Μέσα σε πέντε μόλις μήνες διακυβέρνησης οι σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ κατόρθωσαν :

-Να γελοιοποιηθούν σε όλο τον πλανήτη πλην Βενεζουέλας .Οι μισοί να διαπραγματεύονται για Ευρώ και οι άλλοι μισοί να διαπραγματεύονται και να σχεδιάζουν Grexit.
-Να εκβιάζουν όλους τους εταίρους και έπειτα να τους χαρακτηρίζουν τρομοκράτες, εκβιαστές γιατί δεν ενέδωσαν στο δικό τους εκβιασμό
-Να κάνουν δημοψηφίσματα να στηρίζουν το ΟΧΙ στα μέτρα και την ίδια στιγμή να υπόσχονται το ΝΑΙ και το ότι σε 48 ώρες θα φέρουν συμφωνία.
-Να συνεδριάζουν με όλο τον πλανήτη με στόχο τη συμφωνία, να συμφωνούν αλλά να μην στηρίζουν ,να μην πιστεύουν, σε αυτό που συμφωνούν.
-Να φέρνουν τη συμφωνία σαν κυβέρνηση οι ίδιοι στη βουλή αλλά να περιμένουν από την αντιπολίτευση να την ψηφίσει !!!!!!!
-Να μην ψηφίζουν τη συμφωνία οι μισοί από αυτούς ,αλλά να μην παραιτούνται δηλώνοντας ότι στηρίζουν την κυβέρνηση η οποία θα την εφαρμόσει με τους ίδιους υπουργούς οι όποιοι δεν θα ψήφιζαν τη συμφωνία (κατά τα άλλα εμείς ήμασταν οι καρεκλοκένταυροι)

-Ιστορικά στελέχη όπως θέλουν να αποκαλούνται να οργανώνουν σχέδιο να μπουκάρουν στο Νομισματοκοπείο, να αρπάξουν 22 δισ. Ευρώ της ΤτΕ, τη στιγμή που άλλα στελέχη ιστορικά πάντα, οργανώνουν την επαναλειτουργία των τραπεζών.

-Μια αριστερά που καταδίκασε την κυβέρνηση Σαμαρά για τα μέτρα στο γνωστό mail Χαρδούβελη αλλά κατέληξε να συμβιβάζεται και να φέρνει στην βουλή πιο σκληρά μέτρα και να παραδίδει τα κεκτημένα μας (όπως για παράδειγμα το μειωμένο ΦΠΑ στα νησιά μας).
Μια αριστερά που μέχρι τώρα στα σπλάχνα της έθρεφε το λόμπυ της δραχμής , οι οποίοι με συνομωσίες προσπάθησαν να το επιβάλουν στον ελληνικό λαό. Τελικά μάλλον αριστερά παντός καιρού!!!!!

Η πολιτική επιχειρηματολογία του Αλέξη Τσίπρα θυμίζει την ιστορία του μητροκτόνου ο οποίος στο δικαστήριο ζήτησε επιείκεια λόγω ορφάνιας από μητέρα.
Παρέλαβε μια χώρα με έστω υποτυπώδες πρωτογενές πλεόνασμα, ανοιχτές τράπεζες, σχεδόν μηδενική ανάγκη ρευστότητας από τον ΕLA, θετική μεταβολή του ΑΕΠ και σε έξι μήνες την έχει φέρει με ανεξέλεγκτο έλλειμμα, απροσδιόριστη ακόμη ύφεση, κλειστές τράπεζες, ουρές στα σούπερ μάρκετ, σωσίβιο 89 δισ. από ELA, 40 δισ. λιγότερες καταθέσεις κλπ. Για να έρθει και στο τέλος με ύφος νικητή να μας πει ότι του χρωστάμε και χάρη μιας και η μοναδική εναλλακτική λύση στην διάθεση του ήταν το Grexit και το χάος (το ότι εκείνοι μας έφεραν εδώ φαίνεται να το αγνοεί επιλεκτικά).

Κατά τη διάρκεια της αριστερής διακυβέρνησης των τελευταίων μηνών, αλλά και της διαφαινόμενης ανόδου στην εξουσία των τελευταίων ετών, η άποψη μας ήταν πως μια κυβέρνηση της αριστεράς με τις πολλές και διαφορετικές συνιστώσες θα επιφέρει στη χώρα τη μεγαλύτερη οικονομική και πολιτική καταστροφή μετά τον τελευταίο πόλεμο. Αυτή έχει ήδη συντελεστεί και τις συνέπειες θα τις δούμε στην καθημερινή μας ζωή τους προσεχείς μήνες.

