Στο στόχαστρο ξαναμπαίνουν, αυτή τη φορά για να... πληρώσουν τα «ισοδύναμα» για να μη μειωθούν οι χαμηλές συντάξεις και το ΕΚΑΣ, περίπου 1 εκατ. συνταξιούχοι που, μετά τις περικοπές των δύο πρώτων Μνημονίων, εξακολουθούν να έχουν μηνιαίο εισόδημα από συντάξεις (κύριες και επικουρικές) πάνω από 1.000 ή 1.500 ευρώ.
Τη συγκεκριμένη κατηγορία των συνταξιούχων που την τελευταία πενταετία «σήκωσε», μέσω των γνωστών -και αμφισβητούμενων από ένα σημείο και μετά ως προς τη συνταγματικότητά τους- περικοπών, το μεγαλύτερο βάρος της δημοσιονομικής προσαρμογής, «στοχοποιούν» τα στελέχη του υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης ως «έχοντες».
Και, κατά συνέπεια, ως υποψήφιους «χρηματοδότες» της πολιτικής που σχεδιάζεται να προταθεί στους θεσμούς προκειμένου να «αμβλυνθούν» οι επιπτώσεις του 3ου Μνημονίου στις χαμηλές συντάξεις (περικοπές λόγω λίγων ετών ασφάλισης και χαμηλών ασφαλιζόμενων αποδοχών) και στο ΕΚΑΣ (μείωση του 20% των δικαιούχων τον Μάρτιο του 2016 και κατάργηση το 2019 με υποκατάστατο την ένταξη των πιο αδύναμων οικονομικά στο ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα). Αν, ωστόσο, οι δανειστές αποδεχθούν να συνυπολογιστούν τα έσοδα των 740 εκατ. ευρώ από τις νέες εισφορές ασθενείας στον στόχο για την εξοικονόμηση 1,8 δισ. ευρώ το 2016, οι περικοπές στις συντάξεις θα είναι μικρότερες.
ΑΣΥΜΜΕΤΡΕΣ ΜΕΙΩΣΕΙΣ
Στελέχη της κοινωνικής ασφάλισης υπογραμμίζουν ότι «αν τα οικονομικά δεδομένα των Ταμείων και της αγοράς εργασίας υπαγόρευσαν τις περικοπές συντάξεων στο πλαίσιο της εσωτερικής υποτίμησης και της δημοσιονομικής προσαρμογής της χώρας, η... επέκταση των μειώσεων στις ίδιες κατηγορίες δεν δικαιολογείται για να δοθεί... κοινωνικό πρόσημο στη μεταρρύθμιση του Ασφαλιστικού». Οπως τονίζουν χαρακτηριστικά, «η κοινωνική πολιτική δεν μπορεί να ασκηθεί σε βάρος εκείνων που έχουν συνεισφέρει στο σύστημα για πάνω από 35 χρόνια και ήδη έχουν χάσει έως και το 60% της σύνταξής τους μέσω της ανατροπής της αναλογικότητας εισφορών και παροχών». Οι χαρακτηριζόμενες ως «υψηλές» συντάξεις, με βάση τα στοιχεία που παρουσιάζει η «Ημερησία», έχουν υποστεί δυσανάλογες, σε σχέση με τις εισφορές, περικοπές.
ΜΕΙΩΣΗ ΕΩΣ 60%
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα γενικού διευθυντή ασφαλιστικού ταμείου ο οποίος, ύστερα από 38 έτη ασφάλισης, «βγήκε» με κύρια σύνταξη 2.948,65 ευρώ που σήμερα έχει πέσει, λόγω των παρακρατήσεων εισφορών, στα 1.652,93 ευρώ (-43,94%) και συνολικά το εισόδημα από όλες τις πρόσθετες συντάξεις (κύρια + επικουρική + μέρισμα από το Μετοχικό Ταμείο Πολιτικών Υπαλλήλων) έχει μειωθεί σε ετήσια βάση κατά 51,5% προ φόρου (στα 28.020,84 ευρώ από 57.784,02 ευρώ) και κατά 60% μετά τον φόρο («καθαρά» 22.986,24 ευρώ).
