Επιστήμονες στις ΗΠΑ - μεταξύ των οποίων ένας ελληνικής καταγωγής- ανέπτυξαν μια πρωτοποριακή μέθοδο που επιτρέπει στους χειρουργούς να κλείνουν τρύπες στην καρδιά και σε άλλα εσωτερικά όργανα, χωρίς να χρειάζεται να καταφεύγουν σε επικίνδυνες χειρουργικές επεμβάσεις, όπως η εγχείρηση ανοικτής καρδιάς.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής την Έλεν Ρος του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο ιατρικό περιοδικό "Science Translational Medicine". Η νέα μέθοδος συνίσταται σε ένα επίθεμα («τσιρότο»), που προσκολλάται στο όργανο-στόχο χάρη σε μια ειδική κόλλα, με τη βοήθεια δύο μικρών μπαλονιών και ενός καλωδίου οπτικής ίνας που εκπέμπει υπεριώδες φως.

Ο γιατρός αρκεί να κάνει ένα μικροσκοπικό άνοιγμα στο σώμα για να εισάγει το ανωτέρω σύστημα στον ασθενή. Η συσκευή τοποθετεί το επίθεμα στο σωστό σημείο του τραύματος και μετά το σταθεροποιεί με την πίεση των δύο μπαλονιών. Τελικά, το εκπεμπόμενο υπεριώδες φως σταθεροποιεί την κόλλα του επιθέματος. Τόσο το επίθεμα όσο και η κόλλα είναι βιοδιασπώμενα και απορροφώνται σταδιακά από το σώμα, καθώς το τραύμα θεραπεύεται.

Οι ερευνητές έκαναν επιτυχή εφαρμογή της τεχνικής σε πειραματόζωα (τρωκτικά και χοίρους), αποκαθιστώντας τραύματα στην καρδιά, στο στομάχι και στην κοιλιά των ζώων. Σε ένα ζωντανό χοίρο έκλεισαν μια τρύπα στην καρδιά του, καθώς αυτή χτυπούσε. Η νέα μέθοδος θα μπορούσε, μεταξύ άλλων, να αξιοποιηθεί μελλοντικά στην καρδιοχειρουργική, όπου σήμερα τέτοια τραύματα απαιτούν είτε επέμβαση ανοιχτής καρδιάς, είτε την εισαγωγή μεταλλικών συσκευών που παραμένουν στο σώμα. Τα βιοδιασπώμενα επιθέματα -εκτός από την τοποθέτησή τους με ελάχιστα επεμβατικό τρόπο- έχουν σημαντικά πρόσθετα πλεονεκτήματα, όπως δήλωσε η Ρος, καθώς το επίθεμα μπορεί να κοπεί σε οποιοδήποτε μέγεθος, είναι ελαστικό, κινείται μαζί με τον τραυματισμένο ιστό και τελικά απορροφάται από αυτόν.

Στην ερευνητική ομάδα συμμετείχε ο μηχανολόγος μηχανικός Παναγιώτης Πολυγερινός ως μεταδιδακτορικός ερευνητής στη Σχολή Μηχανικής Μηχανικής & Εφαρμοσμένων Επιστημών και στο Ινστιτούτο Βιολογικής Μηχανικής Wyss του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ. Σήμερα, είναι επίκουρος καθηγητής στην Πολυτεχνικής Σχολής του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Αριζόνα. Αποφοίτησε από το ΤΕΙ Κρήτης (Τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών) το 2006 και πήρε το διδακτορικό του στην ιατρική ρομποτική από το King's College του Λονδίνου το 2011.

iefimerida.gr

Οι επιστήμονες έριξαν φως στο μυστήριο ορισμένων καπνιστών που φαίνεται να έχουν σχετικά υγιείς πνεύμονες παρά τα τσιγάρα που καπνίζουν.

