Οι Αγιαννανίτες μοναχοί φυλάσσουν το σεπτό Λείψανο της με απεριόριστη πίστη και ευλάβεια, ενώ στην καθημερινότητα τους η Αγία Άννα φαντάζει σαν να είναι ένα προσφιλές και πολύ αγαπητό τους πρόσωπο που διάγει μαζί την καθημερινή ζωή τους, ενώ στις συνομιλίες τους δεν την προσφωνούν τόσο με το όνομα της, αλλά με την γλυκιά επωνυμία "η Γιαγιά".

Πολλά θαύματα συνοδεύουν την ιστορία αυτού του ιερού Λειψάνου μα και την ευλάβεια του κόσμου στην Αγία και Θεοπρομήτορα Άννα, αλλά και την επίκληση του ονόματος της στην λύση των δεσμών της ατεκνίας και την απόκτηση παιδιού, αλλά και πολλά είναι τα μωρά αυτά που φέρουν το όνομα της, ή αυτό του ομοζύγου της Ιωακείμ, αφού προήλθαν από το θαύμα της ιδιαιτέρας ευχής της για την λύση των δεσμών της ατεκνίας. 

Επίσης στο Άγιον Όρος και στην Ιερά Βασιλική Σταυροπηγιακή και Πατριαρχική Μονή Κουτλουμουσίου βρίσκεται άφθορο μέρος του δεξιού ποδός της Αγίας Άννας και φυλάσσεται ως πολύτιμος θησαυρός, ενώ μέρος της αριστεράς χειρός της Αγίας βρίσκεται στη Ιερά Μονή Σταυρονικήτα, του Αγίου Όρους.



Αποτμήματα όμως του Ιερού Λειψάνου της Αγίας βρίσκονται και στην ομώνυμη Μονή Λυγαριάς Λαμίας και στη Μονή του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στην Σουρωτή Θεσσαλονίκης. Μέρος της αδιαφθόρου σαρκός της Αγίας Άννας βρίσκεται στη Συλλογή της ρωμαιοκαθολικής Διεθνούς Σταυροφορίας Αγίων Λειψάνων, ενώ ένας καρπός της Αγίας βρίσκεται στο ρωμαιοκαθολικό Ναό του Αγίου Παύλου «ἐκτός τῶν Τειχῶν» της Ρώμης.

Ιερά Λείψανα και των δύο Αγίων, και του Αγίου Ιωακείμ και της Άγίας Άννας, θησαυρίζονται στον ομώνυμο Ναό μας και την ομώνυμη Ενορία τους, στο δυτικό μέρος της προσφυγικής Θεσσαλονίκης, στους Ανθόκηπους της Νέας Ευκαρπίας, μέσα στην ιδιαίτερη, όμορφη ασημένια και περίλαμπρη λειψανοθήκη τους, για να βρίσκονται αιωνίως σε αυτήν προς προσκύνηση και ευλογία των ενοριτών μας, αλλά και προσκυνητών του ναού μας, αλλά και των νέων ζευγαριών που και αυτοί προσκυνηματικά και προσευχητικά θα μπορούν να προσέρχονται στον ναό μας και να επικαλούνται τις πρεσβείες τους στον Εγγονό τους Χριστό, μαζί με την Παναγία, Θεοτόκο Κόρη τους για να τους χαρίσουν ένα παιδάκι. 


πηγή: ι.ν. Αγ. Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης Ανθοκήπων Θεσσαλονίκη

Ο Άγιος Νικόλαος είναι ο προστάτης των ναυτικών σε όλο τον κόσμμο, καθώς και του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού και του Λιμενικού Σώματος.

Δεν υπάρχει μικρό ή μεγάλο πλεούμενο που να μην έχει την εικόνα του και να μην ζητάει την προστασία του, καθώς στο βίο του αναφρέονται θαύματα που έχουν σχέση με τη θάλασσα.

Κάποτε αποφάσισε να ταξιδέψει με πλοίο στους Άγιους Τόπους, για να προσκυνήσει. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού ξέσπασε θαλασσοταραχή, με αποτέλεσμα πλήρωμα και επιβάτες να πανικοβληθούν. Ο Άγιος όμως δεν έχασε την πίστη του, προσευχήθηκε στον Θεό και η θάλασσα ηρέμησε. Λέγεται δε, ότι ένας ναυτικός γλίστρησε, έπεσε από το κατάρτι και σκοτώθηκε. Όμως ο Νικόλαος προσευχήθηκε θερμά και ο ναυτικός αναστήθηκε....

Η ημέρα τιμής του Αγίου Νικολάου, η 6η Δεκεμβρίου, είναι επίσημη αργία σε όλα τα ελληνικά πλοία, λιμένες, Υπηρεσίες λιμένων και ναυτιλιακές εταιρείες. Επίσημη επίσης αργία είναι για το Πολεμικό Ναυτικό, το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας και το Λιμενικό Σώμα.