Αντίθετα, συνταξιούχος του ΙΚΑ με 15 έτη ασφάλισης που «βγήκε» με σύνταξη 486 ευρώ, από τα οποία τα 343 ευρώ αντιστοιχούν σε πληρωμένες εισφορές, έχει απωλέσει 972 ευρώ (τα δώρα) ή 14,30%. Το ίδιο ένας χαμηλοσυνταξιούχος που λαμβάνει μαζί με το ΕΚΑΣ 716 ευρώ (486 ευρώ κατώτατη σύνταξη + 230 ευρώ ΕΚΑΣ) και συνταξιούχος του πρώην ΤΕΒΕ με 15 χρόνια ασφάλισης που, συνυπολογιζομένου του «μπόνους» των 220 ευρώ, ελάμβανε και λαμβάνει σήμερα κατώτατη σύνταξη 768,04 ευρώ.
ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΣΧΕΣΗΣ ΕΙΣΦΟΡΩΝ - ΠΑΡΟΧΩΝ
Ενδεικτικά των ασύμμετρων μειώσεων που έχουν γίνει στις υψηλότερες συντάξεις οδηγώντας στην ανατροπή της σχέσης των εισφορών και των παροχών αλλά και στην... αφαίρεση εισοδήματος, μετά τις αυξήσεις των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης που περιορίζουν σε σχέση με το προσδόκιμο ζωής τον χρόνο καταβολής της σύνταξης, είναι και τα παρακάτω (πραγματικά) παραδείγματα:
• Η σύνταξη για 37 έτη ασφάλισης από το ΙΚΑ με αποδοχές 2.400 ευρώ, από 1.780 ευρώ έχει «πέσει» στα 1.270 ευρώ και η επικουρική από 647 ευρώ στα 245 ευρώ προ φόρου (μείωση στο συνολικό ποσό κατά 37,60%), δηλαδή δίνει ποσοστό αναπλήρωσης 50% η κύρια και 10,2% η επικουρική. Και ενώ οι εισφορές που έχουν καταβληθεί, σε παρούσα αξία, είναι 404.000 ευρώ, το συνολικό ποσό των συντάξεων που θα πληρωθούν με προσδόκιμο ζωής τα 80 έτη θα είναι 327.240 ευρώ, εφόσον ο συνταξιούχος «βγήκε» στα 62 και 236.340 ευρώ αν, λόγω των αλλαγών, υποχρεωθεί να «βγει» στη σύνταξη στα 67 έτη.
• Στον αντίποδα, εργαζόμενος στον ιδιωτικό τομέα με ασφάλιση ΙΚΑ για 15 έτη και αποδοχές 700 ευρώ που έχει συνταξιοδοτηθεί στα 65, λαμβάνει 486 ευρώ κύρια σύνταξη («καθαρά» 457 ευρώ) και επικουρική 185 ευρώ (128 ευρώ μετά τις κρατήσεις) απολαμβάνοντας ένα ποσοστό αναπλήρωσης 150% από την κύρια και 42% από την επικουρική. Και ενώ έχει καταβάλει συνολικές εισφορές 47.700 ευρώ, σε παρούσα αξία, ως συνταξιούχος θα εισπράξει 105.300 ευρώ, εφόσον ζήσει έως τα 80.
ΠΟΙΟΙ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ
Εφόσον επιβληθούν επιλεκτικά νέες παρακρατήσεις εισφορών για να εξοικονομηθούν 1,8 δισ. ευρώ το 2016, πάνω από 910.000 συνταξιούχοι που έχουν συνολικό εισόδημα από συντάξεις άνω των 1.000 ευρώ θα υποστούν νέες μειώσεις. Αν αποφασιστεί να γίνει αναλογική μείωση και στις χαμηλότερες συντάξεις, θα πρέπει να πληρώσουν και οι περίπου 1.750.000 συνταξιούχοι που λαμβάνουν συντάξεις κάτω από τα 1.000 ευρώ(1.190.000 από αυτούς έχει μηναίο εισόδημα από συντάξεις έως 700 ευρώ).
