Πάνε πια τα όμορφα λόγια και οι εύκολες και αθώες κουβέντες στην επέτειο του ΟΧΙ του 1940.

Είναι αδύνατο με γιορτές και παρελάσεις να ανακάμψει το ‘’ηθικό εθνικό φρόνημα μας’’.

1. --- Πρόσφατες δηλώσεις του υπουργού οικονομικών της Γερμανίας που έρχονται να προστεθούν στις συνεχιζόμενες ταπεινώσεις της χώρας και του Λαού μας. Απευθυνόμενος στον ομόλογο του υπουργό των ΗΠΑ στην πρόταση του για στήριξη της Ελλάδας στο θέμα του χρέους είπε: <σας δίνουμε την Ελλάδα και δώστε μας την Γρενάδα>, λες και οι χώρες είναι απλά αντικείμενα-πιόνια.
«Οι Έλληνες είναι ένας σπουδαίος λαός, αλλά η Ελλάδα δεν είναι κράτος»!!!
«Ο Αλέξης Τσίπρας έλεγε πριν και μετά τις εκλογές, ότι αν η Γερμανία πλήρωνε αποζημιώσεις στην Ελλάδα για τα εγκλήματα και τις καταστροφές που διέπραξαν οι Ναζί κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, αυτό θα μείωνε το δημόσιο χρέος. Κάποιος που λέει τέτοιες ανοησίες στον λαό του δεν μπορεί να τηρήσει την υποχρέωσή του, που είναι να πει την αλήθεια». Αυτά για τον εν ενεργεία πρωθυπουργό μιας χώρας μέλους της Ε.Ε.

2. ---«Τιμούμε την 28η Οκτωβρίου ως μια ημέρα-σύμβολο των αγώνων ενάντια στο φασισμό και στον πόλεμο, των αγώνων για ελευθερία, ανεξαρτησία και κοινωνική δικαιοσύνη»
---«είναι λαϊκή απαίτηση να αλλάξει πορεία ο τόπος. Να χρεοκοπήσουν οι πολιτικές της υποτέλειας που υποτάσσουν τα συμφέροντα της χώρας στα συμφέροντα των τραπεζών και του κεφαλαίου και να επιλεγεί ένας διαφορετικός δρόμος ανάπτυξης και κοινωνικής προκοπής».
---«Σήμερα λέμε ΟΧΙ στα μνημόνια της ανεργίας, της φτώχειας, της χρεοκοπίας, στα ευρωπαϊκά πακέτα ψευδεπίγραφης διαγραφής του χρέους που οδηγούν σε ακόμα μεγαλύτερη κοινωνική λεηλασία, σε οικονομικά αδιέξοδα και στον περιορισμό της δημοκρατίας, της λαϊκής και εθνικής κυριαρχίας. ΟΧΙ στις στρατιωτικές επεμβάσεις, στους πολέμους και στα απολυταρχικά καθεστώτα σε όλο τον πλανήτη, στον ρατσισμό και την ξενοφοβία, στην κατάλυση της Δημοκρατίας και των δικαιωμάτων, στην οικολογική καταστροφή του πλανήτη».
Από την ανακοίνωση της 27-10-2011 του κυβερνώντος κόμματος,

3. --- Θουκυδίδης (460-398 π.Χ.) : «Προδότης δεν είναι μόνο αυτός που φανερώνει τα μυστικά της πατρίδος στους εχθρούς, αλλά είναι και εκείνος που ενώ κατέχει δημόσιο αξίωμα, εν γνώση του δεν προβαίνει στις απαραίτητες ενέργειες για να βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο των ανθρώπων πάνω στους οποίους άρχει…«

Ν Μυλωνάς.

