Γάλλοι επιστήμονες ανακάλυψαν στην παγωμένη Σιβηρία έναν άγνωστο έως σήμερα ιό γιγάντιων διαστάσεων και σκοπεύουν να τον «αναστήσουν» στο εργαστήριό τους. Είναι άγνωστο κατά πόσο ο ιός είναι επικίνδυνος για τα ζώα ή τον άνθρωπο.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Ζαν-Μισέλ Κλαβερί του Πανεπιστημίου Αιξ-Μασσαλίας και του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών (CNRS) της Γαλλίας, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών (PNAS) των ΗΠΑ, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο, ανέφεραν ότι ο ιός Mollivirus sibericus βρέθηκε κατεψυγμένος στην περιοχή της Κολίμα στη βορειοανατολική Ρωσία, εκεί όπου κάποτε υπήρχε ένα μεγάλο σοβιετικό στρατόπεδο κράτησης ανεπιθύμητων (γκουλάγκ).

Ο ιός εκτιμάται ότι έχει ηλικία περίπου 30.000 ετών και το μήκος του φθάνει τα 0,6 μικρόμετρα, πολύ μεγάλο για τα δεδομένα των ιών. Γιγάντιος θεωρείται ένας ιός, όταν ξεπερνά το μισό μικρόμετρο (χιλιοστό του χιλιοστού).

Είναι ο τέταρτος προϊστορικός ιός που ανακαλύπτεται μετά το 2003 (και ο δεύτερος από την ίδια ερευνητική ομάδα) και σε αυτό βοηθά η κλιματική αλλαγή που σταδιακά λιώνει τους αρκτικούς και υποαρκτικούς πάγους της Σιβηρίας.

Ο Κλαβερί έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου ότι καθώς σχεδιάζεται η αξιοποίηση του ορυκτού και άλλου πλούτου των κάποτε παγωμένων σιβηρικών εδαφών, υπάρχει ο κίνδυνος να βρουν πρόσφορο έδαφος ξεχασμένοι παθογόνοι μικροοργανισμοί για να αναβιώσουν αναξέλεγκτα.

«Αν δεν είμαστε προσεκτικοί και εκβιομηχανίσουμε αυτές τις περιοχές χωρίς τις κατάλληλες προφυλάξεις, τότε ρισκάρουμε να ξυπνήσουμε μια μέρα ιούς όπως της ευλογιάς, που νομίζαμε ότι είχε εκριζωθεί» προειδοποίησε ο Κλαβερί.

Οι γάλλοι επιστήμονες θα προχωρήσουν σε ελεγχόμενη αναβίωση του ιού, βάζοντάς τον μαζί με μονοκύτταρες αμοιβάδες, ώστε να ελέγξουν τον βαθμό επικινδυνότητάς του. Οι ίδιοι ερευνητές είχαν ανακαλύψει, επίσης στη Σιβηρία, πριν από 12 χρόνια, τον γιγάντιο ιό Pithovirus sibericum και τον είχαν «ξυπνήσει» στο εργαστήριό τους.

Αντίθετα με τους περισσότερους ιούς που κυκλοφορούν σήμερα και προς μεγάλη έκπληξη των επιστημόνων, οι αρχαίοι ιοί που χρονολογούνται από την τελευταία εποχή των πάγων, είναι όχι μόνο μεγαλύτεροι, αλλά και πιο πολύπλοκοι γενετικά. Ο Mollivirus έχει πάνω από 500 γονίδια, ενώ ένας άλλος, ο Pandoravirus, που είχε ανακαλυφθεί το 2003, έχει 2.500. Συγκριτικά, ο σύγχρονος ιός της γρίπης Α έχει μόνο οκτώ γονίδια.

Πηγή ΑΠΕ-ΜΠΕ

Μια πρόσφατη μελέτη από ερευνητές τα πανεπιστήμια του Plymouth και του Queensland University of Technology έδειξε ότι το διαβόητο παιχνίδι Tetris, θα μπορούσε να βοηθήσει στην μείωση της επιθυμίας για την ικανοποίηση κάποιας εθιστικής συνήθειας (όπως το κάπνισμα) αν το άτομο ασχοληθεί για τουλάχιστον 3 λεπτά με το παιχνίδι.

