Ερευνητής του CSAIL (Computer Science and Artificial Intelligence Lab) του ΜΙΤ ανέπτυξε ένα σύστημα εντοπισμού εμποδίων που επιτρέπει σε ένα drone να προβαίνει σε απότομες κινήσεις αποφυγής μέσα σε «δύσκολα» περιβάλλοντα, όπως ένα δάσος.
«Όλοι φτιάχνουν drones σήμερα, αλλά κανείς δεν ξέρει πώς να τα κάνει να μην πέφτουν πάνω σε πράγματα» λέει ο Άντριου Μπάρι, διδακτορικός του CSAIL, που ανέπτυξε το σύστημα σε συνεργασία με τον Ρας Τέντρεικ, καθηγητή του ΜΙΤ.
«Αισθητήρες όπως το lidar είναι πολύ βαριοί για να τοποθετηθούν σε μικρά αεροσκάφη, και η δημιουργία χαρτών του περιβάλλοντος εκ των προτέρων δεν είναι πρακτική.
Αν θέλουμε drones που μπορούν να πετούν γρήγορα και να πλοηγούνται στον πραγματικό κόσμο, χρειαζόμαστε καλύτερους, ταχύτερους αλγορίθμους».
Ο αλγόριθμος stereo-vision «τρέχει» 20 φορές γρηγορότερα από άλλα υπάρχοντα λογισμικά και επιτρέπει στο drone να εντοπίζει αντικείμενα και να φτιάχνει έναν πλήρη χάρτη του περιβάλλοντός του σε πραγματικό χρόνο.
Λειτουργώντας στα 120 frames/ δευτερόλεπτο, το λογισμικό, που είναι open-source και είναι διαθέσιμο online, βγάζει πληροφορίες βάθους σε ταχύτητα 8,3 μιλισεκόντ ανά frame.
Όσον αφορά στο drone, το οποίο έχει βάρος κάτι λιγότερο από μισό κιλό και έχει άνοιγμα φτερών 86 εκατοστά, κατασκευάστηκε από εμπορικά διαθέσιμα τμήματα, με συνολικό κόστος 1.700 δολάρια- περιλαμβανομένης μιας κάμερας σε κάθε φτερό και δύο επεξεργαστών αντίστοιχων αυτών που βρίσκει κανείς σε κινητά τηλέφωνα.
«Παραδοσιακοί» αλγόριθμοι που επικεντρώθηκαν στο συγκεκριμένο ζήτημα θα χρησιμοποιούσαν τις εικόνες από κάθε κάμερα και θα πραγματοποιούσαν αναζητήσεις σε πολλαπλές αποστάσεις- 1 μέτρο, 2 μέτρα, 3 και ούτω καθεξής- για να διαπιστώνουν εάν υπάρχουν αντικείμενα στον δρόμο του drone.
Ωστόσο, τέτοιες προσεγγίσεις είναι δύσκολες υπολογιστικά, οπότε και απαιτείται πιο εξειδικευμένο hardware για να μπορεί να πετάξει σε άξιες λόγου ταχύτητες το αεροσκάφος.
Ο Μπάρι αντιλήφθηκε πως, στις ταχύτητες στις οποίες πετά το συγκεκριμένο drone, ο κόσμος γύρω δεν αλλάζει σημαντικά ανάμεσα στα frames, οπότε και απαιτείται μόνο ένα μικρό ποσοστό μετρήσεων – σε απόσταση 10 μέτρων.
«Δεν χρειάζεται να γνωρίζεις για οτιδήποτε βρίσκεται πιο κοντά ή πιο μακριά» αναφέρει σχετικά, τονίζοντας ότι αυτός ο ορίζοντας «προχωρά» συνεχώς προς τα εμπρός.
Όπως σημειώνει, εργάζεται ήδη πάνω στη βελτίωση των αλγορίθμων έτσι ώστε να μπορούν να λειτουργούν σε πολλαπλά βάθη και σε περιβάλλοντα με ποικιλία εμποδίων.
ΠΗΓΗ: naftemporiki.gr
Αμερικανοί ερευνητές δοκίμασαν με επιτυχία σε πειραματόζωα ένα εμβόλιο κατά της χοληστερίνης και ανακοίνωσαν ότι μπορεί να την μειώσει περισσότερο και από τις στατίνες, την κατηγορία φαρμάκων που συνταγογραφούνται ευρέως γι' αυτόν τον σκοπό.
Οι επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Νέο Μεξικό, με επικεφαλής τον δρα Μπράις Τσακεριάν του Τμήματος Μοριακής Γενετικής και Μικροβιολογίας, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο ιατρικό περιοδικό «Vaccine» (Εμβόλιο), σύμφωνα με τη βρετανική Telegraph, χρησιμοποίησαν μια ανάλογη μέθοδο με αυτή που έχει χρησιμοποιηθεί για τη δημιουργία εμβολίου κατά του ιού HPV των θηλωμάτων.
Το εμβόλιο μπλοκάρει την πρωτεϊνη PCSK9, η οποία υπό φυσιολογικές συνθήκες βοηθά την κυκλοφορία της χοληστερόλης στο σώμα και εμποδίζει τον οργανισμό να την αποβάλει. Η αναστολή της δράσης της εν λόγω πρωτεϊνης, μέσω αντισωμάτων που «γεννά» το εμβόλιο, διευκολύνει το σώμα να «διώξει» τη χοληστερόλη με φυσικό τρόπο.
«Το νέο εμβόλιο δείχνει πολύ πιο αποτελεσματικό σε σχέση με τις στατίνες» δήλωσε ο Τσακεριάν. Οι στατίνες είναι αποτελεσματικές σε πολλούς ανθρώπους, αλλά όχι σε όλους, ενώ έχουν και παρενέργειες.
Προς το παρόν, το πειραματικό εμβόλιο έχει δοκιμαστεί μόνο σε ποντίκια και μαϊμούδες και το θεραπευτικό αποτέλεσμά του διαρκεί για περίπου τρεις μήνες. Τα τεστ δείχνουν ότι μπορεί να ρίξει το επίπεδο της «κακής» χοληστερόλης (LDL) έως 55% έναντι 30% των στατινών.
Σύντομα αναμένεται να αρχίσουν οι κλινικές δοκιμές και σε ανθρώπους. Οι επιστήμονες ευελπιστούν ότι ανάλογα εμβόλια στο μέλλον θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν και σε άλλες χρόνιες παθήσεις.
newsbeast.gr
Ερευνητές του πανεπιστημίου ΜΙΤ στις ΗΠΑ δημιούργησαν μια νέα σούπερ-κόλλα, η οποία είναι πάνω από 90% νερό.
Η κόλλα, σε μορφή υδρογέλης, μιμείται τη φυσική κόλλα που διαθέτουν πλάσματα όπως τα μύδια, τα οποία προσκολλώνται σε επιφάνειες και μετά...άντε να τα ξεκολλήσεις.
Με παρόμοιο τρόπο, οι τένοντες και ο χόνδρος προσκολλώνται στα οστά με απίστευτη δύναμη. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, η φυσική κόλλα είναι μια μορφή υδρογέλης, δηλαδή ένα μίγμα νερού και κάποιου κολλώδους υλικού.
Οι μηχανικοί του ΜΙΤ, με επικεφαλής τον αναπληρωτή καθηγητή Σουανχέ Ζάο του Τμήματος Μηχανολόγων Μηχανικών, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό για νέα υλικά "Nature Materials", δημιούργησαν μια συνθετική κολλώδη υδρογέλη που είναι καλύτερη και από τη φυσική. Όπως είπαν, πρόκειται για ένα νέο παγκόσμιο ρεκόρ στη δημιουργία κόλλας με μορφή υδρογέλης.
Το νέο υλικό είναι διαφανές και μοιάζει με ελαστικό. Μπορεί να προσκολληθεί σε διάφορες επιφάνειες, όπως γυαλί, πυρίτιο, κεραμικά, αλουμίνιο, τιτάνιο κ.α., με δύναμη ανάλογη αυτής που υπάρχει ανάμεσα στους τένοντες και στα οστά. Μεταξύ άλλων, το νέο υλικό μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως προστατευτικό σε εξωτερικές επιφάνειες κάτω από το νερό (βάρκες, υποβρύχια κ.α.).
Επειδή η υδρογέλη είναι μαλακή, ελαστική και βιοσυμβατή, μπορεί επίσης να αξιοποιηθεί σε βιοϊατρικές εφαρμογές, όπως σε καθετήρες και αισθητήρες μέσα στο σώμα. Ακόμη στη βιοηλεκτρονική, καθώς και στη ρομποτική, για τη δημιουργία συνθετικών τενόντων και συνθετικού χόνδρου ή σε ρομποτικές αρθρώσεις.
Ένα καινοτόμο σύστημα για την έγκαιρη διάγνωση του κακοήθους μελανώματος δημιούργησαν Έλληνες ερευνητές από το Τμήμα Μηχανικών Βιοϊατρικής Τεχνολογίας του ΤΕΙ Αθήνας και άλλους φορείς.
Το σύστημα περιλαμβάνει δύο ξεχωριστές εφαρμογές, μία για τον ασθενή και μία για τον γιατρό, οι οποίες βρίσκονται ήδη σε πιλοτική εφαρμογή και αξιολόγηση. Σε επόμενο στάδιο, εξετάζεται η εμπορική αξιοποίηση του συστήματος.
