Η κατανάλωσή τους αυξήθηκε τα τελευταία χρόνια πάνω από 40%. Πώς δρουν στον οργανισμό μας, ποιές οι παρενέργειες

Περισσότερο από 40% υπολογίζεται ότι έχει αυξηθεί η κατανάλωση ηρεμιστικών χαπιών την τελευταία δεκαετία στη χώρα μας. Τα τελευταία χρόνια, ο δρόμος της χημείας φαίνεται ότι για πολλούς αποτελεί μονόδρομο…

Όπως ο οδηγός πατάει το φρένο του αυτοκινήτου για να το σταματήσει, έτσι και τα ηρεμιστικά πατούν το εσωτερικό μας «φρένο», προκαλώντας αγχόλυση, ηρεμία και μυϊκή χαλάρωση. Πρόκειται, όμως, για ένα φρένο που δεν πρέπει να πατάμε διαρκώς ή αναίτια, ακόμη και όταν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στην καθημερινή μας ζωή είναι τόσο πιεστικά που η ηρεμία, την οποία μας υπόσχεται ένα χάπι, φαντάζει ιδιαίτερα ελκυστική. Ας δούμε, λοιπόν, με την βοήθεια των ειδικών πότε, πώς και για πόσο λαμβάνονται τα ηρεμιστικά φάρμακα.

Who is who
Τα ηρεμιστικά ή αγχολυτικά ανήκουν στην κατηγορία των ψυχοφαρμάκων (στην ίδια κατηγορία ανήκουν τα αντικαταθλιπτικά και τα φάρμακα για τη σχιζοφρένεια). Όπως μαρτυρά το όνομά τους, χορηγούνται για την αντιμετώπιση των αγχωδών διαταραχών, ενώ σε διαφορετική δοσολογία λαμβάνονται και σε περιπτώσεις αϋπνίας. Υπάρχουν 2 βασικές κατηγορίες αγχολυτικών: oι βενζοδιαζεπίνες (π.χ. η βρωμαζεπάμη, η λοραζεπάμη, η διαζεπάμη) και τα νεότερα μη βενζοδιαζεπινικά φάρμακα (ζολπιδέμη, ζοπικλόνη, ζαλεπλόνη), που είναι πιο εκλεκτικά στη δράση τους (δηλαδή η φαρμακευτική ουσία δρα πιο εστιασμένα) και χρησιμοποιούνται κυρίως ως υπναγωγά. Σε κάθε περίπτωση, ο γιατρός είναι αυτός που κρίνει το είδος του ηρεμιστικού που πρέπει να πάρετε.

Έχω άγχος. Να πάρω ηρεμιστικά;
Είναι πράγματι δελεαστική η ιδέα ενός χαπιού που θα μας βοηθήσει να αντιμετωπίσουμε την πίεση και το άγχος της καθημερινότητας. Ωστόσο, δεν είναι αυτός ο ρόλος τους, όπως μας εξηγούν οι ειδικοί. Τα ηρεμιστικά έχουν θέση -πάντοτε με τις οδηγίες του ειδικού- στη βοήθεια των ασθενών που υποφέρουν από αγχώδεις διαταραχές (π.χ. διαταραχή πανικού, αγοραφοβία, κλειστοφοβία, μετατραυματικό στρες κ.λπ.), με συμπτώματα που περιορίζουν ή και εμποδίζουν σημαντικά τις καθημερινές τους λειτουργίες. Οι αγχώδεις διαταραχές χαρακτηρίζονται από έντονα σωματικά συμπτώματα, όπως ταχυπαλμίες, δύσπνοια, τρέμουλο, εφίδρωση, σφίξιμο στο στήθος, τάσεις λιποθυμίας, αλλά και ψυχικά, όπως αίσθημα δυσφορίας, απελπισίας και φόβο επικείμενου κινδύνου.