Οι ερευνητές έψαχναν για νέες τεχνικές παρέμβασης, ως έναν τρόπο για να βοηθήσουν άτομα με εξαρτήσεις να αποβάλλουν την ψυχολογική ανάγκη για να τις ικανοποιήσουν, όπως το κάπνισμα και το αλκοόλ, ακόμη και ορισμένες πιο ήπιες δραστηριότητες, όπως η σεξουαλική επαφή, ο καφές και ο ύπνος.

Για τις ανάγκες της έρευνας, οι επιστήμονες εξέτασαν τις περιπτώσεις 31 φοιτητών ηλικίας 18-27 χρόνων. Κατά τη διάρκεια των επτά ημερών του πειράματος, οι συμμετέχοντες είχαν οδηγίες να αναφέρουν το επίπεδο της επιθυμίας τους να ικανοποιήσουν κάποια εξάρτησή τους (οι περισσότεροι είχαν το κάπνισμα) μέσω sms στο κινητό τους, αλλά οι ερευνητές είχαν δώσει μόνο στους 15 από τους συμμετέχοντες την ταυτόχρονη οδηγία να παίξουν ένα παιχνίδι Tetris στο τηλέφωνό τους και στη συνέχεια να στείλουν και πάλι ένα νέο sms.

Διαπίστωσαν ότι το να παίζει κανείς ένα παιχνίδια Tetris μειώνει την επιθυμία για τσιγάρο (ή άλλες εξαρτήσεις) από 56-70%.

Η επικεφαλής της έρευνας, καθηγήτρια Jackie Andrade από τη Σχολή Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Πλύμουθ, υποστηρίζει ότι “η επίδραση του Tetris συμβαίνει επειδή η επιθυμία για ικανοποίηση μιας εξάρτησης περιλαμβάνει την φαντασία/εικονοποίηση της εν λόγω εμπειρίας (από την κατανάλωση μιας συγκεκριμένης ουσίας ή συγκεκριμένης δραστηριότητας). Παίζοντας ένα ενδιαφέρον παιχνίδι απασχολεί τις νοητικές διεργασίες που υποστηρίζουν την εικονοποίηση αυτή στον εγκλεφαλο, οπότε είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς κάτι έντονα (πχ να καπνίζει) και να παίζει Tetris την ίδια στιγμή”.

Κατά τη διάρκεια του πειράματος των 7 ημερών, οι συμμετέχοντες έπαιξαν το παιχνίδι 40 φορές κατά μέσο όρο και ο αντίκτυπος του παιχνιδιού Tetris δεν φάνηκε να φθίνει, αλλά παρέμεινε μια σταθερή τροχοπέδη της επιθυμίας των συμμετεχόντων για τσιγάρο ή άλλες εξαρτήσεις.

Οι επιστήμονες επισημαίνουν, όμως, ότι η συγκεκριμένη έρευνα ήταν μικρής έκτασης και πως περισσότερη έρευνα απαιτείται για την επιβεβαίωση των συμπερασμάτων αυτής.

http://www.themarketbusiness.com/

Πρόκειται για ένα επίτευγμα που, αν και σε πολύ αρχικό ακόμη στάδιο, ανοίγει το δρόμο για την κατασκευή ρομπότ, τα οποία θα μιμούνται τα ζώα και θα εξελίσσονται συνεχώς, ώστε να προσαρμόζονται καλύτερα στο περιβάλλον τους - ένα είδος ρομποτικής δαρβινικής εξέλιξης.

Οι μηχανικοί των πανεπιστημίων Κέμπριτζ (Τμήμα Μηχανικής) και ΕΤΗ της Ζυρίχης (Τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών-Ινστιτούτο Ρομποτικής και Έξυπνων Συστημάτων), με επικεφαλής τον δρα Φουμίγια Λίντα, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "PLoS One", σύμφωνα με το BBC, δημιούργησαν ένα ρομπότ από εύκαμπτο μαλακό πλαστικό, που κάνει άλματα σαν ακρίδα. Η πρωτοτυπία του ρομποτικού συστήματος είναι ότι έχει τη δυνατότητα να βελτιώνεται προοδευτικά και να βελτιώνει τις επιδόσεις του στα πηδήματα, καθώς επίσης να «γεννά μωρά», τα οποία με τη σειρά τους κινούνται ακόμη καλύτερα.

Ακούγεται λίγο σαν σενάριο επιστημονικής φαντασίας -ένα ρομπότ που φτιάχνει τα δικά του ρομποτάκια- όμως στην ουσία αυτό πέτυχαν οι ερευνητές. Προς το παρόν, τα «μωρά» είναι πλαστικοί κύβοι που έχουν ένα κινητήρα στο εσωτερικό τους. Η κατασκευή τους γίνεται από έναν «μητρικό» ρομποτικό βραχίονα, ο οποίος μπορεί να δημιουργήσει διάφορα σχήματα «μωρών».

Το μητρικό ρομπότ αξιολογεί κάθε φορά -χωρίς παρεμβολή ανθρώπου- ποιες περαιτέρω βελτιώσεις πρέπει να κάνει στον σχεδιασμό του «μωρού», ώστε αυτό να έχει βελτιωμένη απόδοση. Μέχρι στιγμής το ρομπότ-μητέρα έχει δημιουργήσει δέκα γενιές ρομπότ-παιδιών και η τελευταία γενιά μπορεί να διασχίσει διπλάσια απόσταση σε σχέση με την πρώτη, προτού ξεμείνει από ηλεκτρική ενέργεια. Δηλαδή μέσα σε δέκα «γενιές» έχει αυξήσει κατά 100% τις επιδόσεις του στον τομέα της κίνησης.

«Ένα από τα μεγάλα ερωτήματα στη βιολογία είναι πώς προήλθε η νοημοσύνη. Χρησιμοποιούμε τη ρομποτική για να εξερευνήσουμε αυτό το μυστήριο. Θέλουμε να δούμε τα ρομπότ ικανά για καινοτομία και δημιουργικότητα », δήλωσε ο Λίντα.

Οι ερευνητές οραματίζονται ήδη ότι τα μελλοντικά ρομπότ που θα εργάζονται στις αυτοκινητοβιομηχανίες, δεν θα κάνουν απλώς συναρμολογήσεις, αλλά θα είναι τόσο έξυπνα, ώστε να αντιλαμβάνονται μόνα τους τα ελαττώματα σε ένα αυτοκίνητο και να φροντίζουν να το επιδιορθώνουν. Καθώς επίσης ρομπότ που θα χρησιμοποιούνται στη γεωργία και θα δοκιμάζουν ελαφρώς διαφορετικές μεθόδους καλλιέργειας και συγκομιδής, για να δουν κατά πόσο αυτό θα βελτώσει την αποδοτικότητα.

Ο Λίντα θεωρεί εφικτό ότι σε 30 χρόνια θα έχουν πλέον δημιουργηθεί ρομπότ με ικανότητες ανάλογες εκείνων των ρομπότ που πρωταγωνιστούν σε ταινίες όπως ο «Πόλεμος των 'Αστρων» και το «Σταρ Τρεκ».

Πηγή: skai.gr

H γεύση του λιπαρού ίσως να προστεθεί επίσημα στο μέλλον ως έκτη στις υπόλοιπες πέντε βασικές γεύσεις, αφού, σύμφωνα με τους ερευνητές, φαίνεται πως ο άνθρωπος μπορεί να την ανιχνεύσει και να την ξεχωρίσει από τις άλλες.

Επιστήμονες στις ΗΠΑ απομόνωσαν την ικανότητα του ανθρώπινου ουρανίσκου να αισθάνεται τη γεύση του λίπους ως μιας διακριτής γεύσης σε σχέση με τις άλλες (γλυκό, αλμυρό, πικρό, ξινό, ουμάμι).

Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου Πέρντιου, με επικεφαλής τον καθηγητή διατροφολογίας Ρίτσαρντ Μάτες, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό χημείας "Chemical Senses", σύμφωνα με τη βρετανική «Γκάρντιαν», έκαναν δοκιμές με 54 εθελοντές, από τους οποίους οι 28 είχαν καλύτερη ικανότητα γεύσης σε σχέση με τους υπόλοιπους.

Τα πειράματα έδειξαν ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να ξεχωρίσουν εύκολα τη γεύση του λιπαρού, όταν έχουν να διαλέξουν ανάμεσα σε μια μεγάλη γευστική γκάμα. Όμως τα καταφέρνουν μια χαρά, όταν το γευστικό φάσμα περιλαμβάνει μόνο δυσάρεστες γεύσεις (πικρό, ξινό, αλμυρό). Οι εθελοντές ήσαν σε θέση να νιώσουν το λιπαρό, ακόμη και όταν οι επιστήμονες σκοπίμως αφαίρεσαν την υφή και την οσμή του λίπους.

Οι ερευνητές πρότειναν η εν λόγω «λιπαρή» γεύση να ονομασθεί «ολεογκούστους» (από τη λατινική λέξη για τη ικανότητα γεύσης του λίπους). Επίσης επεσήμαναν ότι αν και σε πολλούς ανθρώπους τα λίπη αρέσουν, αυτή καθεαυτή η εν λόγω γεύση δεν είναι ευχάριστη.

