«Αγαπημένε μου Ηλία,
θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σου ορισμένα τραγικά νέα:
Μετά από μια πανέμορφη εβδομάδα ιστιοπλοΐας στην Ελλάδα, η σύζυγός μου Σάρα και εγώ είχαμε ένα τρομακτικό τροχαίο δυστύχημα στο νησί της Κω στις 19 Μαΐου.
Χωρίς να ευθυνόμαστε, κάποιος μπήκε με απίστευτη ταχύτητα στη λωρίδα μας και έπεσε πάνω μας χωρίς να προλάβουμε να αντιδράσουμε, με αποτέλεσμα να χτυπήσουμε σε άλλα αυτοκίνητα, να πέσουμε πάνω στις μπάρες και να γυρίσουμε πολλές φορές.
Η Σάρα πέθανε ακαριαία και εγώ είμαι πολύ λυπημένος και συγκλονισμένος. Χρειάστηκε η επέμβαση των πυροσβεστών προκειμένου να απεγκλωβιστώ – και (ευτυχώς;) δεν μπορώ να θυμηθώ τίποτα από αυτά.
Γλίτωσα παρά τρίχα, υποβλήθηκα σε δύο επείγοντα χειρουργεία στο πολύ μικρό νοσοκομείο της Κω – είμαι ευγνώμων σε ένα καταφανώς πολύ ικανό χειρουργό που μέσα στις περιορισμένες δυνατότητες που είχε, με υπέβαλε σε λαπαροσκόπηση, αντιμετώπισε τη σημαντική εσωτερική αιμορραγία που είχα στον σπλήνα και το νεφρό, τη διάτρηση στομάχου και κατέφερε να σταθεροποιήσει τα κατάγματα που είχα στα πόδια, τα χέρια και τη σπονδυλική στήλη.
Άμεσα έγινε αερομεταφορά μου από τον ελληνικό στρατό στην Αθήνα όπου πέρασα δύο ημέρες σε σταθερή κατάσταση πριν να αναλάβουν οι Γερμανοί (η ADAC, η γερμανική αστυνομία και η πρεσβεία) που ακούραστα και αποτελεσματικά με μετέφεραν με αεροσκάφος στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομειο της Δρέσδης προκειμένου εκεί να υποβληθώ σε νέα χειρουργεία.
Ήταν μια πολύ δύσκολη περίοδος για εμένα από ιατρικής άποψης – θα μπορούσα και να μιλήσω απλά για έναν απόλυτο εφιάλτη – αλλά είμαι ευγνώμων σε όλους, το ιατρικό προσωπικό των διαφόρων χωρών που συνάντησα σε αυτό το ταξίδι και που εξασφάλισαν την επιβίωσή μου.
Στη Δρέσδη υποβλήθηκα σε νέα ορθοπαιδικά χειρουργεία, και όλα φαίνονται να πηγαίνουν καλά καθώς αρχίζω να μαθαίνω να περπατάω ξανά ενώ βασικά έχουν αντιμετωπιστεί όλα τα παθολογικά ζητήματα που αντιμετώπισα. Για την ώρα δεν αναμένεται να απαιτηθεί μακροχρόνια νοσηλεία, εργάζομαι για να γίνω καλύτερα.
Τώρα έχω αρχίσει να «χωνεύω» την απώλεια της συζύγου μου και είμαι τυχερός που έχω κοντά μιου μια καταπληκτική γερμανική και ισπανική οικογένεια, μια μεγάλη κοινότητα φίλων και συναδέλφων από όλο τον κόσμο που με στηρίζουν αλλά γνωρίζω ότι ο δρόμος θα είναι μακρύς.
Οι γιατροί λένε ότι θα μπορέσω να επανέλθω σταδιακά στη δουλειά μου σε 8 εβδομάδες και στη συνέχεια να ανακάμψω πλήρως – και αυτό σχεδιάζω να κάνω!!!
Περιμένω να σε δω ξανά σύντομα,
Μια μεγάλη αγκαλιά,
Γκουίντο
Η αρχική ανάρτηση του Ηλία Μόσιαλου έχει ως εξής: