Ο Εϊλόν Αντάρ, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Ben Gurion, Negev, είναι ένας από τους πλέον διακεκριμένους Ισραηλινούς επιστήμονες σε θέματα διαχείρισης υδάτων σε άγονες περιοχές.

Πολυταξιδεμένος, με πλούσιο βιογραφικό, βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα, προσκεκλημένος της ΕΥΔΑΠ: «Ηρθα να μιλήσω για το τι μπορεί να γίνει για την αντιμετώπιση της έλλειψης νερού. Αφού τα καταφέρναμε στο Ισραήλ, μπορεί οποιοσδήποτε να τα καταφέρει» ξεκινά με αυτοπεποίθηση τη συζήτησή μας.

Οπως προκύπτει γρήγορα στην κουβέντα μας, ο κ. Αντάρ γνωρίζει καλά την ελληνική ιδιαιτερότητα – στον τομέα του φυσικά. «Το ζήτημα είναι να πάρετε τη σωστή απόφαση. Σήμερα μεταφέρετε νερό στα νησιά με πλοία. Είναι μια ακριβή επιλογή, που σας κρατά ομήρους. Η Ελλάδα εξαρτάται από τον τουρισμό. Το εμπόδιο στην περαιτέρω ανάπτυξή του είναι το νερό: όχι μόνο η έλλειψη πόσιμου νερού, αλλά και η διαχείριση των αστικών λυμάτων. Τι τα κάνετε σήμερα; Στις περισσότερες περιπτώσεις τα ρίχνετε στη θάλασσα, κάτι που δεν αρέσει στους τουρίστες. Σήμερα στην Ελλάδα 1 λίτρο εμφιαλωμένου νερού κοστίζει 1 ευρώ. Αρα σε πολλά νησιά ο κόσμος πληρώνει 1.000 ευρώ για κάθε κυβικό νερού που πίνει. Γιατί να μη δεχθούν να πληρώνουν 0,50 ευρώ ανά κυβικό; Αν ο γεωργικός τομέας στο Ισραήλ μπορεί να καλύψει το κόστος αφαλάτωσης του νερού, τότε σίγουρα το ίδιο μπορεί να κάνει και ο τουριστικός τομέας στην Ελλάδα».

«Πολύτιμο αγαθό»

Πόσο ακριβό, όμως, μπορεί τελικά να είναι το νερό; Ο κ. Αντάρ θεωρεί ότι είμαστε κακομαθημένοι. «Οι άνθρωποι πρέπει να καταλάβουν ότι το νερό δεν είναι μια δωρεάν παροχή της φύσης. Στη χώρα μου είναι το ίδιο πολύτιμο με το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο. Γιατί είμαστε διατεθειμένοι να πληρώνουμε τη βενζίνη μας και όχι το νερό; Και ας μην ισχυριστεί κανείς ότι υπάρχει διαφορά, γιατί δεν μπορείς να επιβιώσεις χωρίς νερό. Μπορείς να επιβιώσεις χωρίς ενέργεια τον χειμώνα;».

Ο καθηγητής Εϊλόν Αντάρ είναι ειδικός στα θέματα διαχείρισης υδάτων στη Μέση Ανατολή. Ετσι η συζήτηση έρχεται γρήγορα στην κατάσταση στην περιοχή. «Υπάρχει πιο περίπλοκη περιοχή στον πλανήτη; Κι όμως, δεν έγινε ποτέ πόλεμος εξαιτίας του νερού – μόνο κάποιες εντάσεις δημιουργούνται κατά καιρούς. Ολα τα νερά είναι διασυνοριακά, οπότε αναγκαζόμαστε να συντονιζόμαστε. Πρόσφατα το Ισραήλ και η Ιορδανία υπέγραψαν συνθήκη, το ένα τρίτο της οποίας αφορούσε το νερό. Εμείς θα αγοράζουμε νερό από τις γεωτρήσεις στην Ιορδανία και θα τους δίνουμε νερό από τη θάλασσα της Γαλιλαίας. Επίσης, η Ιορδανία θα κατασκευάσει μια τεράστια αφαλάτωση στον κόλπο της Ακαμπα και θα παράγει νερό και για το Ισραήλ, καθώς δεν έχουμε αρκετή γη. Ευτυχώς, η Ελλάδα δεν έχει τέτοια προβλήματα. Στο Ισραήλ κινητήριος δύναμη για την εξέλιξή μας στον τομέα του νερού ήταν ότι αποτελεί ζήτημα επιβίωσης. Το νερό δεν μπορούσε να είναι περιοριστικός παράγοντας στην κοινωνία ή την οικονομία μας».

Ποιο είναι, λοιπόν, το μέλλον στην παραγωγή νερού; «Ολοι αναζητούν τρόπο να μειώσουν το κόστος παραγωγής του νερού από αφαλατώσεις, το οποίο βρίσκεται κυρίως στη συντήρηση και λειτουργία τους. Στα επόμενα χρόνια εκτιμώ ότι θα δούμε νέες τεχνολογίες αφαλάτωσης», εκτιμά.

Καθημερινή