Με την αφρόκρεμα των έργων της και την αγωνία να κερδίσει το χαμένο της κοινό, επανέρχεται με τη νέα έκθεση των πινάκων από τις μόνιμες συλλογές της και υπόσχεται να «φέρει» αριστουργήματα του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου στην Αθήνα

Μπορεί το κρύο να ήταν κάτι παραπάνω από τσουχτερό χθες το μεσημέρι στο Αλσος Στρατού, στο Γουδή, η θερμοκρασία όμως είχε χτυπήσει κόκκινο στους χώρους της Εθνικής Γλυπτοθήκης. Η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει για την επιστροφή της Εθνικής Πινακοθήκης στα εικαστικά δρώμενα και το στοίχημα να ξανακερδίσει το κοινό της - το οποίο έχει χάσει τους τελευταίους οκτώ μήνες που παραμένει κλειστή λόγω των έργων επέκτασης του κεντρικού κτιρίου (επί της Βασ. Κωνσταντίνου, απέναντι από το Χίλτον) - είναι μεγάλο.

Δεν υπάρχει εργαζόμενος που να μη βρίσκεται στο πόδι μέσα στην αίθουσα όπου μέχρι πρόσφατα πραγματοποιούνταν οι περιοδικές εκθέσεις της Εθνικής Γλυπτοθήκης. Με λευκά γάντια και ιδιαίτερη προσοχή ξετυλίγουν τους πίνακες από την ειδική τους συσκευασία.
Στον έναν τοίχο ένα τεράστιο τελάρο - που ξεπερνά τα τέσσερα μέτρα - περιμένει να υποδεχτεί την «Αποθέωση του Αθανασίου Διάκου».
Το έργο του Κωνσταντίνου Παρθένη, που δεν χωρούσε να βγει από το κτίριο της Βασιλέως Κωνσταντίνου, χρειάστηκε να απομακρυνθεί από το τελάρο του, επί τη ευκαιρία να απλωθεί στο πάτωμα για να συντηρηθεί και εν συνεχεία να τοποθετηθεί σε έναν ειδικής κατασκευής κύλινδρο και να εγκαταλείψει το κτίριο από το... παράθυρο με τη βοήθεια γερανού. Και τώρα περιμένει να βγει ξανά από τον κύλινδρο και να ξαναμπεί στο ξύλινο τελάρο του.
Λίγο πιο 'κει κομμάτια από τις αποτοιχισμένες τοιχογραφίες από το σπίτι του Κόντογλου - με τους «αγίους» του καλλιτέχνη (από τον Πυθαγόρα έως τον Πλούταρχο) - άλλες πάνω σε τραπέζια κι άλλες στο δάπεδο, δεν έχουν βρει ακόμη τη θέση τους πάνω στην ειδική κατασκευή την οποία συναρμολογούν οι τεχνίτες.
Την ίδια ώρα η συντονίστρια του εγχειρήματος της μετακόμισης, τεχνική σύμβουλος της Πινακοθήκης Ολγα Μεντζαφού μαζί με την προϊσταμένη συλλογών Εφη Αγαθονίκου κάνουν μικρές αλλαγές στην επιλογή των έργων.
Παρόμοια κατάσταση επικρατεί και στον διπλανό χώρο, όπου έως τώρα βρισκόταν η μόνιμη έκθεση γλυπτών - εξ ου και η ονομασία του χώρου ως Εθνική Γλυπτοθήκη. «Φρέσκα» έργα από το κεντρικό κτίριο έρχονται να ντύσουν τη συλλογή και «να προσθέσουν έργα κλειδιά», όπως εξηγεί η επιμελήτρια Τώνια Γιαννουδάκη, όπως για παράδειγμα ο μπρούντζινος ανδριάντας του Γιάννη Μόραλη διά χειρός του ακαδημαϊκού Γιάννη Παππά, που στέκεται πλέον δίπλα στον φίλο του, δημιουργία επίσης του ίδιου καλλιτέχνη, Χρήστο Καπράλο.

