Οι αστρονόμοι ισχυρίζονται ότι ανακάλυψαν τα αρχαιότερα άστρα που έχουν ποτέ παρατηρήσει στον γαλαξία μας. Χρονολογούνται από την εποχή που το σύμπαν είχε ηλικία μόνο 300 εκατομμυρών ετών, όταν ακόμη ο γαλαξίας μας δεν είχε καν σχηματισθεί.
Τα εννέα άστρα βρίσκονται κοντά στο κέντρο του γαλαξία μας και είναι από τα αρχαιότερα που επιζούν σε όλο το σύμπαν, ενώ είναι πολύ «φτωχά» σε βαριά μέταλλα (βαρύτερα από το ήλιον), κάτι αναμενόμενο για τόσο παλαιά άστρα.
Η σχετική ανακάλυψη, με επικεφαλής τη Λουζί Χάουζ της Σχολής Αστρονομίας και Αστροφυσικής του Αυστραλιανού Εθνικού Πανεπιστημίου, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Nature», έγινε με το αυστραλιανό τηλεσκόπιο "SkyMapper". Ακολούθησαν λεπτομερέστερες παρατηρήσεις με το Αγγλο-Αυστραλιανό Τηλεσκόπιο επίσης στην Αυστραλία και με το Μαγγελανικό Τηλεσκόπιο στη Χιλή.
Ο καθηγητής Μάρτιν 'Ασπλουντ του ίδιου πανεπιστημίου δήλωσε ότι ο εντοπισμός των σπάνιων πανάρχαιων άστρων, ανάμεσα σε δισεκατομμύρια άστρα που βρίσκονται στο κέντρο του γαλαξία μας, ήταν «σα να βρίσκει κανείς βελόνα στα άχυρα'.
Εξάλλου, μόλις άρχισε η κατασκευή στην έρημο Ατακάμα της βόρειας Χιλής του Γιγάντιου Μαγγελανικού Τηλεσκοπίου, που θα είναι το μεγαλύτερο στον κόσμο και αναμένεται να τεθεί σε λειτουργία το 2021. Το νέο τηλεσκόπιο θα βοηθήσει τους αστρονόμους να μελετήσουν, μεταξύ άλλων, καλύτερα την «καρδιά» του γαλαξία μας και να βρουν άλλα πολύ πρώιμα άστρα.
Το τηλεσκόπιο θα κοστίσει μισό δισεκατομμύριο δολάρια και θα έχει επτά κάτοπτρα διαμέτρου 8,4 μέτρων το καθένα, δημιουργώντας έτσι ένα ενιαίο τηλεσκόπιο διαμέτρου 25 μέτρων.
ΑΠΕ
Οι επιστήμονες ανακάλυψαν πιθανά ηφαίστεια που εκτόξευαν πάγο αντί για λάβα στην επιφάνεια του πλανήτη Πλούτωνα, εγείροντας ερωτηματικά για το πώς αυτός ο μικροσκοπικός, απόμακρος κόσμος μπόρεσε να είναι τόσο γεωλογικά ενεργός, σύμφωνα με στοιχεία που παρουσιάστηκαν χθες.
Οι διαπιστώσεις, που δημοσιοποιήθηκαν σε συνάντηση της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας στο Νάσιοναλ Χάρμπορ, στην πολιτεία Μέριλαντ, δίνουν μια πολύ πιο σύνθετη εικόνα για τον Πλούτωνα και τα φεγγάρια του από αυτήν που περίμεναν να δουν οι επιστήμονες.
"Το σύστημα του Πλούτωνα μας έχει δημιουργήσει άκρα αμηχανία," είπε ο ερευνητής πλανητών Άλαν Στερν του Ινστιτούτου Νοτιοδυτικής Έρευνας στο Μπόλντερ του Κολοράντο, κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης τύπου μέσω του διαδικτύου. Ο Στερν είναι επικεφαλής της ομάδας στη NASA, του κέντρου διαστημικής έρευνας, η οποία ασχολείται με το διαστημόπλοιο New Horizons, που πέρασε από τον πλανήτη στις 14 Ιουλίου, ένα πρωτοφανές γεγονός στην διαστημική ιστορία. Οι φωτογραφίες και μετρήσεις που έλαβε από το ταξίδι του συνεχίζουν να μεταδίδονται στη Γη.