Οι περικοπές που έχουν γίνει έως σήμερα
Η αύξηση της εισφοράς ασθενείας από 4% στο 6% στην κύρια σύνταξη και η επιβολή αντίστοιχης εισφοράς 6% στην επικουρική είναι η πρόσφατη (από την 1η Ιουλίου) περικοπή που καταλαμβάνει όλες ανεξαιρέτως τις συντάξεις. Οι προηγούμενες περικοπές που έχουν γίνει και εξακολουθούν να γίνονται, αν και ορισμένες έχουν κριθεί από το ΣτΕ ως αντισυνταγματικές, είναι:
Τέσσερις περικοπές επιβάλλονται κάθε μήνα στις κύριες συντάξεις που ξεπερνούν συγκεκριμένα ποσά: Εισφορά 3% - 14% παρακρατείται σε συντάξεις άνω των 1.400 ευρώ. Επιπλέον μείωση 6% -10% επιβάλλεται σε συνταξιούχους κάτω των 60 ετών για τον υπόλοιπο ποσό, εφόσον αυτό υπερβαίνει τα 1.700 ευρώ και ακολουθούν μειώσεις 40% στο υπερβάλλον ποσό για συνταξιούχους κάτω των 55 ετών, αν μετά την παρακράτηση της εισφοράς αλληλεγγύης απομένουν άνω των 1.000 ευρώ ή 20% για ποσό άνω των 1.200 ευρώ στους συνταξιούχους που έχουν συμπληρώσει το 55ο έτος. Μείωση ποσοστού 12% επιβάλλεται, τέλος, αφού αφαιρεθούν οι προηγούμενες μειώσεις στο ποσό της σύνταξης που υπερβαίνει τα 1.300 ευρώ.
Τρεις είναι οι βασικές περικοπές στις επικουρικές που ξεπερνούν τα 300 ευρώ. Επιβάλλονται μειώσεις 3% - 10% στο αρχικό ποσό, μείωση 30% στο υπερβάλλον των 150 ευρώ, παρακρατήσεις 10% - 20% για τα άνω των 200 ευρώ ποσά. Οριζόντια μείωση 5,2% έχει γίνει σε όλες τις επικουρικές συντάξεις του ΕΤΕΑ, όπου εκκρεμεί η εφαρμογή της «ρήτρας» μηδενικού ελλείμματος, δηλ. νέες μειώσεις αν δεν βρεθούν «ισοδύναμα» ή δεν προχωρήσει το σχέδιο ενοποίησης των Ταμείων κύριας και επικουρικής ασφάλισης που συζητείται στην Επιτροπή Κατρούγκαλου για το Ασφαλιστικό.
Μειώσεις 5% - 20% επιβάλλονται, ανάλογα με το ύψος του αθροίσματος των μηνιαίων συντάξεων (κυρίων, επικουρικών και μερισμάτων) που υπερβαίνουν τα 1.000 ευρώ (από 1.000 ευρώ έως και 1.500 ευρώ μειώνεται το σύνολο του ποσού κατά 5% και το ποσό που απομένει δεν μπορεί να υπολείπεται των 1.000,01 ευρώ. Από 1.500,01ευρώ έως και 2.000 ευρώ μειώνεται το σύνολο του ποσού κατά 10% και ποσό που απομένει δεν μπορεί να υπολείπεται των 1.425,01ευρώ. Από 2,000,01ευρώ έως και 3.000,00 ευρώ μειώνεται το σύνολο του ποσού κατά 15% και το ποσό που απομένει δεν μπορεί να υπολείπεται των 1.800,01ευρώ. Τέλος, από 3.000,01ευρώ και πάνω μειώνεται το σύνολο του ποσού κατά 20% χωρίς να υπολείπεται το τελικό ποσό των 2.550,01ευρώ).
imerisia.gr
Το κατάλληλο… έναυσμα για να επενδύσουν στην Ελλάδα περιμένουν τα διεθνή κεφάλαια, τα οποία απείχαν συνειδητά τους προηγούμενους μήνες από την ελληνική οικονομία λόγω της έντονης αβεβαιότητας για το μέλλον της χώρας.
Όπως αναφέρουν στελέχη της αγοράς που έχουν επαφές με το εξωτερικό, υπάρχουν αρκετοί ξένοι επενδυτές που εκφράζουν και πάλι τη βούληση να τοποθετήσουν χρήματά τους στην Ελλάδα καθώς παρά τα προβλήματα η χώρα εξακαλουθεί να έχει σημαντικές ευκαιρίες σε διάφορους τομείς.
Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον εντοπίζεται στον τουρισμό, καθώς οι εντυπωσιακές επιδόσεις που σημείωσε ο κλάδος τα προηγούμενα χρόνια δεν πέρασαν απαρατήρητες.
Σύμφωνα με τον κ. Κυριάκο Ανδρέου επικεφαλής του συμβουλευτικού τμήματος της PwC Ελλάδας, οι χώροι των υποδομών του τουρισμού μπορούν να κινητοποιήσουν σημαντικά κεφάλαια σε σχετικά μικρό ορίζοντα έχοντας υψηλούς πολλαπλασιαστές που θα οδηγήσουν σε ανάπτυξη πολλούς κλάδους.
