Οι τράπεζες καλούνται μετά την ανακεφαλαιοποίηση να καθαρίσουν τα χαρτοφυλάκιά τους από χορηγήσεις οι οποίες δεν μπορούν να… ζωντανέψουν και να ανακτηθούν και προσανατολίζονται σε οριστικές διαγραφές δανείων, τα οποία έχουν πάψει να εξυπηρετούνται και οι δανειολήπτες είναι πραγματικά αδύναμοι. Ωστόσο, αυτοί οι πελάτες μετά θα βρίσκουν κλειστές τις πόρτες του τραπεζικού συστήματος εάν το ξαναχρειαστούν, όπως εξηγούσαν στον «Ε.Τ.» κορυφαίες τραπεζικές πηγές. 

Δύο οδοί

«Οι ρυθμίσεις από το νέο έτος θα έχουν στόχο ριζικές λύσεις και θα δείτε είτε με “κουρέματα” οφειλών είτε με διαχωρισμό της οφειλής σε… καλό και κακό δάνειο, με το πρώτο κομμάτι να εξυπηρετείται κανονικά και το δεύτερο να “παγώνει” επ’ αόριστον», ανέφερε επικεφαλής συστημικής τράπεζας. Ο ίδιος όμως διευκρίνισε ότι «αυτές οι ρυθμίσεις, ιδιαίτερα όπου γίνει καθολική διαγραφή χρέους, θα στερούν από τον πελάτη την ιδιότητα του αξιόχρεου, οπότε οι δυναμικές και παραγωγικές ηλικίες είτε θα στερούνται στο μέλλον την τραπεζική χρηματοδότηση είτε για να πάρουν δάνειο θα περνούν από κρησάρα». 
Το μήνυμα που θέλουν να στείλουν οι τράπεζες είναι ότι όσοι μπορούν να ρυθμίσουν το δάνειό τους και να πληρώνουν έστω και ένα μικρό ποσό θα πρέπει να το κάνουν, αλλιώς θα αποκοπούν για κάποια χρόνια από την τραπεζική πρόσβαση. Και υπενθυμίζουν ότι αυτοί που έχουν υπαχθεί στο νόμο Κατσέλη μπορεί να είδαν τις οφειλές τους να «κουρεύονται», όμως η ιδιωτική χρεοκοπία έχει ως συνέπεια σε πολλές περιπτώσεις να μην έχουν πια ούτε κάρτα ανάληψης από το ATM.

Ειδικές περιπτώσεις

Ετερος διευθύνων σύμβουλος συστημικής τράπεζας υπό τον όρο της ανωνυμίας επισήμανε στον «Ε.Τ.» ότι «είναι δεδομένο ότι θα γίνουν διαγραφές χρεών όταν ένα δάνειο είναι “νεκρό” εδώ και χρόνια και δεν υπάρχουν πιθανότητες ανάκτησής του». Πρόκειται για περιπτώσεις όπου ο δανειολήπτης είναι αποδεδειγμένα σε οικονομικό αδιέξοδο και δεν έχει ρευστοποιήσιμα περιουσιακά στοιχεία, πέραν της κύριας κατοικίας του. Ο ίδιος τόνισε ότι «ο κοινωνικός ιστός δεν πρέπει να διαρραγεί και εκ των πραγμάτων οι τράπεζες οφείλουν να δουν από κοντά περιπτώσεις πραγματικής οικονομικής αδυναμίας. Σε αυτές δεν θα πρέπει να τίθεται ούτε θέμα πλειστηριασμού».