Όπως είπε ο Μάτες, «η γεύση των λιπαρών οξέων, αν απομονωθεί, είναι πολύ δυσάρεστη. Δεν βρήκα ούτε έναν άνθρωπο που να του αρέσει. Συνήθως σου έρχεται αμέσως να κάνεις εμετό».

Όμως στην πράξη, επειδή τα λιπαρά τρόφιμα αποτελούν μίγματα ουσιών και γεύσεων, η δυσάρεστη λιπαρή γεύση όχι μόνο καλύπτεται, αλλά αναδεικνύει καλύτερα τις άλλες γεύσεις. Κάτι ανάλογο συμβαίνει με την πικρή γεύση του καφέ και της σοκολάτας.

Για να αναγνωρισθεί ως μια πρόσθετη βασική γεύση, πρέπει να συντρέχουν ορισμένες προϋποθέσεις: η λιπαρή γεύση πρέπει να έχει μια μοναδική χημική «υπογραφή», πρέπει να υπάρχουν ειδικοί κυτταρικοί υποδοχείς στο στόμα για να γίνεται αισθητή και, βεβαίως, οι άνθρωποι πρέπει να μπορούν να την ξεχωρίσουν από τις άλλες γεύσεις. Οι δύο πρώτες προϋποθέσεις πληρούνται σίγουρα, ενώ κάπως αβέβαιη είναι η τρίτη, καθώς φαίνεται πως δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι την ίδια ικανότητα να αισθάνονται το λιπαρό στον ουρανίσκο τους.

onmed

Ομάδα ερευνητών από το Πανεπιστήμιο του Queensland στην Αυστραλία ανακάλυψε μια δυνητικά νέα κατηγορία αντιβιοτικών, ευελπιστώντας να δοθεί καίρια λύση στο πρόβλημα των πολυανθεκτικών στα αντιβιοτικά «σούπερ-ιών».

Ένας ειδικός τύπος συνθετικής ζάχαρης μπορεί να είναι το τελευταίο όπλο των επιστημόνων κατά των επικίνδυνων, επίμονων και ανθεκτικών στα συνήθη αντιβιοτικά παθογόνων βακτηρίων. Εμπνευσμένοι από τον τρόπο με τον οποίο τα τοιχώματα των κυττάρων στα βακτήρια συγκρατούνται από πολυμερή σακχάρων, Αυστραλοί ερευνητές σε συνεργασία με την εταιρία βιοτεχνολογίας Alchemia σκέφτηκαν να προσθέσουν τροποποιημένα μόρια σακχάρου καθιστώντας έτσι προβληματικό τον σχηματισμό των κυτταρικών τοιχωμάτων με αποτέλεσμα την εξόντωση των βακτηρίων!

Όπως εξηγεί στο επιστημονικό περιοδικό Nature Communications ο διευθυντής του Κέντρου Λύσεων για Σούπερ-ιούς του Ινστιτούτου Μοριακής Βιοεπιστήμης του Πανεπιστημίου, καθηγητής Matt Cooper, τα βακτήρια έχουν κυτταρικά τοιχώματα «σαν τους τοίχους των σπιτιών, μόνο που αντί για κονίαμα τα τοιχώματα συγκρατούνται από πολυμερή σακχάρων. Αν όμως προσθέσεις ένα από τα τροποποιημένα μας μόρια, η συνεκτική διαδικασία σταματά καταστρέφοντας τα τοιχώματα και σκοτώνοντας τα βακτήρια» λέει χαρακτηριστικά.

Τα τοιχώματα των κυττάρων ήταν στόχος αντιβιοτικών (πενικιλίνη, βανκομυκίνη) και πριν, όμως η διαφορά είναι ότι τώρα διακόπτεται το σημαντικό μέρος της συγκεκριμένης διαδικασίας, τονίζει. Σύμφωνα με τον έτερο επικεφαλής της ερευνητική ομάδας, Δρα Johannes Zuegg, ήδη έχουν εξετασθεί εκατοντάδες παραλλαγές τροποποιημένων μορίων σακχάρου προκειμένου να διαπιστωθεί ποια μπορούν να σκοτώσουν τα βακτήρια δίχως όμως να είναι τοξικά για τα ανθρώπινα κύτταρα.

iatropedia.gr