Τα χρώματά της, το άσπρο και το μπλέ. Το απέραντο μπλέ του ουρανού και της θάλασσας που την αγκαλιάζει... Ο συμβολισμός της μεγάλος. Η υπερηφάνεια του λαού της...ακόμα μεγαλύτερη, όταν την βλέπει να ανεμίζει. Είναι η σημαία της πατρίδας μας, που τιμάται σήμερα, 27 Οκτωβρίου, μία ημέρα πριν την επέτειο του ΟΧΙ.

Στα γαλονόλευκα είναι σήμερα και αύριο "ντυμένη" όλη η Ελλάδα, από άκρη σε άκρη. Στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη αλλά και σε πολλές πόλεις της χώρας, οι μαθητές θα παρελάσουν κρατώντας την εθνική μας σημαία.

Στο φως της ημέρας φαντάζουν οι εννέα οριζόντιες και εναλλασσόμενες λευκές και κυανές παράλληλες λωρίδες, που δεν επιλέχθηκαν τυχαία.
Η μία εκδοχή για την επιλογή των χρωμάτων αναφέρει ότι έγινε για να συμβολίζει το γαλάζιο της θάλασσας του Αιγαίου και το λευκό των κυμάτων. Η πιο διαδεδομένη θεωρία για το πλήθος των λωρίδων, είναι ότι συμβολίζουν τις συλλαβές της φράσης «ελευθερία ή θάνατος», οι πέντε κυανές τις συλλαβές «Ε-λευ-θε-ρί-α» και οι τέσσερις λευκές «ή θά-να-τος».

Οι θεωρίες για την επιλογή των χρωμάτων και το συμβολισμό των λωρίδων κρίνονται συχνά ως λαϊκοί θρύλοι. Ωστόσο, πολλές από τις σημαίες της επανάστασης έφεραν μία από τις φράσεις «Ελευθερία ή Θάνατος», «Ή ΤΑΝ Ή ΕΠΙ ΤΑΣ», ή «ΝΙΚΗ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ».

Μέσα σε ένα κυανό τετράγωνο στο πάνω προΐστιο μέρος, υπάρχει ένας λευκός σταυρός, που συμβολίζει τον σταυρό του χριστιανισμού και της ορθόδοξης πίστης, όπως και ο σταυρός στον ιστό, το επίσημο θρήσκευμα της χώρας, τον χριστιανισμό.

Σύμφωνα με άλλη εκδοχή θέλησαν να αποφύγουν το κόκκινο και το πράσινο, χρώματα δηλαδή που συνδέονταν με την ισλαμική Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Από τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία μέχρι σήμερα

Σημαίες και λάβαρα με το σύμβολο του σταυρού χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά από τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία κατά την εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Στη μεταβυζαντινή εποχή σημαίες με το σύμβολο του σταυρού είχαν χρησιμοποιηθεί από τους Έλληνες σε διάφορες εποχές σε περιπτώσεις εξεγέρσεων.
Δημοτικά τραγούδια των αρματολών του 17ου και 18ου αιώνα αναφέρουν ότι αυτοί είχαν φλάμπουρα με τον σταυρό και άλλα θρησκευτικά σύμβολα. Για παράδειγμα, δημοτικό του μικρού Χορμόπουλου (1683) αναφέρει:

Είν' ο Σουμήλας πώρχεται μαζί με τον Μεϊντάνη.
Και το μικρό Χορμόπουλο το χιλιοπαινεμένο
Πού'νε καμάρι των Κλεφτών καμάρι των Αγράφων,
Φέρουν τα φλάμπουρα ανοιχτά με το Σταυρό στη μέση.

Επίσης το δημοτικό του Νικολού Τζουβάρα (1770), αρματολού της Λάμαρης:

Ρωτάτε για το Νικολό, τον καπετάν Τζιουβάρα,
Πού'ταν στο Λούρο αρματωλός, στο Καρπενήσι κλέφτης
Είχε φλάμπουρο όμορφο, κόκκινο και γαλάζιο,
Με το Χριστό, με το Σταυρό και με την Παναγία.