Θα με βοηθήσουν να κοιμηθώ;
Πολλά ηρεμιστικά χορηγούνται ως υπνωτικά, ενώ υπολογίζεται ότι ο ένας στους δέκα από εμάς κοιμάται με τη βοήθεια της χημείας. Συνιστάται όμως να λαμβάνονται στην αρχή του προβλήματος -δηλαδή μέσα στην πρώτη εβδομάδα-, προτού η αϋπνία γίνει χρόνια. Ο γιατρός μπορεί να χορηγήσει βενζοδιαζεπίνες -την κύρια κατηγορία ηρεμιστικών- ή ηρεμιστικά νεότερης γενιάς. Τα τελευταία έχουν το πλεονέκτημα ότι μέσα σε περίπου 4 ώρες αποβάλλονται από τον οργανισμό, οπότε την επόμενη μέρα ο ασθενής δεν νιώθει υπνηλία και «βαρύ» κεφάλι, όπως συνήθως συμβαίνει με τις βενζοδιαζεπίνες. Ωστόσο, και τα δύο είδη ηρεμιστικών χάνουν σταδιακά την αποτελεσματικότητά τους, ενώ σε περίπτωση απότομης διακοπής της λήψης τους μπορεί να προκληθεί εκ νέου αϋπνία για τις επόμενες 1-2 ημέρες - ένα φαινόμενο γνωστό ως rebound. Για την αποφυγή αυτών των φαινομένων, οι ειδικοί συνιστούν τη λήψη τους κάθε 2-3 ημέρες και όχι καθημερινά.

Για πόσον καιρό μπορώ να τα παίρνω;
Η δόση και η διάρκεια λήψης των ηρεμιστικών ορίζονται από τον γιατρό. Ένας γενικός κανόνας που ακολουθείται είναι η χορήγηση της μικρότερης δυνατής δόσης για το μικρότερο δυνατό χρονικό διάστημα, που συνιστάται να μην ξεπερνά τον ένα μήνα.

Προκαλούν εξάρτηση;
Η συστηματική λήψη ηρεμιστικών μπορεί να προκαλέσει εξάρτηση, γεγονός που σημαίνει ότι σε περίπτωση διακοπής τους ο ασθενής μπορεί να παρουσιάσει συμπτώματα στέρησης (αυξημένη ανησυχία, εκνευρισμό, αϋπνία, διέγερση, τρέμουλο, μυϊκές κράμπες, μέχρι και σπασμούς). Όσο πιο μεγάλη η δόση του φαρμάκου, τόσο σοβαρότερα και τα συμπτώματα στέρησης. Για την αποφυγή του στερητικού συνδρόμου, η διακοπή της λήψης των ηρεμιστικών δεν γίνεται απότομα, αλλά σταδιακά, μειώνοντας διαρκώς την ποσότητα της δόσης (π.χ. κατά 25% κάθε εβδομάδα).

Θα τα συνηθίσω;
Σε μακροχρόνια λήψη των ηρεμιστικών (κυρίως των βενζοδιαζεπινών), σε κάποιες περιπτώσεις απαιτείται η αύξηση της δόσης προκειμένου να επιτευχθεί το ίδιο θεραπευτικό αποτέλεσμα. Επομένως, τα φάρμακα ίσως χάσουν την αποτελεσματικότητά τους. Γι’ αυτό και το ζήτημα της δόσης, καθώς και της τυχόν αύξησής της, είναι κάτι που πρέπει να ρυθμίσει ο γιατρός.

Επηρεάζουν τη λίμπιντο;
Από τη στιγμή που τα ηρεμιστικά φάρμακα καταστέλλουν το κεντρικό νευρικό σύστημα, μπορεί να επηρεάσουν τη σεξουαλική απόδοση τόσο θετικά όσο και αρνητικά. Είναι ακριβώς σαν το οινόπνευμα: σε μικρή δόση μειώνει το άγχος και βοηθά, σε μεγαλύτερη όμως προκαλεί καταστολή.

