Ἡ Ἱερά Μητρόπολις Κώου καί Νισύρου σέ συνεργασία μέ τόν Φιλανθρωπικό Ὀργανισμό τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν ΑΠΟΣΤΟΛΗ προσκαλεῖ ἐγκύους γυναῖκες νά καταθέσουν αἰτήσεις γιά συμμετοχή στό Πρόγραμμα AΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΥΠΟΓΕΝΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ, τό ὁποῖο περιλαμβάνει ὑλική ὑποστήριξη τῶν νεογέννητων μέ προσφορά καί διάθεση βρεφικῶν πακέτων (BABY KITS).

Τά ἀπαιτούμενα δικαιολογητικά γιά τή συμμετοχή τῶν ἐγκύων στό Πρόγραμμα ὑπάρχουν στό ἔντυπο τῆς αἰτήσεως πού ἐπισυνάπτεται στήν παροῦσα ἀνάρτηση ὡς ἀρχεῖο εἰκόνας, τό ὁποῖο μπορεῖτε νά δεῖτε καί νά κατεβάσετε. Ἐπίσης ὑπάρχει ἀρχεῖο μέ ὁδηγίες ἀπό τή Μ.Κ.Ο. ΑΠΟΣΤΟΛΗ καί ἀρχεῖο μέ τήν Ἀνακοίνωση τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.

Γιά περισσότερες πληροφορίες ἀπευθυνθεῖτε στήν κ. Δήμητρα Γιάχου (τηλ. 2242057915-6932917108), Ὑπεύθυνη Κοινωνικῆς Μέριμνας τοῦ Ἐπαρχείου Κῶ-Νισύρου καί Συνεργάτιδα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.

https://www.imkn.gr/anakoinoseis/item/707-aitiseis_apostoli_baby-kits

Οι οικονομικές δυσκολίες είναι ένας βασικός λόγος που τα ζευγάρια σε ακριτικές και νησιωτικές περιοχές της Ελλάδας δεν κάνουν παιδιά, σύμφωνα με μελέτη του Πανεπιστημίου Πειραιά - Στα αστικά κέντρα, ένα σύνηθες «εμπόδιο» αφορά στη σύνδεση της μητρότητας με τις συνθήκες και το κανονιστικό πλαίσιο της εργασίας
Η δυσκολία πρόσβασης σε υπηρεσίες Υγείας, το υψηλό κόστος προγεννητικού ελέγχου, το υψηλό κόστος τοκετού και ελέγχου της κύησης είναι βασικοί λόγοι που τα ζευγάρια που κατοικούν στις ακριτικές ηπειρωτικές και νησιωτικές περιοχές της Ελλάδας δεν κάνουν παιδιά. Διαφορετικά είναι τα «εμπόδια» που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι των αστικών και ημιαστικών περιοχών και έχουν να κάνουν κυρίως με τη σύνδεση της μητρότητας με τις συνθήκες και το κανονιστικό πλαίσιο της εργασίας.

Αυτά είναι τα βασικά συμπεράσματα της μελέτης «Διερεύνηση των παραγόντων που δημιουργούν το πρόβλημα της υπογεννητικότητας στην Ελλάδα», που εκπονήθηκε από το Εργαστήριο Διαχείρισης Κινδύνων & Ασφαλίσεων του Τμήματος Στατιστικής & Ασφαλιστικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Πειραιά, με πρωτοβουλία της μη κερδοσκοπικής οργάνωσης για την υπογεννητικότητα HOPEgenesis και την υποστήριξη του Ομίλου Eurolife ERB.

Πρόκειται για την πρώτη στοχευμένη έρευνα για το μείζον θέμα της υπογεννητικότητας στην Ελλάδα που αναδεικνύει τα πολυάριθμα «γιατί» του δημογραφικού ζητήματος, προσδιορίζοντας τόσο τους κοινωνικούς παράγοντες όσο και τη διαφορετικότητα των αιτιών του. Η ερευνητική αυτή μελέτη, επιχειρεί μια βαθύτερη ανάγνωση της ελληνικής κοινωνίας, με στοιχεία που προέρχονται από τη βάση της, και των αναστολών στη γεννητικότητα που προκάλεσαν η οικονομική κρίση και οι επιβαρυμένες κεντρικές δομές υγείας και κοινωνικής υποστήριξης και εξετάζει αναλυτικά τις πτυχές του ζητήματος και τις παθογένειές του.