ΕΚΘΕΣΗ ΣΕ 700 Τ.Μ.
Μπορούν όμως τα περίπου 120 έργα που θα παρουσιαστούν σε 700 τ.μ. να δώσουν εξίσου αντιπροσωπευτική εικόνα της νεοελληνικής ζωγραφικής, όπως τα 480 έργα - από τα 10.000 που διαθέτει η Εθνική Πινακοθήκη - τα οποία εκτίθονταν σε 2.000 τ.μ. στο υπό επέκταση κτίριο;
«Δεν θα λείψει τίποτα», διαβεβαιώνει στα «ΝΕΑ» η διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα για τη συνοπτική παρουσίαση των μόνιμων συλλογών ζωγραφικής της Πινακοθήκης που θα καλύπτουν την περίοδο από τον 19ο αιώνα έως και τη Γενιά του '30.
«Δεν αφαιρέσαμε ζωγράφους, αλλά έργα. Κρατήσαμε την αφρόκρεμα και θα προσφέρουμε μια πλήρη εικόνα σε συμπυκνωμένη μορφή. Οι μοναδικές ενότητες που λείπουν από τη μόνιμη προηγούμενη μόνιμη έκθεση είναι η επτανησιακή ζωγραφική και η πρώιμη ελληνική τοπιογραφία με πρωταγωνίστρια την Ελλάδα και τα ερείπιά της, όπως την είδαν οι ρομαντικοί καλλιτέχνες. Πρόκειται για μια έκθεση που δεν θα αφορά μόνο τους φιλότεχνους, αλλά και όσους θέλουν να μάθουν την εξέλιξη της ελληνικής κοινωνίας», επισημαίνει.

Πώς θα συμβεί αυτό; «Ενα έργο δεν "μιλά" μόνο μέσα από το θέμα του, αλλά και από το μέγεθός του, το ύφος του, ακόμη και το κάδρο του», εξηγεί η Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα. «Αν δείτε για παράδειγμα τα πορτρέτα των αρχών του 19ου αιώνα είναι κυρίως προτομές, οι άνθρωποι, μέλη της αγροτικής κοινωνίας, φορούν παραδοσιακές φορεσιές και είναι αδέξια και στημένα. Οταν η ελληνική κοινωνία αποκτά προς τα τέλη του 19ου αιώνα αστική τάξη τα πορτρέτα γίνονται ολόσωμα, υπογράφονται από επώνυμους ζωγράφους, έχουν βαριά κάδρα».
Το ταξίδι στην ελληνική ζωγραφική θα ξεκινά από τη μεταβυζαντινή εποχή και τον Δομίνικο Θεοτοκόπουλο και θα συνεχίζει με την πρώιμη ελληνική προσωπογραφία, την ιστορική ζωγραφική, νεκρές φύσεις, γυμνά, έργα του ελληνικού μοντερνισμού και δημιουργίες της Γενιάς του '30 και υπογραφές καλλιτεχνών όπως των Γύζη, Λύτρα, Παρθένη, Μαλέα, Θεόφιλου, Κόντογλου, Χατζηκυριάκου-Γκίκα, Τσαρούχη και Μόραλη, ανάμεσα σε άλλους.

ΕΤΟΙΜΟ ΤΟ 2016
Και ενώ η Εθνική Πινακοθήκη κάνει ένα νέο ξεκίνημα, τα εμπόδια στο υπό επέκταση κτίριο της Βασ. Κωνσταντίνου φαίνεται να ξεπερνιούνται. «Μέσα στις επόμενες ημέρες εγκρίνονται οι συμπληρωματικές μελέτες που αφορούν τη στεγανοποίηση των χώρων (σ.σ. κατά τη διάρκεια των έργων διαπιστώθηκε ότι ο υδροφόρος ορίζοντας βρισκόταν πολύ υψηλότερα από ό,τι υπολογιζόταν, καθώς δεν είχε επικαιροποιηθεί παλαιότερη γεωτεχνική μελέτη που χρησιμοποιήθηκε) και τα έργα περιμένουμε να αρχίσουν πριν το τέλος του χρόνου. Ελπίζω ότι μέσα στο 2016 η Εθνική Πινακοθήκη θα επιστρέψει στην έδρα της».

Πηγή: ΤΑ ΝΕΑ

"Όταν λέμε Θράκη, εννοούμε και τη Θεσσαλονίκη, την Κομοτηνή το Kircaali και Deliorman της Βουλγαρίας ακόμα και περιοχές έως τα Σκόπια και τη Βοσνία" ανέφερε ούτε λίγο ούτε πολύ σε δημόσια ομιλία του στην Κεσάνη ο Τούρκος πρωθυπουργός, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Μιλώντας ενώπιον πλήθους, κοντά στα ελληνοτουρκικά σύνορα και λίγες ημέρες πριν την προγραμματισμένη επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας, Αχμέτ Νταβούτογλου στην Αθήνα, ο πρωθυπουργός της γείτονος χώρας, άφησε να εννοηθεί ότι η Θράκη ως «έννοια» είναι μία περιοχή πολύ ευρύτερη από αυτή που έχει «χαρτογραφηθεί».