Η σημαία του λευκού σταυρού σε μπλε φόντο χρησιμοποιήθηκε στην εξέγερση της Μακεδονίας υπό τους Νικοτσάρα και Σταθά το 1807.
Αυτή ευλογήθηκε και υψώθηκε το 1807 στη Μονή Ευαγγελιστρίας στη Σκιάθο. Σε αυτή ο ηγούμενος Νήφων όρκισε τους οπλαρχηγούς Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, Ανδρέα Μιαούλη, Παπαθύμιο Βλαχάβα, Γιάννη Σταθά, Νικοτσάρα, τον Σκιαθίτη διδάσκαλο του Γένους Επιφάνιο-Στέφανο Δημητριάδη, τους Λαζαίους, τον Αναστάσιο Καρατάσο, τον Λιόλιο Ξηρολειβαδίτη, τον Νικόλαο Τσάμη και πολλούς άλλους. Οι καπεταναίοι είχαν συγκεντρωθεί στο Μοναστήρι για να σχεδιάσουν τις επόμενες κινήσεις τους για την Επανάσταση. Παραλλαγή της ήταν η σημαία του Παπαφλέσσα, φτιαγμένη από το μπλε εσωτερικό του ράσου του και την φουστανέλα ενός συμπολεμιστή του.
Σημαίες με σταυρό χρησιμοποιήθηκαν από τις πρώτες μέρες της Επανάστασης του 1821, και μάλιστα κατά την κήρυξη της Επανάστασης την 25η Μαρτίου από τον Επίσκοπο Γερμανό.

Το 1822, μόλις ένα έτος από την διακήρυξη της ανεξαρτησίας και το ξεκίνημα του αγώνα των Ελλήνων, λαμβάνει χώρα η Α´ Εθνική Συνέλευση στην Επίδαυρο. Το Προσωρινόν Πολίτευμα της Ελλάδος που προέκυψε από αυτή την συνέλευση, είναι ουσιαστικά το πρώτο ελληνικό σύνταγμα. Στις παραγράφους ρδ' και ρε' υπάρχει η πρώτη απόφαση για τη μορφή της ελληνικής σημαίας. Το Πολίτευμα καθιέρωσε τα χρώματα κυανό και λευκό και ανέθεσε στο Εκτελεστικό Σώμα να προσδιορίσει τη μορφή της.
Η σημαία των επαναστατών της Κεντρικής Μακεδονίας κατά το 1807 και το 1821.

Στις 15 Μαρτίου 1822 εκδόθηκε η απόφαση 540 του εκτελεστικού, υπογεγραμμένη από τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, πρόεδρο του.
Το διάταγμα όριζε για τις σημαίες ότι:

α) των μεν κατά γην δυνάμεων η σημαία, σχήματος τετραγώνου, θα είχεν εμβαδόν κυανούν, το οποίο θα διηρείτο εις τέσσαρα ίσα τμήματα από άκρων έως άκρων του εμβαδού
β) η δε κατά θάλασσαν σημαία θα ήτο διττή' μία διά τα πολεμικά και άλλη διά τα εμπορικά πλοία. Και της μεν διά τα πολεμικά πλοία το εμβαδόν θα διηρείτο ες εννέα οριζόντια παραλληλόγραμμα, παραμειβομένων εις αυτά των χρωμάτων λευκού και κυανού' εις την άνω δε προς τα έσω γωνίαν τούτου του εμβαδού εσχηματίζετο τετράγωνον κυανόχρουν, διηρημένον εν τω μέσω δι' ενός σταυρού λευκοχρόου. Της δε διά τα εμπορικά πλοία διωρισμένης το εμβαδό θα ήτο κυανούν' εις την άνω προς τα έσω γωνίαν τούτου του εμβαδού εσχηματίζετο ωσαύτως τετράγωνον λευκόχρουν και διηρημένον εν τω μέσω δι' ενός σταυρού κυανοχρόου.

