Εμπνευστής και επικεφαλής της πρωτοβουλίας είναι ο Μαρκ Γουίλιαμς, βουλευτής των Φιλελεύθερων Δημοκρατών και τη συνυπογράφουν ένας βουλευτής των Συντηρητικών και ακόμη 10 βουλευτές του Εργατικού Κόμματος και άλλων κομμάτων.

Η πρόταση νόμου επρόκειτο να κατατεθεί χθες, στην επέτειο έναρξης ισχύος της πράξης με την οποία το βρετανικό Κοινοβούλιο αγόρασε τα παρθενώνεια γλυπτά από τον άρπαγα λόρδο Ελγιν. Η απόφαση του βρετανικού Κοινοβουλίου είχε ληφθεί στις 7 Ιουνίου του 1816 και τέθηκε σε ισχύ στις 11 Ιουλίου. «Είναι καιρός να κάνουμε μια ευγενική πράξη» δηλώνει ο κ. Γουίλιαμς «για να διορθώσουμε ένα λάθος 200 ετών. Αυτά τα υπέροχα έργα τέχνης πριονίστηκαν βίαια και σύρθηκαν μακριά από τον Παρθενώνα. Το νομοσχέδιό μας θα ακυρώσει ό,τι έκανε το βρετανικό Κοινοβούλιο πριν από δύο αιώνες».

Ο Αντριου Τζορτζ, πρόεδρος της βρετανικής οργάνωσης Marbles Reunited και μέχρι πέρυσι βουλευτής των Φιλελευθέρων, χαιρέτισε την κίνηση και σχολίασε ότι τα Γλυπτά του Παρθενώνα είναι «μερικές από τις πιο σημαντικές αρχαιότητες στον κόσμο» και οι άνθρωποι θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να τις βλέπουν ενωμένες. Συμπλήρωσε επίσης ότι πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη «αυτό το αίτημα που ξεκάθαρα έχει μεγάλη σημασία για τον λαό της Ελλάδας».

Τόνισε ότι η επιχειρηματολογία υπέρ της επανένωσης των Γλυπτών ενισχύεται περισσότερο μετά από την απόφαση των Βρετανών υπέρ του Brexit.«Θα ήταν προς το βρετανικό συμφέρον να επιδείξουμε ότι η έξοδός μας από την ΕΕ δεν συνεπάγεται την ομφαλοσκόπηση και την ξενοφοβία έναντι της ΕΕ από μέρους μας, αλλά ότι γινόμαστε πιο σίγουροι για τον εαυτό μας, περισσότερο ικανοί να επιδείξουμε μεγαλοψυχία. Δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερη επίδειξη αυτής της γενναιοδωρίας και μεγαλοψυχίας από να κάνουμε αυτό που θα ήταν το σωστό για τους Ελληνες», δήλωσε στη βρετανική εφημερίδα «Independent» ο Αντριου Τζορτζ.
Ο νόμος προβλέπει «μεταβίβαση της κυριότητας και επιστροφή στην Ελλάδα» των Γλυπτών του Παρθενώνα, και ακυρώνει τις πράξεις του 1816 και του 1963, με την οποία η Μεγάλη Βρετανία προσπάθησε να κατοχυρώσει νομικά τη διάτρητη και έωλη απόφαση του Κοινοβουλίου κατά το 1816.

Η κυριότητα των παρθενώνειων αριστουργημάτων μεταβιβάζεται στην κυβέρνηση της Ελληνικής Δημοκρατίας αφού προηγηθεί διαβούλευση με τους επιτρόπους του Βρετανικού Μουσείου, τους εκπροσώπους της ελληνικής κυβέρνησης και κάθε άλλο πρόσωπο, οργανισμό ή θεσμό που κρίνει αναγκαίο το βρετανικό υπουργείο Εσωτερικών. Η Ελλάδα είναι υπεύθυνη για την ασφαλή μεταφορά και την καλή έκθεση των γλυπτών και πληρώνει όποια έξοδα προκληθούν. Ταυτοχρόνως, οι Βρετανοί βουλευτές λαμβάνουν πρόνοια ώστε να μην αδειάσουν και τα μουσεία της χώρας τους, που έχουν κι άλλες αμφισβητούμενες αρχαιότητες. Σε ειδικό άρθρο του νομοσχεδίου προβλέπεται πως δεν ισχύει για οτιδήποτε δεν προσδιορίζεται «ως μέρος της συγκεκριμένης συλλογής». Και αλλού, αναφέρεται: «Τίποτε σε αυτό τον Νόμο δεν ερμηνεύεται ως εφαρμοζόμενο σε κάθε τεχνούργημα που αποτελεί μέρος μιας συλλογής ενός εθνικού μουσείου ή μιας γκαλερί εκτός από τα τεχνουργήματα που αναφέρονται στο κεφάλαιο 1» (σ.σ. τα μάρμαρα του Παρθενώνα).

Ο νόμος τίθεται σε ισχύ μία μέρα μετά την υπογραφή του από τη βασίλισσα. Να φτάσει ως εκεί, πράγμα αμφίβολο. Οι Βρετανοί βουλευτές κάθε άλλο παρά συντάσσονται στην πλειονότητά τους υπέρ της επιστροφής. Σε αντίθεση με το βρετανικό κοινό, που συμφωνεί με ποσοστά που ξεπερνούν και το 90% κάποιες φορές.

ethnos.gr