Ο ελληνικός λαός ψήφισε "όχι" στην πρόταση Γιούνκερ, η οποία, όμως, ήταν η βάση της συζήτησης στο τραπέζι των πολιτικών αρχηγών. Εκείνο που συνέβη είναι ότι ο νικητής του δημοψηφίσματος κάλεσε τους ηττημένους να επιβεβαιώσουν ότι είναι υπέρ του. "ναι"! Το 61% "όχι" έγινε 100% "ναι". Και το εύλογο ερώτημα που προκύπτει είναι ένα και μοναδικό: Γιατί;
Από σήμερα όμως ο κ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ της πεντάμηνης διακυβέρνησης παραλαμβάνει τις συνέπειες και των δικών του χειρισμών στην οικονομία. Και αυτές δεν είναι οι ιδεοληψίες και οι ονειροπολήσεις του κυρίου Λαφαζάνη για μια κρατική οικονομία που θα ενισχυθεί από τις "δυνάμεις" της Ρωσίας, του Ιράν, της Βενεζουέλας και ίσως και της Αργεντινής...

Δεν ξέρουμε αν θα μείνετε στην ιστορία ως η πρώτη αριστερή κυβέρνηση και με πως θα σας κρίνουν οι αυριανοί ιστορικοί. Σίγουρα όμως θα μείνετε στην ιστορία ως αυτοί που κατονόμασαν την αντιπολίτευση και όσους δεν έσκυψαν το κεφάλι στις παράλογες απαιτήσεις σας ως ΓΕΡΜΑΝΟΤΣΟΛΙΑΔΕΣ και την ίδια στιγμή παραδώσατε στους ξένους κάθε εθνική κυριαρχία και ευρωπαϊκό κεκτημένο μας… Ποιος είναι άραγε ο χαρακτηρισμός που θα μπορούσαμε να σας προσάψουμε;
Καμιά άλλη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης δεν είπε τόσα ψέματα προκειμένου να καταλάβει την εξουσία και δεν έδειξε τόση άγνοια κινδύνου ή δόλο όταν την ανέλαβε...αλλά να ξέρετε κύριοι ο ελληνικός λαός πλέον δεν συγχωρεί τόσο εύκολα.

Γραφείο Τύπου Τ.Ο. Νέας Δημοκρατίας Κω

Στις 5 Ιουλίου ο ελληνικός λαός με το συντριπτικό ποσοστό του 61,3% απέρριψε το τελεσίγραφο λιτότητας των εταίρων – δανειστών της χώρας, στέλνοντας ένα ηχηρό μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση.

Μία εβδομάδα μετά, ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας Αλέξης Τσίπρας, μέσα από μια διαπραγμάτευση – θρίλερ, με αλλεπάλληλες διαφωνίες, διακοπές συνεδριάσεων και έντονο παρασκήνιο, συμφωνεί σε ένα τριετές σχέδιο μνημονιακού τύπου, το οποίο μας άφησε όλους μουδιασμένους. Στη συνέχεια, κατά την πρώτη ψηφοφορία στη Βουλή για τα πρώτα μέτρα, 39 κυβερνητικοί βουλευτές αρνούνται τη συμφωνία. Ήδη είναι γεγονός ο πρώτος ανασχηματισμός της κυβέρνησης. Και τώρα τι; Μια πρώτη ψύχραιμη ερμηνεία των γεγονότων ίσως μας οδηγήσει στο σωστό επόμενο βήμα.

Η ίδια η πορεία των γεγονότων αποδεικνύει πως οι διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης είχαν οδηγηθεί σε αδιέξοδο πολύ πριν φτάσουμε στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου. Η κυβέρνηση διεκδικούσε επίμονα μια οριστική λύση για το χρέος και ένα ουσιώδες αναπτυξιακό πακέτο, σε αντιστάθμισμα της οικονομικής καταστροφής της μνημονιακής 5ετίας. Στόχος να μπορέσουν να υλοποιηθούνοι αναγκαίες διορθώσεις στη στρεβλή οικονομία της χώρας και να επανέλθει το κοινωνικό κράτος σε μια κανονικότητα. Ωστόσο η συμφωνία δεν ερχόταν όσο και αν εξαντλούσε τα διαπραγματευτικά της χαρτιά η κυβέρνηση. Την ίδια στιγμή η επονομαζόμενη «Τρόικα Εσωτερικού» έκανε τα πάντα για να υποσκάψει την εθνική προσπάθεια,υπηρετώντας το σχέδιο της«Αριστερής Παρένθεσης».