Έχουν παρενέργειες;
Η υπνηλία είναι η συχνότερη παρενέργεια της λήψης βενζοδιαζεπινών, ιδιαίτερα κατά τις πρώτες 2 εβδομάδες της λήψης τους. Επίσης, μπορεί να επηρεάσουν τη μνήμη, τη συγκέντρωση και το αντανακλαστικό της αποφυγής του κινδύνου, γι’ αυτό και δεν επιτρέπεται η οδήγηση σε περίπτωση λήψης τους. Ενδέχεται ακόμη να παρουσιαστούν ξηροστομία, πονοκέφαλος ή δερματικά εξανθήματα. Η λήψη από ασθενείς με αναπνευστικά προβλήματα χρειάζεται προσοχή, επειδή σε υψηλές δόσεις μπορεί να προκαλέσουν αναπνευστική καταστολή. Ακόμη, σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, μπορεί να επιδεινώσουν τυχόν άνοια ή να προκαλέσουν κινητικές διαταραχές, γι’ αυτό και η χορήγησή τους αντενδείκνυται.

Πειράζει αν πιω αλκοόλ;
Ο συνδυασμός αλκοόλ και ηρεμιστικών πρέπει να αποφεύγεται, επειδή και τα δύο έχουν κατασταλτική δράση.

Τα ηρεμιστικά δεν είναι αντικαταθλιπτικά. Ωστόσο, είναι δυνατόν να χορηγηθούν σε άτομα που πάσχουν από κατάθλιψη προκειμένου να αρθεί η συμπεριφορά που οφείλεται στο άγχος και μετά να αντιμετωπιστεί με την κατάλληλη αγωγή η καταθλιπτική συμπεριφορά.

Ο Frankie Wild είναι παντρεμένος και έχει ένα γιο. Είναι από τους πιο διάσημους και επιτυχημένους dj στο νησί της Ibiza, ενώ παράλληλα έχει συμβόλαιο με δισκογραφική εταιρία και παίζει σε διάσημα clubs.
Είναι εξαρτημένος από την κοκαΐνη και το αλκοόλ, στην πορεία χάνει την ακοή του και δεν μπορεί να ολοκληρώσει το album του.
Μεγάλη πιθανότητα να μην μπορέσει να ξαναδουλέψει εφόσον όλη του η καριέρα βασίζεται σε αυτό.
Απομονώνεται και κλείνεται σε ένα σκοτεινό δωμάτιο για ένα χρόνο όπου αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί να αλλάξει κάτι πλέον.
Εκεί ξεκινάνε όλα, μαθαίνει να παίζει μουσική με ένα διαφορετικό τρόπο και ολοκληρώνοντας το album του.
Η Ταινία βασίζεται σε αληθινά γεγονότα και έχει κυκλοφορήσει από τις 15 Απριλίου του 2005 και έχει κερδίσει βραβεία στο US Comedy Arts Festival και στο Gen Art Film Festival.
Διάσημοι dj’s, Carl Cox, Tiesto, Sarah Main, Barry Ashworth, Paul van Dyk, Lol Hammond και ο Pete Tong εμφανίζονται στην ταινία μιλώντας για τον Frankie!
Όσοι από εσάς δεν την έχετε δει και αγαπάτε την μουσική μπορείτε να αφιερώσετε λίγο χρόνο να την δείτε!

Εκτέλεση:
Κόβουμε τα φιλέτα σε λεπτές φέτες και τα τηγανίζουμε στο βούτυρο
Σε κατσαρόλα φτιάχνουμε σάλτσα βράζοντας ζωμό με τοματοπολτό και roux
Mόλις πήξει η σάλτσα προσθέτουμε τα υγρά που απέμειναν από το ψήσιμο του φιλέτου
Σε άλλη κατσαρολίτσα βράζουμε τη Μαυροδάφνη μέχρι να μείνει το 1/2 του υγρού για να εξατμιστεί το αλκοόλ
Προσθέτουμε τη Μαυροδάφνη στη σάλτσα που βράζει ακόμη
Παρασκευάζουμε τα croutons, κόβωντας σε κυβάκια τις φέτες του τοστ και σοτάρουμε στο βούτυρο, να ροδίσουν
Σερβίρουμε το κρέας πάνω στα croutons και περιχύνουμε με τη θεϊκή σάλτσα Μαδέρα
Γαρνίρουμε με πατάτες τηγανιτές σε σπιρτόξυλα και βραστά λαχανικά βουτύρου!