Σύμφωνα με κείμενο στο ιστορικό αρχείο της Εθνικής Βιβλιοθήκης Αθηνών υπ' αριθμόν 8711, η πρώτη σημαία που υψώθηκε στα Καλάβρυτα:
...έφερεν άνωθεν σταυρόν, με γραμμάς κάτωθεν αυτού 16, κατά το σύνθημα της Εταιρείας των Φιλικών, και με την επιγραφήν ή ελευθερία ή θάνατος. Κατόπιν δε ο Ν. Σολιώτης έλαβε προσφερθείσαν αυτώ παρά της μονής Αγίας Λαύρας την χρυσοκέντητων επί των Χριστιανών αυτοκρατόρων σημαίαν της μονής, φέρουσα εξ ενός την Ανάστασιν και ετέρωθεν τον άγιον Γεώργιον. Σώζονται δε ως παρακαταθήκαι μετά τον Αγώνα παρά του Σολιώτου εις τη ρηθείσαν μονήν αμφότεραι αυταί αι σημαίαι.

H πρώτη ελληνική σημαία (1822-1978)

Επί Όθωνα προστέθηκαν στη σημαία του στρατού ξηράς και του πολεμικού ναυτικού τα βασιλικά παράσημα. Η εμπορική σημαία ορίστηκε να είναι σαν την σημαία του πολεμικού ναυτικού, χωρίς τα παράσημα.
Το κυανό χρώμα της σημαίας σκούρυνε προκειμένου να ταυτίζεται τα χρώματα της Βαυαρίας, από τον βασιλικό οίκο της οποίας προερχόταν ο Όθωνας.
Το 1862 με την κατάλυση της βασιλείας του Όθωνα, αφαιρέθηκαν απ' τις σημαίες τα βασιλικά παράσημα. Επί Γεωργίου Α΄ προστέθηκε στις σημαίες στρατού και πολεμικού ναυτικού το βασιλικό στέμμα.

Το 1864, ορίστηκε η σημαία του πεζικού να φέρει στο κέντρο της εικόνα του Αγίου Γεωργίου, προστάτη του πεζικού.
Στις 31 Μαΐου 1914 εκδόθηκε βασιλικό διάταγμα που όριζε με ακρίβεια τη μορφή των σημαιών, χωρίς να μεταβάλλει τα βασικά χαρακτηριστικά που ήδη είχαν. Ορίστηκε επίσης σημαία που θα χρησιμοποιείται από υπουργεία, πρεσβείες, δημόσιες ή δημοτικές υπηρεσίες και φρούρια.

Ακόμη όρισε οτι η σημαία του εμπορικού ναυτικού είναι και η εθνική σημαία, αυτή δηλαδή που επιτρεπόταν να υψώνουν και οι ιδιώτες. Στις 25 Μαρτίου 1924 τα Υπουργεία Στρατιωτικών και Ναυτικών αφαίρεσαν τα στέμματα από τις σημαίες, εκτελώντας το ψήφισμα της Δ΄ Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης στην Αθήνα «Περί ανακηρύξεως τής Δημοκρατίας».

Στις 20 Φεβρουαρίου 1930 νέο διάταγμα για τη μορφή της Σημαίας, όριζε ότι η κλίμακα της εθνικής σημαίας είναι 2:3. Η επίσημη σημαία είναι «κυανούν ορθογώνιο, με αναλογίες διαστάσεων επίσης 2:3, το οποίο διαιρείται σε τέσσερα ίσα ορθογώνια δι' ορθίου λευκού σταυρού, του οποίου αι κεραίαι έχουσι πλάτος ίσον προς το 1/5 του πλάτους της σημαίας». Η επίσημη σημαία ορίστηκε να χρησιμοποιείται από υπουργεία πρεσβείες, δημόσιες ή δημοτικές υπηρεσίες και φρούρια και η εθνική σημαία από πολεμικά και εμπορικά πλοία, ναυτικά και λιμενικά καταστήματα και ιδρύματα, από τα προξενεία και από τους ιδιώτες. Το διάταγμα όριζε ακόμη η σημαία του πεζικού να χρησιμοποιείται από τα συντάγματα πεζικού και ευζώνων, και στον ιστό της να φέρει υπερκείμενη σταυροφόρο χρυσή σφαίρα με εμπρός τον αριθμό του συντάγματος και πίσω το γράμμα Π.