Ως αποτέλεσμα, φτάσαμε στο εκβιαστικό τελεσίγραφο – συμφωνία (γνωστό και ως πρόταση Γιούνκερ), το οποίο ανάγκασε τον Πρωθυπουργό να απευθυνθεί στον μόνο που θα μπορούσε να του δώσει δύναμη: τον ελληνικό λαό. Τρόμος, εκβιασμοί, κλειστές τράπεζες, φήμες για κούρεμα καταθέσεων, συνέθεσαν ένα σκηνικό που μόνο δημοκρατικό δεν ήταν.

Και ο λαός μίλησε: 61,3% ΟΧΙ στην αδιέξοδη λιτότητα, και πλέον με αυτό στις βαλίτσες του, ο Πρωθυπουργός πήγε στις Βρυξέλλες για την τελική διαπραγμάτευση. Το αποτέλεσμα είναι ένα τριετές μνημονιακό πρόγραμμα όπου πρακτικά ζητείται να εφαρμοστεί ό,τι περιείχε η λεγόμενη πρόταση Γιούνκερ, με επιπλέον πρόβλεψη για 86 δις € δάνειο, 35 δις € αναπτυξιακή χρηματοδότηση, και μια ουσιαστική δέσμευση για αναδιάρθρωση του χρέους της χώρας. «Κερασάκι στην τούρτα» η ίδρυση ενός νέου είδους ΤΑΙΠΕΔ, στο οποίο χάριν εγγυήσεων θα περιέλθει δημόσια περιουσία για αξιοποίηση έως 50 δις € για 30 χρόνια. Τελικά, ο αντιμνημονιακόςΤσίπρας υπέγραψε μνημόνιο;
Η απάντηση κρύβεται στο γεγονός πως είμαστε πλέον άρρηκτο μέρος του λεγόμενου ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Η οικονομική και νομισματική ενοποίηση της Ευρώπης, θέτει ταυτόχρονα δυνατότητες αλλά και περιορισμούς, έχοντας κυρίαρχο παράγοντα το ενιαίο τραπεζικό σύστημα. Αυτό είναι και το κλειδί αποκωδικοποίησης της απόφασης Τσίπρα.

Οι επιλογές που είχε μπροστά του ο Πρωθυπουργός την Κυριακή 12 Ιουλίου ήταν οριστική συμφωνία ή οριστική ρήξη. Αν έφευγε από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων χωρίς συμφωνία, θα ήμασταν σίγουρα υπερήφανοι για το ΟΧΙ. Άμεσαόμως, οι πιστωτές θα ενεργοποιούσαν τις ρήτρες απαίτησης αποπληρωμής των υπαρχόντων δανείων της χώρας και των τραπεζών. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι τα περίπου 120 δις € καταθέσεων στις ελληνικές τράπεζες θα κατάσχονταν στο 100% από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ταυτόχρονα θα ήταν άμεσα απαιτητάτο σύνολο των ενυπόθηκων τραπεζικών δανείων,και τότε θα κατέρρεε η χώρα. Δυστυχώς, αυτό σημαίνειάτακτη χρεοκοπίαμέσα στην Ευρωζώνη, και με αυτό εκβιαζόταν ουσιαστικά ο Πρωθυπουργός. Έτσι, εξαντλήθηκαν πραγματικά τα περιθώρια διαπραγμάτευσης από την κυβέρνηση. Μπορεί κανείς να την κατηγορήσει για λάθη, απειρία και παραλείψεις, αλλά όλοι της αναγνωρίζουν το σθένος και την επιμονή διαπραγμάτευσης για το καλύτερο δυνατό μέχρι κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή.