Υλικά:
μοσχαρίσια φιλέτα (ουρά)
βούτυρο για το τηγάνισμα
περίπου 3 κουταλιές αλεύρι με 3 κουταλιές βούτυρο για το roux
1 μικρή φιάλη Μαυροδάφνη Πατρών
1 κουταλιά τοματοπολτός
ζωμός μόσχου
αλάτι&πιπέρι
φέτες του τοστ και βούτυρο για τα croutons

Πηγή: sintagespareas.gr

Τα παρεπόμενα της μέθης γίνονται ηπιότερα και σπανιότερα με το πέρασμα του χρόνου, ενώ σχεδόν εξαφανίζονται μετά τα 60 χρόνια, σύμφωνα με μία νέα μελέτη.

Στη μελέτη συμμετείχαν 51.645 εθελοντές, ηλικίας 18 έως 94 ετών, οι οποίοι συμπλήρωσαν ειδικά ερωτηματολόγια για την κατανάλωση αλκοόλ και τις συνακόλουθες συνέπειές της.

Όπως έδειξε, η συχνότητα και η ένταση των παρεπομένων της μέθης (λ.χ. πονοκέφαλος, ναυτία, εξάντληση, έντονη δίψα) ήταν υψηλότερη στους νεαρούς ενήλικες (ηλικίες 18-30 ετών), ενώ μειωνόταν και στα δύο φύλα κατ’ αναλογία με την αύξηση της ηλικίας.

Μετά τα 60 χρόνια, τα παρεπόμενα σχεδόν εξαφανίζονταν.

Έτσι, ενώ λ.χ. στις ηλικίες 18-30 ετών το 21% των γυναικών δήλωσαν πως όταν το παρακάνουν με το αλκοόλ ξυπνούν «κομμάτια» το επόμενο πρωί, το αντίστοιχο ποσοστό στις ηλικίες άνω των 60 ετών ήταν μόλις 3%.

Αντίστοιχα, το 62% των νέων ηλικίας 18-30 ετών δήλωσαν πως νιώθουν εξαντλημένοι τη μέρα μετά από τη μέθη – ένα ποσοστό που ήταν μόλις 14% στις ηλικίες άνω των 60 ετών.

Οι ερευνητές εκτιμούν ότι τα ευρήματά τους μπορεί να οφείλονται σε βιολογικούς παράγοντες ή απλούστατα στις αρνητικές εμπειρίες, οι οποίες οδηγούν στη λήψη προληπτικών μέτρων.

Την μελέτη, που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Alcoholism: Clinical and Experimental Research», διενήργησαν επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο της Νότιας Δανίας.

Οι εθελοντές ανέφεραν πόσο έπιναν κάθε εβδομάδα, τι είδους ποτά κατανάλωναν, πόσο έπιναν ανά περίσταση (λ.χ. το Σαββατόβραδο) και πόσο συχνά μεθούσαν.

Επιπλέον, απάντησαν λεπτομερώς σε ερωτήματα για τα παρεπόμενα που ανέπτυσσαν έπειτα από την υπερκατανάλωση αλκοόλ.

Οι ερευνητές πιστεύουν ότι οι πιθανές αιτίες για την ύφεση των παρεπομένων με την ηλικία είναι τέσσερις:
1) Ο οργανισμός συνηθίζει το αλκοόλ.
2) Πίνουμε λιγότερο. Η μελέτη έδειξε πως σε μια βραδιά υπερκατανάλωσης οι νέοι πίνουν κατά μέσον 9 ποτά, αλλά οι ηλικιωμένοι 4 ποτά
3) Λαμβάνουμε μέτρα προστασίας. Σύμφωνα με τη μελέτη, οι ηλικιωμένοι αποφεύγουν περισσότερο να «μπερδεύουν» τα ποτά και προτιμούν τα ανοικτόχρωμα (όπως η βότκα), διότι έτσι λιγοστεύουν τα παρεπόμενα.
4) Ο ίδιος ο οργανισμός καθιστά απωθητικό το αλκοόλ. Η μελέτη έδειξε πως όσοι εθελοντές είχαν τα χειρότερα παρεπόμενα σε νεαρή ηλικία, είχαν και τις περισσότερες πιθανότητες να πάψουν κάποια στιγμή να πίνουν ασυλλόγιστα.