Η δειγματοληψία της έρευνας πραγματοποιήθηκε την περίοδο Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου 2019 σε δείγμα 121 ενήλικων ατόμων προερχόμενων από το αρχείο της HOPEgenesis, και πρόκειται για ζευγάρια τα οποία συμμετείχαν σε προγράμματα επιδότησης για τη διαδικασία γεννήσεως τέκνου ή για ζευγάρια που ενδιαφέρονται για να ενταχθούν μελλοντικά στα εν λόγω προγράμματα.

Όπως εξήγησε κατά την παρουσίαση της έρευνας ο κ. Παναγιώτης Ξένος, Διδάσκων Πανεπιστημίου Πειραιώς, η δυσκολία πρόσβασης σε υπηρεσίες Υγείας, το υψηλό κόστος προγεννητικού ελέγχου, το υψηλό κόστος τοκετού και ελέγχου της κύησης είναι βασικοί λόγοι που απαντώνται στην έρευνα στις ακριτικές ηπειρωτικές και νησιωτικές περιοχές, ενώ π.χ. η δυσκολία πρόσβασης σε βρεφονηπιακό σταθμό στις ημιαστικές περιοχές.

Ειδικότερα:

• Ένας στους δύο ερωτώμενους (52,9%) θεωρεί το υψηλό οικονομικό κόστος ως πολύ σημαντικό παράγοντα στην απόφασή του για να αποκτήσει τέκνο.
• Από τα άτομα που αξιολογούν τα προβλήματα των εργασιακών σχέσεων ως πολύ σημαντικά το 33,3% προέρχεται από ακριτική ηπειρωτική περιοχή, το 29,2% από ακριτική νησιωτική και το 33,3% από αστική.
• Από τα άτομα που αξιολογούν τη δυσκολία πρόσβασης σε υπηρεσίες υγείας το 46,9% προέρχεται από ακριτική ηπειρωτική περιοχή, το 43,8% από ακριτική νησιωτική, το 6,3% από ημιαστική και το 3,1% από αστική.
• Το οικονομικό κόστος φαίνεται πως αποτελεί πολύ σημαντικό πρόβλημα για το 80% του δείγματος που προέρχεται από ακριτικές νησιωτικές και ακριτικές ηπειρωτικές περιοχές.

Αναφορικά με τον χρόνο απόκτησης του τέκνου, 6 στους 10 ερωτώμενους επιθυμούν να αποκτήσουν το τέκνο τους εντός διετίας, το 22,2% σε τρία ή τέσσερα χρόνια και το 13,1% σε μία πενταετία. Η συντριπτική πλειοψηφία του δείγματος, σε ποσοστό 80%, επιθυμεί το πολύ μέχρι 3 παιδιά ενώ το 17,6% θα ήθελε 4 παιδιά. Ο κύριος όγκος των ερωτηθέντων ιδεατά θα ήθελε να αποκτήσει 2 ή 3 παιδιά σε ποσοστό 37,8% και 38,7%.

Πάντως το 89,7% των ερωτώμενων δήλωσαν πως θα προχωρούσαν άμεσα στη διαδικασία απόκτησης τέκνου εφόσον τους προσφέρονταν τα έξοδα του τοκετού, και σε ποσοστό 86,3% πως θα προχωρούσαν άμεσα στην διαδικασία απόκτησης τέκνου εφόσον τους προσφέρονταν η κάλυψη του βρεφονηπιακού σταθμού.

newborns

Σχολιάζοντας τα ευρήματα της μελέτης ο επικεφαλής της ομάδας των ερευνητών, κ. Αθανάσιος Κυριαζής, Καθηγητής Χρηματοοικονομικών Μαθηματικών, επισήμανε ότι «οι περιοχές με μικρό πληθυσμό, ακριτικές ηπειρωτικές με δύσκολη πρόσβαση σε δομές υγείας και ακριτικά νησιά, αλλά και ορεινές ημιαστικές περιοχές παρουσιάζουν το μεγαλύτερο πρόβλημα υπογεννητικότητας. Και αυτό γιατί οι κεντρικές δομές υγείας, λόγω της γεωγραφικής τους ιδιαιτερότητας, αδυνατούν να προσφέρουν ικανοποιητικές υπηρεσίες υγείας σε αυτές τις περιοχές. Η τοπική παρουσία γυναικολόγου ή μαίας, ακόμα και υποτυπώδους κέντρου υγείας είναι αδύνατη, ενώ η παρουσία του αγροτικού ιατρού δεν δημιουργεί αίσθημα ασφάλειας και ηρεμίας στις γυναίκες, προκειμένου να πάρουν τη δύσκολη απόφαση για εγκυμοσύνη. Παρατηρούμε, λοιπόν, ότι υπάρχει μια τελείως διαφορετική προσέγγιση στις γυναίκες αυτές, οι οποίες στην πλειοψηφία τους είναι νέες και υγιείς γυναίκες, τη στιγμή που παίρνουν την μεγάλη απόφαση να κάνουν ένα παιδί».