Με αυτό ως δεδομένο, η συμφωνία – μνημόνιο ήταν αναγκαίο κακόγια την κυβέρνησηΤσίπρα. Μπορεί να μην αρέσει σε κανένα μας, ειδικά σε όσους τοποθετούμαστε πολιτικά στο χώρο της Αριστεράς, αλλά αυτή τη φορά όντως δεν υπήρχε άλλη, καλύτερη επιλογή. Αυτό αναλογίστηκαν οι 110 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, όπως και οι 13 των ΑΝΕΛ, οι οποίοι ψήφισαν ΝΑΙ στις 15 Ιουλίου. Δυστυχώς, 39 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ προέταξαν την ιδεολογία τους και ψήφισαν ΟΧΙ, στη μοναδική συμφωνία που μπορεί να κρατήσει όρθια τη χώρα σήμερα. Ίσως όταν αναγνώσουν ψύχραιμα τα γεγονότα να συνειδητοποιήσουν και αυτοί το αδιέξοδο στο οποίοπεριήλθαμε ως χώρα και ως κοινωνία, και στην επόμενη ψηφοφορία της 22ας Ιουλίου αλλάξουν στάση. Άλλωστε, στηρίζουν όπως λένε την κυβέρνηση, αν και αυτό είναι απόλυτα αντιφατικό.

Στο σημείο αυτόείναι αναγκαίο να καταλήξουμε στην παραδοχή ότι, σήμερα τουλάχιστον, για την Ελλάδα η Ευρώπη σημαίνει Μνημόνια. Εάν το αποδεχόμαστε, τότε καλούμαστε όλοι να εργαστούμε μέσα σε αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο για το καλύτερο. Αν όχι, τότε η κουβέντα για μια συντεταγμένη έξοδο είναι αναγκαία προϋπόθεση και ο σχεδιασμός μιας αντίστοιχης, πλήρως τεκμηριωμένης, πρότασης είναι υποχρεωτικός για τον καθένα που την ευαγγελίζεται. Αυτό όμως προϋποθέτει χρόνο, ο οποίος προφανώς θα είναι υπό μνημονιακό ζυγό. Μάλιστα, μια τέτοια πρόταση ίσως είναι απαραίτητο να γίνει από την υπάρχουσα κυβέρνηση ως εναλλακτική σε πιθανό μελλοντικό αδιέξοδο. Ίσως αυτός θα έπρεπε να είναι και ο ρόλος των σημερινών διαφωνούντων εντός του ΣΥΡΙΖΑ. Κανείς δεν μπορεί πλέον να αποκλείσει επανάληψη του σκηνικού που βιώνουμε σήμερα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται μπροστά σε ένα μεγάλο στοίχημα, αυτό της διατήρησης της ενότητάς του. Όσο δύσκολο και αν φαίνεται, η συνειδητοποίηση του τέλματος στο οποίο βρισκόμαστε ως κοινωνία, επιβάλλει στο χώρο αυτό να στηρίξει την υπάρχουσα κυβέρνηση με Πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα. Είναι ο μόνος πολιτικός χώρος σήμερα ο οποίος, δημοκρατικά και συλλογικά, μέσω των ανοιχτών στην κοινωνία εσωκομματικών διαδικασιών του, μπορεί να παραγάγει ένα νέο πολιτικό πλάνο εξόδου από την κρίση λαμβάνοντας υπόψη τα νέα δεδομένα. Και πρέπει να το κάνει, καθώς έτσι θα μπορέσει η κυβέρνηση αυτή να σταθεί όρθια και να καταπολεμήσει, μέσα στο σφικτό πλαίσιο της συμφωνίας, τα γνωστά σε όλους μας προβλήματα τα οποία έφεραν τη χώρα σε αυτή την κατάσταση.

Η κυβέρνηση είναι αντιμέτωπη με τη μέγιστη πολιτική πρόκληση που θα μπορούσε να βιώσει. Να διαχειριστεί όσο το δυνατόν καλύτερα τη νέα συμφωνία, αξιοποιώντας όλα τα μέσα που της παρέχει (αναδιάρθρωση χρέους, αναπτυξιακό πακέτο, δάνειο μεγαλύτερο από τις δανειακές ανάγκες της χώρας) και να φέρει τη δικαιοσύνη, την αλληλεγγύη και την αξιοκρατία σε πρώτο πλάνο. Και εδώ είναι η ειδοποιός διαφορά με τα προηγούμενα μνημόνια, καθώς η νέα συμφωνία παρέχει τη δυνατότητα για ανάπτυξη μέσα στην Ευρωζώνη. Με απλά λόγια, είναι η μόνη κυβέρνησητων τελευταίων ετών που έχει τα εχέγγυα για να δουλέψει και να παράγει έργο.