Αυτή η στρατηγική, υποστηρίζει ο κ. Ανδρέου μπορεί να προσελκύσει τουλάχιστον 45 δισ. ευρώ επενδύσεων στα επόμενα πέντε χρόνια, αγγίζοντας το 20% του ΑΕΠ ως το 2020. Μέσα από τους ισχυρούς πολλαπλασιαστές των υποδομών και του τουρισμού, θα προστεθούν 8-9 δισ. στο ΑΕΠ κάθε χρόνο με αντίστοιχη αύξηση της φορολογητέας ύλης και των φόρων κατά τουλάχιστον 3 δισ. ετησίως. Στο «στόχαστρο» των ξένων βρίσκονται και τα τρόφιμα, τα οποία με το σωστό branding και με μεγαλύτερες μονάδες ή συνεργασίες έχουν τεράστιες δυνατότητες ενώ τα βλέμματα των επενδυτών κεντρίζουν οι κλάδοι των ακινήτων, των ασφαλιστικών εταιρειών, της ενέργειας, της ναυτιλίας, των υποδομών και της παροχής υπηρεσιών προστιθέμενης αξίας.
Στο «μικροσκόπιο» και τα «κόκκινα» δάνεια
Από εκεί και πέρα, έντονο είναι το ενδιαφέρον για τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια (NPL’s), τα λεγόμενα και «κόκκινα» δάνεια, όπου σύμφωνα με αναλυτές κρύβονται ορισμένες πολύ καλές ευκαιρίες. Οι χαμηλές αποτιμήσεις των εταιρειών σε σχέση με την πραγματική τους αξία αποτελεί ισχυρό δέλεαρ, κυρίως για τα επενδυτικά κεφάλαια που είναι διατεθειμένα να αναλάβουν μεγαλύτερο ρίσκο. Κάποιοι επενδυτές μελετούν το ενδεχόμενο να αποκτήσουν επιμέρους κομμάτια, καθώς υπάρχουν περιουσιακά στοιχεία που είναι «παγιδευμένα σε ισολογισμούς εταιρειών που δεν μπορούν να επιβιώσουν».
Πληροφορίες της αγοράς αναφέρουν ότι για τα δάνεια των μεγάλων επιχειρήσεων όπου εμπλέκονται περισσότερες από μια τράπεζες εξετάζεται η πρόσληψη συμβούλου με διεθνή εμπειρία, προκειμένου να υπάρξει η καλύτερη δυνατή διαχείριση προς όφελος όλων των εμπλεκομένων μερών. Το ζήτημα θεωρείται φλέγον, καθώς η έκβασή του θα επηρεάσει το σύνολο της οικονομίας και τους συσχετισμούς δυνάμεων την επαύριον της κρίσης. Στο θέμα παρενέβη ο πρόεδρος του ομίλου Μυτιληναίος, Ευάγγ. Μυτιληναίος, ο οποίος σε συνέντευξή του στους FT επέστησε την προσοχή στην επικείμενη αναδιάταξη του ελληνικού ιδιωτικού τομέα, που έχει πληγεί από την ύφεση, με χιλιάδες χρεωμένες επιχειρήσεις να αντιμετωπίζουν εκκαθάριση στο πλαίσιο της διαδικασίας εξυγίανσης των δανειακών χαρτοφυλακίων των τραπεζών. «Τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια είναι πιθανόν το μεγαλύτερο θέμα της οικονομίας αυτή την ώρα. Πολλές επιχειρήσεις θα πρέπει να κλείσουν ή να ανακεφαλαιοποιηθούν», υποστηρίζει ο επιχειρηματίας.