Το συγκεκριμένο πρόβλημα δεν αφορά τις γυναίκες κατοίκους ημιαστικών και αστικών περιοχών, όπου οι δομές υγείας είναι ικανοποιητικές όσον αφορά τόσο στην απόσταση, όσο και στην ποιότητα της υπηρεσίας. Τα προβλήματα τα οποία αντιμετωπίζουν είναι διαφορετικά, οικονομικού περιεχομένου, αλλά και κυρίως στοιχείων που έχουν να κάνουν με τη σύνδεση της μητρότητας με τις συνθήκες και το κανονιστικό πλαίσιο της εργασίας, κάτι που φαίνεται και από τη συγκεκριμένη μελέτη.

Αναποτελεσματικές οι επιδοματικές πολιτικές

Η κυβέρνηση, ως γνωστόν έχει θέσει την ενίσχυση των γεννήσεων ψηλά στις προτεραιότητές της και ήδη προωθεί κάποια πρώτα μέτρα, όπως επίδομα 2.000 ευρώ για κάθε παιδί που γεννιέται, η αύξηση του αφορολογήτου κατά 1.000 ευρώ για κάθε παιδί και η μείωση του ΦΠΑ στα βρεφικά είδη στο 13%.

Ωστόσο, στη μελέτη του Πανεπιστημίου Πειραιά αναφέρεται ότι η επιλογή της κατάλληλης δημογραφικής πολιτικής είναι πιο πολύπλοκη υπόθεση και στόχος δεν είναι απλά η συγκυριακή βελτίωση των δεικτών αλλά η αναζήτηση του σημείου ισορροπίας μεταξύ απαιτήσεων της οικονομίας, αναγκών της κοινωνίας και μεταβολών του πληθυσμού.

«Τα οικονομικά κίνητρα αποτελούν μια σπουδαία βάση αλλά τα όποια μέτρα ενίσχυσης των γεννήσεων και στήριξης του θεσμού της οικογένειας πρέπει να είναι έτσι σχεδιασμένα ώστε να αποφύγουν την αναπαραγωγή του παλαιού συντηρητικού μοντέλου της μη εργαζόμενης μητέρας. Με δεδομένη τη μείωση του διαθέσιμου εργατικού δυναμικού, η αύξηση των ιδιαίτερα χαμηλών ποσοστών απασχόλησης των γυναικών αποτελεί ένα από τα εργαλεία αντιμετώπισης των συνεπειών της γήρανσης. Όμως, οι επιδοματικές πολιτικές δεν θα έχουν τα αναμενόμενα αποτελέσματα αν δεν συνδυαστούν με ουσιαστικά μέτρα φροντίδας των παιδιών βρεφικής και προσχολικής ηλικίας, με μέτρα συμφιλίωσης της επαγγελματικής και οικογενειακής ζωής, με κίνητρα βελτίωσης των συνθηκών διαβίωσης και κατοικίας. Η ευρωπαϊκή εμπειρία δείχνει ότι οι φιλικές προς την οικογένεια συνθήκες εργασίας -όχι μόνο για τις γυναίκες αλλά και για τους άνδρες- αποτελούν απαραίτητη προϋπόθεση για την απόκτηση περισσότερων του ενός παιδιών. Η ενίσχυση των γεννήσεων δεν μπορεί να συμβεί παρά μέσα από τη δημιουργία ενός υποστηρικτικού στην οικογένεια εργασιακού και κοινωνικού περιβάλλοντος. Ουσιαστική υποστήριξη των εργαζόμενων μητέρων πριν και μετά τον τοκετό, πραγματική ισότητα στα δικαιώματα αδειών και επιδομάτων ανατροφής και για τους δύο γονείς αλλά και ενεργή συμμετοχή των ανδρών στις οικογενειακές δραστηριότητες φαίνεται ότι είναι μερικά από τα σημεία κλειδιά που καθιστούν κάποιες χώρες περισσότερο αποτελεσματικές στην προσπάθεια στήριξης των γεννήσεων», υποστηρίζουν οι ερευνητές.

baby

Πολύπλευρο το δημογραφικό ζήτημα

Ο κ. Μιλτιάδης Νεκτάριος, Καθηγητής Ασφαλιστικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, υπενθύμισε εξάλλου ότι το δημογραφικό ζήτημα που αντιμετωπίζουμε σήμερα είναι πολύπλευρο, δεν συνοψίζεται στη χαμηλή γεννητικότητα και δεν αρκεί η αύξηση των γεννήσεων για να αντιμετωπιστούν οι συνέπειες της γήρανσης του πληθυσμού.