Στις 10 Οκτωβρίου του 1935 επαναφέρθηκαν τα στέμματα στις σημαίες με το ψήφισμα της Ε΄ Εθνικής Συνέλευσης στην Αθήνα «Περί καταργήσεως τής αβασιλεύτου Δημοκρατίας». Το 1967, η Χούντα των Συνταγματαρχών αφαίρεσε το στέμμα από τις σημαίες, και το 1969 με νέο ψήφισμα καταργήθηκε η σημαία του πεζικού και καθιερώθηκε ως επίσημη σημαία εκείνη του ναυτικού. Στις 18 Αυγούστου του 1970, η αναλογία της σημαίας μετατράπηκε από 2:3 σε 7:12. Μετά τη Μεταπολίτευση, ο Νόμος 48/1975[6] και το Προεδρικό Διάταγμα 515/1975 ρύθμιζαν με λεπτομέρειες τη μορφή και τις διαστάσεις της σημαίας.
Σχεδιάγραμμα αναλογιών της σημαίας.

Διακριτικό Σήμα (Σημαία) του Προέδρου της Δημοκρατίας, αναλογίες διαστάσεων 1:1
Ο Νόμος 851/21-12-1978 (ΦΕΚ 233 τ. Α΄) «Περί εθνικής Σημαίας, των Πολεμικών Σημαιών καί του Διακριτικού Σήματος τού Προέδρου τής Δημοκρατίας» καθόριζε την επίσημη εθνική σημαία που χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα, καθώς και τις τεχνικές και τυπικές προδιαγραφές της. Η κλίμακα της σημαίας άλλαξε πάλι σε 2:3, όπως φαίνεται από τις διαστάσεις που προβλέπονται (π.χ. 432:648 ή 90:135). Στα πλαίσια του άρθρου 9, καταργήθηκαν οι διατάξεις των προηγούμενων ετών (1967, 1969, 1971, 1973, 1975). Η επίσημη σημαία, ίδια με τη σημαία του στρατού ξηράς, καταργήθηκε με αυτόν το νόμο και αντικαταστάθηκε πλήρως από την εθνική σημαία, η ανάρτηση της οποίας γίνεται πάνω σε λευκό κοντό, στην κορυφή του οποίου υπάρχει (σε συγκεκριμένες περιπτώσεις) λευκός σταυρός.

Το 1980, το Προεδρικό Διάταγμα 348/17-4-1980 (ΦΕΚ 98 τ. Α΄), καθόριζε με λεπτομέρειες τις προδιαγραφές για τις πολεμικές σημαίες. Η σημαία της Πολεμικής Αεροπορίας φέρει στο κέντρο του σταυρού την εικόνα του Αρχάγγελου Μιχαήλ.

Η ελληνική σημαία γιορτάζει και τιμάται στις 27 Οκτωβρίου, παραμονή της επετείου του Όχι. Δίπλα στην κρατική σημαία της Κυπριακής Δημοκρατίας συχνά συναντάται και η εθνική ελληνική σημαία. Σε μερικούς θεσμούς όπως η εκπαίδευση και ο στρατός η παρουσία της ελληνικής σημαίας είναι επίσημη και θεσμοθετημένη.

newsbomb.gr

«Η Νέα Δημοκρατία έρχεται στις εκλογές χωρίς να το έχει θελήσει ή επιδιώξει. Ωστόσο, ως κόμμα προσηλωμένο ανέκαθεν στο συνταγματικό πατριωτισμό,

