Μάλιστα, οι εκρήξεις που προκάλεσαν και τη διάνοιξη των κρατήρων θα μπορούσαν να δημιουργήσουν δυνητικά κινδύνους για τα πλοία που ταξιδεύουν στη θάλασσα του Μπάρεντς, υποστηρίζουν ακόμη οι επιστήμονες. 

Ένα προβιοτικό χάπι θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί μια μέρα στο μέλλον στην πρόληψη της οδοντικής κοιλότητας στα δόντια, επειδή θα μπορεί να ρυθμίζει το pH στο στόμα, σύμφωνα με επιστήμονες από το πανεπιστήμιο της Φλόριντα.

Οι επιστήμονες εντόπισαν βακτήρια που διασπούν ουσίες στο στόμα και μπορούν να θέσουν υπό έλεγχο την λειτουργία άλλων βακτηρίων, που οδηγούν σε οδοντικές κοιλότητες και, μοιραία, σφραγίσματα.

Όταν συσσωρεύονται βακτήρια στα δόντια και σχηματίζουν πλάκες, διασπούν τα οξέα των δοντιών. Η οξύτητα στο στόμα (το επίπεδο του pH) πρέπει να παραμένει ουδέτερο, αλλά με αυτήν τη διαδικασία αυξάνεται. Έτσι αυξάνεται και ο κίνδυνος για οδοντικές κοιλότητες και άλλες ασθένειες δοντιών και ούλων.

Προηγούμενη έρευνα είχε δείξει ότι υπάρχουν δύο χημικές ενώσεις στο στόμα, η ουρία και η αργινίνη, που, όταν διασπώνται σε αμμωνία εξουδετερώνουν τα οξέα στο στόμα. Η έρευνα έδειξε ότι οι άνθρωποι στους οποίους αυτές οι ενώσεις διασπώνται πιο αποτελεσματικά, έχουν και λιγότερες οδοντικές κοιλότητες και, άρα, σφραγίσματα.

Για τις ανάγκες της νέας έρευνας, η οποία δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Applied and Environmental Microbiology, οι επιστήμονες πήραν δείγματα οδοντικής πλάκας, απομόνωσαν πάνω από 2.000 βακτήρια, τα ανέλυσαν για να βρουν εκείνα που μεταβολίζουν την αργινίνη και κατέληξαν σε ένα συγκεκριμένο βακτήριο, που ονομάζεται Α12.

Εκτός από την ανάγκη για μεγαλύτερες μελέτες για τις επιπτώσεις της Α12 στο στόμα, καθώς και επιπλέον έρευνες για την καλύτερη κατανόηση και άλλων βακτηρίων που αλληλεπιδρούν με αυτό, οι ερευνητές επισημαίνουν ότι αυτή η μελέτη ανοίγει νέες δυνατότητες για κάποιο νέο είδος θεραπείας, που θα εμποδίζει το σχηματισμό οδοντικών κοιλοτήτων με την αλληλεπίδραση με τα βακτήρια στο στόμα.

"Όπως μια θεραπεία με προβιοτικά για το έντερο προάγει την υγεία του πεπτικού συστήματος, ίσως θα μπορούσαμε να αναπτύξουμε ένα προβιοτικό σκεύασμα από φυσικά ευεργετικά βακτήρια με υψηλή ικανότητα να διασπούν την αργινίνη", δήλωσε ο δρ Robert Burn, αναπληρωτής κοσμήτορας στο Κολέγιο Οδοντιατρικής του πανεπιστημίου της Φλόριντα.

http://www.upi.com

Ο συγγενής καταρράκτης, που αποτελεί σημαντική αιτία τύφλωσης των παιδιών, εμφανίζεται είτε εκ γενετής, είτε λίγο μετά

Επιστήμονες από τις ΗΠΑ και την Κίνα ανέπτυξαν μια νέα αποτελεσματικότερη μέθοδο για την αντιμετώπιση του συγγενούς ή παιδικού καταρράκτη, η οποία βασίζεται στη χρήση βλαστικών κυττάρων του ίδιου του ασθενούς.

Η τεχνική, που -αντί να αντικαθιστά- αναγεννά τον φακό του ματιού, δοκιμάσθηκε με επιτυχία σε ζώα και μικρά παιδιά.΄Εχει, εκτός από βελτιωμένα αποτελέσματα, και λιγότερες παρενέργειες. Είναι η πρώτη φορά που αναγεννάται όλος ο φακός του ματιού. Πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα επιτεύγματα μέχρι σήμερα στο πεδίο της αναγεννητικής ιατρικής.