Μεταξύ των 50 ερευνών που θα παρουσιάσουν στη συνάντησή τους οι επιστήμονες και οι οποίες αφορούν πληροφορίες από το διαστημόπλοιο, υπάρχουν αναπάντεχα στοιχεία για δύο βουνά στον Πλούτωνα, καθένα από τα οποία έχει 161 χιλιόμετρα διάμετρο και αρκετά χιλιόμετρα ύψος. Οι κορυφές τους παρουσιάζουν κοιλότητες που μοιάζουν με αυτές των ηφαιστείων του Άρη και της Γης.
"Δεν έχει βρεθεί τίποτα παρόμοιο στο εξώτερο ηλιακό σύστημα," δήλωσε ο Όλιβερ Ουάιτ, επιστήμονας της NASA στο ερευνητικό κέντρο Έιμς στο Μόφετ Φίλντ στην Καλιφόρνια. Αντί να βγάζουν λάβα, τα ηφαίστεια στον Πλούτωνα φαίνεται ότι εκτόξευαν παγωμένο νερό και άλλα, όπως παγωμένο άζωτο, αμμωνία ή μεθάνιο.
Ο Ουάιτ ομολογεί πως η ιδέα ότι υπάρχουν ηφαίστεια στον πλανήτη αυτόν, που απέχει από τον Ήλιο περίπου 30 φορές πιο μακριά από όσο απέχει η Γη από τον Ήλιο, ακούγεται παράλογη, "αλλά είναι το λιγότερο τρελλό πράγμα που μπορούμε να σκεφτούμε" ως ερμηνεία για την ύπαρξη των βουνών αυτών. "'Ο,τι και νά ΄ναι, είναι πολύ περίεργα," είπε.
Το New Horizons έστειλε και στοιχεία επίσης για πολλές βαθιές ρωγμές στην επιφάνεια του Πλούτωνα, η μεγαλύτερη από τις οποίες έχει μήκος 322 χιλιομέτρων. Η κορυφή της ρωγμής βρίσκεται υψομετρικά περίπου 4 χιλιόμετρα ψηλότερα από τη βάση της - δηλαδή πάνω από δύο φορές το ύψος των τοιχωμάτων του φαραγγιού Grand Canyon στις ΗΠΑ.
"Το γεγονός ότι βρίσκονται τόσο μεγάλες ρωγμές στο τμήμα αυτό του Πλούτωνα σημαίνει ότι ο φλοιός του πλανήτη πέρασε φάση μεγάλης επέκτασης κάποια στιγμή στην ιστορία του," είπε ο Ουάιτ.
Μεταξύ άλλων, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η διάσπαση των φυσικών ραδιενεργών στοιχείων στον πυρήνα του πλανήτη ήταν η πηγή θέρμανσης για τη μεταμόρφωσή του.
ethnos.gr
Ο πολεμιστής της Πύλου, ο νεαρός άνδρας ηλικίας 30-35 ετών που βρέθηκε στον Ανω Εγκλιανό, στη Χώρα του Δήμου Πύλου-Νέστορος, μπορεί να είχε κι άλλες ιδιότητες: να ήταν ιερέας ή και βασιλιάς!
Εξαρτάται από τον ρόλο και την εποχή που έζησε, όπως εξήγησε ο ανασκαφέας, Τζακ Ντέιβις, του ασύλητου, πλούσια κτερισμένου λακκοειδούς τάφου που ανακαλύφθηκε το καλοκαίρι στην Πελοπόννησο. Δεν ξέρουμε ακόμη ούτε πώς πέθανε ο πολεμιστής ούτε άλλες λεπτομέρειες για τη ζωή του, αφού οι μελέτες δεν έχουν προχωρήσει ακόμη. «Θα χρειαστεί χρόνος για να μελετηθεί το υλικό» τόνισε η γ.γ. του ΥΠΠΟ, Μαρία Βλαζάκη.Η αρχαιολόγος Σάρον Στόκερ κρατά τη μοναδικής τεχνοτροπίας χρυσή αλυσίδα με τις τρεις μεγάλες χάντρες, που εντόπισαν την άκρη της από τον Ιούνιο αλλά κατάφεραν να τη φέρουν ολόκληρη στο φως τον Σεπτέμβριο
Οι αρχαιολόγοι Τζακ Ντέιβις και Σάρον Στόκερ ξεφύλλισαν μαζί με τους δημοσιογράφους, χθες το μεσημέρι, το ημερολόγιο της ανασκαφής της Πύλου και μοιράστηκαν μαζί τους στιγμές αυτής της μοναδικής ανακάλυψης, καθώς ο συγκεκριμένος τάφος είχε παραμείνει ασύλητος εδώ και 3.500 χρόνια. Η πρωτοβουλία του υπουργού Πολιτισμού, Αριστείδη Μπαλτά, στοχεύει σε μια «ανοιχτή συζήτηση, έτσι ώστε το ελληνικό κοινό να καταλάβει κάποια βασικά πράγματα για το τι σημαίνει αρχαιολογία στην Ελλάδα», όπως υπογράμμισε.