θα πράξει το καθήκον του στην εκλογική αυτή αναμέτρηση. Ψηφίσαμε και στηρίξαμε την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, που δεν μπορούσε να σταθείχωρίς μια συμφωνία, έπειτα από τους πειραματισμούς των τελευταίωνμηνών. Τα εσωτερικά αδιέξοδα της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ είναι αυτά που έβαλαν σε τροχιά κινδύνου τη χώρα και χρειάστηκε η στήριξη της αντιπολίτευσης, και ειδικά της Νέας Δημοκρατίας, για να αποφευχθούν τα χειρότερα και να κρατηθεί η χώρα στον πυρήνα της Ευρώπης.

Κληθήκαμε να επιλέξουμε πάνω στο δίλημμα που έθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή μεταξύ μη συμφωνίας και μιας κακής συμφωνίας. Η «άλλη» άποψη του παλιού «μισού» ΣΥΡΙΖΑ, ήταν μια καταστροφή. Άτακτη χρεοκοπία, «κούρεμα» καταθέσεων, ραγδαία μείωση μισθών και συντάξεων και άτακτη –χωρίς επιστροφή- φυγή από την ευρωζώνη. Από την άλλη, εμείς ΔΕΝ επικροτούμε την κακή συμφωνία που έφερε ο παραιτηθείς Πρωθυπουργός με αποκλειστικά δική του ευθύνη. Η προηγούμενη Κυβέρνηση είχε απορρίψει τη συντριπτική πλειονότητα από αυτά τα μέτρα που σήμερα φέρνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Οι θέσεις του Αλέξη Τσίπρα όλα αυτά τα χρόνια στηρίχτηκαν στο ψέμα. Ήταν εκείνος που δημιούργησε τα δύο ψεύτικα στρατόπεδα, το μνημονιακό και το αντιμνημονιακό, χάριν εντυπώσεων, χωρίζοντας στα δύο τους Έλληνες.

Ήταν εκείνος που στήριζε το υποτιθέμενο «ΟΧΙ» όμως τελικάεφάρμοσε το «ΝΑΙ». Ήταν εκείνος που δεν έπραξεόσα με μεγάλολαϊκισμόυποσχόταν στους πάντες. Είναι ο ίδιοςάνθρωπος που ξεπούλησε και συνεχώςπροσπαθεί να υποβαθμίσει τα νησιά μας με το θέμα των μειωμένωνσυντελεστών, τα κενά στην εκπαίδευση, την κατακρεούργηση του τουρισμού, την απραγία στο προσφυγικό και τόσα ακόμη. Μεγάλο στοίχημα, επομένως, της Νέας Δημοκρατίας είναι η ενότητα αλλά κυρίως, η ειλικρίνεια.

Σήμεραχρειάζεται μια ΔΥΝΑΤΗ κυβέρνηση με κορμό τη Νέα Δημοκρατία, έτσι ώστε να αποφύγουμε τον κίνδυνο που παραμονεύει για τυχόν επανάληψη παλινωδιών ή ακυβερνησίας, κάτι το οποίο θα επαναφέρει στο προσκήνιο εφιαλτικά σενάρια.
Η ψήφος διαμαρτυρίας και η αποχή δεν παρέχουν θετική λύση, ούτε και εχέγγυα προοπτικής. Πρέπει να ψηφίσουμε με λογική, υπεύθυνα, με γνώμονα το συμφέρον της πατρίδας και των νησιών μας. Στηρίζουμε την ευρωπαϊκή πολιτική δύναμη που εγγυάται τη σταθερότητα, τη Νέα Δημοκρατία και πάμε μπροστά».

«Τα Δωδεκάνησα έχουν ταυτότητα, παράδοση και πολιτισμό»
«Είναι ελπιδοφόρο το πως νέοιάνθρωποιδιατηρούν την παράδοση μας και μάλιστα σε σημείο να δημιουργούνδιοργανώσεις - θεσμούς, με την συνέπεια και την αγάπη τους για τον τόπο» δήλωσε ο υποψήφιοςβουλευτήςΔωδεκανήσου με την Νέα Δημοκρατία Γιάννης Παππάς κατά το 3ο Φεστιβάλ Γεύσεων & Παράδοσης Ρόδου 2015 που έλαβεχώραστην κεντρική πλατεία των Πεύκων, στον προαύλιο χώρο του Αγίου Νεκταρίου ενώ συνέχισελέγοντας πως «μέσα από την συγκεκριμένηδιοργάνωση προάγεται η τοπικήγαστρονομία και παράδοση σε έναεξαιρετικόφεστιβάλ, με την συμμέτοχηδεκάδωνντόπιωνπαραγώγων, με σκοπό την ανάδειξη και την προβολή της Ροδίτικης κουλτούρας, μέσα από τα ήθη και έθιμα μας που πολλά από αυτά έχουν μείνει αναλλοίωτα στο χρόνο». 

Ο κ. Παππάς στο πλαίσιο της εκδήλωσης συνομίλησε με φίλους του και στελέχη της Τοπικής Νέας Δημοκρατίας, ενώ νωρίτερα είχε αντίστοιχεςεπαφές σε Ιαλυσό και Κοσκινού, ενώ το μεσημέρι της Παρασκευήςπαρακολούθησε τον ποδοσφαιρικό αγώνα Κλεάνθης Παραδεισίου – ΑΣ Ρόδος. Μετά το πέρας του αγώνα είχε την ευκαιρία να συνομιλήσει με αθλητικούς παράγοντες για τα μείζονα προβλήματα που αντιμετωπίζει το Δωδεκανησιακό ποδόσφαιρο.

Δεν μπορείς να πεις "όχι" και το ξέρεις. Το κακό είναι ότι το ξέρει και όλος ο υπόλοιπος κόσμος. Το cosmopolitan αφιέρώσε μερικές αράδες για όλες αυτές τις περιπτώσεις που αξίζουν την ξεκάθαρή σου άρνηση και ένα μεγάλο ΟΧΙ.

Πρώτον, γιατί με πρόχειρους υπολογισμούς ένα «όχι» μπορεί να σε γλιτώσει από χρόνο, κόπο, άγχος και μερικά γραμμάρια συνειδησιακού βάρους. Και δεύτερον, γιατί –πώς να το κάνουμε;– τα μεγαλύτερα κεφάλαια της ιστορίας (αλλά και οι μεγάλες καριέρες, σου λέει) δεν έχουν γραφτεί με φωτοστέφανα κατάφασης, αλλά με αποφασιστικά «όχι».

1. Στους γνωστούς που σου ζητάνε να σε χρησιμοποιήσουν ως επαγγελματία χωρίς να σου δώσουν αμοιβή (χρηματική αμοιβή, όχι κερασμένο καφέ).

2. Όταν το ρολόι δείχνει πέντε το πρωί, ο οργανισμός σου χτυπάει υπερωρίες για να σε κρατήσει όρθια και η φίλη σου, παρά τα έξι ποτά και τα δέκα σφηνάκια, έχει μια ακαταμάχητη όρεξη να συνεχίσει.

3. Στην κυρία/κύριο καταστηματάρχη που λέει ότι θα σου κάνει καλύτερη τιμή χωρίς απόδειξη, όσο χαμογελαστή/ός κι αν είναι.

4. Στη φίλη που σου ζητάει μια μεγάλη και με ευθύνες χάρη, π.χ. να φροντίζεις το σκύλο της όσο θα λείπει, ενώ ο χρόνος που απομένει από τις δικές σου δουλειές δεν φτάνει ούτε για να πλύνεις τη στοίβα με τα πιάτα στο νεροχύτη.

5. Στη λίστα με τα δέκα τρισεκατομμύρια μικροπράγματα που σου έχουν ζητήσει οι φίλοι σου από το ταξίδι σου στο εξωτερικό.

6. Στον τύπο που σου ζητάει το τηλέφωνό σου, αλλά δεν θέλεις να του το δώσεις.

7. Στο να προσπαθείς να στηρίξεις ψυχολογικά την κολλητή σου όταν εσύ η ίδια καταρρέεις (θυμήσου τις οδηγίες για τη μάσκα οξυγόνου στα αεροπλάνα).

8. Στη φίλη σου που δεν έχει ολοκληρώσει ποτέ τίποτα (εδώ και έξι χρόνια χρωστάει ένα μάθημα για να πάρει πτυχίο) και σου προτείνει να στήσετε μαζί μια επιχείρηση. Αν το ένστικτό σου λέει ότι θα σε κρεμάσει, αυτή είναι μια καλή ευκαιρία να το εμπιστευτείς.

9. Στο φίλο σου, που έχει κανονίσει να δει (αγώνα με) τους φίλους του και σου λέει: «Άμα θες, έλα». Από τυπικότητα σε καλεί, duh.

10. Στο πάρτι της πρώην συναδέλφου ή οποιοδήποτε πάρτι σού χαλάει τη διάθεση μόνο που το σκέφτεσαι.

11. Όταν τα παιδιά από τη δουλειά –αυτά που κουτσομπολεύουν ακόμα και στο ασανσέρ– σου ζητάνε να πας μαζί τους για after work drinks. Ειδικά αν δεν φημίζεσαι για την αυτοσυγκράτησή σου μετά από μερικά ποτήρια κρασί.

12. Στην πρόσκληση σε φιλικό δείπνο σε εστιατόριο όπου ξέρεις ότι το γεύμα στοιχίζει περισσότερο από τα κοινόχρηστα της πολυκατοικίας σου.

13. Στον επιτακτικό τόνο της μαμάς σου όταν σου ζητάει να πάτε μαζί στο γάμο/βαφτίσια/τραπέζι του τρίτου ξάδερφου της θείας Ελένης, επειδή «έχετε υποχρέωση».

14. Στην κολλητή σου, που βαριέται να βγει πάλι με το φίλο της το βράδυ του Σαββάτου και σου προτείνει να πας κι εσύ μαζί της. Γι’ αυτό υπάρχουν οι Τρίτες.

15. Όταν ο τύπος που σου αρέσει σου ζητάει να παραστήσεις την κοπέλα του, για να κάνει μια άλλη να ζηλέψει. Το «θέλω να κάνεις την κοπέλα μου» διαφέρει από το «θέλω να γίνεις η κοπέλα μου». Οπότε, πραγματικά, π ρ α γ μ α τ ι κ ά όμως, μην το κάνεις.

16. Στους φίλους που σου λένε να πάρεις εσύ την τούρτα και «θα σου δώσω μετά τα λεφτά». Ας γελάσω, χα, χα, χα. Και ξανά, χα.

17. Όταν η κομμώτρια επιμένει να σου βάλει μάσκα που τονώνει/γυαλίζει/αναζωογονεί
/καθαρίζει/λευκαίνει/απολυμαίνει τα μαλλιά ενώ το μπάτζετ σου φτάνει ίσα ίσα για λούσιμο και κούρεμα.

18.Στο mp3/αδιάβροχο παλτό/(συμπλήρωσε εσύ το κενό) που δεν ήθελες, αλλά το βρήκες σε προσφορά. Είναι το χειρότερο που μπορείς να κάνεις για να εξοικονομήσεις χρήματα και το καλύτερο για να γεμίσεις με άχρηστα πράγματα.

19. Στην επιλογή να κυκλοφορείς με το ίδιο τσαλακωμένο t-shirt επί πέντε μέρες και την οδοντόβουρτα στην τσάντα σου, επειδή ο φίλος σου θέλει να κοιμάστε σπίτι του και ποτέ στο δικό σου.