Το βλήμα βρέθηκε στα βόρεια της Αττικής και από το ΓΕΣ ψάχνουν τη μονάδα που το έχασε, ενώ οι ειδικοί εξετάζουν εάν έχει χρησιμοποιηθεί ή όχι

Σε κατάσταση συναγερμού έχει τεθεί από την περασμένη εβδομάδα ο Στρατός, όταν, σύμφωνα με πληροφορίες του «armyvoice.gr», βρέθηκε φορέας του φονικού βλήματος MILAN στα σκουπίδια και σύμφωνα με πληροφορίες έξω από κάδο ανακύκλωσης. Οι ειδικοί εξετάζουν εάν έχει χρησιμοποιηθεί ή όχι και από ποια Μονάδα μπορεί να έχει φύγει. Αυτό είναι, ωστόσο, χρονοβόρο καθώς το σύστημα που εφαρμόζεται έχει πολλά προβλήματα.

Μέτρα καταχώρησης, καταμέτρησης και κατανάλωσης, υπάρχουν αλλά θα πρέπει να τηρούνται. Το ερώτημα είναι εάν πράγματι τηρούνται και οι δικλείδες ελέγχου και διασφάλισης των μέτρων. Υπάρχουν πρωτόκολλα κατανάλωσης; Υπάρχουν αριθμοί ονομαστικού; Υπάρχει πρωτόκολλο καταστροφής; Πώς διασφαλίζεται το σύστημα;

Δεν θα έπρεπε να μπορεί να εντοπιστεί άμεσα ή έστω μέσα σε ελάχιστο χρόνο το στρατιωτικό υλικό;

Τα MILAN μαζί με τα FΑGΟΤ αποτελούν σήμερα τα βαρύτερα αντιαρματικά όπλα σε επίπεδο ελληνικού Τάγματος Πεζικού.

Η ονομασία του αντιαρματικού ΜΙLΑΝ προέρχεται από τα αρχικά των γαλλικών λέξεων (Missile d’ Infanterie Leger Antichar) και κατασκευάζεται από την Euromissile, μια ευρωπαϊκή κοινοπραξία, αποτέλεσμα της συνεργασίας μεταξύ της γαλλικής Aerospatiale και της γερμανικής MBB.

Ο αρχικός σχεδιασμός ξεκίνησε από τη γαλλική πλευρά, στη συνέχεια όμως επεκτάθηκε σε ευρωπαϊκό πρόγραμμα με γραμμές παραγωγής στη Γαλλία, τη Γερμανία και τέλος -κατόπιν αδείας- και στη Μεγάλη Βρετανία.

Η μέθοδος καθοδήγησης του πυραύλου είναι τύπου SACLOS (semi-automatic command to line-of-sight), που σημαίνει ότι ο χειριστής το μόνο που κάνει είναι να κρατά το σταυρόνημα πάνω στο στόχο. Οι εντολές καθοδήγησης μεταφέρονται μέσω ενσύρματης ζεύξης (ζεύγος χάλκινων καλωδίων), ενώ το σύστημα εγκλωβισμού χρησιμοποιεί αισθητήρα υπέρυθρης ακτινοβολίας.

Έχει μέγιστη ακτίνα δύο χιλιομέτρων, τα οποία καλύπτει μέσα σε 12,8 δευτερόλεπτα, ενώ η μέγιστη ταχύτητα φτάνει τα 200 μ./δευτ. Η διατρητική ικανότητα του πυραύλου της έκδοσης ΜΙLΑΝ 1 φτάνει τα 600 χιλ. ομοιογενούς χάλυβα. Συνεπώς καταστρέφει κάθε άρμα δεύτερης γενιάς.

Το όπλο διατηρεί επίσης περιορισμένη δυνατότητα χρήσης εναντίον ελικοπτέρων και γενικά μικρής ταχύτητας και χαμηλού ύψους στόχων. Το μέγιστο ύψος που μπορεί να βληθεί αιωρούμενος στόχος είναι 380 μέτρα με μέγιστη ακτίνα δράσης τα 1.800 μέτρα. Στα μέσα της δεκαετίας του 1980, ο Ε.Σ. προμηθεύτηκε νυκτερινές διόπτρες τύπου ΜΙRΑ, που επιτρέπουν την πλήρη επιχειρησιακή εκμετάλλευση των εκτοξευτών καθ’ όλο το 24ωρο.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1990 έγινε προμήθεια βλημάτων νέας γενιάς τύπου ΜΙLΑΝ 2, που με ελαφρά μεγαλύτερο διαμέτρημα εκρηκτικής κεφαλής (115 χιλ. αντί των 103 χιλ. του ΜΙLΑΝ 1) και μεγαλύτερο συνολικό βάρος εκρηκτικής ύλης (1,8 κιλά αντί των 1,2 της προηγούμενης έκδοσης) επιτυγχάνει διάτρηση 880 χιλ. ομοιογενούς χάλυβα.

Πηγή: armyvoice.gr