των χριστιανών διαφύλαξε υποτυπωδώς συντηρημένα.
Στον ανασκαφικό ζήλο κυρίως των Ιταλών αρχαιολόγων οφείλεται η αποκάλυψη του μεγαλύτερου σχεδόν μέρους των ευρημάτων και μνημείων της Κω. Είχε προηγηθεί η ανακάλυψη του «σφόδρα ένδοξου», κατά τον Στράβωνα, Ασκληπιείου από τον Γερμανό αρχαιολόγο R.Herzog με τη βοήθεια του Κώου αρχαιοδίφη Ι. Ζαρράφτη, για να ακολουθήσουν εκτεταμένες ιταλικές ανασκαφές από το 1922 ως το 1933 και λίγο αργότερα, που έφεραν στο φως το μέγα πλήθος και την ποικιλία αξιοζήλευτων πολιτιστικών θησαυρών (γλυπτών, κεραμικών, κοσμημάτων, ψηφιδωτών, νομισμάτων, επιγραφών κ.α.), οι οποίοι καλύπτουν περιόδους τουλάχιστον από την πρώτη πρώιμη εποχή του χαλκού, τη μυκηναϊκή, γεωμετρική, αρχαϊκή, κλασική, ελληνιστική, ρωμαϊκή, παλαιοχριστιανική και βυζαντινή εποχή.
Αν στα ευρήματα των πιο πάνω ιστορικών περιόδων προσθέσουμε τα οχυρά (κάστρα) των Ιωαννιτών Ιπποτών, τα μουσουλμανικά μνημεία (τζαμιά) της τουρκικής κατοχής καθώς και τα μεγαλοπρεπή δημόσια κτίσματα της ιταλοκρατίας, έχουμε στη μικρή Κω μια διαχρονική, πράγματι, πολιτισμική εικόνα, που συγκινεί και εντυπωσιάζει τους πάντες.
Τον πλούτο αυτό έχει χρέος η Πολιτεία, αλλά και οι κάτοικοι να διαφυλάττουν ως κόρη οφθαλμού, να τον αναδεικνύουν και να τον προβάλλουν σε όλους τους επισκέπτες, που κατακλύζουν κάθε χρόνο το νησί. Στην προσπάθεια αυτή μέγιστη είναι και η συμβολή των Ελλήνων αρχαιολόγων, που με τις ανασκαφές τους προσθέτουν αρκετά στο πολιτιστικό οικοδόμημα της Κω, συντηρώντας και εκθέτοντας στο Κοινό με σύγχρονη τεχνογνωσία ήδη αναστηλωμένα από τους Ιταλούς αρχαία κτίσματα, μοναδικής για τα ελληνικά δεδομένα αρχιτεκτονικής εμφάνισης, όπως είναι η Casa Romana, ενώ παράλληλα έχουν επιμεληθεί τόσο το Επιγραφικό Μουσείο του Ασκληπιείου όσο και το εμπλουτισμένο με ακόμη περισσότερα εκθέματα Αρχαιολογικό Μουσείο της πόλης.
Στόχος επίσης των Ελλήνων αρχαιολόγων είναι να συνδέσουν όλους τους ιστορικούς χώρους της πόλης καθιερώνοντας ειδικά μονοπάτια διέλευσης και περιήγησης των επισκεπτών σ’ αυτούς, ώστε να μπορεί κανείς να θαυμάσει όλα εκείνα τα ζωντανά μνημεία που συνθέτουν την ξεχωριστή διαχρονική πολιτισμική παρουσία του νησιού. Μια διαχρονική εικόνα πολιτισμού, που θα την ζήλευαν σήμερα πολλές άλλες μεγαλύτερες πόλεις της Ελλάδας. Θα σταματήσω ως εδώ υπενθυμίζοντας τα σημαδιακά λόγια που έγραψε για την πόλη της Κω τον 1ο π. Χ. αιώνα ο ιστορικός και συγγραφέας Διόδωρος ο Σικελιώτης: «Πλήθος τε γαρ ανδρών εις ταύτην ηθροίσθη και τείχη πολυτελή κατεσκευάσθη και λιμήν αξιόλογος. Από δε τούτων των χρόνων αεί μάλλον ηυξήθη προσόδοις τε δημοσίαις και τοις των ιδιωτών πλούτοις και το σύνολον εφάμιλλον εγένετο ταις πρωτευούσαις πόλεσιν» (ΙΕ΄,760).
Με σπουδαία μνημεία, τεράστιες παραλίες και καταπράσινη φύση, έχει κερδίσει εδώ και χρόνια το ενδιαφέρον και την αγάπη των ξένων τουριστών. Ήρθε η στιγμή να τη γνωρίσουμε και να την απολαύσουμε και εμείς.