Αυτή η ευρωπαϊκή διαπραγμάτευση σίγουρα έχει αλλάξει το διεθνές πολιτικό στερέωμα. Πολύ πιθανό να αποτελεί την παρακαταθήκη για μια ριζική αλλαγή στην ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Ελλάδα,όσο μικρή και αν λογίζεται από κάποιους, για άλλη μια φορά ταράζει τα νερά και βάζει το σύνολο της Ευρώπης σε ένα σταυροδρόμι. Με την επικείμενη αλλαγή και άλλων κυβερνήσεων ανά την Ευρωζώνη ίσως μπορέσουμε ως χώρα να σταθούμε καλύτερα διαπραγματευτικά στο μέλλον.

Η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπραείναι αναγκαίο να στηριχτεί και να αντέξει. Και πρέπει να γίνει αυτό από ολόκληρο τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς μόνο έτσι θα είναι σε θέση να συγκρουστεί ανοιχτά με όλα τα μεγάλα συμφέροντα εντός και εκτός της χώρας που δημιούργησαν την κατάσταση από την οποία ακόμα ψάχνουμε την έξοδο…

Αντώνης Αποστολίδης
Μέλος του Συντονιστικού της Νομαρχιακής Επιτροπής ΣΥΡΙΖΑ Ν.

αναφορικά με τις εξελίξεις των τελευταίων …ωρών

Α.Οι πολυήμερεςσυζητήσειςστις Βρυξέλλεςαφορούν την κατάσταση στην Ελλάδα ή την κατάσταση στον κόσμο;Καταλαβαίνουμε ότι εκεί θα καθοριστούνοι (υπόλοιπεςμετά από τις εν ισχύ 2 μνημονιακές συμβάσεις)λεπτομέρειες της καθημερινότητας μας τα επόμενα χρόνια. Πιστέψαμε ότι η Λαϊκήεντολή του Δημοψηφίσματος θα βοηθούσε σε μια εκλογίκευση του νέουμνημονίου που θα υπέγραφε η κυβέρνηση. Η ΑΜΕΣΗ ανατροπή από το Ελληνικό Κοινοβούλιο του ΟΧΙ, τα διαδραματιζόμενα στο eurogroup και European Councils όλη αυτή την βδομάδα που η παγκόσμια κοινότητα μιλά για την Ελλάδα(το 3% της ευρωπαϊκής οικονομίας, 0,03 της παγκόσμιας), πιστοποιούν ότι οι διαστάσεις του Ελληνικού προβλήματος υπερβαίνουν εθνικά πλαίσια και πιστοποιούν μια νέα κατάσταση του παγκόσμιουοικονομικού συστήματος (καπιταλισμού).

Β.Ας κάνουμεμερικές λογικέςσκέψειςγια τις συνθήκες που ζούμε:
1. δεν έχουμε κυβέρνηση της αριστεράς, αλλά κυβέρνηση «κοινωνικής σωτηρίας ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ». Δεν πρέπει να ταυτίζουμε τις επιλογές της με τις θέσεις και το πρόγραμμα της αριστεράς ή του ΣΥΡΙΖΑ.

2. Η 5-μηνη προσπάθεια της κυβέρνησης έχει πολλά θετικά και πολλά λάθη. Το βασικό είναι ότι κατάφερε με βάση το ΕΘΝΙΚΟ ΧΡΕΟΣ, να φέρει το πρόβλημα της παγκόσμιας οικονομίας στο τραπέζι των συζητήσεων στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο. Η συζήτηση έχει βαθύτερα χαρακτηριστικά και γίνεται με παγκόσμια συμμετοχή επιστημόνων, πολιτικών και ΜΜΕ σε κάθε γωνιά της γης.

3. Η κυβέρνηση δεν επεδίωξε την ρήξη, και φαίνεται ότι δύσκολα θα μπορούσε να «σπάσει την τζαμαρία» της Ευρώπης και να φύγει. Ο ρόλος της κοινοβουλευτικής αριστεράς, όπως μας συνήθισε τα τελευταία χρόνια και στην Ελλάδα, είναι να σπρώχνει τα πράγματα μέχρι τα όρια και όχι έξω από τα όρια. Γυρίζει και ικανοποιείται στις μικρές λεγόμενες «κατακτήσεις».

4. Η Ελλάδα βρίσκεται χωρίς συμμάχους σε μια παγκόσμια και ευρωπαϊκή έντονη κινητικότητα με διάφορα χαρακτηριστικά: πολεμικές συγκρούσεις, εμφυλίους, οικονομικός ανταγωνισμός κρατών.

5. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος δεν είναι μια καθαρή νίκη της αριστεράς, αλλά μια σύνθετη υπόθεση, που αντικατοπτρίζει σε ένα μεγάλο βαθμό και την εθνικοπατριωτική άποψη.

6. Η ελληνική κοινωνία παραμένει συντηρητική, δεν ριζοσπαστικοποιήθηκε μέσα σε λίγους μήνες ή 24ωρα. Στα επίδικαζητήματαπου είναι η χρηματοπιστωτικήπολιτικήκαι η ανάγκηεπιβίωσης, η ελληνική κοινωνία αντιδρά με ΟΧΙ που αδιαμαρτύρηταδέχεται την μετατροπή του σε ΝΑΙ.

7. Η νεολαία, η ελπίδα μας, παρακολουθεί απονευρωμένη, ανοργάνωτη, απομονωμένη μέσα στο κορσέ του αγώνα επιβίωσης και της ανεργίας, ανίκανη να ξεφύγει από την πλήρη οικονομική σύνθλιψη. Δρα τιμωρητικά/εκδικητικά (80% στο ΟΧΙ) και όχι αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες και δημιουργώντας προϋποθέσεις για το δικό της σήμερα και αύριο. Βασικήέλλειψη η ΑΠΟΥΣΊΑεναλλακτικούιδεολογικού και πολιτικούπρογράμματος για το ξεπέρασμα της κατάστασης.

8. Δυστυχώς, φθάσαμε σήμερα, μετά από τόσα χρόνια, να λέμε «το μη χείρον, βέλτιστον» ή να μιλάμε για την ρεαλιστική πολιτική. Μας επιβάλλουν να θέτουμε ζητήματα που δεν έχουν οικονομικά χαρακτηριστικά! Όπως γιαπαράδειγμα: εκδημοκρατισμό της δημόσιας ζωής, ανθρώπινα δικαιώματα, περιβαλλοντικά ζητήματα για την αειφορία και τη βιωσιμότητα, ανθρωπιστική βοήθεια, διαχείριση τοπικών υποθέσεων κλπ.. Να φέρουμε τον πολίτη πιο κοντά στα προβλήματα καλλιεργώντας θέματα συμμετοχής και άμεσης δημοκρατίας. Όμως τα ζητήματα Εθνικής ανεξαρτησίας και λαϊκής κυριαρχίας και κοινωνικής δικαιοσύνης δεν μπορούν να παρακαμφτούν.

9. το οικονομικό και κοινωνικό σύστημα που αναπτύχθηκε μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, (αντιπαράθεσης Δύσης και Ανατολής ή καπιταλισμού και σοσιαλισμού κλπ κλπ), κατέρρευσε. Μπήκαν μπροστά οι «μηχανές» του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου για να δώσει μια εικόνα ευημερίας στον δυτικό κόσμο – πετυχαίνοντας την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης.Δημιούργησε μια πλασματική ευημερία καταναλωτών στον λεγόμενο «αναπτυγμένο κόσμο» ληστεύοντας πρώτα ασύστολα τις υπανάπτυκτες χώρες του Τρίτου Κόσμου, πράγμα που συνεχίζει και σήμερα. Παράλληλα στράφηκε στο τραπεζικό κεφάλαιο με τα χρηματοπιστωτικά του εργαλεία. Το τραπεζικό κεφάλαιο ανέπτυξε τα διάφορα χρηματοοικονομικά προϊόντα καταφέρνοντας να μεγαλώσει το τζίρο και τα περίφημα ΑΕΠ των χωρών σε βαθμό που, σήμερα, τα πράγματα δύσκολα ελέγχονται. Η πραγματική οικονομία είναι ένα μικρό ποσοστό της λεγόμενης οικονομίας του τζίρου του πλαστικού χρήματος των ΡΕΠΟΣ, των ΣΠΡΕΝΤΣ, των FUTURE, των OPTIONS, των FUNDS, των SWAPS, των ομολόγων και των τοξικών ομολόγων, των CDS και των CDO κλπ κλπ Αυτό το σύστημα τελικά έγινε δυνάστης και οδήγησε τους λαούς στη φτωχοποίηση και την εξαθλίωση αυξάνοντας την ψαλίδα μεταξύ πλουσίων και φτωχών και εντείνοντας την συγκέντρωση και την συγκεντροποίηση του κεφαλαίου, μακριά από την πραγματική οικονομία της ευημερίας και της βιωσιμότητας.