Ευλαβέστατοι προσκυνητές των Αγίων Τόπων και της Ιεράς Μονής του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου, κρατάτε ήδη στα χέρια σας ως πολύτιμη ευλογία μερικά φύλλα από τη θαυματουργό φοινικιά που φύτευσε ο ίδιος ο Άγιος Σάββας μέσα στη Λαύρα του.

Το δένδρο αυτό του Αγίου είχε ξεραθεί πριν μερικές δεκαετίες, αλλά με θαυμαστό τρόπο και πάλι βλάστησε νέο στο ίδιο σημείο και συνεχίζει να τελεί πάμπολλα θαύματα, κυρίως σε ευλαβή και στείρα ανδρόγυνα.

Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, μην ξεχνάτε, ότι πρώτιστο στοιχείο για να ενεργήσει η Χάρις του Θεού είναι η ακλόνητη πίστη, ο φόβος του Θεού και η ευλάβεια προς τον Όσιο. Εξίσου απαραίτητη είναι η από μέρους σας νηστεία κατά την εκάστου δύναμη σε συνδυασμό με αποχή από τις σαρκικές συζυγικές σας σχέσεις. Αυτονόητη επίσης είναι η αύξηση της προσωπικής και κοινής συζυγικής σας προσευχής, καθώς και η συχνή προσέλευσή σας στα ιερώτατα Μυστήρια της Εξομολογήσεως και Θείας Κοινωνίας.

Με το τέλος αυτού του πνευματικού σας αγώνα (εντατικής προσευχής και γενικής εγκράτειας), κάνετε ένα ρόφημα βράζοντας τα φοινικόφυλλα, τα οποία μετά πρέπει να καούν, και ακολούθως έλθετε και πάλι σε σωματική ένωση μετά πίστεως, αγάπης και φόβου Θεού.

Η στείρωση και η αδυναμία τεκνοποιίας σε καμιά περίπτωση δεν αποτελεί κατάρα ή τιμωρία του Θεού. Αντιθέτως μάλιστα πολύ συχνά εκδηλώνεται μέσα από αυτόν τον ιδιαίτερο τρόπο παιδαγωγίας, η πλούσια αγάπη του Θεού, ο Οποίος θέλει πάντοτε να στρεφόμαστε και να ελπίζουμε στην παντοδύναμη και αγαθή Του πρόνοια και σε τίποτα το ανθρώπινο.

Ενθυμηθείτε πόσες στείρες γυναίκες στην Αγία Γραφή με την υπομονή και την τέλεια αγάπη και ελπίδα στο έλεος του Θεού έγιναν οι ευτυχέστερες των μητέρων: η Άννα, η μητέρα του Προφήτου Σαμουήλ, η Ελισάβετ, η μητέρα του Τιμίου Προδρόμου, η Αγία Άννα η Θεοπρομήτωρ, μητέρα της Παναγία μας, και πλήθος άλλων Αγίων στην Καινή Διαθήκη, για τα ονόματα των οποίων χρειάζεται και εδικό βιβλίο να γραφεί.

Αγαπητοί μας αδελφοί, ας αφήνουμε το Θεό να ενεργεί, όπως Εκείνος γνωρίζει. Ας τον ευχαριστούμε πάντοτε και για τις ευλογίες Του και για τις ευλογημένες πατρικές παιδαγωγίες Του. Ένα πράγμα να ενθυμείσθε καλά: ο Κύριος δεν θέλει να Του δίνουμε, για να μας δώσει, αλλά να Του δινόμαστε με την αγαθή μας προαίρεση και την καθαρή μας καρδιά. Αν κάποτε σας αξιώσει και αποκτήσετε τέκνα, μη νομίσετε ότι σας ανήκουν αποκλειστικά. Όλα είναι δικά Του δώρα. Αν πάλι δεν σας δώσει, από αγάπη και μόνον ενεργεί. Ας μάθουμε να μην προσβλέπουμε μόνο στα δώρα του Θεού, αλλά να ζητούμε τον ίδιο το Θεό και τη Βασιλεία Του, όπως μας είπε (Ματθ. 6,33). Τότε όλα όσα χρειαζόμαστε πραγματικά θα μας τα δωρίσει πλουσίως και θεοπρεπώς.

Πηγή:Αρχιμ. Ευδόκιμος, Ιερά Μονή Αγίου Σάββα

Ο Άγιος Ανδρέας, τη μνήμη του οποίου τιμά η εκκλησία μας στις 30 Νοεμβρίου, ήταν ψαράς στο επάγγελμα και αδελφός του Αποστόλου Πέτρου, κατάγονταν από τη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας και τον πατέρα του τον έλεγαν Ιωνά. Επειδή κλήθηκε από τον Κύριο πρώτος στην ομάδα των μαθητών, ονομάστηκε πρωτόκλητος.