Το ζευγάρι των αρχαιολόγων σταμάτησε την ανασκαφή στις 10 Οκτωβρίου. Η κ. Στόκερ ήταν η πρώτη και η τελευταία που κατέβηκε στον τάφο. «Ο τάφος ήταν τόσο μικρός, δεν μπορούσα να κατέβω εύκολα» είπε στα ελληνικά ο κ. Ντέιβις. «Αυτό έγινε αντιληπτό από την αρχή», οπότε «παρακολουθούσα από την άκρη του σκάμματος».
Ο χώρος ήταν πολύ περιορισμένος, γι' αυτό η ομάδα εργάστηκε τμηματικά για την αφαίρεση της επίχωσης και των ευρημάτων. Με το που άρχισαν να απομακρύνουν την επίχωση του τάφου, βρήκαν σε γωνία πεσμένο λίθο ο οποίος φαινόταν ότι δεν προερχόταν από τη δομή των τοίχων. Ο λίθος αυτός, που δεν γνωρίζουν ακόμα εάν είναι η καλυπτήρια λίθος ή το σήμα του τάφου, δημιούργησε πρόβλημα στην πρακτική της αφαίρεσης του χώματος. Κατά τη διάρκεια της ανασκαφής και μέχρι ενός σημείου, έπρεπε να σέβονται την ύπαρξή του.
Στην περίπτωση της υπέροχης χρυσής αλυσίδας με τις τρεις μεγάλες χάντρες, από τον Ιούνιο εντόπισαν την άκρη της αλλά τον Σεπτέμβριο κατάφεραν να τη φέρουν ολόκληρη στο φως και να θαυμάσουν την εξαίρετη τέχνη της, «τέχνη μοναδική. Ακόμη και σήμερα δεν ξέρουμε πώς να φτιάξουμε μια τέτοια αλυσίδα» σχολίασε ο Τζ. Ντέιβις.
Ο τελευταίος στάθηκε ιδιαίτερα στην αλυσίδα, στο πώς είχε περάσει κάτω από το χρυσό χείλος σπασμένου κυπέλλου και στην προσπάθεια που χρειάστηκε για να αποδεσμευτεί από αυτό.
Η ύπαρξη ξύλου (σανίδα, κάλυμμα ταφής) ανήκει στα αξιοσημείωτα ευρήματα της ανασκαφής αφού «η διατήρηση ξύλου στις ανασκαφές στην Ελλάδα είναι σπάνια, γιατί το ξύλο χρειάζεται περιβάλλον υγρασίας για να διατηρηθεί» κατά τη Σ. Στόκερ.
Πολλά από τα 1.400 αντικείμενα είναι έργα μινωικής τεχνοτροπίας, μερικά από αυτά «μοιάζουν και ταιριάζουν με τα ευρήματα του θολωτού τάφου του Βαφειού στη Λακωνία» επισήμανε ο Τζ. Ντέιβις, ενώ και «η χρονολόγησή τους είναι παρόμοια...Μερικά από τα αντικείμενα είναι μοναδικά. Τα περισσότερα μπορούμε να τα συγκρίνουμε με τα ευρήματα που ανέσκαψε ο Σλήμαν στις Μυκήνες. Αλλά και στην Κρήτη θα βρούμε παρόμοια αντικείμενα από τις ανασκαφές κοντά στο Ηράκλειο, στην Ανατολική Κρήτη, στο Μόχλο και στη Δυτική Κρήτη, στα Χανιά» κατέληξε.
ethnos.gr