Στην Ελλάδα, οι γεννήσεις βρίσκονται σε σταθερά πτωτική πορεία από το 2008 φθάνοντας, σύμφωνα με τα πρόσφατα δημοσιευμένα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, σε ιστορικό χαμηλό το 2018 κάτω από τις 86.500. Το φυσικό ισοζύγιο (γεννήσεις-θάνατοι) είναι αρνητικό από το 2011, ενώ η εκτίμηση του μόνιμου πληθυσμού για το 2018 ήταν κατά 0,25% χαμηλότερη σε σχέση με το προηγούμενο έτος.

«Η μείωση του πληθυσμού δεν είναι η μοναδική δημογραφική πρόκληση που καλείται να διαχειριστεί η Ελλάδα. Εκτός από το μέγεθος αλλάζει η δομή και σύνθεση του πληθυσμού της. Σήμερα οι μισοί κάτοικοι της Ελλάδας είναι άνω των 43 ετών, ο πληθυσμός των ατόμων άνω των 65 ετών ξεπερνά εκείνον των παιδιών κάτω των 15 ετών, ενώ οι άνω των 80 ετών αποτελούν την ταχύτερα αυξανόμενη ηλικιακή ομάδα του πληθυσμού. Η γήρανση του πληθυσμού έχει δημιουργήσει μια νέα μη αναστρέψιμη πραγματικότητα. Μπροστά στον κίνδυνο της μείωσης της στρατηγικής και ανταγωνιστικής δύναμης τόσο της Ευρώπης στο σύνολό της όσο και των επί μέρους κρατών, η ενίσχυση των γεννήσεων και η στήριξη της οικογένειας αναδεικνύονται σε πρωταρχικό στόχο ακόμα και εκείνων των χωρών που μέχρι πρόσφατα δεν διέθεταν καν δημογραφική πολιτική», σημείωσε ο κ. Νεκτάριος.

Ο παγκόσμιος πληθυσμός… γερνά επικίνδυνα και μέχρι το 2050 οι ηλικιωμένοι άνω των 60 ετών θα έχουν φτάσει τα δύο δισεκατομμύρια.

Προσπαθώντας να αντιμετωπίσουν αυτήν τη δημογραφική «βόμβα», αρκετές χώρες καταφεύγουν σε αντισυμβατικές, ακόμη και… φουτουριστικές λύσεις για να φροντίσουν τα μέλη της τρίτης ηλικίας.
Η παράδοση στην Κίνα επιβάλλει τον σεβασμό στις παλαιότερες γενιές και από το 2013 υπάρχει και σχετική νομοθεσία η οποία απειλεί με πρόστιμα και ποινές τα παιδιά που δεν φροντίζουν τους γονείς τους.
Ο αριθμός των ηλικιωμένων, δε, αναμένεται ότι θα ξεπεράσει το 35% του πληθυσμού της χώρας, φτάνοντας τα 500 εκατομμύρια. Βάσει νόμου, τα παιδιά είναι υποχρεωμένα να καλύπτουν τις οικονομικές και συναισθηματικές ανάγκες των γονιών τους και να τους επισκέπτονται αρκετές φορές τον μήνα.

Καθώς, όμως, δεν είναι όλοι σε θέση -ή δεν θέλουν- να τηρήσουν τον νόμο, βρήκαν ένα… παραθυράκι: αρκετές εταιρείες προσφέρουν τη δυνατότητα επιλογής ενός επαγγελματία ?τέκνου?, το οποίο θα επισκέπτεται έναντι αμοιβής τους ηλικιωμένους γονείς στη θέση του παιδιού τους και θα τους κρατά συντροφιά για τουλάχιστον δύο ώρες.

Στην Ιαπωνία, πάλι, η υψηλή τεχνολογία υποκαθιστά τα εργατικά χέρια: οι Ιάπωνες προτιμούν να αναθέσουν τη φροντίδα των ηλικιωμένων τους σε ρομπότ και προϊόντα υψηλής τεχνολογίας, παρά να ανοίξουν τα σύνορά τους σε ξένους, οι οποίοι θα μπορούσαν να εργαστούν στον τομέα αυτόν.