«Κλειδί» η σταθερότητα και η εμπιστοσύνη
Το ενδιαφέρον των ξένων επενδυτών, όπως επισημαίνει ο κ. Στάθης Ανδριανάκης, Partner στο τμήμα Υπηρεσιών Υποστήριξης Εταιρικών Συναλλαγών της Deloitte, άρχισε να εκδηλώνεται προς το τέλος Αυγούστου και μετά την ψήφιση του νέου μνημονίου που δημιούργησε ένα αίσθημα ασφάλειας. Πριν από την ψήφιση του νέου μνημονίου οι ξένοι επενδυτές δεν έδειξαν κανένα ενδιαφέρον, ιδιαίτερα στο διάστημα μεταξύ της ανακοίνωσης του δημοψηφίσματος και της ψήφισης του νέου προγράμματος διάσωσης της ελληνικής οικονομίας, οπότε ήταν έκδηλη η αγωνία για την τύχη της χώρας και το ενδεχόμενο «ατυχήματος» φάνταζε περισσότερο πιθανό από ποτέ άλλοτε. Την περίοδο εκείνη «πάγωσε» και κάθε επενδυτική πρωτοβουλία από τις ελληνικές εταιρείες, οι οποίες επέλεξαν να μην αναλάβουν ένα τόσο μεγάλο ρίσκο και να περιμένουν έως ότου ξεκαθαρίσει το τοπίο. Μέχρι και σήμερα υπάρχουν αρκετοί επενδυτές που τηρούν στάση αναμονής λόγω της ανησυχίας, παρότι αναγνωρίζουν πως υπάρχουν σημαντικές ευκαιρίες. Δεν είναι τυχαίο ότι ο γνωστός επιχειρηματίας, Ευάγγελος Μυτιληναίος μιλώντας στους Financial Times ανέφερε ότι ο κίνδυνος εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη δεν έχει απομακρυνθεί, προσθέοντας πως «η χώρα διατρέχει (ακόμη) πραγματικό κίνδυνο ενός Grexit».
Μονόδρομος η υλοποίηση του Μνημονίου
Απαραίτητη προϋπόθεση για την προσέλκυση των επενδύσεων είναι η αποκατάσταση της σταθερότητας. «Κανείς σοβαρός επενδυτής δεν πρόκειται να βάλει τα χρήματά του σε μια χώρα που δεν ξέρει τι θα συμβεί αύριο. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που τους τελευταίους μήνες, με ελάχιστες εξαιρέσεις, η πλειονότητα της επενδυτικής κοινότητας κρατούσε στάση αναμονής μέχρι να ξεκαθαρίσει το τοπίο», επισημαίνουν χαρακτηριστικά. Με τον σχηματισμό της κυβέρνησης μετά τις εκλογές της 20ής Σεπτεμβρίου πάντως, παρότι δεν απομάκρυνε οριστικά τους φόβους για Grexit, έγινε το πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση. Ωστόσο, το πιο κρίσιμο στοιχείο για την ολική επιστροφή της χώρας στον χάρτη των διεθνών επενδυτών, πολύ πριν την εμφάνιση θετικών ρυθμών ανάπτυξης είναι η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των ξένων. Σύμφωνα με τον κ. Παναγιώτη Παπάζογλου, διευθύνοντα σύμβουλο της ΕΥ Ελλάδος τρεις είναι οι προϋποθέσεις για να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη:
Πρώτον, η εφαρμογή της συμφωνίας και ειδικότερα των μεταρρυθμίσεων
Δεύτερον, η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και η άρση των capital controls
Τρίτον, η ύπαρξη πολιτικής σταθερότητας με την έννοια μιας κυβέρνησης με ορίζοντα τετραετίας.
Οι προϋποθέσεις αυτές, υπογραμμίζει το στέλεχος της ΕΥ είναι αλληλένδετες, «δεν επαρκεί δηλαδή μια εξ αυτών, πρέπει να λειτουργήσουν συνδυαστικά». Για τον κ. Κυριάκο Ανδρέου «οι ξένοι επενδυτές ταυτίζουν την όποια έκθεση τους στην ελληνική αγορά με την πορεία ορθής υλοποίησης του προγράμματος» και προσθέσει πως «η σταθερότητα και η μετέπειτα ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας εξαρτώνται από την υλοποίηση του 3ου προγράμματος στήριξης που ψηφίστηκε τον περασμένο Αύγουστο». «Δεδομένου του εμπροσθοβαρούς χαρακτήρα του νέου Μνημονίου, αφού 127 (56%) από τις συνολικά 225 δράσεις τοποθετούνται έως το τέλος 2015, οι πρώτοι έξι μήνες από την υπογραφή αναμένονται καταλυτικοί. Από εκεί και πέρα, θα φανεί η σταθεροποίηση του οικονομικού κλίματος και κατ’ επέκταση η δυνατότητα προσέλκυσης των επενδυτών».