Πηγή: tanea.gr

Ένα στα δέκα παιδιά ηλικίας 13 - 14 ετών δήλωσε ότι έχει μεθύσει τουλάχιστον μία φορά. Για φαινόμενο με αυξητικές τάσεις κάνουν λόγο οι επιστήμονες

Αρκετά είναι τα περιστατικά εφήβων που καταλήγουν στα επείγοντα των νοσοκομείων τα τελευταία χρόνια ύστερα από υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ. Οι περιπτώσεις αυτές έρχονται να επιβεβαιώσουν τους επιστήμονες που κάνουν λόγο για ένα φαινόμενο με αυξητικές τάσεις.
Όπως προκύπτει από τα στοιχεία της ευρωπαϊκής έρευνας ESPAD 2011, η οποία στη χώρα μας πραγματοποιήθηκε από το Ερευνητικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Ψυχικής Υγείας, ένας στους δέκα νέους ηλικίας 13-19 ετών έχει δηλώσει ότι πίνει αλκοόλ πάνω από δύο φορές την εβδομάδα, ενώ το 45,1% των μαθητών έχει κάνει υπερβολική χρήση αλκοόλ μέσα σε έναν μήνα.

Από το 1984 έως το 2011, διαπιστώνεται συνολικά η τάση μείωσης της κατανάλωσης οινοπνευματωδών από μαθητές ηλικίας 15-19 ετών. Ωστόσο, από το 2000 έως το 2011 φαίνεται να αλλάζει, με τους νέους να επιλέγουν στις εξόδους τους κρασί, μπίρα, αλλά και βαριά ποτά όπως βότκα και ουίσκι.

«Ενώ είχαμε μια σταθεροποίηση στα ποσοστά κατανάλωσης αλκοόλ στον μαθητικό πληθυσμό, τα τελευταία χρόνια διαπιστώνουμε μια ελαφρά άνοδο και κυρίως στη βαριά χρήση οινοπνευματωδών, δηλαδή τουλάχιστον δέκα φορές τον μήνα» εξηγεί η επιστημονική υπεύθυνη του Εθνικού Κέντρου Τεκμηρίωσης και Πληροφόρησης για τα Ναρκωτικά Μανίνα Τερζίδου.

Φαίνεται ότι για τα Ελληνόπουλα η συνήθεια του αλκοόλ ξεκινά από όλο και μικρότερη ηλικία. Είναι ενδεικτικό ότι ένα στα δέκα παιδιά, ηλικίας 13 - 14 ετών, τα οποία συμμετείχαν στην έρευνα, δήλωσε ότι έχει μεθύσει τουλάχιστον μία φορά. Υψηλότερα ποσοστά σε ό,τι αφορά το αλκοόλ καταγράφονται στην περιφέρεια. Οι περισσότεροι μαθητές, οι οποίοι έχουν μεθύσει περισσότερες από τρεις φορές, βρίσκονται σε περιοχές του Βορείου Αιγαίου, της Κρήτης και της Μακεδονίας.

Από μικρή ηλικία τα παιδιά στη χώρα μας δοκιμάζουν και πολλά αποκτούν τη συνήθεια του καπνίσματος. Ένας στους δέκα μαθητές ηλικίας 15 - 16 ετών καπνίζει συστηματικά, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για τους μαθητές 13 - 14 ετών είναι 1,9%.

«Σχετικά με το κάπνισμα διαπιστώνουμε, βάσει ερευνών, ότι τα ποσοστά μειώνονται το τελευταίο διάστημα»σημειώνει η Μανίνα Τερζίδου.

Να σημειωθεί πως ο μέσος όρος τσιγάρων που καπνίζουν οι μαθητές στη χώρα μας σε έναν μήνα είναι 21, τη στιγμή που ο μέσος όρος είναι 28.

Πηγή: Τα Νέα