Οι εφαρμογές, που αναπτύχθηκαν στο πλαίσιο του έργου ΜΑRΚ1 σε περιβάλλον Android, διευκολύνουν τους ασθενείς, κυρίως όμως τους γιατρούς να κάνουν έγκαιρα και με μεγαλύτερη ακρίβεια τη διάγνωση τυχόν επικίνδυνης βλάβης στο δέρμα. Οι ερευνητές επιδίωξαν να αναπτύξουν μια λύση, που να είναι εύκολα προσβάσιμη στο ευρύ κοινό, υπό την καθοδήγηση και τον έλεγχο του γιατρού.
Ο ασθενής μπορεί να αυτοεξετάζει το σώμα του, φωτογραφίζοντας τους ύποπτους σπίλους με την χρήση της κάμερας του "έξυπνου" κινητού του τηλέφωνου και μετά να στέλνει τις φωτογραφίες στον δερματολόγο του για εκτίμηση. Ο γιατρός θα αξιολογεί την αναγκαιότητα περαιτέρω εξετάσεων, ώστε να αυξηθεί η πιθανότητα της πρώιμης ανίχνευσης της ασθένειας.
Το ΜΑRΚ1 -που προς το παρόν είναι στην αγγλική γλώσσα, αλλά είναι δυνατό να εξελληνιστεί μελλοντικά- βοηθά τον γιατρό να πάρει τις σωστές αποφάσεις, καθώς αυτός έχει πλέον στη διάθεσή του ένα αυτοματοποιημένο σύστημα υποστήριξής του. Το σύστημα μπορεί να ανακτήσει -από διαδικτυακές βάσεις δεδομένων με επιβεβαιωμένα περιστατικά- παρόμοιες εικόνες με τον σπίλο που του έστειλε ο πελάτης του.
Επίσης, ο δερματολόγος μπορεί να λάβει από το σύστημα μια εκτίμηση για τη φύση του σπίλου και για την πιθανότητα κακοήθειας, καθώς και μια ποσοτική εκτίμηση των σημαντικών χαρακτηριστικών που χρησιμοποιούνται στη διάγνωση του μελανώματος, όπως η ασυμμετρία, το χρώμα και τα όρια του συγκεκριμένου υπό εξέταση σπίλου. Το σύστημα μάλιστα ανιχνεύει ακόμη και χαρακτηριστικά του σπίλου, που δεν είναι ορατά με γυμνό μάτι.
Η τεχνολογία του αυτοματοποιημένου συστήματος βασίζεται σε αλγόριθμους τεχνητής νοημοσύνης, αναγνώρισης προτύπων και ανάλυσης εικόνας. Η εφαρμογή -που λειτουργεί και ως μια «δεύτερη γνώμη»- αναμένεται να βοηθήσει τους γιατρούς στην ακριβέστερη και πρώιμη ανίχνευση της ασθένειας, καθώς ακόμη και οι δερματολόγοι δεν είναι πάντα εύκολο να διαγνώσουν το μελάνωμα.
Το μελάνωμα, που συχνά κάνει πρόωρες μεταστάσεις, αποτελεί τη σοβαρότερη και πιο θανατηφόρα μορφή καρκίνου του δέρματος. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, κάθε χρόνο εμφανίζονται περίπου 132.000 νέα περιστατικά και συμβαίνουν 48.000 θάνατοι. Στις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες, έχουν αυξηθεί κατά 800% τα περιστατικά στις νέες γυναίκες και κατά 400% στους νέους άνδρες.
Η συχνότητα εμφάνισης του μελανώματος στις χώρες της Μεσογείου, όπως η Ελλάδα, είναι ιδιαίτερα αυξημένη λόγω της εκτεταμένης έκθεσης στην υπεριώδη ακτινοβολία, εξαιτίας της μεγάλης ηλιοφάνειας της περιοχής (κατά μέσο όρο πάνω από 3.000 ώρες λιακάδας ετησίως).
Το ποσοστό επιβίωσης των ασθενών μετά από διάγνωση μελανώματος έχει σήμερα ανέβει στο 70% περίπου, αλλά πέφτει στο 15%, αν ο καρκίνος κάνει μετάσταση σε μακρινά όργανα. Συνεπώς η έγκαιρη ανίχνευση θεωρείται μείζονος σημασίας για την αύξηση της πιθανότητας μακροπρόθεσμης επιβίωσης των προσβεβλημένων ασθενών.
Το σύστημα ΜΑRΚ1, που αναπτύχθηκε στο πλαίσιο της συγχρηματοδοτούμενης με περίπου 400.000 ευρώ από την ΕΕ και τη Γενική Γραμματεία Έρευνας και Τεχνολογίας δράσης «Διμερούς Ε&Τ Συνεργασίας Ελλάδας-Ισραήλ 2013-2015», θα παρουσιασθεί αύριο στην ακαδημαϊκή και επιστημονική κοινότητα, σε ημερίδα που θα πραγματοποιηθεί στο ΤΕΙ Αθήνας.