Κίνητρα για νέες επενδύσεις…
Φορολογία και γραφειοκρατία τα εμπόδια
Εκτός από την άρση των capital controls και την αποκατάσταση των τραπεζικών περιορισμών για να μετουσιωθεί σε πράξη το ενδιαφέρον των ξένων επενδυτών πρέπει να ξεπεραστούν μια από σειρά χρόνιες παθογένειες της ελληνικής οικονομίας. Παρά τις προσπάθειες που έγιναν τα τελευταία χρόνια για να βελτιωθεί το επιχειρηματικό περιβάλλον και να σταλεί ένα ισχυρό σήμα προς τις διεθνείς αγορές ότι η Ελλάδα μετατρέπεται σταδιακά σε μια χώρα φιλική στις ξένες επενδύσεις, εξακολουθούν να υπάρχουν σοβαρά προβλήματα που λειτουργούν αποτρεπτικά στην προσέλκυση των διεθνών κεφαλαίων.
Πρώτο και βασικότερο είναι το ασταθές και πολύπλοκο φορολογικό πλαίσιο, το οποίο όπως λέει ο Κ. Ανδρέου της PwC «δεν αφήνει περιθώρια μακροπρόθεσμου προγραμματισμού από μεριάς των επιχειρήσεων» ενώ σύμφωνα με τον Παν. Παπάζογλου της EY, «η μεταβλητότητα της φορολογίας αποτρέπει κατά κύριο λόγο τους επενδυτές με μακροπρόθεσμο ορίζοντα», οι οποίοι «δεν έχουν λόγο να έρθουν αν φοβούνται ότι κάθε λίγους μήνες οι κανόνες του παιγνιδιού αλλάζουν». Εξίσου αποτρεπτικά λειτουργεί η απουσία φορολογικών κινήτρων, τη στιγμή μάλιστα που γειτονικές χώρες προσφέρουν «γη και ύδωρ» για να πείσουν ξένους επενδυτές να περάσουν το κατώφλι τους. Δεν είναι λίγα τα παραδείγματα εγχώριων αλλά και ξένων πολυεθνικών που είτε μετέφεραν ήδη είτε εξετάζουν το ενδεχόμενο να μεταφέρουν την έδρα τους σε βαλκανικές χώρες εξαιτίας της πολύ χαμηλής φορολογίας.
Οι «εχθροί»…
Ισχυρό αντικίνητρο αποτελεί η αργή και αναποτελεσματική δημόσια διοίκηση, η πολυνομία και το δαιδαλώδες νομοθετικό πλαίσιο του ελληνικού κράτους, τα οποία «προβληματίζουν ιδιαίτερα» όσους έχουν τη διάθεση να επενδύσουν στην Ελλάδα. «Η πολυπλοκότητα των νόμων και των κανονιστικών διατάξεων δημιουργεί αβεβαιότητα που είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της επιχειρηματικότητας και αυξάνει υπέρμετρα το κόστος λειτουργίας των επιχειρήσεων, ενώ συγχρόνως καθιστά αναποτελεσματική τη δημόσια διοίκηση», επισημαίνει με νόημα ο επικεφαλής της EY. Από εκεί και πέρα, πονοκέφαλο σε κάθε υποψήφιο επενδυτή προκαλεί η πολιτική αστάθεια, η οποία είναι «από μόνη της παράγοντας στασιμότητας και οικονομικής εσωστρέφειας». «Στην Ελλάδα, οι συχνές εκλογικές διαδικασίες, αλλά και η αδυναμία εξάντλησης της τετραετίας από μεριάς των κυβερνώντων τα τελευταία χρόνια, δημιουργούν ένα ιδιαίτερα μεταβλητό περιβάλλον», σημειώνει ο κ. Παπάζογλου. Τέλος, παρότι συχνά υποτιμάται η σημασία της, όπως φαίνεται και από την επιφανειακή αντιμετώπισή που τυγχάνει από τους εκάστοτε ιθύνοντες η βραδύτητα στην απονομή της δικαιοσύνης αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα «αγκάθια» ενώ παράλληλα συνιστά «κατάφορη αδικία για τον Έλληνα πολίτη, ή επιχειρηματία, που δεν μπορεί να βρει το δίκιο του έγκαιρα».
«Δεδομένου του εμπροσθοβαρούς χαρακτήρα του νέου Μνημονίου, αφού 127 (56%) από τις συνολικά 225 δράσεις τοποθετούνται έως το τέλος 2015, οι πρώτοι έξι μήνες από την υπογραφή αναμένονται καταλυτικοί».