10. Αυτό το σύστημα κινδυνεύει κάθε στιγμή να καταρρεύσει ως χάρτινος πύργος, αν γίνει κάτι που δεν ελέγχεται ή που κινείται σε «αχαρτογράφητα νερά» όπως λένε. Ο τρόμος που τους διακατέχει φαίνεται κάθε στιγμή. Όλοι οι λεγόμενοι «ηγέτες» ξενυχτάνε, για ποιο πράγμα;; για το 3% της ευρωπαϊκής οικονομίας που αντιπροσωπεύει η Ελλάδα! Ο Ομπάμα μιλάει με την Μέρκελ και τον Ολάντ, οι υπουργοί Οικονομικών το ίδιο, οι πρόεδροι των τραπεζών, ο υπουργός οικονομικών της Ιαπωνίας να λέει «βρείτε τα» και όλα αυτά με τους μηχανισμούς των τραπεζών να δουλεύουν στο κόκκινο και να κρατάνε τον Τσίπρα με το «καρότο και το μαστίγιο». Την πρώτη μέρα που ανακοινώθηκε το δημοψήφισμα είδαμε πώς αντέδρασαν τα χρηματιστήρια όλων των χωρών, από Τόκιο και Πεκίνο μέχρι Νέα Υόρκη κλπ και είπαν ότι χάθηκαν πολλά χρήματα. Κανείς δεν έδωσε συνέχεια σ' αυτό, λες και τίποτα δεν συνέβηκε.

Γ.Ο κόσμοςέχειαλλάξει. Όμως η αλλαγή δεν σημαίνειενσωμάτωση στην λογική των νικητών. Η βιώσιμη ευημερία, η ειρήνη, η κοινωνική αλληλεγγύη, τα ανθρώπινα δικαιώματα, η ελευθερία, η δημοκρατία, η δικαιοσύνη, η δίκαιη μοιρασιά του πλούτουείναι ζητούμενα όπως η κατάργηση των διεθνών οργανισμών που καταδυναστεύουν τους λαούς (ΔΝΤ, τον ΠΟΕ, το ΝΑΤΟ) κλπ. Η πολιτική και οι πολίτες πρέπει με κάθε τρόπο να συμβάλουμεστην έξοδο από την κρίση διαμορφώνοντας ένα νέο όραμα βασισμένο στα ιδανικά και τις αξίες της κοινωνίας μας.Το καθήκον στην πατρίδα και η αβεβαιότητα με την δυσκολία της περιόδου επιβάλλει χαμηλούς τόνους, συνεργασία και συμμετοχή.

Νίκος Μυλωνάς

«H N.E. του ΣΥΡΙΖΑ Ν.Δωδεκανήσου χαιρετίζει το βροντερό ΟΧΙ του Δωδεκανησιακού λαού στο πρόσφατο δημοψήφισμα.

Ο λαός και η δημοκρατία είναι οι μεγάλοι νικητές της 5ης Ιουλίου. Οι πολίτες της χώρας με την ψήφο τους είπαν «ΟΧΙ» στην εξαντλητική και καταστροφική λιτότητα των Μνημονίων του παρελθόντος. Οι πολιτικές που επιβλήθηκαν στη χώρα και την έφεραν ως εδώ δεν έχουν θέση σε μια κοινωνία που πολύ απλά δεν μπορεί να ποδοπατηθεί άλλο. Ο πολιτικός σεισμός που έφερε το αποτέλεσμα στην Ελλάδα αλλάζει το πολιτικό τοπίο πανευρωπαϊκά.

Οι μεγαλο-καναλάρχες, οι εργολάβοι της διαπλοκής, το οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο, μερίδα της δημοσιογραφίας μαζί με τα φαντάσματα του παρελθόντος, οι καταστροφολόγοι αλλά και όσοι εργοδότες απειλούσαν τους εργαζόμενους ακόμα και με απόλυση για να τους εξαναγκάσουν να ψηφίσουν «ΝΑΙ», τόσο σε τοπικό όσο και σε κεντρικό επίπεδο, ηττήθηκαν με κρότο.
Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος είχε πατριωτικά και βαθειά ταξικά χαρακτηριστικά. Ήταν η κραυγή ενός λαού που με τον τρόπο του δίδαξε αξιοπρέπεια, δικαιοσύνη και αλληλεγγύη!
Ο Δωδεκανησιακός λαός έστειλε μήνυμα σε όλη την Ελλάδα και την Ευρώπη πως η πατρίδα μας δεν είναι πλέον αποικία χρέους, ενώ ξεκαθάρισε πως τα νησιά μας δεν είναι πλέον βορά σε κάθε λογής οικονομικά συμφέροντα.