Ετσι, στην ιαπωνική αγορά κυκλοφορούν κάθε είδους προϊόντα, όπως ένα κρεβάτι που μετατρέπεται σε αναπηρικό καροτσάκι και άρα ο ανήμπορος υπερήλικος δεν χρειάζεται ανθρώπινη συνδρομή για να μετακινηθεί, ή «εξωσκελετοί» που αυξάνουν τη μυϊκή δύναμη του γέροντα, για να μπορεί να ανταποκριθεί στην καθημερινότητα.

Η Ιαπωνία είναι η ταχύτερα γηράσκουσα κοινωνία στον κόσμο, καθώς ένας στους τέσσερις είναι άνω των 65 και το 2050 η αναλογία θα φτάσει το 35%, με αποτέλεσμα οι Αρχές να μιλούν για «γκρίζο τσουνάμι». Με τον ακριβώς αντίθετο τρόπο προσπαθεί να διαχειριστεί το πρόβλημα η Νέα Ζηλανδία, η οποία «αιμορραγεί», καθώς η νεολαία
εγκαταλείπει τη χώρα για να βρει πιο καλοπληρωμένη εργασία σε άλλες χώρες. Οι Αρχές αυξάνουν τη μετανάστευση από χώρες της Ασίας, για να ενισχύσουν το νεανικό εργατικό δυναμικό και ταυτόχρονα προσπαθεί να δώσει κίνητρα στους νέους για να επιστρέψουν.

Στη Γερμανία, όπου ο συνολικός πληθυσμός μειώνεται και οι ηλικιωμένοι αυξάνονται με γρήγορους ρυθμούς, υπάρχει μια πιο ανθρωπιστική προσέγγιση του ζητήματος: σε αρκετές πόλεις συστήνονται κοινότητες όπου ηλικιωμένοι κατοικούν κοντά σε άτομα ηλικίας μεταξύ 20 και 30 ετών.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο υπάρχει μεγαλύτερη αλληλεπίδραση μεταξύ των γενεών και ταυτόχρονα οι «παππούδες» δεν νιώθουν αποκλεισμένοι από τον κοινωνικό ιστό. Σε όσες κοινότητες λειτουργούν ήδη, τα αποτελέσματα είναι πολύ ενθαρρυντικά και ουδείς σκέφτεται τη μετακόμιση

Η Αυστραλία είναι αντιμέτωπη με τον γνωστό κίνδυνο για τα ασφαλιστικά ταμεία. Η κυβέρνηση συνειδητοποίησε ότι πολύ σύντομα ο αριθμός των συνταξιούχων θα ξεπερνά κατά πολύ αυτόν των εργαζομένων και συγκεκριμένα ένας θα πρέπει να συντηρεί επτά. Εχοντας αυτό κατά νου, οι Αρχές πιέζουν τις επιχειρήσεις να προσλαμβάνουν εργαζόμενους άνω των 50 ετών και μάλιστα ίσως να επιβάλουν και σχετικό πλαφόν. Μια μεγάλη αλυσίδα σιδηρικών, το εργατικό δυναμικό της οποίας αποτελείται σε ποσοστό 25% από εργαζόμενους μεγαλύτερης ηλικίας, προβάλλεται ως πρότυπο για τις υπόλοιπες επιχειρήσεις.

Εθνος

Στην ομιλία του στη Βουλή για τον προϋπολογισμό, ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής Ηλίας Κασιδιάρης, μίλησε για τον μεγαλύτερο κίνδυνο στην Ελλάδα. Σύμφωνα με τα λεγόμενά του: «Το μείζον πρόβλημα δεν είναι οι χαμηλοί μισθοί αλλά η υπογεννητικότητα. Σε λίγες δεκαετίες οι Έλληνες θα είμαστε μειοψηφία στη χώρα μας. Αυτός είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος και μόνο ο εθνικός σχεδιασμός της Χρυσής Αυγής μπορεί να λύσει αυτό το πρόβλημα».

Σε άλλο σημείο της ομιλίας του ζήτησε να χαριστούν τα αγροτικά χρέη, «κατά το παράδειγμα της στρατιωτικής κυβέρνησης της 21ης Απριλίου» ενώ αναφέρθηκε και στη δήλωση του περιφερειάρχη Αττικής Γιάννη Σγουρού, λέγοντας πως αν είχε κάνει αυτός την ίδια δήλωση «θα με είχαν πάει μέσα με τον αντιρατσιστικό νόμο».

Πηγή: athensvoice.gr