«Η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των ξένων είναι ίσως το πιο κρίσιμο στοιχείο για την ολική επιστροφή της χώρας στον διεθνή επενδυτικό χάρτη, ύστερα από πολλούς μήνες».
«Εταιρείες που αντιμετωπίζουν προβλήματα στην αποπληρωμή του δανεισμού τους, έχοντας κατά τα άλλα θετικές προοπτικές, αποτελούν ευκαιρίες εξαγορών και συγχωνεύσεων για τους ξένους επενδυτές».
ΕΘΝΟΣ
Με το Εurogroup της Δευτέρας στο Λουξεμβούργο ανοίγει και επίσημα η “χειμερινή σεζόν” για το ελληνικό μνημόνιο,
με τους εταίρους να κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για τις προθεσμίες, την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και τις καταθέσεις και την κυβέρνηση να αναλαμβάνει το ρίσκο των καθυστερήσεων.
Με την πρώτη αξιολόγηση προ των πυλών το ελληνικό πρόγραμμα συνεχίζει και περιέχει γκρίζες ζώνες, τουλάχιστον με βάση τα όσα είχαν γραφτεί τον Ιούλιο, για το χρέος, το ΔΝΤ και τις μεταρρυθμίσεις.
Στα δύο παραπάνω έρχεται και το ελληνικό αίτημα για “εμπλοκή του Ευρωκοινοβουλίου”. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός έκανε λόγο για περισσότερα ευήκοα ώτα στις ΗΠΑ, παρά στην Ευρώπη, όμως τα πράγματα δεν είναι και τόσο απλά.
To Real.grμε τη βοήθεια τεσσάρων κοινοτικών αξιωματούχων και 5 αξιωματούχων εθνικών αποστολών στις Βρυξέλλες, ρίχνει φως στο παζλ του τρίτου μνημονίου:
Οι όροι για τη συμμετοχή του ΔΝΤ
Προς το παρόν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο συμμετέχει κανονικά στο ελεγκτικό σκέλος.
Η εκπρόσωπος του Ταμείου κ. Βελκουλέσκου και οι τεχνοκράτες που τη συνοδεύουν συνεισφέρουν με όρους και παραμέτρους στη συζήτηση για το τι πρέπει να κάνει η κυβέρνηση. Έχουν άποψη για τα νομοσχέδια, τη λένε και πιέζουν όσο και όλοι οι υπόλοιποι.
Προς το παρόν δε, σύμφωνα με πηγές των Βρυξελλών, δεν υπάρχουν διαφωνίες μεταξύ των στελεχών των αποστολών: “είμαστε στην ίδια σελίδα”, λένε χαρακτηριστικά.
Ωστόσο, για να βάλει το Ταμείο λεφτά απαιτείται:
1) να ολοκληρωθεί η μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού,
2) να δρομολογηθεί η αναμόρφωση του δημοσίου τομέα (αξιολόγηση - προσλήψεις, απολύσεις, μισθολόγιο, δαπάνες, εκσυγχρονισμός λειτουργίας, κτλ) και
3) να αναδιαρθρωθεί το χρέος.
Οι Ευρωπαίοι δεν βιάζονται για τίποτα από τα τρία. Η κυβέρνηση δεν βιάζεται για το ασφαλιστικό και το δημόσιο. Το Ταμείο δεν “κόπτεται” να μπει στο ελληνικό πρόγραμμα.
Η κυβέρνηση ξέρει ότι τα δάνεια του είναι ασύμφορα λόγω επιτοκίων και οι Ευρωπαίοι δεν σκοπεύουν να κάνουν τη ζωή των μελλοντικών ελληνικών κυβερνήσεων εύκολη, πριν βεβαιωθούν ότι ο «εκσυγχρονισμός» είναι εδώ για να μείνει.
Η αναδιάρθρωση του χρέους
Όπως προκύπτει από όλες τις υπεύθυνες τοποθετήσεις παραγόντων της Κομισιόν (Ντομπρόβσκις και Μοσκοβισί), του διευθυντή του ESM και των περισσότερων υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης, διαγραφή ποσών αποκλείεται και γενικώς συζητάμε για ελάφρυνση μιας κρίσιμης τετραετίας από το 2021 ως το 2025.