Επιπλέον, το αποτέλεσμα της Κυριακής έδειξε στους επικεφαλής της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, τους συλλόγους και τους φορείς της χώρας, πως η εξωθεσμική συμπεριφορά τους, τόσο σε τοπικό όσο και σε πανελλαδικό επίπεδο, είναι κάτι που δεν τους τιμά και δεν πρέπει να επαναληφθεί. Ειδικά για τη Ρόδο, οι τοπικές αυτοδιοικητικές αρχές, βρέθηκαν σε πλήρη δυσαρμονία με το ευρύτερο λαϊκό αίσθημα. Θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί για τον τρόπο που διαχειρίζονται την θεσμική τους θέση, γιατί εκλέχθηκαν από τον Δωδεκανησιακό λαό για να υπηρετούν τις ανάγκες του και να σέβονται την βούλησή του.

Τους καλούμε από σήμερα να συμβάλλουν με τις πράξεις τους και να γίνουν παράδειγμα ενότητας και συσπείρωσης απέναντι στα δύσκολα προβλήματα που αντιμετωπίζει η κοινωνία μας, στηρίζοντας έμπρακτα την ετυμηγορία του λαού μας στο μεγάλο του ΟΧΙ στις προτάσεις των δανειστών.
Ο Φόβος ηττήθηκε, ο λαός αποφάσισε!»

Το Γραφείο Τύπου.-

Για την Ελλάδα μίλησε σήμερα ο Πρόεδρος της Κομισιόν κατά τη διάρκεια ενημέρωσης του Ευρωκοινοβουλίου. 

Στην αρχή της ομιλίας του είπε: «Θα μιλήσω για το ελληνικό ζήτημα εδώ, που είναι ο χώρος της δημοκρατίας. Ο ρόλος της Κομισιόν είναι πολλές φορές αντικείμενο επικρίσεων σε ό,τι αφορά την Ελλάδα. Το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο δεν ειναι χάρτινος τίγρης και ο πρόεδρός του δεν είναι λακές κανενός, το κοινοβούλιο ασχολείται με τα θέματα της Ευρώπης». 

Σημείωσε ότι καταλαβαίνει την  ψήφο του ελληνικού λαού αλλά ήθηλε εξηγήσεις όσον αφορά το ερώτημα του δημοψηφίσματος: «Θα σας ρωτήσω αναλυτικά τι ερώτημα τέθηκε. Αλλά ας μην παρατείνουμε την διασκέδαση εδώ μέσα».

Σε αυτό το σημείο ξέσπασαν αντιδράσεις τις οποίες έσπευσε να μαζέψει ο κ. Σουλτς. 

Και συνέχισε ο κ. Γιούνκερ: «Τι σημαίνει να σεβαστούμε την ψήφο των Ελλήνων. Το κείμενο που είπαν Όχι είχε ήδη ξεπεραστεί. Δεν ήταν το κείμενο που ανταποκρινόταν στο κείμενο των διαπραγματεύσεων. Και θα ζητήσω σήμερα διευκρινήσεις από τον πρωθυπουργό. Πρέπει να βάλουμε το Εγώ μας σε δεύτερη μοίρα είμαι κατά ενός Grexit.  Οι απλές απαντήσεις είναι οι λανθασμένες απαντήσεις. Είμαι κατά των απλών απαντήσεων». 

Είχε σοβαρές επιπτώσεις το γεγονός ότι η ελληνική πλευρά εγκατέλειψε, υπογράμμισε.

Αναφερόμενος στις δηλώσεις Βαρουφάκη είπε: «Δεν δέχομαι να αποκαλούνται τρομοκράτες από την ελληνική κυβέρνηση συνάδελφοί μου. Το μπαλάκι είναι στο γήπεδο της Ελλάδας. Πρέπει  να μας εξηγήσουν ποιες είναι οι απόψεις της, έτσι ώστε εντός των χρονικών ορίων να καταλήξουμε σε συμφωνία»

protothema.gr-enikso.gr