Οι άνθρωποι αυτοί φαίνεται πως προστατεύονται από συγκεκριμένες «τυχερές» μεταλλάξεις στο DNA τους.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Μάρτιν Τόμπιν του βρετανικού Πανεπιστημίου του Λέστερ, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο ιατρικό περιοδικό "Lancet Respiratory Medicine", σύμφωνα με το BBC, ανέλυσαν γενετικά δείγματα που πήραν από 50.000 ανθρώπους και βρήκαν προστατευτικές μεταλλάξεις σε ορισμένους, οι οποίες έχουν ως αποτέλεσμα να βελτιώνεται η λειτουργία των πνευμόνων και να αντισταθμίζεται η δυνητικά θανατηφόρα επίπτωση του καπνίσματος.

Οι επιστήμονες δηλώνουν αισιόδοξοι ότι η ανακάλυψή τους μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη νέων φαρμάκων για τους πνεύμονες. Όμως τόνισαν ότι ακόμη και για τους ανθρώπους με ευνοϊκό DNA, το κάπνισμα δεν συνιστά την καλύτερη επιλογή.
Πολλοί καπνιστές - αλλά όχι όλοι- θα αναπτύξουν κάποια πάθηση των πνευμόνων, όπως το ίδιο θα συμβεί και σε μερικούς που ποτέ δεν κάπνισαν στη ζωή τους. Η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ) προκαλεί δύσπνοια, βήχα και συχνές λοιμώξεις των πνευμόνων.

Η σύγκριση του DNA καπνιστών και μη, καθώς και όσων πάσχουν από ΧΑΠ και όσων όχι, έδειξε ότι σε μερικούς ανθρώπους υπάρχουν τμήματα του γονιδιώματός τους που μειώνουν τον κίνδυνο για την εμφάνιση ΧΑΠ. Έτσι, οι καπνιστές με αυτά τα «καλά» γονίδια έχουν μικρότερο κίνδυνο για ΧΑΠ, σε σχέση με όσους έχουν «κακά» γονίδια.

Όμως, όπως είπε ο Τόμπιν, «δεν φαίνεται να υπάρχει κάποιο είδος μαγικής σφαίρας που παρέχει στον οποιονδήποτε εγγυημένη προστασία έναντι του καπνίσματος - οι άνθρωποι αυτοί (σ.σ. με τα «καλά» γονίδια») θα συνεχίσουν να έχουν πνεύμονες λιγότερο υγιείς από ό,τι θα είχαν, αν δεν ήσαν καπνιστές».

Εκτός από την ΧΑΠ, το κάπνισμα αυξάνει τον κίνδυνο για καρκίνο των πνευμόνων και για καρδιοπάθειες. Μια άλλη διεθνής επιστημονική έρευνα, με επικεφαλής τον καθηγητή περιβαλλοντικής γενετικής Ντέηβιντ Κριστιάνι της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου Χάρβαντ των ΗΠΑ, που δημοσιεύθηκε στο ιατρικό περιοδικό "EbioMedicine", δείχνει ότι οι καπνιστές με ΧΑΠ έχουν σχεδόν διπλάσιο κίνδυνο να αναπτύξουν την πιο επιθετική μορφή καρκίνου των πνευμόνων.

Ο λεγόμενος «μικροκυτταρικός καρκίνος του πνεύμονα» αποτελεί το 15% έως 18% του συνόλου των καρκίνων των πνευμόνων παγκοσμίως και είναι η πιο θανατηφόρα μορφή. Παρά την αρχική θεραπεία, πολλοί ασθενείς υποτροπιάζουν μέσα σε ένα έτος. Το μέσο προσδόκιμο ζωής του ασθενούς είναι εννέα έως 20 μήνες μετά τη διάγνωση.

Τέσσερις ελληνικής καταγωγής επιστήμονες που εργάζονται στη Βρετανία, συμμετείχαν στις δύο νέες έρευνες. Στην πρώτη οι Πάνος Δελούκας (Πανεπιστήμιο Queen Mary Λονδίνου), (Ιωάννα Ντάλλα, Πανεπιστήμιο Λέστερ) και Ελευθερία Ζεγγίνη (Ινστιτούτο Wellcome Trust Sanger Λονδίνου), ενώ στη δεύτερη έρευνα συμμετείχε ο Τριαντάφυλλος Λιλόγλου, καθηγητής μοριακής ογκολογίας στο Πανεπιστήμιο του Λίβερπουλ.

iefimerida.gr