Τα επιτόκια θα μπορούσαν να μειωθούν ελάχιστα. Τα ομόλογα θα μπορούσαν να ωριμάσουν αργότερα και η περίοδος χάριτος που ήδη υπάρχει ως το 2022 να επεκταθεί.
Όχι όμως για 30 χρόνια που ζητάει το ΔΝΤ, αλλά το πολύ για άλλα δέκα χρόνια ως το 2032. Ακόμα και αυτό το σενάριο είναι τραβηγμένο.
Στις Βρυξέλλες γνωρίζουν απόλυτα ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα του ελληνικού χρέους είναι τα ακριβά και βραχυχρόνια δάνεια του ΔΝΤ.
Ακόμα και γίνει μια αναδιάρθρωση για να μπει το Ταμείο στο πρόγραμμα, τα 16 δισ. που θα συνεισφέρει θα δημιουργούν μόνιμο λογιστικό πρόβλημα στους ετήσιους προϋπολογισμούς για πολλά χρόνια.
Αντιθέτως από την αναδιάρθρωση ο πολίτης δεν θα βιώσει καμία “δημοσιονομική χαλάρωση” διότι έτσι κι αλλιώς ό,τι και να γίνει δεν αγγίζει τους προϋπολογισμούς ως το 2025, καθιστώντας την όλη συζήτηση υπερεκτιμημένη στα όρια του λαϊκισμού - κάτι που εκνευρίζει διαχρονικά τις Βρυξέλλες.
Ο ρόλος των ΗΠΑ και οι πιέσεις της Ουάσιγκτον
Την ίδια ώρα αναβιώνουν τα σενάρια “Αμερικανικών πιέσεων” για το χρέος ενόψει και της Συνόδου της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΔΝΤ στη Λίμα, από τις 9 ως τις 11 Οκτωβρίου.
Παράγοντες των Βρυξελλών και των υπουργείων οικονομικών της ΕΕ διαβεβαίωσαν το Real.gr πως δεν αισθάνονται καμία πίεση για το θέμα, δεν τους έχει τηλεφωνήσει κανένας από την άλλη όχθη του Ατλαντικού ζητώντας κάτι πιεστικά και γενικώς, αν το αποφασίσουν, τότε θα ζυγίσουν τα πράγματα και θα δουν αν πραγματικά η ηθική πίεση του ΔΝΤ προς τις ελληνικές κυβερνήσεις αξίζει τόσο πολύ ως πολιτική διασφάλιση για να συντηρείται κι άλλο η ίδια μυθολογία.
Στις Βρυξέλλες είναι ανοικτό, να μην μετάσχει το Ταμείο ποτέ με λεφτά, απλά κανείς δεν θέλει να το “φωνάξει” από τώρα.
Η “εμπλοκή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου”
Μέχρι τότε ο μόνος ελεγκτής του ελληνικού προγράμματος θα είναι η Τρόικα και όπως διαφαίνεται, στην τρόικα δεν θα εμπλακεί το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, όπως ζήτησε ο πρωθυπουργός από τον πρόεδρό του Μάρτιν Σούλτς.
Η συνθήκη του ESM δεν το προβλέπει και το θέμα θεωρείται λήξαν, όποια και αν είναι η δημόσια ρητορική.
Αυτό που δεν πρέπει κανείς να ξεχνάει άλλωστε είναι πως η πλειοψηφία στο ΕΚ, είναι ίδια με αυτή των κυβερνήσεων των χωρών μελών.
Διαδικασία δημοκρατικού ελέγχου υπάρχει ήδη (πάνε οι πρόεδροι Κομισιόν και Eurogroup, όπως και οι επίτροποι και δίνουν αναφορά) αλλά το ΕΚ δεν μπορεί να αναλάβει ρόλο που δεν έχει από τις συνθήκες.
Αν δε, ανατεθεί και πάλι στον ευρωβουλευτή Ότμαν Κάρας να ξαναγράψει έκθεση για τα μνημόνια, τότε θα επαναληφθεί το φιάσκο της περασμένης διετίας, όπου στην Ελλάδα κάποιοι θα φαντάζονται τον “δημοκρατικό σωτήρα που θα σκοτώσει το δράκο της λιτότητας” και η ολομέλεια θα ψηφίζει με συντριπτική πλειοψηφία πως “ό,τι έγινε ήταν αναγκαίο, αναπόφευκτο και απολύτως απαραίτητο”.
Πηγή: real.gr