Oσο το αεροπλάνο προσεγγίζει την Κω, προσπαθώ να αφήσω στα σύννεφα όλες τις προκαταλήψεις που έχω για το νησί. Η Κως αγαπήθηκε από τους ξένους ήδη από τη δεκαετία του ’60, στο μυαλό των Ελλήνων όμως παραμένει ένα ακραία τουριστικό νησί, απόλυτα συντονισμένο με τη λογική του all inclusive. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι από όλο τον κόσμο καταφτάνουν κάθε χρόνο και σίγουρα έχουν κάποιον λόγο. Αυτόν θέλω να ανακαλύψω.
Η αρχαία και η ρωμαϊκή πόλη καταλαμβάνουν ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα του κέντρου, το κάστρο των Ιωαννιτών Ιπποτών βρίσκεται στο πιο στρατηγικό σημείο του λιμανιού κι έπειτα, όπου κι αν στρέψεις το βλέμμα σου, αυτό θα σκαλώσει σε τζαμιά, οθωμανικές κρήνες και κτίρια της Ιταλοκρατίας.
«Η μέρα στην Κω ξεκινά απαραιτήτως με μπουγάτσα Άριστον»: η Κώα φίλη Διονυσία Κασίου, σκηνοθέτιδα της θεατρικής ομάδας acTa, δεν σηκώνει αντίρρηση. Έχει απόλυτο δίκιο. Στο ταπεινό καφενείο στην πλατεία Καζούλη τίποτα δεν προσομοιάζει στην εικόνα που είχα για την Κω. Οι γηραιοί θαμώνες πίνουν ατάραχοι το καφεδάκι τους, ενώ έξω, στο ιστορικό κέντρο, η κίνηση έχει αρχίσει για τα καλά.
Νησί των ποδηλάτων
Το λιμάνι της Κω είναι όσο πολύβουο οφείλει να είναι. Τουριστικά μαγαζιά, εστιατόρια, εκδρομικά σκάφη, ψαροκάικα και πολυτελή γιοτ: όλα συνυπάρχουν στην Ακτή Κουντουριώτη. Προς τα βόρεια ο δρόμος οδηγεί στις παραλίες και στην οδό Αβέρωφ με τα ουζερί, προς τα νότια στο κάστρο και στην Ακτή Μιαούλη με τα ιταλικά κτίρια και τη μαρίνα. Όλο το μέτωπο διατρέχεται από τον ποδηλατόδρομο της Κω, ο οποίος έχει μήκος 13 χλμ. Ποδήλατα νοικιάζονται παντού και στις παραλίες υπάρχουν ειδικά πάρκινγκ. «Λίγα χρόνια μετά την απελευθέρωση από τους Ιταλούς, το 1943, ξεκίνησε ο εγχώριος τουρισμός. Έρχονταν οι Αθηναίοι με τα ποδήλατά τους. Η πόλη ήταν επίπεδη, είχε ελάχιστα αυτοκίνητα και πολύ πράσινο, αφού οι Ιταλοί έφεραν γεωπόνους και τη δενδροφύτευσαν. Μάλιστα, υπήρχαν και ενοικιάσεις ποδηλάτων και εκπαιδευτές για τις κυρίες της εποχής», λέει ο Β. Χατζηβασιλείου.
Ένα από τα ωραιότερα απομεινάρια της ιταλοκρατίας είναι η λεωφόρος των Φοινίκων, η παλιά τάφρος του κάστρου, όπου τα βράδια στήνουν τα καβαλέτα τους οι πλανόδιοι ζωγράφοι. Η γέφυρα που τη στεφανώνει ξεκινά από την πλατεία Πλατάνου και οδηγεί στο κάστρο της Νερατζιάς, το ωραιότερο απομεινάρι των Ιωαννιτών Ιπποτών. Ώρες μπορείς να κάθεσαι εκεί παρατηρώντας τα ιπποτικά οικόσημα, τις ισχυρές οχυρώσεις και τη θέα προς όλες τις κατευθύνσεις. Όπως ώρες μπορείς να κάθεσαι και στην πλατεία Πλατάνου. Να μην ξέρεις σε τι να εστιάσεις. Στο πανέμορφο τζαμί ή στο τεράστιο αιωνόβιο δέντρο; Κάτω από τα κλαδιά του λέγεται ότι δίδασκε ο Ιπποκράτης, και μάλιστα αναφέρεται ότι ο ίδιος φύτεψε τον πλάτανο. Απέναντί του ορθώνεται το τζαμί της Λοζιάς (ή Λότζιας ή Γαζή Χασάν Πασά) του 1786, στο οποίο έχουν ενσωματωθεί αρχαία μέλη από τον ναό του Ηρακλή. Λίγο πιο πέρα είναι το παλιό οθωμανικό χαμάμ. Η κρήνη του τζαμιού, το ιταλικό κτίριο που στεγάζει το Επαρχείο και το Δικαστήριο, η άλλη κρήνη με τα αρχαία μέλη, τα μαγαζάκια φτιάχνουν μια ωραία εικόνα που όσο βραδιάζει γίνεται μαγική.