Ο συγγενής καταρράκτης, που αποτελεί σημαντική αιτία τύφλωσης των παιδιών, εμφανίζεται είτε εκ γενετής, είτε λίγο μετά. Η συμβατική θεραπεία του σήμερα γίνεται με την χειρουργική αφαίρεση του θολωμένου φακού του ματιού και την αντικατάστασή του με ένα τεχνητό φακό. Η μέθοδος αυτή όμως μπορεί να έχει παρενέργειες, όπως πρόκληση φλεγμονής, καταστροφή κυττάρων και παρατεταμένη διάρκεια ανάρρωσης.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Κανγκ Ζανγκ, διευθυντή του Ινστιτούτου Γενωμικής Ιατρικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Σαν Ντιέγκο, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικο "Nature", απομόνωσαν ενδογενή επιθηλιακά βλαστικά και προγονικά κύτταρα του φακού. Στη συνέχεια, κάνοντας πολύ μικρότερη τομή από ό,τι με την παραδοσιακή μέθοδο (ενάμισι χιλιοστού αντί έξι), αφαίρεσαν χειρουργικά τον δυσλειτουργικό φακό και αναγέννησαν ένα νέο φακό σε πειραματόζωα (κουνέλια και μαϊμούδες), καθώς και σε 12 παιδιά ηλικίας έως δύο ετών.

Τα παιδιά ανάρρωσαν μέσα σε ένα μήνα, με λιγότερες επιπλοκές, ενώ η διαφάνεια του φακού τους βελτιώθηκε πολύ περισσότερο σε σχέση με 25 άλλα παιδιά που -για λόγους σύγκρισης- έκαναν τη συμβατική χειρουργική θεραπεία. Στα τελευταία, εμφανίστηκε συχνότερα μεταχειρουργική φλεγμονή, υπέρταση στο μάτι και νέα θόλωση του φακού του ματιού.

Η πρωτοποριακή τεχνική δοκιμάσθηκε αρχικά σε παιδιά, επειδή σε αυτά τα επιθηλιακά βλαστικά κύτταρά τους είναι πιο νεανικά και πιο ικανά να αναγεννήσουν τον φακό. Όμως οι ερευνητές δήλωσαν ότι ήδη προσπαθούν να εφαρμόσουν την αναγέννηση του φακού με βλαστοκύτταρα και στις πολύ πιο συχνές περιπτώσεις καταρράκτη προχωρημένης ηλικίας, την κύρια αιτία τύφλωσης διεθνώς (πάνω από το 50%) - κάτι που αναμένεται να είναι πιο δύσκολο.

Περισσότεροι από 20 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως είναι τυφλοί εξαιτίας του καταρράκτη. Παρά τις προόδους στη θεραπεία του καταρράκτη, αρκετοί ηλικιωμένοι δεν βλέπουν καλά μετά την επέμβαση και πρέπει να φοράνε γυαλιά για να οδηγήσουν ή να διαβάσουν ένα βιβλίο. Οι ερευνητές αισιοδοξούν ότι τα βλαστοκύτταρα μπορεί μελλοντικά να αξιοποιηθούν για τη θεραπεία και άλλων παθήσεων, όπως της εκφύλισης της ωχράς κηλίδας και του γλαυκώματος.

Κερατοειδείς χιτώνες (και όχι μόνο) δημιουργήθηκαν στο εργαστήριο

Εξάλλου, σε μια συναφή εξέλιξη που θυμίζει επιστημονική φαντασία και δημοσιεύθηκε στο ίδιο περιοδικό, ερευνητές από την Ιαπωνία και τη Βρετανία με επικεφαλής τον Κότζι Νισίντα της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Οζάκα, παρουσίασαν μια μέθοδο που χρησιμοποιεί επίσης βλαστοκύτταρα για να αναγεννήσει διαφόρους τύπους ιστού των ματιών (κερατοειδικού χιτώνα, επιπεφυκότα, φακου και αμφιβληστροειδούς). Στην ουσία, αναδημιουργήθηκαν μάτια στο εργαστήριο, έτοιμα προς μεταμόσχευση.

Οι δοκιμές σε τυφλά ζώα με κερατοειδική τύφλωση έδειξαν ότι ήταν δυνατό να αποκατασταθεί η όρασή τους. Οι ερευνητές πήραν επιθηλιακά κύτταρα κερατοειδούς από ανθρώπους ασθενείς, τα καλλιέργησαν στο εργαστήριο και τα μεταμόσχευσαν στα μάτια τυφλών κουνελιών, αναγεννώντας έτσι το μπροστινό μέρος του ματιού των ζώων.

Η τεχνική δίνει ελπίδες για μελλοντικές μεταμοσχεύσεις ματιών, που δεν θα απορρίπτονται από το ανοσοποιητικό σύστημα του ασθενούς. Οι ερευνητές θεωρούν ότι άνοιξε ο δρόμος για να κάνουν κλινικές δοκιμές σε ανθρώπους, με στόχο να αποκαταστήσουν την όρασή τους. Όμως, θα απαιτηθούν αρκετά χρόνια και αν ποτέ αναπτυχθεί όντως μια τέτοια αναγεννητική θεραπεία, αναμένεται να είναι πολύ ακριβή.

protothema.gr

Τείνουμε να θεωρούμε τους ιούς ως κάτι τελείως ξένο από εμάς και επικίνδυνο.

