Σαράντα χρόνια από την πτώση της χούντας και την αποκατάσταση της δημοκρατίας, οι δυνάμεις του δημοκρατικού τόξου οφείλουν να κρατήσουν ζωντανές τις μνήμες των αγώνων και των θυσιών.
Για τη νέα γενιά που αντιμετωπίζει σήμερα το φάσμα της ανεργίας και της περιθωριοποίησης, η μόνη εγγύηση για ένα καλύτερο αύριο είναι η διεύρυνση της δημοκρατίας και οι παρακαταθήκες της κοινωνικής αλληλεγγύης.
Οι ισοπεδωτικές αναφορές στη μεταπολίτευση και η διόγκωση όσων αρνητικών σημάδεψαν αυτές τις τέσσερις δεκαετίες, δεν μπορούν να αποκρύψουν το γεγονός ότι η ελληνική κοινωνία έζησε τη μακροβιότερη εποχή κοινοβουλευτισμού, πολυφωνίας και ελευθερίας. Σήμερα, που, υπό την πίεση της οικονομικής κρίσης, πολλές από τις κατακτήσεις αυτής της περιόδου αμφισβητούνται και οι αρνητές της δημοκρατίας σηκώνουν κεφάλι, καθήκον όλων, πολιτικών δυνάμεων και πολιτών, είναι να περιφρουρήσουν το δημοκρατικό κεκτημένο και να αγωνισθούν για ισονομία και κοινωνική δικαιοσύνη.