"Η Θράκη είναι η ζωντανή κοινή ιστορία μας στην Ευρώπη. Είναι εκπρόσωπος μας σ΄ αυτή τη γεωγραφία. Σήμερα, στη γεωγραφική περιοχή των Βαλκανίων, στο επίκεντρο των σχέσεών μας βρίσκεται η Θράκη με την Ανδριανούπολη, το Τεκίρνταγ, το Κιρλαρελί και βέβαια η Κωνσταντινούπολη", είπε, παρουσιάζοντας έτσι τις τουρκικές διεκδικήσεις στη βαλκανική χερσόνησο.

Στην ίδια ομιλία, επανέφερε στο προσκήνιο το σχέδιο περί ανασύστασης της λεγόμενης "Τουρκικής Δημοκρατίας της Θράκης". Σε αυτή περιλαμβάνονται εδάφη της βορείου Ελλάδας καθώς και εδάφη της νοτίου Βουλγαρίας έως και τα κεντρικά Βαλκάνια.

Πηγή: news247.gr

Τα λιμάνια και τις διευκολύνσεις που μπορούν να παρέχουν σε αμερικανικά πολεμικά πλοία είχε διερευνήσει προσωπικά ο Ναυτικός Ακόλουθος της Πρεσβείας των ΗΠΑ, σε επίσκεψή του σε Κω , Σάμο και Λέσβο.

Η επίσκεψη του Αντιπλοίαρχου Jonathan Schwartz US (N), Ναυτικού Ακολουθου των ΗΠΑ στην Αθήνα και του επιτελείου έγινε πριν από περίπου ένα μήνα και δεν ανακοινώθηκε το παραμικρό .

Ο αμερικανός Ναυτικός Ακόλουθος εντυπωσίασε τους Έλληνες αξιωματικούς του ΠΝ οι οποίοι είχαν αναλάβει την ενημέρωσή του. Ο αμερικανός και στα τρία νησιά που επισκεφθηκε ζήτησε να μάθει λεπτομέρειες για τις λιμενικές εγκαταστάσεις, τις παροχές που θα μπορούσαν να έχουν πλοία του στόλου των ΗΠΑ, ρώτησε λεπτομέρειες που ειχαν να κάνουν με την επάνδρωση ναυτικών παρατηρητηρίων και γενικά ζήτησε να μάθει τα πάντα.

Η αμερικανική πρόθεση -προς το παρόν- να χρησιμοποιήσει λιμενικές εγκαταστάσεις στη περιοχή των Δωδεκανήσων -στη Κω- αλλά και στο ανατολικό και βορειοανατολικό Αιγαίο - Σάμος ,Μυτιλήνη- είναι κίνηση άκρως θετική για την Ελλάδα και σίγουρα θα προκαλέσει ακόμη μεγαλύτερο εκνευρισμό στην Άγκυρα. Η οποία κυριολεκτικά “ξεσήκωνε” τον κόσμο κάθε φορά που ένα αμερικανικό πολεμικό πλοίο έδενε έστω και για λίγες ώρες όχι σε λιμάνια αλλά ανοιχτά νησιών της Δωδεκανήσου.

Συνεπώς η επίσκεψη και κυρίως το ενδιαφέρον που έδειξε για τις ναυτικές εγκαταστάσεις στη Κω, στη Λέσβο και στη Σάμο  ο αμερικανός Ναυτικός Ακόλουθος έχουν τεράστια σημασία.

Η επιχειρησιακή χρησιμότητα των λιμένων των τριών νησιών για το αμερικανικό ναυτικό δεν μπορεί να αμφισβητηθεί βέβαια, αφού το να υπάρχουν τόσες εναλλακτικές λύσεις εκτός απο τη δεδομένη Σούδα, μόνο θετικό είναι.

Πηγή: onalert.gr

Με αφορμή την αγάπη του για την Αθήνα, ο φωτογράφος Daniel Rhodes συγκέντρωσε 8.364 φωτογραφίες από την πρωτεύουσα και δημιούργησε ένα υπέροχο time-lapse video.

Αθήνα 40 χρόνια πριν.
Όταν δεν υπήρχε νέφος, όταν δεν φοβόσουν να περπατήσεις βράδυ στην Ομόνοια, όταν στον Υμηττό υπήρχαν ακόμα χωράφια και μποστάνια και όταν έτρωγες σουβλάκι με 2 δραχμές.