Όμως μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα αποκαλύπτει ότι τελικά τα πράγματα δεν είναι τόσο ξεκάθαρα διαχωρισμένα: εμείς οι ίδιοι «κουβαλάμε» στο DNA μας ουκ ολίγους πανάρχαιους ιούς, που όχι μόνο έχουν πια γίνει ένα με μας, αλλά μας βοηθούν καθοριστικά στο να καταπολεμάμε άλλους σύγχρονους παθογόνους ιούς.

Οι επιστήμονες υπολογίζουν ότι γύρω στο 8% του σημερινού DNA μας έχει προέλευση από αρχαίους ιούς-εισβολείς. Ανάμεσα στα γονίδιά μας, υπάρχουν πάνω από 100.000 τέτοια γενετικά «απολιθώματα» μαχών ανάμεσα στους παλιούς μολυσματικούς μικροοργανισμούς και στους προγόνους μας, τους πιθήκους, πριν δεκάδες εκατομμύρια χρόνια.

Αυτοί οι λεγόμενοι «ενδογενείς ρετροϊοί» (ERVs), που κληρονομούνται απο γενιά σε γενιά μαζί με τα ανθρώπινα γονίδια και οι οποίοι είναι πια ακίνδυνοι, έως τώρα αντιμετωπίζονταν μάλλον ως μια βιολογική παραδοξοτότητα χωρίς ιδιαίτερη σημασία. Αλλά η νέα μελέτη ανατρέπει αυτή την εικόνα, καθώς φαίνεται πως, με το πέρασμα του χρόνου, οι άνθρωποι έχουν «εξημερώσει» ορισμένους ιούς και τους χρησιμοποιούν προς όφελός τους.

Έτσι, μέσω των εξελικτικών βιολογικών μηχανισμών, το DNA των ιών γίνεται πλέον «όπλο» για την ενίσχυση του ανθρώπινου ανοσοποιητικού συστήματος. Κάτι ανάλογο είναι πιθανό να έχει συμβεί και σε άλλα θηλαστικά.

Οι ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Γιούτα, με επικεφαλής τον αναπληρωτή καθηγητή ανθρώπινης γενετικής Σέντρικ Φεσκότε, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Science", ανακάλυψαν ότι ορισμένα τουλάχιστον τμήματα του DNA των αρχαίων ιών, που έχουν ενσωματωθεί στο ανθρώπινο γονιδίωμα, ρυθμίζουν τη δράση σημαντικών γονιδίων του ανοσοποιητικού συστήματος. Δηλαδή συμβάλλουν καθοριστικά στην άμυνα του ανθρώπινου οργανισμού απέναντι στα μικρόβια και σε άλλους ιούς.

Μάλιστα, όπως έδειξε η νέα έρευνα, αν τμήματα αυτού του ξένου (προερχόμενους από τους ιούς) γενετικού κώδικα αφαιρεθούν με τη νέα ισχυρή τεχνική επεξεργασίας γονιδίων CRISPR/Cas9, τότε όλο το ανθρώπινο αμυντικό σύστημα καταρρέει, καθώς παύουν πια να ενεργοποιούνται ζωτικά γονίδια που πυροδοτούν την αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος. Όταν όμως -όπως διαπιστώθηκε από τους ερευνητές-- το DNA των αρχαίων ιών επιστρέψει στην αρχική θέση του μέσα στο ανθρώπινο γονιδίωμα, τότε αποκαθίσταται η φυσιολογική αμυντική λειτουργία του οργανισμού μας.

«Δείξαμε ότι μερικοί από αυτούς τους ενδογενείς ιούς έχουν διαμορφώσει τη βιολογία μας», δήλωσε ο Φεσκότε, ο οποίος πρόσθεσε ότι θα περάσουν αρκετά χρόνια, εωσότου οι επιστήμονες κατανοήσουν την πλήρη σημασία και συμβολή των αρχαίων ιών στην εξέλιξή μας και στην υγεία μας.

Ορισμένοι επιστήμονες πιστεύουν μάλιστα ότι ένα γονίδιο-κλειδί για τη δημιουργία του πλακούντα στις έγκυες γυναίκες προήλθε από αρχαίο ιό. Με άλλα λόγια, αν δεν υπήρχε κάποτε αυτός ο «εισβολέας», ίσως σήμερα κανείς άνθρωπος να μην είχε γεννηθεί!

Από το ΑΠΕ-ΜΠΕ