Επιστημονικός υπεύθυνος του έργου είναι ο καθηγητής του Τμήματος Μηχανικών Βιοϊατρικής Τεχνολογίας Διονύσης Κάβουρας, διευθυντής του Εργαστηρίου Επεξεργασίας Ιατρικού Σήματος και Εικόνας. Στην ανάπτυξη του συστήματος συμμετείχαν ως εταίροι του έργου το Τμήμα Ιατρικής του Πανεπιστημίου Πάτρας (έκανε την πιλοτική αξιολόγηση), οι ελληνικές εταιρείες Ubitech και Realize, καθώς επίσης η ισραηλινή εταιρεία Emerald Medical Applications, που έχουν και τα δικαιώματα για την εμπορική αξιοποίηση του συστήματος.
Τo Τμήμα Μηχανικών Βιοϊατρικής Τεχνολογίας ανήκει στη Σχολή Τεχνολογικών Εφαρμογών του ΤΕΙ Αθήνας, δημιουργήθηκε το 1985 και είναι το μόνο στην Ελλάδα που παρέχει εκπαίδευση στη βιοϊατρική μηχανική και τεχνολογία.
Όπως δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο πρόεδρος του Τμήματος Ερρίκος Βεντούρας, το Τμήμα «έχει εδώ και τριάντα χρόνια σημαντική συμβολή στον χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στο ταχύτατα εξελισσόμενο πεδίο της Βιοϊατρικής Τεχνολογίας.
Το Τμήμα αναπτύσσει έντονη δραστηριότητα μέσω των ερευνητικών του εργαστηρίων, με ιδιαίτερα ενεργή συμμετοχή στην υλοποίηση ερευνητικών προγραμμάτων, είτε αυτοδύναμα, είτε μέσω εθνικών και διεθνών συνεργασιών με πανεπιστήμια, ερευνητικά κέντρα και λοιπούς φορείς»,
Όπως επισημαίνει, «έχουν ολοκληρωθεί ή βρίσκονται σε εξέλιξη άνω των 25 ευρωπαϊκών και εθνικών προγραμμάτων. Η δραστηριότητά μας αποτυπώνεται και σε μεγάλο αριθμό δημοσιεύσεων σε υψηλού επιπέδου διεθνή επιστημονικά περιοδικά. Επίσης συμμετέχουμε στη διοργάνωση διεθνών επιστημονικών συνεδρίων».
Ρομπότ με γυναικεία μορφή είναι τόσο αληθοφανές, που κατάφερε να ξεγελάσει έναν στους δύο ανθρώπους που το είδαν, οι οποίοι όχι μόνο πίστεψαν ότι επρόκειτο για πραγματική γυναίκα, αλλά τη βρήκαν και σέξι.
Το Actroid F, όπως λέγεται το γυναικείων χαρακτηριστικών ανδροειδές ύψους 1,67 μ., ανοιγοκλείνει τα μάτια, κάνει επαφή μέσω του βλέμματος, ενώ αναγνωρίζει και τη γλώσσα του σώματος.
Δεδομένης της εξέλιξης στον τομέα της κατασκευής ρομπότ, που τα έχει σχεδόν εξανθρωπίσει, ο ερευνητής δρ. Ντέιβιντ Σιλβέρα Τάγουιλ θέλησε να διαπιστώσει μέσα από διάφορα πειράματα αν μπορεί κανείς να ξεχωρίσει εύκολα. Από το 2010 έχει ανεβάσει βίντεο του ρομπότ που μοιάζει με γυναίκα στο YouTube, αλλά μόλις πρόσφατα οι χρήστες άρχισαν να εκφράζουν την άποψή τους για την ομοιότητα, με έναν μάλιστα να σχολιάζει:
«Μακάρι να την είχα γνωρίσει πριν παντρευτώ την πρώην γυναίκα μου». Κάποιοι όμως, μάλλον ταράχτηκαν από τη μεγάλη ομοιότητα του ρομπότ που σχεδίασε ο καθηγητής Γιόσιο Ματσουμότο του Ινστιτούτου Προηγμένης Βιομηχανικής Επιστήμης και Τεχνολογίας του Τόκιο με πραγματική γυναίκα. Η έρευνα του Τάγουιλ δεν έχει ολοκληρωθεί, καθώς, όπως λέει, το επόμενο βήμα θα είναι να βάλει ανθρώπους σε διάδραση με τα ανθρωποειδή, για να διαπιστώσει αν η μακροχρόνια επαφή θα μειώσει τον φόβο και το άγχος που προκαλούν αυτά.
Espresso