Ο Ανδρέας (μαζί με τον Ιωάννη τον ευαγγελιστή) υπήρξαν στην αρχή μαθητές του Ιωάννου του Προδρόμου. Κάποια μέρα μάλιστα, που βρισκόντουσαν στις όχθες του Ιορδάνη κι ο Πρόδρομος τους έδειξε τον Ιησού και τους είπε «ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου», οι δύο απλοϊκοί εκείνοι ψαράδες συγκινήθηκαν τόσο πολύ, που χωρίς κανένα δισταγμό κι επιφύλαξη αφήκαν αμέσως τον δάσκαλο τους κι ακολούθησαν τον Ιησού.

Η ιστορία της ζωής του Ανδρέα μέχρι την Σταύρωση, την Ανάσταση και την Ανάληψη, υπήρξε σχεδόν ίδια με εκείνη των άλλων μαθητών. Μετά το σχηματισμό της πρώτης Εκκλησίας, ο Ανδρέας κήρυξε σε Βιθυνία, Εύξεινο Πόντο, Θράκη, Μακεδονία και Ήπειρο. Τελικά, κατέληξε στην Αχαΐα.

Στην Αχαΐα, η διδασκαλία του καρποφόρησε και με τις προσευχές του θεράπευσε θαυματουργικά πολλούς ασθενείς. Έτσι, η χριστιανική αλήθεια είχε μεγάλες κατακτήσεις στο λαό της Πάτρας. Ακόμα και η Μαξιμίλλα, σύζυγος του ανθύπατου Αχαΐας Αιγεάτου, αφού τη θεράπευσε ο Απόστολος από τη βαρειά αρρώστια που είχε, πίστεψε στο Χριστό. Το γεγονός αυτό εκνεύρισε τον ανθύπατο και με την παρότρυνση ειδωλολατρών ιερέων συνέλαβε τον Ανδρέα και τον σταύρωσε σε σχήμα Χ. Έτσι, ο Απόστολος Ανδρέας παρέστησε τον εαυτό του στο Θεό «δόκιμον ἐργάτην» (Β΄ προς Τιμόθεον, 2: 15). Δηλαδή δοκιμασμένο και τέλειο εργάτη του Ευαγγελίου.

Οι χριστιανοί της Αχαΐας θρήνησαν βαθιά τον θάνατο του. Ο πόνος τους έγινε ακόμη πιο μεγάλος, όταν ο ανθύπατος Αιγεάτης αρνήθηκε να τους παραδώσει το άγιο λείψανο του, για να το θάψουν. Ο Θεός όμως οικονόμησε τα πράγματα. Την ίδια μέρα, που πέθανε ο άγιος, ο Αιγεάτης τρελάθηκε κι αυτοκτόνησε πέφτοντας από ένα βράχο που ονομαζόταν Υψηλά Αλώνια. Οι χριστιανοί τότε με τον επίσκοπο τους τον Στρατοκλή, πρώτο επίσκοπο των Πατρών, παρέλαβαν το σεπτό λείψανο και το 'θαψαν με μεγάλες τιμές.

Αργότερα, όταν στον θρόνο του Βυζαντίου ανέβηκε ο Κωνστάντιος, που ήταν γιος του Μεγάλου Κωνσταντίνου, μέρος του ιερού λειψάνου μεταφέρθηκε από την πόλη των Πατρών στην Κωνσταντινούπολη και κατατέθηκε στον ναό των αγίων Αποστόλων «ένδον της Αγίας Τραπέζης». Η αγία Κάρα του Πρωτοκλήτου φαίνεται πως απέμεινε στην Πάτρα.

Όταν όμως οι Τούρκοι επρόκειτο να καταλάβουν την πόλη το 1460 μ.Χ., τότε ο Θωμάς Παλαιολόγος, αδελφός του τελευταίου αυτοκράτορας Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου και τελευταίος Δεσπότης του Μοριά, πήρε το πολύτιμο κειμήλιο και το μετέφερε στην Ιταλία. Εκεί, αφού το παρέλαβε ο Πάπας Πίος ο Β, το πολύτιμο κειμήλιο εναποτέθηκε στον ναό του αγίου Πέτρου της Ρώμης.

Τον Νοέμβριο του 1847 μ.Χ. ένας Ρώσος Πρίγκηπας, ο Ανδρέας Μουράβιεφ δώρησε στην πόλη της Πάτρας ένα τεμάχιο δακτύλου του χεριού του Αγίου. Ο Μουράβιεφ είχε λάβει το παραπάνω ιερό Λείψανο από τον Καλλίνικο, πρώην Επίσκοπο Μοσχονησίων, ο οποίος μόναζε τότε στο Άγιο Όρος.

Στην πόλη της Πάτρας, επανακομίσθηκαν και φυλάσσονται από την 26η Σεπτεμβρίου 1964 η τιμία Κάρα του Αγίου και από την 19ην Ιανουαρίου 1980 λείψανα του Σταυρού, του μαρτυρίου του. Η αγία Κάρα του Πρωτοκλήτου ύστερα από ενέργειες της Αρχιεπισκοπής Κύπρου μεταφέρθηκε και στην Κύπρο το 1967 μ.Χ. για μερικές μέρες κι εξετέθηκε σε ευλαβικό προσκύνημα.