Παραλίες με θεα...
Η παραλία Cavo Paradiso, από τις ωραιότερες του νησιού. (Φωτογραφία: ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΠΟΣΤΟΛΟΥ)
10 λόγοι που αγαπάμε την Κω
Το σπίτι της Αντιμάχειας
Η Διονυσία Διψελά μαγειρεύει στο σπίτι της Αντιμάχειας.
Ο μύλος του Άμαλλου στην Αντιμάχεια. (Φωτογραφία: ΚΛΑΙΡΗ ΜΟΥΣΤΑΦΕΛΛΟΥ)
Το Ασκληπιείο της Κω δεσπόζει σε έναν λόφο με θέα στις μικρασιατικές ακτές.
Ο βυζαντινός ναός των Ταξιαρχών στο Παλιό Πυλί. (Φωτογραφία: SHUTTERSTOCK)
Μέσα στην απόλυτη ησυχία θα ανακαλύψετε τους τρεις βυζαντινούς ναούς –την Παναγιά την Καστριανή, τον Άγιο Αντώνιο και τους Ταξιάρχες– κι έπειτα θα ανηφορίσετε στον απότομο βράχο και θα φτάσετε στο Κάστρο. Χτίστηκε τον 10ο-11ο αιώνα, αλλά σε οχυρωμένο οικισμό οργανώθηκε από τους Ιωαννίτες Ιππότες. Μετά το περπάτημα, απολαύστε δροσιά και μεζέδες στο ταβερνάκι Ωριά που βρίσκεται εδώ.
Εντυπωσιακά γλυπτά στο Αρχαιολογικό Μουσείο Κω. (Φωτογραφία: ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΚΟΥΡΗΣ)
Την περίοδο της Οθωμανοκρατίας οι Τούρκοι έφτιαξαν μουσουλμανικά νεκροταφεία έξω από το Κάστρο της Νεραντζιάς. Στο ανατολικό τμήμα του νεκροταφείου υπήρχε μεσαιωνικός πύργος που οι Ιταλοί γκρέμισαν για να κτίσουν το Palazzo del Governo, σημερινό συγκρότημα Επαρχείου.
Στο ανατολικό τμήμα του νεκροταφείου διαμόρφωσαν πάρκο, αλλά άφησαν κάποιους σημαντικούς τάφους. Στην πάνω φωτογραφία που τραβήχτηκε το 1925 διακρίνεται ένας από αυτούς τους τάφους που διατηρήθηκαν, είναι θολωτός, το νοτιοανατολικό τμήμα του γκρεμίστηκε. Διακρίνονται αναστηλωτικές εργασίες. Διακρίνεται επίσης ένας φτωχός νησιώτης με την χαρακτηριστική βράκα και το καπέλο, ξυπόλυτος, πιθανώς μουσουλμάνος. Κάθεται στο έδαφος και δίπλα του μία γάτα. Η έλλειψη δένδρων από πίσω, σε αντίθεση με σήμερα, αφήνει να φανεί το νότιο τμήμα του περιβόλου του Κάστρου και μόλις διακρίνεται ένας από τους πύργους της γέφυρας.
Στη φωτογραφία που τραβήχτηκε εχθές φαίνονται αρκετές φθορές στο μνημείο και βεβηλώσεις με σπρέι από κάποιους που δεν σέβονται τίποτε. Το μνημείο σήμερα περισσότερο χρησιμοποιείται για άλλους λόγους, που δεν έχουν να κάνουν με τον σεβασμό στην ιστορία μας… και όλα αυτά μόλις λίγα μέτρα από στον Πλάτανο.
Η Κως διαθέτει πάρα πολλά μνημεία και αρχαιολογικούς θησαυρούς. Ωραίες οι ανασκαφές και η ανάδειξη αρχαίων και λοιπών μνημείων! Ποια όμως η αξία τους, όταν δεν τα προστατεύεις και δεν τα αναδεικνύεις, όπως θα πρέπει;